Phorum.com.gr

πεζοπόρος,
κοιτάζω τη θάλασσα,
μού ρχεται η αρμυρή γεύση
στα χείλη,
τόσο κοντά
σχεδόν με χαιδεύει,
φέρνω στο νού εικόνες
και στο κορμί μιά ζέση στοργική,
μπαίνω στην αυλή με τις ανεμώνες
τις πιάνω στα δάχτυλά μου
παίρνω όλα τα σ΄αγαπώ που σου είπα
στων ματιών την άκρη
λυγίζω,
μουσκέυουν απ΄το δάκρυ
με ένα μαντήλι τα σκουπίζω
ντρέπομαι,
που λύγισα ακόμη μιά φορά
στην ανάμνηση του κάποτε,
ίσως μιά μέρα να σε συγχωρήσω,
εντελώς

πεζοπόρος,
κοιτάζω τη θάλασσα,
μού ρχεται η αρμυρή γεύση
στα χείλη,
τόσο κοντά
σχεδόν με χαιδεύει,
φέρνω στο νού εικόνες
και στο κορμί μιά ζέση στοργική,
μπαίνω στην αυλή με τις ανεμώνες
τις πιάνω στα δάχτυλά μου
παίρνω όλα τα σ΄αγαπώ που σου είπα
στων ματιών την άκρη
λυγίζω,
μουσκέυουν απ΄το δάκρυ
με ένα μαντήλι τα σκουπίζω
ντρέπομαι,
που λύγισα ακόμη μιά φορά
στην ανάμνηση του κάποτε,
ίσως μιά μέρα να σε συγχωρήσω,
εντελώς

Χρόνια τώρα σωνόμαστε προσωρινά
ζώντας με φτηνά δολώματα.

Κ. Στεργιόπουλος

1. Πήγαινε σε ψυχίατρο.
2. Σου κλείνω τον χώρο όποτε γουστάρω. Δικός μου είναι.
3. Τραγούδα, το άσυλο για σένα είναι φτιαγμένο, κομμένο και ραμμένο.

Μανόλης Αναγνωστάκης, ΥΓ.

περνάει η ώρα,
στα σκαλοπάτια της ανάμνησης,
αυτής που έχω για σένα τώρα

είναι το σύμπαν που μας ορίζει,
σε άλλους Νόμους ,άλλους κανόνες,
σε άλλες βροχές,σ΄αλλους χειμώνες

στα κύμβαλα της ανάκρουσης

ανθίζει το χώμα,
απο την περασμένη συμφορά μας,
γεμάτο με αίμα,ποτισμένο είναι

ανούσιες κραυγές ιλίγγου,
μερικές νότες μικρές,
η διαφορά μας

σ΄ενα κρεσέντο ύφεσης......

έχει θυμώσει ο Ουρανός,
και η Σελήνη αγάπησε τη σιωπή,
φώναξε δυνατά ο Θεός,
αυτήν την πρώιμη Αυγή,
μαύρα σύννεφα,που σκόρπισαν
τον άνεμο ,σ΄ολες τις γωνιές,
απειλές που τώρα σώπασαν,
γελάνε οι φίλοι μας
στις ανθισμένες τους αυλές
κι όλο θυμάται ο νούς,
όλομόναχη κλαίει η καρδιά
που μ΄αφησες και δεν μ΄ακούς
σε νότες που τραγουδάς.....

down in the deathly hallows
there's a man that wallows
oh what a pity to be
in a pit most shallow
I say spit boy!
and never swallow

παιδιά, χθες δεν φάνηκε ούτε ο vag, ούτε η ρία ε;

στάσου,δειλινό,
μη βιάζεις την ώρα του αποχωρισμού,
γοργά τρέχεις και δε βαστώ
μπροστά στην πόρτα τ΄ουρανου

στάσου,μη φεύγεις
όσο κρατεί το κύμα
μη κλείνεις τα μάτια
μη μ΄αποφεύγεις
στα δάκρυα σου είν΄το ποίημα

ήθελα να γευτώ,
το άρωμα του χειμώνα
σε μιά λίμνη ν΄αρνηθώ
στα χέρια μια ανεμώνα

kongrosian έγραψε: 17 Οκτ 2021, 10:19 παιδιά, χθες δεν φάνηκε ούτε ο vag, ούτε η ρία ε;

https://c.tenor.com/-rd86vHJdecAAAAC/im-sick-so-sad.gif

vag_el έγραψε: 18 Οκτ 2021, 00:35 στάσου,δειλινό,
μη βιάζεις την ώρα του αποχωρισμού,
γοργά τρέχεις και δε βαστώ
μπροστά στην πόρτα τ΄ουρανου

στάσου,μη φεύγεις
όσο κρατεί το κύμα
μη κλείνεις τα μάτια
μη μ΄αποφεύγεις
στα δάκρυα σου είν΄το ποίημα

ήθελα να γευτώ,
το άρωμα του χειμώνα
σε μιά λίμνη ν΄αρνηθώ
στα χέρια μια ανεμώνα

πολύ όμορφο Vag !!

kongrosian έγραψε: 17 Οκτ 2021, 10:19 παιδιά, χθες δεν φάνηκε ούτε ο vag, ούτε η ρία ε;

Ελ_ρία έγραψε: 18 Οκτ 2021, 00:44

vag_el έγραψε: 18 Οκτ 2021, 00:35 στάσου,δειλινό,
μη βιάζεις την ώρα του αποχωρισμού,
γοργά τρέχεις και δε βαστώ
μπροστά στην πόρτα τ΄ουρανου

στάσου,μη φεύγεις
όσο κρατεί το κύμα
μη κλείνεις τα μάτια
μη μ΄αποφεύγεις
στα δάκρυα σου είν΄το ποίημα

ήθελα να γευτώ,
το άρωμα του χειμώνα
σε μιά λίμνη ν΄αρνηθώ
στα χέρια μια ανεμώνα

πολύ όμορφο Vag !!

Ευχαριστώ πολύ !!Να περνάτε πιό συχνα απο το νήμα ,=παράκλησις

Να αποθέσω και γω το λιθαράκι μου ένεκα των ημερών που έρχονται.


ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ

Θα αντισταθώ στον πειρασμό , και δεν θα ξαναγράψω
τίποτα για τη λευτεριά και τη σημαία θα κάψω.
Τίποτα για τους ήρωες, τίποτα για τα χρόνια
εκείνα, τα ηρωικά ,στα μαρμαρένια αλώνια
Γι αυτούς που πολεμήσανε και χάσαν τη ζωή τους,
για μας, που ζούμε ελεύθεροι κι όλοι οι απόγονοί τους.
Θα αντισταθώ στον πειρασμό , την πένα θα πετάξω.
Και όλα τα ιστορικά βιβλία , θα τα κάψω
Παιδιά κι εγγόνια , ψέματα θα μάθουν κι από μένα
Δεν ήτανε αληθινό ούτε το είκοσι ένα.
Δεν ήτανε ούτε ήρωες , ούτε επαναστάτες
αυτοί που ζούσαν στα βουνά … Ήτανε …. τρομοκράτες.
Δεν ήτανε ο βάρβαρος, σκληρός κατακτητής
Ήτανε , λέει , - ακούστε το … Τι ; …. Ελευθερωτής!
Δεν ήτανε ο πρόγονος , η μάνα κι ο πατέρας
το κτήνος , το αιμοσταγές , ο γείτονας ….Το τέρας,
Δεν έκαψαν , δε σκότωσαν , δε πότισαν με αίμα,
τη γη των πατεράδων μας … Κι αυτό ήταν – λέει ψέμα
Αυτοί που στη νεότερη , δική μας ιστορία
Κάψαν , σκοτώσαν, βίασαν , έγιναν , στην πορεία
αγωνιστές , πολεμιστές , για την…… ελευθερία
Ε…Τι να πω … Πώς να το πω, ν α μάθουν τα παιδιά μου
πως ,πέθανε ο κύρης μου …ποιοι κάψαν , τη γιαγιά μου
Αρνούμαι, και να σκέφτομαι , κανένα δεν πιστεύω
Από τα ψέματα ξεχνώ και ποιον Θεό λατρεύω