Στέκι Ρεμπέτικο

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Οι στίχοι για τον φίλο που ρώταγε:


Πάρε με Αντριάνα μου, να σε βοηθώ στην πλύση, ω
και να σε κουβαλώ νερό απ’ το Βατραχονήσι, ω
Αντριάνα μου γλυκιά
απ’ το Βατραχονήσι, Αντριάνα μου γλυκιά

Γιατί να βασανίζεσαι, ασπριδερή μου χήνα, ω
με λίγδες και με κάρβουνα, μέσα εις την κουζίνα, ω
Αντριάνα μου γλυκιά
μέσα εις την κουζίνα, Ανδριάνα μου γλυκιά

Σαν αποθάνω το πρωί ποτέ ας μη βραδιάσει, ω
σαν κλείσω 'γω τα μάτια μου ο κόσμος να χαλάσει, ω
Ανδριάνα μου γλυκιά
ο κόσμος να χαλάσει,Αντριάνα μου γλυκιά

Τύχη κακιά, τύχη σκληρά, τύχη μου εναντία, ω
σ' εμένανε απέδειξες όλη σου την κακία, ω
όλη σου την κακία, Αντριάνα μου γλυκιά

Δεν ήσουνα που μ' έλεγες, αν δεν σε διω πεθαίνω, ω
και τώρα περπατείς και λες, πού σ' είδα πού σε ξέρω, ω
Αντριάνα μου γλυκιά
πού σ' είδα πού σε ξέρω, Αντριάνα μου γλυκιά

[Αγις]

Το νημα χρειάζεται εκκαθάριση - τερατα εχουν γραφτει - μονο την Παολα δεν ανεβάσατε ( ακομα - αλλα δεν θα αργησει ) σαν γνησια εκπροσωπο του ρεμπετικου.

[The Rebel]

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ τραγούδι του Κώστα Μπέζου (Α. Κωστής) που το ερμηνεύει ο ίδιος. Είναι ο πρώτος δίσκος που ηχογράφησε στην Ελλάδα ο Τέτος Δημητριάδης για λογαριασμό της αμερικανικης εταιρείας Victor, με τον Κώστα Μπέζο και κυκλοφόρησε στην Αμερική.Ηχογραφήθηκε στην Αθήνα, το 1930. Ζεϊμπέκικο. Ορχήστρα με δύο κιθάρες.
KOSTAS MPEZOS (BEZOS), A. KOSTIS, STHN YPOGA

[lyna]

@NW

[Not_a_God]

[The Rebel]

Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο!


Φωτογραφία: Aνρί Καρτιέ-Μπρεσόν (Πειραιάς 1953)

Ο ζεϊμπέκικος είναι ένας αυστηρά αντρικός χορός προσωπικής έκφρασης και αυτοσχεδιασμού. Διαφορετικός κάθε φορά ακόμα κι όταν χορεύεται από τον ίδιο χορευτή. Παίζει ρόλο η στιγμή, το συναίσθημα, ο νταλκάς, το παράπονο...

Αποκαλούμενος και “χορός του αετού” ο ζεϊμπέκικος, ακολουθώντας το βυζαντινό μέτρο, τα 9/8, δεν έχει βήματα αλλά φιγούρες, πολλές εκ των οποίων εκφράζουν την επιθυμία του άντρα που χορεύει να …πετάξει! Μια τέτοια μαγική στιγμή κατέγραψε με το φακό του ο σπουδαίος Ανρί Καρτιέ - Μπρεσόν σε μια ταβέρνα του Πειραιά το 1953.

Αν και ο χορός αυτός στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δημοφιλής λίγοι γνωρίζουν τι σημαίνει ζεϊμπέκικο και ποια ήταν η σχέση των ζεϊμπέκηδων με τον Ελληνισμό. Έγκυρες γραπτές πηγές μας πληροφορούν ότι το ζεϊμπέκικο ή ο ζεϊμπέκικος, είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός με αρχαιοελληνικές ρίζες. Ένας αρχαίος Ελληνικός- Θρακικός χορός στην ουσία, τον οποίον έφεραν στην Ασία οι αρχαίοι Αργείοι-Θράκες όταν ίδρυσαν αποικία στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας. Για πολλούς μελετητές η λέξη “ζεϊμπέκικο” είναι σύνθετη, προερχόμενη σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, από το όνομα του πατέρα των θεών Ζεί Ζεύς και από τη λέξη Μπέκ, από το “μπέκος” που σημαίνει ψωμί. Οι αρχαίοι, κατά τον Ηρόδοτο, υμνούσαν το Δία και χορεύοντας προσεύχονταν για ευκαρπία, γεωργική γονιμότητα και ψωμί. Μία άλλη ετυμολογική εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι ονομάζονταν και ζεϊμπέκοι ή ζεϊμπέκηδες.

Ο ρυθμός του ζεϊμπέκικου όπως ήδη αναφέραμε είναι τα 9/8, ενώ η συνηθισμένη ρυθμική του διάταξη είναι: 2/4+2/4+2/4+3/4 ή 4/4+2/4+3/4. Ο χορός, εκπέμπει συναισθήματα μοναξιάς, θλίψης, νοσταλγίας, ψυχικού βάσανου και μελαγχολίας, ενώ ο χορευτής κοιτάζει αγέλαστος τη γη.

Ο ελληνικός κινηματογράφος, δια χειρός του αξέχαστου σκηνοθέτη Αλέξη Δαμιανού, κατέγραψε στο φιλμ το πασίγνωστο και αντιπροσωπευτικότερο μέχρι σήμερα ζεϊμπέκικο, "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας”.


Λεβέτι
Leveti.gr

[Not_a_God]

[Not_a_God]

[Beria]

Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο!

[img]https://i.postimg.cc/qM77RQVG/7675 ... .png[/img]
Φωτογραφία: Aνρί Καρτιέ-Μπρεσόν (Πειραιάς 1953)

Ο ζεϊμπέκικος είναι ένας αυστηρά αντρικός χορός προσωπικής έκφρασης και αυτοσχεδιασμού. Διαφορετικός κάθε φορά ακόμα κι όταν χορεύεται από τον ίδιο χορευτή. Παίζει ρόλο η στιγμή, το συναίσθημα, ο νταλκάς, το παράπονο...

Αποκαλούμενος και “χορός του αετού” ο ζεϊμπέκικος, ακολουθώντας το βυζαντινό μέτρο, τα 9/8, δεν έχει βήματα αλλά φιγούρες, πολλές εκ των οποίων εκφράζουν την επιθυμία του άντρα που χορεύει να …πετάξει! Μια τέτοια μαγική στιγμή κατέγραψε με το φακό του ο σπουδαίος Ανρί Καρτιέ - Μπρεσόν σε μια ταβέρνα του Πειραιά το 1953.

Αν και ο χορός αυτός στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δημοφιλής λίγοι γνωρίζουν τι σημαίνει ζεϊμπέκικο και ποια ήταν η σχέση των ζεϊμπέκηδων με τον Ελληνισμό. Έγκυρες γραπτές πηγές μας πληροφορούν ότι το ζεϊμπέκικο ή ο ζεϊμπέκικος, είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός με αρχαιοελληνικές ρίζες. Ένας αρχαίος Ελληνικός- Θρακικός χορός στην ουσία, τον οποίον έφεραν στην Ασία οι αρχαίοι Αργείοι-Θράκες όταν ίδρυσαν αποικία στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας. Για πολλούς μελετητές η λέξη “ζεϊμπέκικο” είναι σύνθετη, προερχόμενη σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, από το όνομα του πατέρα των θεών Ζεί Ζεύς και από τη λέξη Μπέκ, από το “μπέκος” που σημαίνει ψωμί. Οι αρχαίοι, κατά τον Ηρόδοτο, υμνούσαν το Δία και χορεύοντας προσεύχονταν για ευκαρπία, γεωργική γονιμότητα και ψωμί. Μία άλλη ετυμολογική εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι ονομάζονταν και ζεϊμπέκοι ή ζεϊμπέκηδες.

Ο ρυθμός του ζεϊμπέκικου όπως ήδη αναφέραμε είναι τα 9/8, ενώ η συνηθισμένη ρυθμική του διάταξη είναι: 2/4+2/4+2/4+3/4 ή 4/4+2/4+3/4. Ο χορός, εκπέμπει συναισθήματα μοναξιάς, θλίψης, νοσταλγίας, ψυχικού βάσανου και μελαγχολίας, ενώ ο χορευτής κοιτάζει αγέλαστος τη γη.

Ο ελληνικός κινηματογράφος, δια χειρός του αξέχαστου σκηνοθέτη Αλέξη Δαμιανού, κατέγραψε στο φιλμ το πασίγνωστο και αντιπροσωπευτικότερο μέχρι σήμερα ζεϊμπέκικο, "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας”.


Λεβέτι
Leveti.gr

Το τονισμένο ήταν ένα καλαμπούρι που είχε κάνει ο μέγας τρόλαρχος Θάνος Βελούδιος και το αναπαράγουν αμάσητο διάφοροι ερευνητές

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Για να μη δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις, όσα πρέσβευε ο Βελλούδιος περί Ζευς+μπέκος δεν ήταν καλαμπούρι, αλλά αποτελούσε πεποίθησή του -ατεκμηρίωτη πάντως!

Ούτε για το "μέγας τρόλαρχος" θα συμφωνούσα, για έναν ήρωα της ναυτικής αεροπορίας μας αφενός, αλλά και για μία σημαίνουσα πνευματική προσωπικότητα (που είχε τις υπερβολικές πτυχές της, δεν λέω...) που άφησε το στίγμα της.

[Not_a_God]

[The Rebel]

Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο!


Φωτογραφία: Aνρί Καρτιέ-Μπρεσόν (Πειραιάς 1953)

Ο ζεϊμπέκικος είναι ένας αυστηρά αντρικός χορός προσωπικής έκφρασης και αυτοσχεδιασμού. Διαφορετικός κάθε φορά ακόμα κι όταν χορεύεται από τον ίδιο χορευτή. Παίζει ρόλο η στιγμή, το συναίσθημα, ο νταλκάς, το παράπονο...

Αποκαλούμενος και “χορός του αετού” ο ζεϊμπέκικος, ακολουθώντας το βυζαντινό μέτρο, τα 9/8, δεν έχει βήματα αλλά φιγούρες, πολλές εκ των οποίων εκφράζουν την επιθυμία του άντρα που χορεύει να …πετάξει! Μια τέτοια μαγική στιγμή κατέγραψε με το φακό του ο σπουδαίος Ανρί Καρτιέ - Μπρεσόν σε μια ταβέρνα του Πειραιά το 1953.

Αν και ο χορός αυτός στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δημοφιλής λίγοι γνωρίζουν τι σημαίνει ζεϊμπέκικο και ποια ήταν η σχέση των ζεϊμπέκηδων με τον Ελληνισμό. Έγκυρες γραπτές πηγές μας πληροφορούν ότι το ζεϊμπέκικο ή ο ζεϊμπέκικος, είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός με αρχαιοελληνικές ρίζες. Ένας αρχαίος Ελληνικός- Θρακικός χορός στην ουσία, τον οποίον έφεραν στην Ασία οι αρχαίοι Αργείοι-Θράκες όταν ίδρυσαν αποικία στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας. Για πολλούς μελετητές η λέξη “ζεϊμπέκικο” είναι σύνθετη, προερχόμενη σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, από το όνομα του πατέρα των θεών Ζεί Ζεύς και από τη λέξη Μπέκ, από το “μπέκος” που σημαίνει ψωμί. Οι αρχαίοι, κατά τον Ηρόδοτο, υμνούσαν το Δία και χορεύοντας προσεύχονταν για ευκαρπία, γεωργική γονιμότητα και ψωμί. Μία άλλη ετυμολογική εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι ονομάζονταν και ζεϊμπέκοι ή ζεϊμπέκηδες.

Ο ρυθμός του ζεϊμπέκικου όπως ήδη αναφέραμε είναι τα 9/8, ενώ η συνηθισμένη ρυθμική του διάταξη είναι: 2/4+2/4+2/4+3/4 ή 4/4+2/4+3/4. Ο χορός, εκπέμπει συναισθήματα μοναξιάς, θλίψης, νοσταλγίας, ψυχικού βάσανου και μελαγχολίας, ενώ ο χορευτής κοιτάζει αγέλαστος τη γη.

Ο ελληνικός κινηματογράφος, δια χειρός του αξέχαστου σκηνοθέτη Αλέξη Δαμιανού, κατέγραψε στο φιλμ το πασίγνωστο και αντιπροσωπευτικότερο μέχρι σήμερα ζεϊμπέκικο, "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας”.


Λεβέτι
Leveti.gr

Το τονισμένο ήταν ένα καλαμπούρι που είχε κάνει ο μέγας τρόλαρχος Θάνος Βελούδιος και το αναπαράγουν αμάσητο διάφοροι ερευνητές

6 Ιανουαρίου, 2020
Αυτή είναι η ιστορία του ζεϊμπέκικου της Ευδοκίας!



Ο Λ. Παπαδόπουλος αρνήθηκε να βάλει στίχους και ο λοχίας ήταν ερασιτέχνης ηθοποιός, που τον διάλεξε ο σκηνοθέτης σε καυγά στην Ν. Ερυθραία!

Δύο μερόνυχτα χρειάστηκαν για να γυριστεί η σκηνή της ταινίας “Ευδοκία” του Αλέξη Δαμιανού, με το περίφημο ζεϊμπέκικο. Σε ένα ταβερνάκι της Κάτω Κηφισιάς, ένας νεαρός λοχίας (Γιώργος Κουτουζής), χορεύει για τα μάτια της Ευδοκίας ζεϊμπέκικο.

Ο ηθοποιός χορεύει το τραγούδι «η άτακτη» του Μάρκου Βαμβακάρη, επειδή ο σκηνοθέτης Αλέξης Δαμιανός δεν είχε βρει ακόμα ποιος θα συνέθετε τη μουσική για την ταινία του.

Ο ηθοποιός Χρήστος Ζορμπάς, που έπαιζε στην ταινία το νταβατζή της Ευδοκίας, του μίλησε για έναν νέο ταλαντούχο συνθέτη που θα το έκανε ευχαρίστως χωρίς να ενδιαφέρεται για παχυλή αμοιβή.

Αρχές του καλοκαιριού του 1971, ο Δαμιανός και ο Λοΐζος δίνουν τα χέρια και ο συνθέτης ξεκινά να γράφει τη μουσική για την ταινία.

Ο Μάνος, αρχικά έπαιξε τη μελωδία του θρυλικού ζεϊμπέκικου με τον παλιό ρεμπέτη Γιώργο Μουφλουζέλη και τον τζουρά του. Τελικά στην ηχογράφηση πείθει το Θανάση Πολυκανδριώτη να παίξει και αυτός με ένα παλιό τζουρά και όχι με το μπουζούκι. Έτσι ο ήχος ήταν πιο οξύς και αυθεντικός.

Κάποια στιγμή, ο Λοΐζος ζήτησε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να βάλει στίχους στο ζεϊμπέκικο. Ο Παπαδόπουλος απέδειξε πόσο μεγάλος στιχουργός ήταν, όταν αρνήθηκε να γράψει λόγια μαγεμένος από τη μελωδία. Οι στίχοι θα χαλούσαν το υπέροχο τραγούδι, είπε. Ο Μάνος πείστηκε και το ζεϊμπέκικο έφθασε στο κοινό μόνο με τις νότες που παρέσυραν στο ρυθμό τους τους πάντες.

Ποιος είναι ο κινηματογραφικός λοχίας που χορεύει το ζεϊμπέκικο.
Πρωταγωνιστής της ταινίας του Αλέξη Δαμιανού “Ευδοκία”, ήταν ένας λοχίας. Ο σκηνοθέτης έψαχνε το ιδανικό πρόσωπο. Ήθελε έναν όμορφο νεαρό που να μην έχει σχέση με την υποκριτική και τον βρήκε στο πρόσωπο του Γιώργου Κουτουζή, ενός νεαρού οικοδόμου από την Καβάλα, ο οποίος μόλις είχε απολυθεί από φαντάρος.

Ο Δαμιανός τον συνάντησε τυχαία στην Νέα Ερυθραία έξω από ένα καφενείο, να προσπαθεί να αμυνθεί σε έναν καβγά. Ήταν καμιά τριανταριά μαζεμένοι εναντίον του κι εκείνος για να προστατευθεί είχε σηκώσει ένα μηχανάκι στον αέρα, απειλώντας να το πετάξει επάνω τους. Μόλις είδε τη σκηνή από το αυτοκίνητό του ο Δαμιανός είπε, «αυτός κάνει για τον λοχία».

Στην αρχή ο νεαρός Γιώργος παρεξήγησε τις προθέσεις του σκηνοθέτη, αλλά πείστηκε να το κάνει μόλις διάβασε το σενάριο. Ο ερασιτέχνης ηθοποιός χόρεψε μοναδικά το τραγούδι, κέρδισε την αναγνώριση κοινού και κριτικών και δεν ασχολήθηκε ποτέ ξανά με την υποκριτική. Η φτώχεια, όπως έχει πει ο ίδιος δεν του άφησε πολλά περιθώρια για σπουδές και για θέατρο, όπως αναφέρει το tonwtiko.

Εργάστηκε στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, ως λεβητοποιός και πλέον είναι συνταξιούχος. Από το 1976 είναι παντρεμένος με τη ζωγράφο, Σοφία Κουτούζη.


https://piraeuspress.gr/hellas/koinonia ... -stichous/

[Βλήμα]

[Βλήμα]

Οι στίχοι για τον φίλο που ρώταγε:


Πάρε με Αντριάνα μου, να σε βοηθώ στην πλύση, ω
και να σε κουβαλώ νερό απ’ το Βατραχονήσι, ω
Αντριάνα μου γλυκιά
απ’ το Βατραχονήσι, Αντριάνα μου γλυκιά

Γιατί να βασανίζεσαι, ασπριδερή μου χήνα, ω
με λίγδες και με κάρβουνα, μέσα εις την κουζίνα, ω
Αντριάνα μου γλυκιά
μέσα εις την κουζίνα, Ανδριάνα μου γλυκιά

Σαν αποθάνω το πρωί ποτέ ας μη βραδιάσει, ω
σαν κλείσω 'γω τα μάτια μου ο κόσμος να χαλάσει, ω
Ανδριάνα μου γλυκιά
ο κόσμος να χαλάσει,Αντριάνα μου γλυκιά

Τύχη κακιά, τύχη σκληρά, τύχη μου εναντία, ω
σ' εμένανε απέδειξες όλη σου την κακία, ω
όλη σου την κακία, Αντριάνα μου γλυκιά

Δεν ήσουνα που μ' έλεγες, αν δεν σε διω πεθαίνω, ω
και τώρα περπατείς και λες, πού σ' είδα πού σε ξέρω, ω
Αντριάνα μου γλυκιά
πού σ' είδα πού σε ξέρω, Αντριάνα μου γλυκιά

Ευχαριστώ.

[aLiCat]