Έφυγε από τη ζωή ο Βασίλης Καρράς

[enaon]

Και btw μην το πολυπαιζετε το Απορω γιατι υπαρχει κινδυνος να το παρει χαμπαρι ο Ιαν Γκιλαν και να μηνυσει δισκογραφικη και κληρονομους.

πιο ωραία το είπε ο Καρράς

[nemo]

εκατσα απο χθες και ακουω καρα σχεδον ακουσα ολα τα τραγουδια αν και ποτε δεν ακουσα καρα
και πολυ σπανια ακουω λαικα ...πολυ καλος στο ειδος του επισης προσαρμοσμενος σε ολες τις εποχες
δεν μου κανει καμια εντυπωση που ειχε μεγαλη απηχηση

[ΓΑΛΗ]

Το άμεσο κόντακτ που έχουν οι βόρειοι με τη χαρμολύπη. Το έθεσα όσο πιο λακωνικά μπορούσα.

δεν πιάνω τι σχέση έχουν οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί με το αν διασκεδάζεις ή όχι με τους ήχους τις εικόνες και όλο το περιβάλλον μιας μπουζουκοκατάστασης.φώτισε μας

Έχω διασκεδάσει στο τέρμα με τις ράντομ μπουζοκαταστάσεις. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν σε μαγαζί της Δράμας όταν ήμανε ανήλικο (με επαρκέστατο σεκιούριτυ) κάποιες άλλες σε άφτερ της Θεσσαλονίκης με ευγενέστατο σερβιτόρο με λαδωμένο μαλλί, κοστουμιά και χρυσό δόντι, όπου περνούσαμε καταπληκτικά μέχρι να μπουκάρει η αστυνομία και κάποιες άλλες στο κλεινόν άστυ μετά από ροκάδικα μπαράκια που καταλήγαμε σε κάποια περιφερειακά και κεντρικά "ηλιαρίχτο" των Αθηνών, που ούτε το όνομα τους δεν θυμάμαι. Το μόνον που θυμάμαι ήταν σκηνικά και γέλιο.

Τις πίστες με τα μεγάλα ονόματα, σαφώς τις βαριέμαι και τις αποφεύγω.

Με λίγα λόγια αγαπητέ, οι τραγουδιστές σαν τον Καρρά εκφράζουν το διονυσιακό και όχι το απολλώνειο στοιχείο.

Από ζόρικους "απολλώνιους" που μεταβάλλονται σε μια στιγμή σε υστερικές μαινάδες σε άσχετο τόπο και χρόνο κάτι ξέρω και ακριβώς γι' αυτό τους έχω γραμμένους.

[Bazoomba]

Nιτσε και Καράς, name a more iconic duo

[Οργισμένος]

Όσον αφορά στον μακαρίτη, τα πράματα είναι απλά (από μένα). Συλληπητήρια στους δικούς του, κρίμα γιατί ήταν σχετικά νέος (για τα τρέχοντα δεδομένα) και γιατί απ' όσο διαβάζω από διάφορους που λένε ότι είναι του χώρου και τον ξέρανε (ή νόμιζαν πως τον ξέρανε, όσο μπορεί κάποιος να ξέρει κάποιον σε τέτοιες περιπτώσεις) ήταν καλό ανθρωπάκι. Έτσι διαβάζω δηλαδή, δεν έχω προσωπική άποψη για το θέμα του χαρακτήρα του.

Καλλιτεχνικά μού ήταν από αδιάφορος έως και απεχθής. Καλλιτεχνικά λέω. Δεν με τραβάει καθόλου -μα καθόλου- το μουσικό είδος που ακολουθούσε, οπότε το να πω ότι τον θεωρώ καλύτερο ή χειρότερο από τον τάδε ή τον δείνα, νομίζω δεν έχει καμμία σημασία. Ναι, ως μην φαν του είδους προτιμώ χίλιες φορές να ακούσω (αν με υποχρεώσει κάποιος) τον Τερζή που θεωρώ ότι έχει φωνάρα, αλλά από τη στιγμή που δεν μού αρέσει γενικά το είδος, φαντάζομαι πως οι οπαδοί του έχουν πιο σωστή άποψη για το αν κάποιος ταιρίαζει καλύτερα ή χειρότερα σ' αυτό. Στο δικό μου αυτί πάντως, ακούγεται σαν ένα κλαψομουνιάστικο γαύγισμα και ο μακαρίτης πρέπει να ήταν όντως καλός σ' αυτό το αλύχτισμα, αν κρίνω από τις αντιδράσεις των φανς του.

Να κάνω και μια ερώτηση στους ειδικούς, αν θέλει κάποιος να απαντήσει. Επειδή λίγο μπερδεύω κάτι Μελάδες, Καρράδες κλπ, αυτός ήταν που από κάποια φάση και μετά βροντοφώναζε ακόμα και τις εισπνοές του, σαν να ακούς τον Coverdale να τραγουδάει το Here I Go Again, αλλά με τον αναπνευστήρα του Vader;

Ναι , αν και το γνωριζεις βρε υποκριτη, αυτος ειναι ο οποιος στη δεκαετια του 90 ολα τα ασματα του εμπεριειχαν και τις εισπνοες του , ακουστικα:
Απορω αν αισθανεσαι τυψεις χγιααα,
απορω αν αισθανεσαι τυψεις χγιαααα,
οταν πας ξενα χερια ν αγγιξεις κτλ.

Παρολα αυτα αν κι εγω δεν ειμαι λατρης τουτου του μουσικου χωρου ο τυπος ξεχωριζε τοσο για τα τραγουδια του , που ηταν ποιοτικα για το ειδος οσο και για τις αποψεις του. Εχω και ιδια αποψη εν πασει περιπτωση, ηταν ακομπλεξαριστος και δεν ειχε αυτο το υποκριτικο στην συμπεριφορα του, αλλα ηταν απλος και ευθυς.

Όχι ρε, όντως δεν ήμουν εντελώς σίγουρος για το ποιος απ' όλους ήταν. Τώρα που το έγραψες βέβαια και μου 'ρθε στο μυαλό το τραγούδι, ναι, το θυμήθηκα.

Είπα κι εγώ, άλλο ο άνθρωπος Καρράς. Κι αν ισχύουν αυτά που λένε διάφοροι, ήταν ντόμπρος και ωραίος τύπος. Έτερον εκάτερον, όμως.

Nai εννοειται.

[vagabondo]

Τις πίστες με τα μεγάλα ονόματα, σαφώς τις βαριέμαι και τις αποφεύγω.

Ο Καρράς, δεν είναι μεγάλο όνομα;

[ΓΑΛΗ]

Τις πίστες με τα μεγάλα ονόματα, σαφώς τις βαριέμαι και τις αποφεύγω.

Ο Καρράς, δεν είναι μεγάλο όνομα;

Σαφώς και ήταν.

Αλλά αυτό τί σχέση έχει με τα τραγούδια που μπορεί να κάνει κάποιος κέφι στη χ ή ψ φάση; Αν δεν βλέπει τον τραγουδιστή ζωντανά, δεν γουστάρει;

Αυτό μπορούσε να παίξει ουσιαστικά στις παλιές μπουάτ, χωρίς γαρύφαλλα και πιάτα, που οι περισσότεροι δεν προλάβατε.

[Isildur]

Τις πίστες με τα μεγάλα ονόματα, σαφώς τις βαριέμαι και τις αποφεύγω.

Ο Καρράς, δεν είναι μεγάλο όνομα;

Όχι όσο ο Χαραλαμπόπουλος.

[nowhere]

Έχω διασκεδάσει στο τέρμα με τις ράντομ μπουζοκαταστάσεις. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν σε μαγαζί της Δράμας όταν ήμανε ανήλικο (με επαρκέστατο σεκιούριτυ) κάποιες άλλες σε άφτερ της Θεσσαλονίκης με ευγενέστατο σερβιτόρο με λαδωμένο μαλλί, κοστουμιά και χρυσό δόντι, όπου περνούσαμε καταπληκτικά μέχρι να μπουκάρει η αστυνομία και κάποιες άλλες στο κλεινόν άστυ μετά από ροκάδικα μπαράκια που καταλήγαμε σε κάποια περιφερειακά και κεντρικά "ηλιαρίχτο" των Αθηνών, που ούτε το όνομα τους δεν θυμάμαι. Το μόνον που θυμάμαι ήταν σκηνικά και γέλιο.

Τις πίστες με τα μεγάλα ονόματα, σαφώς τις βαριέμαι και τις αποφεύγω.

Με λίγα λόγια αγαπητέ, οι τραγουδιστές σαν τον Καρρά εκφράζουν το διονυσιακό και όχι το απολλώνειο στοιχείο.

Από ζόρικους "απολλώνιους" που μεταβάλλονται σε μια στιγμή σε υστερικές μαινάδες σε άσχετο τόπο και χρόνο κάτι ξέρω και ακριβώς γι' αυτό τους έχω γραμμένους.

με λίγα λογια λες ότι έχεις περάσει κσλά σε β μπουζουκζίδικα με πατσοκοιλιάδες με τα πουκάμισα έξω να ανοίγουν κιβώτια ντομ πιριμπομ και να πετάνε ψόφια λουλούδια σε κομώτριες με μίνι και τακούνες που χορεύουν καμπουριαστά ζεμπεκιές.πολύ ωραία αλλά γιατί αυτό σε κάνει γνήσια και όχι βλαμμένη ή κακόγουστη και από που προκύπτει η υποκρισία των άλλων?

[Isildur]

Είναι αυτό που νιώθεις όταν φυσάει βαρδάρης.

(Καλά δεν του έκανα του παλιο-nowhere, 40τακατο της ζωής μ σπατάλησα;)

[Isildur]

Έχω διασκεδάσει στο τέρμα με τις ράντομ μπουζοκαταστάσεις. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν σε μαγαζί της Δράμας όταν ήμανε ανήλικο (με επαρκέστατο σεκιούριτυ) κάποιες άλλες σε άφτερ της Θεσσαλονίκης με ευγενέστατο σερβιτόρο με λαδωμένο μαλλί, κοστουμιά και χρυσό δόντι, όπου περνούσαμε καταπληκτικά μέχρι να μπουκάρει η αστυνομία και κάποιες άλλες στο κλεινόν άστυ μετά από ροκάδικα μπαράκια που καταλήγαμε σε κάποια περιφερειακά και κεντρικά "ηλιαρίχτο" των Αθηνών, που ούτε το όνομα τους δεν θυμάμαι. Το μόνον που θυμάμαι ήταν σκηνικά και γέλιο.

Τις πίστες με τα μεγάλα ονόματα, σαφώς τις βαριέμαι και τις αποφεύγω.

Με λίγα λόγια αγαπητέ, οι τραγουδιστές σαν τον Καρρά εκφράζουν το διονυσιακό και όχι το απολλώνειο στοιχείο.

Από ζόρικους "απολλώνιους" που μεταβάλλονται σε μια στιγμή σε υστερικές μαινάδες σε άσχετο τόπο και χρόνο κάτι ξέρω και ακριβώς γι' αυτό τους έχω γραμμένους.

με λίγα λογια λες ότι έχεις περάσει κσλά σε β μπουζουκζίδικα με πατσοκοιλιάδες με τα πουκάμισα έξω να ανοίγουν κιβώτια ντομ πιριμπομ και να πετάνε ψόφια λουλούδια σε κομώτριες με μίνι και τακούνες που χορεύουν καμπουριαστά ζεμπεκιές.πολύ ωραία αλλά γιατί αυτό σε κάνει γνήσια και όχι βλαμμένη ή κακόγουστη και από που προκύπτει η υποκρισία των άλλων?

Βασικά, είναι σαν να λέω εγώ ότι επειδή έχω πάει 10 φορές στη Λjιβαδειά, αντιλαμβάνομαι καλύτερα την κουλτούρα του "λjι" και του "νjι" από τους ντόπιους. Κάπως έτσι, τέλος πάντων.

[ΓΑΛΗ]

Έχω διασκεδάσει στο τέρμα με τις ράντομ μπουζοκαταστάσεις. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν σε μαγαζί της Δράμας όταν ήμανε ανήλικο (με επαρκέστατο σεκιούριτυ) κάποιες άλλες σε άφτερ της Θεσσαλονίκης με ευγενέστατο σερβιτόρο με λαδωμένο μαλλί, κοστουμιά και χρυσό δόντι, όπου περνούσαμε καταπληκτικά μέχρι να μπουκάρει η αστυνομία και κάποιες άλλες στο κλεινόν άστυ μετά από ροκάδικα μπαράκια που καταλήγαμε σε κάποια περιφερειακά και κεντρικά "ηλιαρίχτο" των Αθηνών, που ούτε το όνομα τους δεν θυμάμαι. Το μόνον που θυμάμαι ήταν σκηνικά και γέλιο.

Τις πίστες με τα μεγάλα ονόματα, σαφώς τις βαριέμαι και τις αποφεύγω.

Με λίγα λόγια αγαπητέ, οι τραγουδιστές σαν τον Καρρά εκφράζουν το διονυσιακό και όχι το απολλώνειο στοιχείο.

Από ζόρικους "απολλώνιους" που μεταβάλλονται σε μια στιγμή σε υστερικές μαινάδες σε άσχετο τόπο και χρόνο κάτι ξέρω και ακριβώς γι' αυτό τους έχω γραμμένους.

με λίγα λογια λες ότι έχεις περάσει κσλά σε β μπουζουκζίδικα με πατσοκοιλιάδες με τα πουκάμισα έξω να ανοίγουν κιβώτια ντομ πιριμπομ και να πετάνε ψόφια λουλούδια σε κομώτριες με μίνι και τακούνες που χορεύουν καμπουριαστά ζεμπεκιές.πολύ ωραία αλλά γιατί αυτό σε κάνει γνήσια και όχι βλαμμένη ή κακόγουστη και από που προκύπτει η υποκρισία των άλλων?

Ακριβώς αυτό που περιγράφεις.

Σε ποιον καλόγουστο, γνήσιο, ευφυή και ειλικρινή πατσοκοιλιά πρέπει να δώσω αναφορά;

Και κυρίως γιατί να το κάνω;

Αν θελήσω τη γνώμη του ή τη συγγνώμη του για την κατάντια μου, θα τη ζητήσω.

[nowhere]

Ακριβώς αυτό που περιγράφεις.

Σε ποιον καλόγουστο, γνήσιο, ευφυή και ειλικρινή πατσοκοιλιά πρέπει να δώσω αναφορά;

Και κυρίως γιατί να το κάνω;

Αν θελήσω τη γνώμη του ή τη συγγνώμη του για την κατάντια μου, θα τη ζητήσω.

στις χιλιάδες φορές που έχεις πει την γνώμη σου αν βρεις ένα ποστ που κάποιος στην έχει ζητήσει χάνω ένα χιλιάρικο.σε β μπουζουκζίδικο μια χαρά θα περάσεις

[nowhere]

Βασικά, είναι σαν να λέω εγώ ότι επειδή έχω πάει 10 φορές στη Λjιβαδειά, αντιλαμβάνομαι καλύτερα την κουλτούρα του "λjι" και του "νjι" από τους ντόπιους. Κάπως έτσι, τέλος πάντων.

βασικά όλα είναι από μιά λάθος εικόνα.η γαλή φαντάζεται ότι θέλω να πάω μπουζούκια ξερωγώ και εμφανίζεται ο υποκριτής εαυτός μου ντυμένος μπετόβεν σε συννεφάκι πάνω από τον ώμο μου και με συνετίζει

[ΓΑΛΗ]

Κατά τα άλλα συνιστώ λίγο κράτει με τις "κομμωτριούλες" ζόρικοι τύποι μου.

Στο ένα δαχτυλάκι τους σας παίζουν και το ξέρετε.