Lord Brum έγραψε: 22 Δεκ 2020, 19:28
Μα η πλειονότητα της μειονότητας είναι παραβατικοι. Δε μιλάμε για μικρά ποσοστά
Οχι, αλλα η παραβατικοτητα των Ρομα υπερπροβαλεται απο τα μεσα. Εκεινα ομως που αποσιωπουνται ειναι πως το 96% ζει κατω απο το όριο της φτώχειας, το 50% μένει σε παραπήγματα, το 70% δεν τελειώνει τη βασική εκπαίδευση, το 47% κυριολεκτικα πειναει, ένας στους έξι ετησίως θα ελεγχθεί από την αστυνομία, έχουν υπάρξει ξυλοδαρμοί, τραυματισμοί, ακόμα και δολοφονίες παλιότερα από αστυνομικούς, έχουν στοχοποιηθεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια από τη Χρυσή Αυγή, ενώ καταγγελίες για ρατσιστική συμπεριφορά εκ μέρους της Πολιτείας έχουν γίνει ακόμα και σε διεθνή όργανα.
Οσο για τα γνωστα στερεοτυπα, ας τα δουμε ενα ενα:
«Δεν πάνε σχολείο», «δεν πιάνουν μια κανονική δουλειά», «δεν εντάσσονται»: Σοβαρά ; Σε πόσα σχολεία είναι καλοδεχούμενα τα Τσιγγανάκια (μέχρι εμπρησμοί σε αίθουσες που θα τα φιλοξενούσαν έχουν συμβεί όπως στον Ασπρόπυργο παλιότερα), τι ευκαιρίες ανώτερης μόρφωσης ή επαγγελματικής ανέλιξης τους δίνονται, σε πόσες και ποιες δουλειές θα προσλάβουν Ρομά; Σε πόσα «κανονικά» σπίτια βρίσκουν να νοικιάσουν χωρίς να φάνε πόρτα; Πόσο εύκολα ακόμα κι εσύ που «δεν έχεις πρόβλημα» θα είχες μια στενή φιλική, επαγγελματική ή ερωτική σχέση με Ρομά, πόσο άνετα θα δεχόσουν μια νύφη ή έναν γαμπρό Ρομά, πόσο χαλαρά θα ψήφιζες έναν υποψήφιο δήμαρχο ή βουλευτή δικο τους;
«Κάνουν πολλά παιδιά για να παίρνουν παρασιτικά επιδόματα»: Θυμόσαστε πόσα παιδιά κάνανε οι γιαγιάδες και οι προγιαγιάδες σας; Δεν ήταν βέβαια τότε τα επιδόματα το «δέλεαρ» αλλά η μεγάλη θνησιμότητα (ακόμα και σήμερα οι Ρομά εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας και χαμηλό προσδόκιμο ζωής) καθώς και η ανάγκη να υπάρχουν πολλά εργατικά ή/και «φροντιστικά» χέρια στο σπίτι, μια αναγκαιότητα που δεν έχει εκλείψει για τους Ρομά.
«Τους δίνουμε σπίτια αλλά επιλέγουν να γυρνάνε στους καταυλισμούς»: η άλλη καραμέλα. Τους πας σε έναν προκάτ οικισμό στη μέση του πουθενά και με ελλείψεις σε στοιχειώδεις υποδομές, ξεκομμένους από την υπόλοιπη κοινωνία, δυσκολεύοντας τόσο τις κοινωνικές όσο και τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες και περιμένεις να σου φιλάνε τα χέρια για την ευεργεσία; Πόσο μάλλον όταν συχνά ύστερα είτε από διαμαρτυρίες περίοικων (κανονικών ή/και
«φερτών») είτε από αστυνομικές επιδρομές με πρόσχημα την πάταξη του εγκλήματος ή υπαγορευόμενες από μεγάλα επενδυτικά συμφέροντα όπως στην περίπτωση του Χαλανδρίου, οι καταυλισμοί τους διαλύονται κι εξαναγκάζονται σε νέα μετακίνηση. Δεν παύουν ωστόσο να φορολογούνται, να στρατεύονται, να έχουν όσες υποχρεώσεις και οι «μπαλαμοι» - στα δικαιώματα είναι που τους ρίχνουμε.
