Καλημέρα.
Υποσχέθηκα στον Γραφικό, να απαντήσω σε κάποια θέματα και θα το κάνω. Κι επειδή ούτε ήμουν παρούσα ούτε ξέρω προσωπικές λεπτομέρειες για τους πρωταγωνιστές του δράματος, θα γράψω καθαρά τη δική μου άποψη/υπόθεση για το θέμα, συνδυάζοντας αυτά που είδα και άκουσα στα μμε και σόσιαλ μίντια.
Οι οποιεσδήποτε αναφορές στην ερωτική ταυτότητα του Ζακ, είναι τελείως εκτός θέματος. Στα γεγονότα. Το ότι προστέθηκαν στο χαρακτηριστικό που ήταν η βασική αιτία για τις αντιδράσεις του, είναι άλλο θέμα. Και αυτό το χαρακτηριστικό ήταν η εξάρτηση του. Ναι, ο Ζακ ήταν πρεζάκι. Το ότι η νεκροψία δεν έδειξε θάνατο από υπερβολική δόση, αφορά στην αιτία θανάτου και όχι στο ιατρικό ιστορικό του. Και πιθανόν να ήταν σε φάση στέρησης, που ενίοτε προκαλεί χειρότερες αντιδράσεις στον πάσχοντα και σίγουρα σαφή απουσία ψύχραιμης σκέψης. Και ναι, ο Ζακ, απ' ότι φαίνεται στο βίντεο, είχε τις αντιδράσεις ενός παγιδευμένου ζώου. Φαινόταν καθαρά, ότι λειτουργούσε ενστικτωδώς γιατί φοβόταν κάτι, που γι' αυτόν ήταν χειρότερο από τις κλωτσιές. Κι αυτό το κάτι ήταν η αστυνομία. Αυτό ήταν που του δημιουργούσε πανικό. Η πιθανή σύλληψη και εγκλεισμός για ένα χ διάστημα, έστω και μικρό, σε κάποιο κέντρο απεξάρτησης. Αυτός είναι ο λόγος, που κατά τη γνώμη μου, δεν ήθελε να μείνει εντός του μαγαζιού.
Το ερώτημα είναι γιατί μπήκε. Κάποιοι λένε ότι τον καταδίωκαν και έψαχνε για καταφύγιο. Και ότι πριν είχε τσακωθεί ή είχε μια έντονη συνομιλία με κάποιους. Υποθέτω ότι όλων το μυαλό έχει μια σχετικώς διαμορφωμένη άποψη για το τι μπορεί να ήταν αυτοί οι κάποιοι. Το σίγουρο είναι ότι δεν ήταν ερωτικοί σύντροφοι ή πελάτες γιατί η όλη εμφάνιση του Ζακ, όσο και η ώρα δεν παρέπεμπε σε σχετικό κόνσεπτ. Έστω λοιπόν, ότι ο Ζακ πήγε στο δρόμο για να πάρει τη δόση του. Έστω ότι δεν είχε αρκετά χρήματα, δεν είχε καθόλου χρήματα και πιθανόν να χρωστούσε ήδη χρήματα στους προμηθευτές του. Έστω ότι δεν τον κυνήγησαν (για ποιο λόγο να το κάνουν;) και είναι απλώς σε φάση στέρησης και απόγνωσης. Και βλέπει ένα κοσμηματοπωλείο, που συνειρμικά για τον οποιονδήποτε -και όχι μόνον τον Ζακ- μόνον μια χούφτα προϊόντων επαρκεί για να καλύψει τις μηνιαίες -και όχι μόνον- ανάγκες του. Το βλέπει άδειο και μπαίνει μέσα. Με το ίδιο ένστικτο επιβίωσης που θα έμπαινε ένας πεινασμένος σε έναν άδειο φούρνο. Να πάρει ένα ή δύο ψωμιά/ρολόγια/δαχτυλίδια και να φύγει. Δεν θέλει να κάνει κακό, δεν θέλει να σκοτώσει, θέλει τη δόση του. Οτιδήποτε άλλο, του είναι αδιάφορο. Και τότε βλέπει, ότι τον είδαν και ότι τον κλείνουν μέσα. Και αυτό συνεπάγεται τραβήγματα και φυσικά μεγαλύτερη περίοδο στέρησης. Κι εκεί τρελλαίνεται ακόμη περισσότερο και θέλει να βγει έξω. Ο πόνος από τις κλωτσιές, το κόψιμο από τα γυαλιά, είναι προτιμότερα από τη στέρηση. Και όταν βγαίνει, είναι ένα άγριο ζώο. Που αγριεύει ακόμη περισσότερο επειδή νοιώθει ότι τον βλέπουν έτσι. Σαν κάτι κακό κι επικίνδυνο. Δεν έχω ζήσει τέτοια φάση κι εύχομαι να μην τη ζήσει κανείς. Πρέπει να ένοιωσε μεγάλη οργή και παράπονο ο Ζακ πριν πεθάνει. Και ναι, λυπάμαι γι' αυτό όπως λυπάμαι για κάθε παιδί και ενήλικα που φτάνουν σε αυτό το σημείο. Δεν προτίθεμαι να τους καταδικάσω. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι επικίνδυνοι ή ότι η απειλή που εκπέμπουν είναι μια ιδεοληπτική υπερβολή των κυρπαντελήδων. Και πιθανόν εγώ να λέω σήμερα ότι δεν θα κλώτσαγα έναν ήδη διαλυμένο άνθρωπο, όσο φόβο ή απειλή ένοιωθα. Πιθανόν όμως και να το έκανα, αν είχα κι εγώ λόγους να νοιώσω οργή και παράπονο και να τα ξέσπαγα στον πρώτο Ζακ που θα έβρισκα μπροστά μου.
Αυτά για τον Ζακ. Αν θες να σου γράψω και για τους "δολοφόνους" του, θα το κάνω.
Αν θες να σου γράψω για τους υπερασπιστές και επικριτές του, θα το κάνω.
Παίζουν πολλές ομάδες σ' αυτό το πρωτάθλημα.
Αλλά συμφωνούμε σε κάτι. Ναι, οι "νοικοκυρέοι" μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι.
Όχι, όμως για τους λόγους που θεωρείς εσύ.
