Σελίδα 17 από 22
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 00:28
από Μηχανικός
Ερμής έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:17
Άμα δεν έχεις μαζέψει τομάτα από θερμοκήπιο Ιούνιο μήνα, επίσης δεν έχεις ζήσει τίποτα.
Θα μας τρελάνεις;
1) Τον Ιούνιο όλα τα θερμοκήπια είναι ανοιχτά.
2) Το καλοκαίρι η ντομάτα είναι υπαίθρια, δεν είναι σε θερμοκήπια.
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 00:31
από Naida
ΓΑΛΗ έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:25
Μηχανικός έγραψε: 27 Ιουν 2019, 23:41
hellegennes έγραψε: 27 Ιουν 2019, 23:28
Ας πούμε ότι δεν το έχουμε κάνει. Και;
Τίποτα, λέμε για πιό απλά πράγματα πριν πάτε με έλκηθρο στην Αλάσκα.
Κάποιοι άνθρωποι δεν θα κοιμηθούν ούτε ένα βράδυ στην ζωή τους μακρυά από κρεβάτι.
Μπορεί μόνο να κάθονται στον καναπέ και να βλέπουν ταινίες περιπέτειας στην TV.
Αν το προτιμούν γιατί όχι;
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείται δεδομένο ότι όλοι έχουν καημό να πάνε στην Αλάσκα, στην Ινδία ή ακόμα και το Παρίσι.
Ελα ντε. Εγώ δεν έχω τέτοιο καημό. Ούτε γι' Αλάσκα και σίγουρα όχι για Ινδία κτλ
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 00:31
από Ερμής
Μηχανικός έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:28
Ερμής έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:17
Άμα δεν έχεις μαζέψει τομάτα από θερμοκήπιο Ιούνιο μήνα, επίσης δεν έχεις ζήσει τίποτα.
Θα μας τρελάνεις;
1) Τον Ιούνιο όλα τα θερμοκήπια είναι ανοιχτά.
2) Το καλοκαίρι η ντομάτα είναι υπαίθρια, δεν είναι σε θερμοκήπια.
Έλα σοβαρα; κοίτα τι μαθαίνεις βραδιάτικα...
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 00:50
από Pedro
blackpaint έγραψε: 26 Ιουν 2019, 04:28
Cavaliere έγραψε: 26 Ιουν 2019, 02:59
Για κάποιο λόγο πιστεύω πως τα έζησα όλα. Ελπίζω πως όχι, αλλά φοβάμαι, ναι. Δεν είναι απογοήτευση, αλλά τέλος. Θέλω να λέω, όχι. Αλλά δεν το πιστεύω.
Αν δεν εχεις ακομα διασχισει την Αλασκα με ελκηθρο με σκυλια, δεν εχεις ζησει. Η αν δεν εχεις δουλεψει εθελοντης σε ορφανοτροφειο πολεμου στην Αφρικη. Η αν δεν εχεις κανει πεζοπορια στα βουνα της Γουατεμαλας. Η αν δεν εχεις κοιμηθει σε ιγκλου. Η αν δεν εχεις οδηγησει ολοκληρη την Ρουτ 66. Η αν δεν εχεις φαει πεγιοτλ σε αρχαιο Ινκα ναο. Η ορειβασια στο Κιλιμαντζαρο. Η συγκομιδη ψιλοκυβινης στη Ναπα Βαλευ φθινοπωρο. Η παρει τον Υπερσιβηρικο χειμωνιατικα. Η τρεξει με τους ταυρους να σε κυνηγανε στην Παμπλονα. Η δεν εχεις πιει τσελεμια μεχρι τελικης πτωσης παρεα με σαντου στα Ιμαλαια. Η να κολυμπησεις με φαλαινοκαρχαριες στο Μεξικο. Η να προσευχηθεις στο Μπλε Τζαμι στην Ινσταμπουλ. Η να κανεις εξασκηση στο σημαδι πυροβολοντας τενεκεδακια με αυθεντικα περιστροφα του 1860 σε ραντσο στο Τεξας. Η να πεταξεις με αεροστατο πανω απο το Γκραν Κανυον. Η καγιακ αναμεσα στα παγοβουνα στην Ισλανδια. Η να εξερευνησεις παρανομα τις κλειστες στο κοινο κατακομβες στο Παρισι. Η να μεθυσεις με κινεζικο κρασι με φιδια.
Τωρα κατακαβα γιατι ηθελες τις μοαταριες και τον φακο.
Τι δεν θα εδινα να πονω τσελεμια εκει πανω...
Παντως,αν δεν εχεις πιει ενα μπουρι στον αη γιωργη στο ρουσσοσπιτι του ρεθυμνου μ´αυτη την υπεροχη θεα,δεν εχεις ζησει τιποτα.

Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 00:57
από Pedro
Cavaliere έγραψε: 26 Ιουν 2019, 02:59
Για κάποιο λόγο πιστεύω πως τα έζησα όλα. Ελπίζω πως όχι, αλλά φοβάμαι, ναι. Δεν είναι απογοήτευση, αλλά τέλος. Θέλω να λέω, όχι. Αλλά δεν το πιστεύω.
Ετσι ,συνηθως αισθανομαστε στην τζερμανια.
Αλλα ρε συ,αποκλειεται να τα εχεις ζησει ολα. Δεν θα ηθελε να πας ή να δεις ανρθωπου να οηγαινουν στον αρη;
Ενα ταξιδι μιας εβδομαδα σε τροχια απο την γη; Να πιασεις τα βυζια της μονικα μπελουτσι;
Εχεις παει για παραδειγμα στο σπιτι του μπομπ μαρλει;
Εν τελει ρε φιλε,εχεις δει αυτα τα υπεροχα δεντρα της μαδαγασκαρης απο κοντα;
Τελος,πιστευω,οτι ειμαστε τυχεροι που ζουμε σ´αυτη την εποχη και βλεπουμε την εξελιξη της τεχνολογιας με τοσο γοργους ρυθμους,που με κανουν να θελω να ζησω κι αλλες ζωες. Παροτι εχω ξεπερασει την φοβια του θανατου απο σχετικα μικρη ηλικια,θα ηθελα πραγματι να ζω (ας πουμε) το 2999 στις 31 Δεκεμβρη να περασω σε μια αλλη χιλιετια.
Υγ. Οσα ταξιδια και εμπειρες να εχεις,ολο και κατι καινουριο θα εχεις να δεις ,να βιωσεις. Α! Εχεις παει βολτα μια τιγρη η λιονταρι με το αμαξι σου; Μιας και ειναι μοδα στους σαουδαραβες.
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:06
από Highlander
Naida έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:31
και σίγουρα όχι για Ινδία κτλ
Πολλή δυστυχία υπάρχει εκεί.
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:08
από Highlander
Pedro έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:57
Παροτι εχω ξεπερασει την φοβια του θανατου απο σχετικα μικρη ηλικια,θα ηθελα πραγματι να ζω (ας πουμε) το 2999 στις 31 Δεκεμβρη να περασω σε μια αλλη χιλιετια.
Μην είμεθα αχόρταγοι, το κάναμε ήδη το 1999.

Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:09
από Μηχανικός
Άμα δεν έχεις χορέψει στο Σύνταγμα την επικράτηση του «όχι», δεν έχεις ζήσει τίποτα.

Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:12
από Highlander
Μηχανικός έγραψε: 28 Ιουν 2019, 01:09
Άμα δεν έχεις χορέψει στο Σύνταγμα την επικράτηση του «όχι», δεν έχεις ζήσει τίποτα.
Άμα αισθάνεσαι ένα κενό, βγες στο Σύνταγμα με κλαρίνο να γιορτάσεις τη νίκη του Μητσοτάκη.

Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:13
από Pedro
Highlander έγραψε: 28 Ιουν 2019, 01:08
Pedro έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:57
Παροτι εχω ξεπερασει την φοβια του θανατου απο σχετικα μικρη ηλικια,θα ηθελα πραγματι να ζω (ας πουμε) το 2999 στις 31 Δεκεμβρη να περασω σε μια αλλη χιλιετια.
Μην είμεθα αχόρταγοι, το κάναμε ήδη το 1999.
Ημανε μικρος. Αλλα δεν θα ηταν τρελο να το ζησω για δευτερη φορα ;
Ελισης θα γουσταρα θα ηθελα να ειμαι παρων την 6η εκτου 6 και 6 το ετος 6666.

μη μου πεις οτι εχουμε ζησει κατι τεοιο

Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:14
από Highlander
Pedro έγραψε: 28 Ιουν 2019, 01:13
Highlander έγραψε: 28 Ιουν 2019, 01:08
Pedro έγραψε: 28 Ιουν 2019, 00:57
Παροτι εχω ξεπερασει την φοβια του θανατου απο σχετικα μικρη ηλικια,θα ηθελα πραγματι να ζω (ας πουμε) το 2999 στις 31 Δεκεμβρη να περασω σε μια αλλη χιλιετια.
Μην είμεθα αχόρταγοι, το κάναμε ήδη το 1999.
Ημανε μικρος. Αλλα δεν θα ηταν τρελο να το ζησω για δευτερη φορα ;
Ελισης θα γουσταρα θα ηθελα να ειμαι παρων την 6η εκτου 6 και 6 το ετος 6666.

μη μου πεις οτι εχουμε ζησει κατι τεοιο
Επ' αυτού ζήτα τη γνώμη κάποιου ειδικού.
viewtopic.php?f=46&t=3674
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:50
από pal
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ έγραψε: 27 Ιουν 2019, 23:34
fagano3 έγραψε: 27 Ιουν 2019, 17:48
Μπίστης έγραψε: 27 Ιουν 2019, 17:23
Αλλά σου λέει πως ψάρωσες
Όπως κι εγώ που λιγουρεύομαι ρουτ66
Μαλακια ειναι το ρουτ 66.Η απολυτη βαρεμαρα απο οτι μου εχουν πει.
Ενω Καταρα -Καστανια ηταν ολο σασπενς
Εν τω μεταξυ κυκλοφορει και η αστεια φημη οτι το Ρουτ66 ειναι επικυνδινο
Οποιος το λεει ας παει να μετρησει εκκλησακια σε Καταρα-Καστανια
Στο ρουτ66 σε παιρνει ο υπνος
Στο Καταρα-Καστανια σε επαιρνε ο χαρος
Ισχύει φίλε!!!!!Τι μου θύμησες τώρα!!!!!
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 01:59
από enaon
πεστα ρε γγ.
Γυρνάω με ένα φίλο απο αγγλία οδικώς με ένα κάπρι 2.8 με καμένες φλάτζες, πήγαινε απο τα 250 στα 90 μέχρι να κρυώσει στην αυτομπαν, και πάλι τα ίδια, αμαξάρα
Τεσπα, φτάνουμε Ηγουμενίτσα νομίζω και παίρνω την μητέρα μου απο έναν θάλαμο τηλεφωνικό, καλοκαίρι, ζέστη και έχω λιώσει εκεί μέσα. Μου λέει να προσέχω στην κατάρα, έχει πάγους. Έχω περάσει απο ελβετία πρίν, ανεβάζω πίεση, την βρίζω λίγο,
έλεος ρε μάνα, έλεος, τι μου λες τώρα, τα λέμε.
το ένοιωσα οτι κάτι δεν πάει καλά απο μακρυά, είχε ένα μαύρο σύνεφο απο πάνω, αλλάξαμε χρονοτόπο μόλις μπήκαμε, τελικά έφυγε σε μία στροφή γιατί ειχε πάγο, έσπασε κρεμαγιέρα, αντί μαχητές φτάσαμε με την έλπα στο τέρμα, απογοήτευση απίστευτη, τρομερή η κατάρα.
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 02:36
από Sid Vicious
ΓΑΛΗ έγραψε: 27 Ιουν 2019, 14:20
Sid Vicious έγραψε: 27 Ιουν 2019, 13:56
Κάποια μπορεί να ισχύουν αλλά να είναι πιο απλά και πεζά από όσο φαίνονται, σιγά.
Πχ θα μπορουσα να γράψω δεν έχεις ζήσει αν δεν έχεις κοιμηθεί σε τάφο αγκαλιά με νεκρό. Και αν το τοποθετούσα έτσι θα φαινόταν τραβηγμένο. Αν όμως έλεγα πως δουλευα κάποια περίοδο σε ανασκαφές και κάποια στιγμή βρίσκουμε έναν θολωτό τάφο, παίρνω τον καφε μου και τα τσιγάρα μου και μπαίνω μέσα για να καθαρίσω το νεκρό από τα χώματα, ξέρω ότι επειδη είναι μικρός ο τάφος και απομονωμένος είναι και ευκαιρια να λουφάρω λίγο, παίρνω και μια μπουγάτσα και την αράζω εκεί μέσα και καθαρίζω τα χώματα από το νεκρό. Φραπεδάρα, τσιγάρο, μπουγάτσα, η αρχαιολόγος είναι μακριά, ησυχια, ζωάρα, είναι όμως Ιούλιος και είναι και βαρύ το κλίμα εκεί μέσα, ας ρίξουμε και έναν υπνάκο, ε κάποια στιγμη ξυπνάω από τις φωνές της αρχαιολόγου, έτσι όπως κοιμομουν είχα απλώσει και το χέρι αγκαλια στον σκελέτο, κλασσική περίπτωση που μπορει να τυχει στον καθενα να τον παρει για λιγο ο υπνος στη δουλεια γιατί ως γνωστόν η δουλειά είναι μια ανωμαλία που κουράζει τον οργανισμό.
Πάντως τώρα περιμένω το ταξίδι στο Ρίο.
Η πλάκα είναι ότι αν και φαίνεται εξτρίμ φάση, πιστεύω ειλικρινά ότι όντως μπορεί να έγινε και να το αντιμετώπισες έτσι ακριβώς όπως περιγράφεις. Και αυτό ακριβώς εννοώ με τη φυσικότητα, που ανέφερα πριν.
Η αλήθεια είναι πως το θεωρώ κάτι ανάξιο λόγου,από αυτά που μπορεί απλά να σε τύχουν και δε τα δίνεις σημασία. Φαντάζομαι ο καθένας αν θυμηθεί μια φάση που ουσιαστικά ηταν σιγά το πράγμα και την αναφερει είτε ψαρωτικά επιγραμματικα είτε ψαρωτικά περιγραφικα μπορεί να την πλασαρει ως "δεν έχεις ζήσει αν δεν έχεις κάνει".
Θυμήθηκα τώρα και το άλλο. Θα μπορούσα να είχα γράψει "Δεν έχεις ζήσει αν δεν έχεις πιει με Σπετσνατ Γιεζιντι Κουρδο μεχρι λυποθυμιας". Ετσι σκετο νετο αλλοι θα λεγαν σιγα ρε φιλε αλλοι μπορεί να λεγαν και πω πω. Η αληθεια είναι όμως πιο πεζη , επροκειται για "σιγα το πράγμα", κάτι που απλά έτυχε χωρίς να έχει κανενα μυστηριο. Δουλευα σε ανασκαφές πάλι, ιδιωτικη ανασκαφή αυτή υπο την επιβλεψη της Βυζαντινης εφορίας αρχαιοτητων και είχαμε συναδελφο εναν εργατη του εργολαβου, τον Αζίζ ο οποιος ήταν πρωην Σπετσνατ στο σοβιετικο στρατο και ήταν Κουρδος Γεζίντι. Τέλος πάντων στο διάλειμα , καλοκαιρι παλι, πηραμε δυο μπουκαλια τσιπουρα και μετα τα πιναμε σκαβοντας και ο Αζιζ λιποθυμισε.
Re: The end.
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιουν 2019, 03:10
από pal