Phorum.com.gr

Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ...

Είσαι το λάθοσ τησ ζωήσ μου το μεγάλο
Όμωσ δε θέλω απ' το μυαλό μου να σε βγάλω
Είσαι το λάθοσ τησ ζωήσ μου το μοιραίο
Στα τόσα λάθη μου εσύ το πιο ωραίο

Όλα τα βράδια μακριά σου
Κρύβουν ατέλειωτεσ στιγμέσ
Συνήθισα να ζω κοντά σου
Συνήθισα να ζω στο χθεσ
Υπάρχουν βράδια που γυρίζω
Σε αγκαλιέσ περαστικέσ
Το εαυτό μου βασανίζω
Γιατί σε ψάχνω σε αυτέσ

Πάλι μόνοσ μου κι απόψε θα τα πιω
Με τη σκέψη τη δική σου θα μεθύσω
Τισ στιγμέσ που δεν θα ‘ρθουν θα ονειρευτώ
Το τραγούδι που αγαπάσ θα ψιθυρίσω
Στη καρδιά μου τα παράπονα θα πω
Αν και θα' θελα πολύ να σου μιλήσω
Πιο πολύ θα' θελα να σ' εκδικηθώ
Και να φύγω μα το ξέρω θα γυρίσω
Αν ήταν μια απόφαση μυαλού
Από καιρό θα ήμουνα αλλού
Μα είναι μια απόφαση καρδιάσ
Και τη καρδιά μου εσύ την κυβερνάσ

Εύχομαι να μη χρειαστεί κανείς αυτό το νήμα

Σβήσε το φεγγάρι
Σβήσε μου τα μάτια
Σβήσε μου τις λέξεις
Να μη σε φωνάξω πίσω
Σβήσε το φεγγάρι
Σπάσ' το σε κομμάτια
Να μη δω που φεύγεις
Να μη σε ξαναγαπήσω


Φύγε και για μένα
Μη σ' ενδιαφέρει
Τίποτα δε σου ζητώ
Μόνο όπως θα φεύγεις
Κάνε μου μια χάρη
Σβήσε αυτό τ' αστέρι
Σβήσ' το απ' τον ουρανό μου

Το προσωπο μου στον καθρεπτη με κοιτα
Κι αφου δεν κλαιω πβς μπορει αυτο και κλαιει
Πιανω τα ματια μου μα ειναι αυτά οπως σ στεγνα
Δε του μιλαω μα για σενανε μου λεει.
Ολα σ αγαπανε
Τοσο δυνατα

Με την ψυχή μου δεν τα βρήκα πουθενά
Στέγνωσα θάλασσες και γκρέμισα βουνά
Γιατί εκείνα που τα ήθελα πολύ ποτέ δεν ήρθαν
Με το όνειρό μου χτυπημένο στα φτερά
Έξω από του σύμπαντος την άρρωστη χαρά
Έξω από του κόσμου τα παραμύθια
Πάνω μου, πάνω μου το λάθος
Έκπτωτος άγγελος μονάχος
Διώξε με από την αγκαλιά σου
Κόψε με από τα φτερά σου
Πάνω μου δάκρυα και ευθύνες
Πάνω μου μαχαιριές οι μνήμες
Όλες οι νύχτες εκείνες
Που σαν το κερί
Έλιωνες πάνω μου

Στην αγκαλιά σου ας με βρουν τελειωμένο κι ας πουν
Ότι από έρωτα κι αυτός έχει πεθάνει
Στην αγκαλιά σου ας με βρουν και δε με νοιάζει κι ας πουν
Ότι από έρωτα κι αυτός έχει πεθάνει

Ήμουν κάποτε για σένα
μια ατέλειωτη αγάπη
μια σανίδα σωτηρίας
στις ελπίδες σου φτερά

Ήμουν κάποτε για σένα
το νερό μες στο ποτήρι
το ατέλειωτο χατίρι
και η μεγάλη σου χαρά

Όλα τα ‘δωσα για σένα
τίποτα δεν κράτησα
γιατί εσένα στη ζωή μου
μόνο εσένα αγάπησα

πωλείται όπως είν επιπλωμένο

Κλείνω τα μάτια ν’ ακούσω τη φωνή σου
Κλείνω τα μάτια να νιώσω το φιλί
Κι αν έκλεψα ανάσα απ’ τη δική σου
Ήτανε νύχτα και τώρα είναι πρωί
Δε με νοιάζει μη σε νοιάζει
Οι δρόμοι που τραβάμε
Κι ο δικόσ σου κι ο δικόσ μου
Στο πουθενά μασ πάνε
Κλείσε τα μάτια τώρα είναι η σειρά σου
Νιώσε τον πόνο άγγιξε την πληγή
Κι αν νόμιζεσ για λίγο πωσ σου ανήκω
Ήτανε νύχτα και τώρα είναι πρωί