Οι περισσότεροι από τους μισούς Θεσσαλονικείς που είχα γνωρίσει ήταν παόκια. Το ίδιο ίσχυε και για τους περισσότερους Καβαλιώτες που είχαμε αρκετούς και από αυτούς, καθώς και για όλους τους Δραμινούς (αυτοί βέβαια με μπέρδευαν λίγο γιατί ήταν κυρίως Θεσσαλονικείς με καταγωγή από τη Δράμα ή Δραμινοί που μεγάλωσαν ή έμεναν στη Θεσσαλονίκη). Επίσης και κάτι σκόρπιοι Φλωρινιώτες, Καστοριανοί κλπ ήταν κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) παοκτζήδες.
Δεύτερη δύναμη στη συμπρωτεύουσα ήταν οι Αρειανοί, αν και εμφανώς λιγότεροι. Ακόμη γνώρισα έναν Αρειανό από τη Χαλκιδική και άλλον έναν από την Κοζάνη, ο οποίος ήταν συνονόματος παλιού παίκτη του Άρη που κάποτε είχε χαρίσει στην ομάδα έξοδο στο ΟΥΕΦΑ.
Οι μόνοι Ηρακλειδείς που γνώρισα ήταν ένας ''παλιός'' από τη Δράμα και έναν λοχαγός από την Έδεσσα. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι ως φαντάρος συνάντησα περισσότερους Πανιώνιους. Από την άλλη, ο αδερφός μου στα ΥΕΑ ήταν σε θάλαμο με 4 Ηρακλειδείς!
Σε ότι αφορά Βορειοελλαδίτες υποστηρικτές αθηναϊκών ομάδων, συνάντησα τρεις Βεροιώτες που ήταν μοιρασμένοι στους τρεις μεγάλους, έναν βάζελο Κοζανίτη και μερικούς Καβαλιώτες που ήταν γαύροι ή αεκτζήδες.
Παράλληλα, γνώρισα και 2 γαύρους από τη Θεσσαλονίκη (τότε πιτσιρικάδες, μεγαλωμένοι ποδοσφαιρικά στην περίοδο της παντοκρατορίας του Θρύλου
) και άλλον έναν που ήταν γιατρός από τις Σέρρες.
