Πολίτης έγραψε: 10 Ιούλ 2018, 13:18
Θυμάμαι πως όταν πήγαινα για δύο χρόνια σε ιδιωτικό σχολείο (πρώτη κα ιδευτέρα γυμνασίου), ήταν 2 κωλόπαιδα που με σάπιζαν στο ξύλο κάθε μέρα (και 3-4 μαθητές ακόμη). Η ψυχολογική βία επίσης καθημερινό φαινόμενο. Χωρίς να τους έχει κάνει κανείς τίποτα. Απλώς μας έβλεπαν πιο συνεσταλμένους και του δίνανε όσο δεν πάει.
Μετα από ενάμισυ χρόνο, δεν άντεξα. Τους είπα αν με ξανα ακουμπήσουν θα τους τσακίσω. Και όντως αυτό έγινε. Πήγαμε εκδρομή στην Πάρνηθα. Έπιασα δύο πάρα πολυ σπάνια έντομα και τα έβαλα σε φιαλίδιο. Αυτοί τότε ήρθαν, μου το πήραν και το πέταξαν σε μια χαράδρα και μου έδωσαν μια κλωτσιά στα αχαμνά. Αυτό ήταν πολύ "ελαφρύ" περιστατικό, αλλά εκπροσωπούσε το κερασάκι στην τούρτα. Θόλωσα, τους έδειρα, και έστειλα τον έναν από αυτούς στο νοσοκομείο, με σπασμένη μύτη.
Την άλλη μέρα στο σχολείο, η Αγέλη με χειροκροτούσε, και οι δευτεροκλασάτοι τραμπούκοι ξαφνικά ήθελαν να γίνω φίλος τους, μιας και τα ηγετικά τους στελέχη είχαν κατατροπωθεί. Οι καθηγητές από την άλλη (οι οποίοι ήξεραν τι γινόταν από την πρώτη μέρα), γνωρίζοντας πως οι γονείς του νοσηλευθέντος τραμπούκου έκαναν μεγάλες δωρεές στο σχολείο, έκαναν την ζωή μου κόλαση - τραμπουκισμός all over again. Σε κάθε διάλλειμα μου έλεγαν "Θα πληρώσεις γι'αυτό που έκανες".
H κορύφωση έφτασε στην πρωινή προσευχή, όταν ένας καθηγητής ανήγγειλε πως η τριήμερη σχολική εκδρομή ακυρώνεται, για παραδειγματισμό λόγω της συμπεριφοράς ενός μαθητή του Τμήματος Χ. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγαν στους γονείς μου ή στις αστυνομικές αρχές αν οι τώρα αφηνιασμένοι μαθητές έστελναν τον αποδιοπομπαίο τράγο (εμένα) στο νοσοκομείο, ή στον άλλο κόσμο.
Άλλη μία καταπληκτική εξέλιξη ήταν πως οι καθηγητές με πέρασαν από από "πειθαρχικό", ενώπιον όλων των δασκάλων, και κάλεσαν "μάρτυρες" από την δική μου πλευρά και από την πλευρά των τραμπούκων. Οι περισσότεροι μαθητές τάχθηκαν υπέρ μου, ενώ η "υπεράσπιση" των τραμπούκων αποτελείτο από τις τότε κοπέλες τους, και μερικούς από τους followers του έργου τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως ο αρχιτραμπούκος, με τις γάζες στην μύτη, στο τέλος της δακρύβρεχτης απολογίας του, είπε "Aν αυτό το παιδί χτυπάει στο γυμνάσιο, τότε στο Λύκειο θα βγάλει μαχαίρι", εμφανώς παπαγαλίζοντας τα λεγόμενα των γονιών του. Πολλοί δάσκαλοι κούνησαν το κεφάλι τους καταφατικά.
Την άλλη μέρα πήρα τριήμερη αποβολή και έπρεπε να γράψω έκθεση ...για τον τραμπουκισμό και γιατί πρέπει να εξαλειφθεί από το σχολέιο, καθώς και ένα μικρότερο άρθρο εξηγώντας γιατί επιτέθηκα σε έναν ανυπεράσπιστο μαθητή χωρίς λόγο. Εκεί, εξιστόρησα για άλλη μία φορά όλο το χρονικό των γεγονότων, αλλά μάλλον δεν τους άρεσε, και μου είπαν πως πρέπει να επιλέξω αν θα φύγω από το σχολείο άμεσα (Φεβρουάριος), ή στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Μετά πήγα στο Δημόσιο. Δεν ξέρω αν ήταν ιδιαίτερη περίπτωση, αλλά η ποιότητα των συμμαθητών μου ως Άνθρωποι ήταν μακράν καλύτερη, δεν αντιμετώπισα ποτέ παρόμοιο πρόβλημα, οι περισσότεροι δάσκαλοι ήταν πραγματικοί ήρωες, και γενικά το κλίμα που επικρατούσε ήταν πως "όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε". Οι εγκαταστάσεις και η διδασκαλία ήταν γενικά χαμηλότερες από το ιδιωτικό, αλλά υπήρχε ανθρωπιά. Και οι δάσκαλοι πραγματικά προσπαθούσαν.
Συγγνώμη για το κατεβατό, αλλά γιατί το γράφω αυτο; Γιατί πιστεύω πως όταν υπάρχει συνεχιζόμενος τραμπουκισμός, και κανείς δεν κάνει τίποτα, καθηγητές, γονείς και τραμπούκοι είναι όλοι συνυπεύθυνοι μέχρι ενός βαθμού. Δεν γίνεται ένας γονέας να μην έχει ιδέα πως το τέκνο του είναι τραμπούκος - απεναντίας, οι τραμπούκοι συνήθως αντικατοπτρίζουν προβλήματα στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Και οι καθηγητές είναι αδικαιολόγητοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γνωρίζουν.
