Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Εσύ που φεύγεισ το πρωί
Περιφρονώντασ μια ζωή
Κι είναι τα μάτια μου θολά
Να 'σαι καλά να 'σαι καλά
Τσιγάρο πίνω και κοιτώ
Το βλέμμα σου το γελαστό
Και βασανίζομαι αλλά
Να 'σαι καλά να 'σαι καλά
Μεσ στο μυαλό μου τριγυρνούν
Τα λάθη σου και με πονούν
Λάθη μεγάλα και πολλά
Να 'σαι καλά να 'σαι καλά
Re: Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ...
Δημοσιεύτηκε: 04 Ιουν 2024, 23:53
από student
Δεν θέλει απόψε άνθρωπο να δει
Γιατί έχει κάψεσ κάψεσ το παιδί
Μια αγάπη που το πρόδωσε του καίει τη ζωή
Αφήστε το στη κάψα του να πιει και να καεί
Re: Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ...
Δημοσιεύτηκε: 04 Ιουν 2024, 23:54
από student
Το όνειρο που ποτίσαμε μ' αίμα νερό και δάκρυ
Μια νύχτα το αφήσαμε να μαραθεί στην άκρη
Σαν τησ γαρδένιασ τον ανθό που ζει μια νύχτα μόνο
Και το δικό μασ όνειρο το βρήκα κάποιο δειλινό
Σκουπίδι σκουπίδι μεσ στο δρόμο
Re: Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ...
Δημοσιεύτηκε: 04 Ιουν 2024, 23:56
από student
Αν θα χωρίσουμε εμείσ
Θα σταματήσει και η γησ
Θα σταματήσει κι η ζωή
Ώρα μηδέν κάποιο πρωί
Αν θα χωρίσουμε εμείσ
Γέλιο στον κόσμο δε θα δεισ
Κι ο ουρανόσ από ψηλά
Αίμα θα στάζει και φωτιά
Γιατί λοιπόν με χαιρετάσ
Γιατί λοιπόν δε με ρωτάσ
Αν έχω χάλκινη καρδιά
Όταν σε βλέπω πια
Να χάνεσαι μακριά
Γιατί λοιπόν δε μου μιλάσ
Μα με φιλάσ και ξεκινάσ
Κάθισε λίγο να σκεφτείσ
Πωσ από δω όταν θα βγεισ
Θα σταματήσει και η γησ
Δε φεύγω, αρνούμαι να αλλάξω μονοπάτια
κι ας γίναν στου μυαλού μου τα δωμάτια,
φαντάσματα τα λόγια κι οι στιγμές...
Θα μείνω μονάχος στου καιρού τα σκαλοπάτια
να βάφω με τα κόκκινα μου μάτια,
τους μήνες, τις ημέρες, τις γιορτές...
Οι αγάπες πονάνε,
σα κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά...
Οι άνθρωποι πάνε,
και εκεί που δεν πρέπει κολλάνε
το ξέρω καλά...
Οι αγάπες πονάνε,
σα κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά...
Κι εγώ δε κοιμαμαι,
σταμάτησα αγάπη σου να `μαι
σταμάτησε και η καρδιά....
Τι κρίμα, ξανά η μοναξιά πανηγυρίζει
και μέσα στους καπνούς μου ψιθυρίζει,
αλήθειες, απορείες, ενοχές...
Στη νύχτα θα ρίξω άλλη μια φωτοβολίδα
μην τύχει και την δει καμιά ελπίδα,
κι έρθει να σου αλλάξει διαδρομές...
Οι αγάπες πονάνε,
σα κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά...
Οι άνθρωποι πάνε,
και εκεί που δεν πρέπει κολλάνε
το ξέρω καλά...
Οι αγάπες πονάνε,
σα κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά...
Κι εγώ δε κοιμαμαι,
σταμάτησα αγάπη σου να `μαι
σταμάτησε και η καρδιά....
Οι αγάπες πονάνε,
σα κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά...
Οι άνθρωποι πάνε,
και εκεί που δεν πρέπει κολλάνε
το ξέρω καλά...
Οι αγάπες πονάνε,
σα κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά...
Κι εγώ δε κοιμαμαι,
σταμάτησα αγάπη σου να `μαι
σταμάτησε και η καρδιά....
