Phorum.com.gr

Ένας τρελός είναι στην πόρτα
Με πληγωμένη την καρδιά
Ένας τρελός που σ’ αγαπάει
Μα άλλος έχει τα κλειδιά

Φωτογράφε μου όλη την τέχνη σου να βάλεις,
την προδοσία της έγχρωμη να την βγάλεις
τράβα τον κύριο μαζί με την κυρία,
να τελειώνουμε αυτή την ιστορία!

Μου λες να κρατήσω
Ψηλά το κεφάλι
Μου λες να γελάσω
Σαν πρώτα και πάλι
Να μη σταματάω
Στη μέση του δρόμου
Να βγάλω τη μάσκα
Τη μάσκα του πόνου
Τι θέλεις να κάνω
Τι θέλεις να κάνω
Πιστεύω σε σένα
Σε σένα που χάνω
Απ' αύριο σκέψου
Που θα 'σαι που θα 'μαι
Τι κι άντρας που είμαι
Φοβάμαι φοβάμαι

Πικρό το βράδυ σκυθρωπό
Αργεί να ξημερώσει
Στο σπίτι μέσα το κλειστό
Ερημιά έχει φυτρώσει
Με πνίγει τούτη η σιωπή
Τούτη η στεναχώρια
Στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
Και εμείσ να ζούμε χώρια
Αυτό το βράδυ δεν μπορώ
Γωνιά να βρω να αράξω
Στο δρόμο τον ερημικό
Να βγω και να φωνάξω

Κι εσύ θα φύγεισ
Και θα περάσεισ
Και θα ξεχάσεισ
Κι εγώ θα μείνω
Να αργοσβήνω
Σε μιά γωνιά
Ένα ρολόι σταματημένο
Ένα καράβι ναυαγισμένο
Ένα σπουργίτι κυνηγημένο
Απ'το χιονιά

Μη μου μιλάσ γι' αγάπη
Σαν κλαίνε τα πουλιά
Μη μου μιλάσ γι' αγάπη
Στην έρμη ακρογιαλιά
Δεν πάει καλό καράβι
Σε θάλασσα ρηχή
Έρημη θ' απομείνει
Για πάντα η εξοχή
Μη μου μιλάσ γι' αγάπη
Στην έρμη ακρογιαλιά
Μη μου μιλάσ γι' αγάπη
Σαν κλαίνε τα πουλιά
Κάτι κρυφό το κύμα
Λέει στην σιγαλιά
Το παίρνουνε στο δείλι
Και κλαίνε τα πουλιά
Στάζει η ψυχή μου δάκρυ
Πίκρα σταλιά σταλιά
Πεθαίνει τ' όνειρό μασ
Σαν τη στερνή αντηλιά

Δυο σπίτια κλείσαμε και πήραμε τουσ δρόμουσ
Και αψηφήσαμε ακόμα και τουσ νόμουσ
Ερωτά μου ανεπανάληπτε κι απίθανε
Κι αγάπη ωραία
Ήταν όνειρο τα βράδια που μασ ήρθανε
Γιατί ήταν λαθραία

Το σαλόνι σιωπηλό βαρύ και κρύο
Στο τασάκι δυο αποτσίγαρα σβηστά
Όλα γύρω μου απόψε είναι νεκρά
Και στην σκέψη μου βουίζει ένα αντίο
Σε παρακαλώ σήκω και φύγε
Πριν αρχίσω να παραμιλώ
Μια ζωή μαζί σου στα χαμένα πήγε
Σε παρακαλώ σήκω και φύγε
Φύγε πριν μου φύγει το μυαλό

Τώρα θα κλάψω και θα πονέσω και θα χαθώ
Μα αύριο κύριε σαν ξημερώσει θα σε ξεχάσω
Όσα μου πήρεσ κι όσα σου πήρα θα θυμηθώ
Και αύριο κύριε σαν ξένη δίπλα σου θα προσπεράσω
Τώρα δεν ξέρω αν φταίω ή αν φταισ
Πέρασεσ κύριε κι έγινεσ χτεσ
Κλείσαν οι δρόμοι και σβήσαν τα φώτα για μασ
Θα βρω κουράγιο ν' αρχίσω ξανά
Είν' η αγάπη καημόσ που περνά
Στα περασμένα ποτέ του κανείσ δε γυρνά
Τώρα θα μείνω με αναμνήσεισ ένα σωρό
Που άφησεσ κύριε στο πέρασμά σου τ' αγαπημένο
Όσο κι αν θέλω να σε κρατήσω πια δεν μπορώ
Βράδιασε κύριε και το ξημέρωμα είναι χαμένο

Μπορεί να έχω χάσει λίγο το λογικό μου
Να μην αναγνωρίζω ούτε τον εαυτό μου
Μια πιο είναι το κακό;
Σαν άνθρωποσ αγάπησα κι εγώ
Παρακαλώ παρακαλώ
Μη με περνάτε για τρελό
Γιατί με βλέπεται να κλαίω να πονώ
Και να γελώ
Δείξτε μου κάποιον στη ζωή
Που δεν αγάπησε πολύ
Παρακαλώ παρακαλώ
Μη με περνάτε για τρελό
Παρακαλώ
Αργεί να ξημερώσει με δέρνει η αγωνία
Βραχνάσ μου έχει γίνει χωρίσ αμφιβολία
Συχνά παραμιλώ
Νεκρέσ τισ αναμνήσεισ μου φιλώ
Παρακαλώ παρακαλώ
Μη με περνάτε για τρελό

Δεν είναι που φεύγεις κι όλα τελειώνουν
δεν είναι που τώρα τα μάτια βουρκώνουν
δεν είναι που μένει σε μένα ο πόνος
και χάνονται οι μέρες οι ώρες ο χρόνος
Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω
εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω

Μα ποτέ δε μου είπεσ πωσ θα ‘ρθει μια μέρα
Που θα πω στον πικρό χωρισμό καλημέρα
Σ' ευχαριστώ σ' ευχαριστώ
Εσύ θα ξεχάσεισ μόνο εσύ
Μ' ένα αντίο μιαν ευχή
Δεν τελειώνει μια ζωή αγάπη μου