Μια ψύχραιμη ματια για την Οθωμανική ελλαδα.

[LOUROS]

Τα εχουμε πει για τους Ιταλούς.

https://www.in.gr/2018/11/07/culture/ep ... s-lekseis/

Ομορφες καλησπερες

Οι ιταλοί φέρνουν παραπάνω απο Β.Αφρική πάντως με εξαίρεση κατι λίγους εδώ κι εκει, ολοι μαυροι ειναι. Και οι Ισπανοί το ίδιο, ιδιαίτερα στην Ανδαλουσία. Δεν το λες κι Ευρωπη. Τωρα που το λεμε και οι Γκερμάνεν ψιλο-μογγόλοι είναι, ορεσίβιοι τούρκοι βασικά. Δεν έχουν μείνει και πολλοι απο τους αρχαίους Ευρωπαίους γενικά και τωρα που άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες (για τα πόδια δεν το συζητάμε, πάντα ηταν) να δουμε πως θα γίνουν σε μερικά χρονια...

[Βινόσαυρος]

Καλά το "άρθρο" του in.gr αλλά και του φραπέ είναι η απόδειξη πως από τότε που παγκοσμιοποιηθηκε το ιντερνετ ο κάθε αμόρφωτος γιδοβοσκός μπορεί να γράφει ό,τι χοντρομαλκια θέλει και να την πλασσάρει ως ιστορική αλήθεια συνοδεία ψευδούς ειδικότητάς του. Δυστηχώς το ιντερνετ υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό εκείνο το τελεβίζιο που κατακεραύνωνε παλιά ο Λιαντίνης εις βάρος των βιβλίων ...

Τα 2 φιλιά στα μάγουλα είναι 100% ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ προέλευσης, και ζωής τουλάχιστον 1600 ετών ! Πιθανότατα οι Σελτζούκοι το κληρονόμησαν από τους χριστιανικούς πληθυσμούς της ανατολής που αλλαξοπίστησαν κι έτσι μεταφέρθηκε και στους σημερινούς Τούρκους.

Η πρακτική αυτή βασίστηκε στα λόγια του Απ. Παύλου, όπου στην επιστολή προς Θεσ/κεις 5,26 αναφέρει : "Ασπασασθε τους αδελφούς πάντας φιλήματι αγίω". Οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες τους πρώτους αιώνες ερμήνευσαν και εφάρμοσαν τον ασπασμό αυτό ως στοματικό.

Ο Κλήμης Αλεξανδρεύς (190μ.χ.) στον "Παιδαγωγό" περιγράφει το πως πρέπει να γίνεται αυτός ο ασπασμός και από τους υπαινιγμούς που αφήνει γίνεται σαφές πως η πρακτική αυτή είχε πρόβλημα : " ... απονέμουμε τη στοργή της ψηχής με έναν αγνό ασπασμό και κλειστό στόμα και προπάντων με ευγενικούς τρόπους. [...] Αυτή είναι η αγάπη του Θεού όπως λέει ο Ιωάννης και οχι να χαϊδεύει ο ένας τον άλλο στο στόμα".
Αντίστοιχες "οδηγίες" δίνει κι ο Ιωάννης Χρυσόστομος (400μ.χ.) στην Ομιλία επί της επιστολής Προς Κορινθίους όπου και εκεί οι υπαινιγμοί του δείχνουν πως η πρακτική αυτή ήταν προβληματική.

Έτσι από τον 5ο αι.μ.χ. και μετά τα ορθόδοξα χριστιανικά ποίμνια ξεκινούν και αλλάζουν αυτή την πρακτική εφαρμόζοντας δυο τρόπους για την αποφυγή των άνωθεν προβλημάτων :

- χωρίζουν με κριτήριο το φύλλο το ποίμνιο κατά το εκκλησίασμα, ξεχωριστά άντρες και ξεχωριστά γυναίκες (τηρείται μέχρι σήμερα νομίζω)
- αντικαθιστούν το φιλί στα χείλη του στόματος, με το σταυρωτό φιλί στα μάγουλα.

Πηγή : Χριστιανισμός & Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ralph Martin Novak, σελ. 383-4

γιαυτό η οθωμανική αυτοκρατορία είναι η ελέω θεού κληρονόμος

[Pam]

Καλά το "άρθρο" του in.gr αλλά και του φραπέ είναι η απόδειξη πως από τότε που παγκοσμιοποιηθηκε το ιντερνετ ο κάθε αμόρφωτος γιδοβοσκός μπορεί να γράφει ό,τι χοντρομαλκια θέλει και να την πλασσάρει ως ιστορική αλήθεια συνοδεία ψευδούς ειδικότητάς του. Δυστηχώς το ιντερνετ υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό εκείνο το τελεβίζιο που κατακεραύνωνε παλιά ο Λιαντίνης εις βάρος των βιβλίων ...

Τα 2 φιλιά στα μάγουλα είναι 100% ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ προέλευσης, και ζωής τουλάχιστον 1600 ετών ! Πιθανότατα οι Σελτζούκοι το κληρονόμησαν από τους χριστιανικούς πληθυσμούς της ανατολής που αλλαξοπίστησαν κι έτσι μεταφέρθηκε και στους σημερινούς Τούρκους.

Η πρακτική αυτή βασίστηκε στα λόγια του Απ. Παύλου, όπου στην επιστολή προς Θεσ/κεις 5,26 αναφέρει : "Ασπασασθε τους αδελφούς πάντας φιλήματι αγίω". Οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες τους πρώτους αιώνες ερμήνευσαν και εφάρμοσαν τον ασπασμό αυτό ως στοματικό.

Ο Κλήμης Αλεξανδρεύς (190μ.χ.) στον "Παιδαγωγό" περιγράφει το πως πρέπει να γίνεται αυτός ο ασπασμός και από τους υπαινιγμούς που αφήνει γίνεται σαφές πως η πρακτική αυτή είχε πρόβλημα : " ... απονέμουμε τη στοργή της ψηχής με έναν αγνό ασπασμό και κλειστό στόμα και προπάντων με ευγενικούς τρόπους. [...] Αυτή είναι η αγάπη του Θεού όπως λέει ο Ιωάννης και οχι να χαϊδεύει ο ένας τον άλλο στο στόμα".
Αντίστοιχες "οδηγίες" δίνει κι ο Ιωάννης Χρυσόστομος (400μ.χ.) στην Ομιλία επί της επιστολής Προς Κορινθίους όπου και εκεί οι υπαινιγμοί του δείχνουν πως η πρακτική αυτή ήταν προβληματική.

Έτσι από τον 5ο αι.μ.χ. και μετά τα ορθόδοξα χριστιανικά ποίμνια ξεκινούν και αλλάζουν αυτή την πρακτική εφαρμόζοντας δυο τρόπους για την αποφυγή των άνωθεν προβλημάτων :

- χωρίζουν με κριτήριο το φύλλο το ποίμνιο κατά το εκκλησίασμα, ξεχωριστά άντρες και ξεχωριστά γυναίκες (τηρείται μέχρι σήμερα νομίζω)
- αντικαθιστούν το φιλί στα χείλη του στόματος, με το σταυρωτό φιλί στα μάγουλα.

Πηγή : Χριστιανισμός & Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ralph Martin Novak, σελ. 383-4

γιαυτό η οθωμανική αυτοκρατορία είναι η ελέω θεού κληρονόμος

Το σύστημα διακυβέρνησης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν η ισλαμική θεοκρατία και όχι το σύστημα ελέω Θεού μοναρχία της Ευρώπης.Στις ισλαμικές αυτοκρατορίες ο πολιτικός/κοσμικός ηγέτης ήταν την ίδια στιγμή ταυτόχρονα θρησκευτικός ηγέτης.Στους Αραβες ξεκίνησε αυτό το σύστημα επί Αραβικού Χαλιφάτου και πέρασε και στους Οθωμανούς όπου ο σουλτάνος ήταν ταυτόχρονα θρησκευτικός και κοσμικός ηγέτης.Στα Ευρωπαϊκά βασίλεια της Ρωμαιοκαθολικής δύσης ο βασιλιάς ήταν ο κοσμικός ηγέτης, θρησκευτικός ηγέτης ήταν ο Πάπας.

[Βινόσαυρος]

Καλά το "άρθρο" του in.gr αλλά και του φραπέ είναι η απόδειξη πως από τότε που παγκοσμιοποιηθηκε το ιντερνετ ο κάθε αμόρφωτος γιδοβοσκός μπορεί να γράφει ό,τι χοντρομαλκια θέλει και να την πλασσάρει ως ιστορική αλήθεια συνοδεία ψευδούς ειδικότητάς του. Δυστηχώς το ιντερνετ υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό εκείνο το τελεβίζιο που κατακεραύνωνε παλιά ο Λιαντίνης εις βάρος των βιβλίων ...

Τα 2 φιλιά στα μάγουλα είναι 100% ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ προέλευσης, και ζωής τουλάχιστον 1600 ετών ! Πιθανότατα οι Σελτζούκοι το κληρονόμησαν από τους χριστιανικούς πληθυσμούς της ανατολής που αλλαξοπίστησαν κι έτσι μεταφέρθηκε και στους σημερινούς Τούρκους.

Η πρακτική αυτή βασίστηκε στα λόγια του Απ. Παύλου, όπου στην επιστολή προς Θεσ/κεις 5,26 αναφέρει : "Ασπασασθε τους αδελφούς πάντας φιλήματι αγίω". Οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες τους πρώτους αιώνες ερμήνευσαν και εφάρμοσαν τον ασπασμό αυτό ως στοματικό.

Ο Κλήμης Αλεξανδρεύς (190μ.χ.) στον "Παιδαγωγό" περιγράφει το πως πρέπει να γίνεται αυτός ο ασπασμός και από τους υπαινιγμούς που αφήνει γίνεται σαφές πως η πρακτική αυτή είχε πρόβλημα : " ... απονέμουμε τη στοργή της ψηχής με έναν αγνό ασπασμό και κλειστό στόμα και προπάντων με ευγενικούς τρόπους. [...] Αυτή είναι η αγάπη του Θεού όπως λέει ο Ιωάννης και οχι να χαϊδεύει ο ένας τον άλλο στο στόμα".
Αντίστοιχες "οδηγίες" δίνει κι ο Ιωάννης Χρυσόστομος (400μ.χ.) στην Ομιλία επί της επιστολής Προς Κορινθίους όπου και εκεί οι υπαινιγμοί του δείχνουν πως η πρακτική αυτή ήταν προβληματική.

Έτσι από τον 5ο αι.μ.χ. και μετά τα ορθόδοξα χριστιανικά ποίμνια ξεκινούν και αλλάζουν αυτή την πρακτική εφαρμόζοντας δυο τρόπους για την αποφυγή των άνωθεν προβλημάτων :

- χωρίζουν με κριτήριο το φύλλο το ποίμνιο κατά το εκκλησίασμα, ξεχωριστά άντρες και ξεχωριστά γυναίκες (τηρείται μέχρι σήμερα νομίζω)
- αντικαθιστούν το φιλί στα χείλη του στόματος, με το σταυρωτό φιλί στα μάγουλα.

Πηγή : Χριστιανισμός & Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ralph Martin Novak, σελ. 383-4

γιαυτό η οθωμανική αυτοκρατορία είναι η ελέω θεού κληρονόμος

Το σύστημα διακυβέρνησης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν η ισλαμική θεοκρατία και όχι το σύστημα ελέω Θεού μοναρχία της Ευρώπης.Στις ισλαμικές αυτοκρατορίες ο πολιτικός/κοσμικός ηγέτης ήταν την ίδια στιγμή ταυτόχρονα θρησκευτικός ηγέτης.Στους Αραβες ξεκίνησε αυτό το σύστημα επί Αραβικού Χαλιφάτου και πέρασε και στους Οθωμανούς όπου ο σουλτάνος ήταν ταυτόχρονα θρησκευτικός και κοσμικός ηγέτης.Στα Ευρωπαϊκά βασίλεια της Ρωμαιοκαθολικής δύσης ο βασιλιάς ήταν ο κοσμικός ηγέτης, θρησκευτικός ηγέτης ήταν ο Πάπας.

δεν αναφέρομαι στο πολιτευμα ή συστημα διακυβέρνησης
αναφέρομαι σε αυτό που εκφράζει η φράση «ήταν θέλημα θεού η πόλη να τουκέψει»

[Pam]

γιαυτό η οθωμανική αυτοκρατορία είναι η ελέω θεού κληρονόμος

Το σύστημα διακυβέρνησης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν η ισλαμική θεοκρατία και όχι το σύστημα ελέω Θεού μοναρχία της Ευρώπης.Στις ισλαμικές αυτοκρατορίες ο πολιτικός/κοσμικός ηγέτης ήταν την ίδια στιγμή ταυτόχρονα θρησκευτικός ηγέτης.Στους Αραβες ξεκίνησε αυτό το σύστημα επί Αραβικού Χαλιφάτου και πέρασε και στους Οθωμανούς όπου ο σουλτάνος ήταν ταυτόχρονα θρησκευτικός και κοσμικός ηγέτης.Στα Ευρωπαϊκά βασίλεια της Ρωμαιοκαθολικής δύσης ο βασιλιάς ήταν ο κοσμικός ηγέτης, θρησκευτικός ηγέτης ήταν ο Πάπας.

δεν αναφέρομαι στο πολιτευμα ή συστημα διακυβέρνησης
αναφέρομαι σε αυτό που εκφράζει η φράση «ήταν θέλημα θεού η πόλη να τουκέψει»

Αυτή η φράση λες στο τέλος αντανακλά το κλίμα απελπισίας μεταξύ των χριστιανών και του Βυζαντίου λίγο καιρό πριν την Αλωση.Πέρα από την κρατική παρακμή είχε επέλθει και μεγάλη ηθική παρακμή και η Κων/πόλη είχε φτάσει στο σημείο μετά βίας να στέκεται όρθια.

[Βινόσαυρος]

κι λογω αυτων ο κυριος κληρονόμησε το θρονο στους οθωμανους