Phorum.com.gr

Εδώ εννοείται ότι αν μιλούσα με φίλους μου κι όχι δημόσια θα χρησιμοποιούσα πιο πρόστυχη γλώσσα. Είπαμε, έχουμε ανωνυμία, αλλά δεν είναι το ίδιο με το να είσαι με τα κολλητάρια σου.

Μετα απο μερικα χρονια απο το ανωθεν συμβαν που περιγραφω τα χω μπλεξει με ενα χουντοδεξιο τρελοκομειο. Χαμηλου επιπεδου γκομενα, ψηλη λαμπαδα, αδυνατη , επιανα το μπουτι της και δεν μπορουσα να το σφιξω, απιστευτο σωμα, περηφανο βυζι χουφτας, μελαχροινο αγριμι, μυαλο μηδεν, πιπακι που χει γραψει πολλα χιλιομετρα. Εχουμε κατι χαζοτρελοπαρεες ρεηβερς. Καταντια, αλλα σπρωχνω σαν τρελος το αγριμι. Με τις τρελοπαρεες συμμετεχουμε σε ρεηβ παρτι μερικα απο τα οποια γινονται στην ελλ. υπαιθρο . Σε ενα απο αυτα τα παρτι ειμαστε 3 ζευγαρια, μιλαμε για ρεταλιωδη κατασταση, κοπροσκυλα, ποτο γαμησι χορος υπνος. ΑΠο τις 2100 χορευουμε σε ποταμισιο μικρο ρεηβ παρτι με συνολο ατομων γυρω στα 60. Κατα τις 0300 τα 3 προαναφερομενα ζευγη παμε πιο κατω, να συναντησουμε αλλα δυο «φιλικα», ζευγη που ουτε καν γνωριζα, ενω εχει δοθει το παρασυνθημα απο τους αλλους 2 αρσενικους οτι το πραμα παει για παρτουζα.

Το ποτο μπολικο στις φλεβες μας και εννιοτε ολο και καποιο χαπακι στο στομαχι κανει την κατασταση πολυ πιο ανεκτικη. Οπως προχωραμε συνανταμε 2 αυτοκινητα παρκαρισμενα το ενα πισω απο το αλλο υπο γωνια, κατω απο ενα μεγαλο δεντρο. Αναμεσα στα αυτοκινητα και στο δεντρο πανω σε κατι στρωμενα χαλια-κουβερτες 2 ζευγη εχουν πλακωθει μεσα στη νυχτα και ειναι πανω στα μελια, το σκοταδι πισα, ισα ισα που βλεπω τι γινεται υπο το φως της καλοκαιρινης πανσεληνου που κατα διαστηματα κρυβεται πισω απο καποια βιαστικα συννεφα. Η συννενοηση ηταν καλη, και οι 3 ξεκιναμε και ρουφαμε τα κοριτσια μας που πανω στην παραζαλη μεθη καυλα τους αλλα κυριως μπρος στο αγελαιο καλεσμα δεν λενε το οχι. Η κατασταση προχωραει γοργα. Πλεον η δικια μου και η διπλανη της εχουν απο ενα στομα στο στομα τους και απο ενα ακομα στομα αναμεσα στα ποδια τους. Μετα απο μερικα λεπτα, αργα-αργα αφηνω την ψηλη μου καθως εχει ηδη βυθιστει και συντονιστει στην περιοδικη παλινδρονηση του αγνώστου πισω της και εχει υποπεσει σε ληθαργο εκστασιακο. Ενα μετρο κοντα μου βλεπω στα τέσσερα μια κοπελα με ομορφο πληθωρικο ασπρουλιαρικο γυναικειο πισινο ελευθερο να ξεπροβαλει μπροστα μου καθως η ιδια ηταν απασχολημενη κολλωντας το προσωπο της στην κοιλια ενος αγνώστου πιτσιρικά. Πλησιαζω, ετοιμος για εκσταση.

Πλεον στον ουρανο η πανσεληνος λαμπει χωρις συννεφα. Ετοιμαζομαι με αγωνια να δοκιμασω την κοπελα η οποια ανηκε στην παρεα των 2 αγνωστων ζευγων. Σχεδον ακουμπαω και τοτε αυτη γυριζει το κεφαλι να με αντικρυσει με ενα ενοχικο υφος. Αυτα τα ομορφα πρασινωπα ματια τα γνωριζω πολυ καλα, τα χω χιλιοερωτευτει, εχω πονεσει γιαυτα, ειναι η καβλιτσα, ο δυνατος ερωτας του λυκειου που ακομα δεν ειχα ξεπερασει. Αμεσως με γνωριζει, κανει μια σπασμωδικη κινηση απομακρυνσης ενω στα ματια της διακρινω μια εντονη εκφραση -κατι αναμεσα σε τρομο και απελπισια-. Επειτα με γρηγορες κινησεις σκουπιζει με τα χερια τα ματια της τα οποια ηταν υγρα, κοιταει για μερικες στιγμες κατω στο εδαφος με ενα χαμενο βλεμμα, ενω ειναι γυμνη στα 4 μπροστα μου. Επειτα σηκωνεται μισοντυνεται και φευγει τρεχοντας χωρις οι υπολοιποι να καταλαβουν και πολλα πλην ισως απο τον πιτσιρικα που αρμεγε με πολυ δυναμη.

Πλεον δεν εχω ορεξη για τιποτα. Ντυνομαι και απομακρυνομαι απο την ιεροτελεστια καθως νιωθω τη νυχτα να με πλακωνει σαν ενας βραχος 100 τονων. Πιο κατω κανω οτοστοπ και καταληγω περιπου 50 χλμ πιο μακρια απο εκει που θα επρεπε. Γυρισα σπιτι 1600 το απογευμα της επομενης χωρις να καταφερω να καταλαβω πως περασαν τοσες ωρες που περιπλανιομουν μεσα στις σκεψεις μου. Ο ερωτας, εμαθα μετα απο 1 μηνα, πως εκαμε αποπειρα αυτοκτονιας με χαπια, και τελικα αφου τη γλιτωσε με πλυση στομαχου εφυγε σε συγγενεις της στην Αυστραλια.

Απο τοτε δεν εχω ακουσει νεα της, αλλα καποιες λιγες βραδιες με πανσεληνο την φερνω στο μυαλο μου νιωθωντας εντονο πόνο στο στήθος και εφιαλτικες ενοχές ενος ανεκπληρωτου και τοσο ατυχου δυνατου ερωτα.