Νάρκωση

[nowhere]

θα δω,δεν σου υπόσχομαι τίποτα

[ΓΑΛΗ]

Εγώ ούτε δημοσιεύσεις σου ψάχνω, ουτε σε τοπικς σου μπαινω, ουτε ξερω ποιος εισαι βασικα. Ειμαι πολυ ξεκαθαρος και ειλικρινης οταν λεω πως εχω θέμα αγχώδους διαταραχης, έχω θέμα υγείας και γράφω για να λάβω υποστήριξη. Ακομα κι αν κάνω χαβαλέ και αυτοσαρκαζομαι, υπάρχει ένα όριο θεωρώ, αν θες να γραφεις στο τοπικ μου, σεβασου το.

Υποστήριξη σε τί;

Στην επιβεβαίωση της κάθε φοβίας σου, που ουσιαστικώς κάνει κακό στην υγεία σου;

[Kappa]

Υποστήριξη για να αποβάλλω το άγχος μου και να κάνω την επέμβαση εννοώ.

Αυτή τη φορά θα το κάνω. Απλά πρακτικά, ήταν πολύ αργά για να είμαι τόσες ώρες νηστικός. Δηλαδή ακόμα, αν την έκανα σήμερα, θα ήθελε ένα δίωρο μέχρι να με ναρκωσουν. Γιατί να ταλαιπωρηθώ τοσο; Θα γίνει την Πέμπτη, το πήρα απόφαση.

[nowhere]

λοιπόν έχεις δίκιο το παράχεσα.δεν ενοχλώ άλλο

[Kappa]

Είμαι στην κλινική. Με ξυρισε μια νοσοκόμα και περιμένω για το κλισμα. Είναι φρικτό. Φοβάμαι.

[Kappa]

Βγήκε παιδιά!!! Με έφεραν στο δωμάτιο μόλις. Δεν νιώθω καθολου ναυτια. Απλώς ανησυχώ για τη βιοψία, μου είπε ο γιατρός ότι ήταν πολύ μεγαλύτερος εντέλει. Νιώθω μια ευφορία αυτή τη στιγμή.
Στη ναρκωση ένιωσα ένα κάψιμο και μετά από λίγο ο αναισθησιολογος με σκουντουσε και έλεγε να αναπνεύσω.

[nyxtovios]

[Kauldron]

Άντε, μπράβο. Καλά αποτελέσματα και καλή ανάρρωση.

[Kappa]

Ευχαριστώ!!! Τελικά τζάμπα αγχωνομουν. Κακώς άργησα να το βγάλω τόσο πολύ.

[Λεγεών]

Αναμένουμε το Season 2.

[student]

Ευχαριστώ!!! Τελικά τζάμπα αγχωνομουν. Κακώς άργησα να το βγάλω τόσο πολύ.

Καλή ανάρρωση ρε K. Απ την καρδιά μου χάρηκα που πήγαν όλα καλά, δόξα τον Θεό (λέω εγώ, εσύ δεν ξέρω τί λες)

Μακάρι να σου γίνει μάθημα να φυτρώσεις λίγες τρίχες στα παπάρια σου. Λες και αν είχες πεθάνει τελικά, θα είχε καμία διαφορά το αν είχες χάσει τη μπάλα από πριν ή όχι.
Νομίζεις βρε παπάρα ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν ανησυχούν πριν κάνουν μια επέμβαση με ολική, ή πριν κάνουν πχ ελεύθερη πτώση? Άνθρωποι είμαστε όλοι βρε παπάρα, όλοι ανησυχούμε και αγχωνόμαστε. Το πως χειρίζεσαι αυτό το άγχος, από το να το κλείσεις μέχρι να το αφήσεις να σε στραπονάρει, είναι αυτό που μαθαίνουμε όσο μεγαλώνουμε στη ζωή μας. Και θεωρητικά η όποια επιλογή "σταπονάρισμα από το άγχος" έχει αφαιρεθεί κάπου εκεί κοντά στα 18? 20? Εκεί που μαθαίνεις το "it is what it is, live with it".

Μακάρι να γίνει αφορμή να αρχίσεις να το αντιλαμβάνεσαι ακόμα και εκεί στα 30. Στο μυαλό είναι όλο το έργο, τουλάχιστον στα θέματα της βασικής ανθρώπινης ιστορίας και καθημερινότητας. Ο πρώτος ήσουν που έκανε entry level εγχείριση με ολική?

Σύνελθε λοιπόν από το δρόμο του κλαψομουνιάσματος που έχεις επιλέξει και δες το σαν αφορμή να βγάλεις καμιά τρίχα στ αρχίδια σου για τα επόμενα που αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσεις σαν άνθρωπος...
μπας και μπορέσεις να χτίσεις μια ισορροπημένη ζωή κάπου παρακάτω.

Δεν έχεις πολύ χρόνο ακόμα να γυρίσεις το διακόπτη...

Φιλικά πάντα όσο κι αν συνειδητά σε κράζω

[ΓΑΛΗ]

Βγήκε παιδιά!!! Με έφεραν στο δωμάτιο μόλις. Δεν νιώθω καθολου ναυτια. Απλώς ανησυχώ για τη βιοψία, μου είπε ο γιατρός ότι ήταν πολύ μεγαλύτερος εντέλει. Νιώθω μια ευφορία αυτή τη στιγμή.
Στη ναρκωση ένιωσα ένα κάψιμο και μετά από λίγο ο αναισθησιολογος με σκουντουσε και έλεγε να αναπνεύσω.

Oπότε, όλα καλά. Το ότι ο όγκος ήταν μεγαλύτερος, μπορείς να το πάρεις ως ένα θετικό και όχι αρνητικό μάθημα. Δεν θα' χες να κερδίσεις τίποτα με τις αναβολές και την αμιγώς ψυχολογική άρνηση. Αντιθέτως.

Περαστικά.

[Kappa]

Σας ευχαριστώ, επρεπε να το ειχα βγαλει νωρίτερα, τωρα εγινε, παλι καλα οπως και να 'χει.

Δεν θέλω να γκρινιάζω, αλλά νιωθατε κι εσείς κάτι σαν βαρος; Μόλις ήρθα σπιτι, έφαγα ένα τοστ αλλά το στερνο μου το νιώθω βαρύ.

[Kappa]

Δεν νιώθω καθόλου υπνηλία γμτ. Και θέλω να κοιμηθω. Φοβάμαι μην σταματήσω να αναπνέω στον υπνο μου βασικά. Με φόβισε που μου φώναζε ο αναισθησιολογος να αναπνευσω. Ήταν όπως στις ταινίες, τον έβλεπα από πάνω μου θολα. Μετά με πήραν σε άλλο δωμάτιο και μου έβαλαν για λίγο οξυγόνο και παυσίπονο. Και για κάποιο λόγο έκλαιγα λίγο και μου έλεγε η νοσοκόμα "γιατί κλαις;" και δεν ήξερα τι να απαντήσω και ούτε και να μιλήσω μπορουσα, έλεγα απλως "πονος " και γενικά μικρές λέξεις.

[aLiCat]

Δεν νιώθω καθόλου υπνηλία γμτ. Και θέλω να κοιμηθω. Φοβάμαι μην σταματήσω να αναπνέω στον υπνο μου βασικά. Με φόβισε που μου φώναζε ο αναισθησιολογος να αναπνευσω. Ήταν όπως στις ταινίες, τον έβλεπα από πάνω μου θολα. Μετά με πήραν σε άλλο δωμάτιο και μου έβαλαν για λίγο οξυγόνο και παυσίπονο. Και για κάποιο λόγο έκλαιγα λίγο και μου έλεγε η νοσοκόμα "γιατί κλαις;" και δεν ήξερα τι να απαντήσω και ούτε και να μιλήσω μπορουσα, έλεγα απλως "πονος " και γενικά μικρές λέξεις.

Αν θες να κοιμηθείς, κάνε ένα μικρό διάλειμμα (γι απόψε τουλάχιστον)από το να μηρυκάζεις τα γεγονότα.
Διάβασε κάποιο βιβλίο, δες μια ταινία.

"Σιδερένιος" εύχομαι και για τη βιοψία, καλά αποτελέσματα.