Σουβλίτσα έγραψε: 18 Οκτ 2018, 20:16
Πάνας έγραψε: 18 Οκτ 2018, 20:12
Σουβλίτσα έγραψε: 18 Οκτ 2018, 20:04
Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο μιλάει συγκεκριμένα και αναφορικά και με την Παλαιά Διαθήκη.
Το υπο ποία έννοια, καθένας μας μπορει να νομίζει οτι μπορεί να δώσει "ερμηνείες".
Ο Χριστός όμως δεν μίλησε με πολλές ερμηνείες, μίλησε μία φορά και με συγκεκριμένο τρόπο.
Απο κει και πέρα, είναι στην διάθεση του καθενός να βρει ό,τι αναζητά.
Ε... αυτό λέμε τόση ώρα... ξέρεις πόση φαιά ουσία και εγκεφαλικά κύτταρα έχουν ξοδέψει για να ερμηνεύσουν τις γραφές και να τις φέρουν στα μέτρα τους;
Αυτό λες εσύ, αυτό είναι δική σου άποψη, πιστεύω, βολική ερμηνεία, τεσπα, δική σου επιλογή, οκ
Ἡ λέξη «Ἅγιος» στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ σημαίνει τὸν ἀφοσιωμένο, τὸν καθιερωμένο στοὺς θεοὺς καὶ ἀργότερα καὶ τὸν εὐσεβή, τὸν ἁγνό, τὸν τιμοῦμενο.
Ἡ λέξη ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τὸ ῥήμα (ἅζω)/ἅζομαι = α') φοβᾶμαι β') σέβομαι γ) τιμῶ
Τὸ ἴδιο τὸ «ἅζομαι» < ἁγ-jομαι
ἀπὸ τὸ ἴδιο ἐτυμολογικὸ θέμα ἔχει προέλθει καὶ ἡ λέξη «ἁγνός» ἡ ὁποία μάλιστα ἦταν ἡ λέξη ποὺ χρησιμοποιεῖτο στὴν ἀττικὴ διάλεκτο ἀντὶ τῆς λέξεως «ἅγιος», ποὺ δὲν εἶχε εἰσαχθῆ στὴν γλῶσσα τους ἀκόμα.
Τὸ «ἅγος» ποὺ χρησιμοποεῖτο, ὅμως, σήμαινε : α') ἀντικείμενο θρησκευτικῆς εὐλάβειας β) ἀντικείμενο ἐξαγνισμοῦ
Τὸ ἰδιαίτερο καὶ ὄμορφο ποὺ συνέβη στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ εἶναι ὅτι ἀναπτύχθηκαν δύο θέματα ἀπὸ τὸ ἀρχικὸ θέμα «ἁγ-» στὴν ἰωνικὴ διάλεκτο· τὸ πρῶτο θέμα δασυνόμενο καὶ σιγά-σιγά καὶ ἕνα ψιλούμενο «ἀγ-». Τὸ δασυνόμενο ἦταν καλῆς σημασίας ἐνῷ τὸ ψιλούμενο κακῆς.
Ἔτσι:
ἅγιος, ἅγος, ἅζομαι, ἁγνός
ἐνῷ :
ἄγιος = μιαρός, (τὸ) ἄγος =ἀνίερο/ἡ κατάρα, ἐν-ἀγής (ὁ σὲ ἄγος) = ὁ καταραμένος
Προσοχή! Ὑπάρχει ἡ λέξη «ὁ ἀγός» ποὺ σημαίνει «ὁ ἀρχηγός, ὁ ἠγέτης» καὶ δὲν συνδέεται μὲ αὐτὴ· τὸ θέμα «ἁγ-» προέρχεται καθαρὰ ἀπὸ τὸ ἄγω=ὁδηγῶ
Παρετυμολογικά, λόγῳ τῆς θρησκείας, πολλοὶ τὰ συνέδεσαν, ὥστε νὰ θεωροῦν «ἅγιο» αὐτῶν ποὺ ὁδηγεῖ
Όταν την έλεγε εκείνη την εποχή, αυτό εννοούσε. Κοίτα τι διαστάσεις έχει πάρει.