Υποθέσεις εγκλημάτων και περιστατικά ποινικής φύσης (σοβαρά), όπως δολοφονίες, απαγωγές, υπεξαιρέσεις, ληστείες κ.ά., στην ελληνική κοινωνία.
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
Dude, οι παθολόγοι κλπ έχουν όριο στο τί συνταγογραφούν. Χωρίς να ξέρω, υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να χειριστούν τέτοιες δόσεις άλλοι εκτός ψυχιάτρων.
Ρε Σέσι, ρίξε μια ματιά στο μεγεθυμένο.
Στις συνταγογραφήσεις από ψυχιάτρους αναφέρομαι και στις περιπτώσεις ιστορικού (νοσηλεία, βίαια επεισόδια, αυτοκαταστροφικά ή μη). Και οκ, είναι καρατσεκαρισμένο ότι οι συγγενείς για καθαρά συναισθηματικούς ή άλλους λόγους, δεν θέλουν να πιέσουν τον παθόντα και το αφήνουν στην τύχη. Πολλές μάνες έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τέτοιες φάσεις. Και οκ, σ' αυτήν την περίπτωση, είναι και μια άτυπη επιλογή. Οι άλλοι τί φταίνε για να πληρώνουν αυτήν την επιλογή;
Ακριβώς γι' αυτό έβαλα σε αντιπαράθεση τη φάση της αναστολής με αντίστοιχη υποχρέωση την μηνιαία καλημέρα στο τμήμα. Σ' αυτό, μια χαρά ανταπεξέρχονται και οι πιο ατίθασοι.
Δεν θες να παίρνεις τη φαρμακευτική αγωγή που σου έχει δοθεί; Μέσα.
Γιατί ενσωμάτωση χωρίς υποχρεώσεις δε λέει.
Αν ο άλλος είναι επικίνδυνος για τους άλλους οκ. Αν είναι αυτοκαταστροφικος δεν έχει δικαίωμα στην αυτοκαταστροφη του; ένας χοντρός καπνιστης δλδ να τον αδυνατισουμε με το ζορι κ να του κόψουμε κ τη φουμα του;
Μα για περιπτώσεις που κινδυνεύουν οι άλλοι μιλάμε. Τα αυτοκαταστροφικά είναι άλλη φάση. Στην τελική, ο χοντρός είναι σίγουρα ακίνδυνος για τους άλλους. Τον καπνιστή τον βλέπεις, αν καπνίζει σε δημόσιο χώρο του ζητάς να το σβύσει. Αν καπνίζει σπίτι του ή σε κάποιο καταγώγιο δεν πας. Είναι απλά τα πράγματα.
Τον επικίνδυνο τρελλαμένο ΔΕΝ τον βλέπεις.
Ή αν είναι στο στενό σου περιβάλλον, δεν θέλεις να τον δεις για τον χ ή ψ λόγο. Απλώς ελπίζεις ότι... και κάποια στιγμή σκάει η στραβή σε σένα ή σε κάποιον άσχετο.
Gherschaagk έγραψε: 04 Ιαν 2023, 22:57
Δικαίωμά του κατά τη γνώμη σου;
Μαλακια μεν, δικαίωμα δε
Πλάκα κάνεις;
Μπορώ δλδ να παίρνω τη δόση μου στο σαλόνι παρουσία του παιδιού μου και να λέω μαλακία μου μεν, δικαίωμά μου δε και αν τινάξω μια μέρα τα πέταλα δεν θα τρέχει μία;
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
Σωστο, αλλα δυσκολο πρακτικα. Αν δεν θελει ο αλλος πως θα τον πεισεις;
Ειναι δυσκολο βημα να συρεις καποιον δικο σου στον εισαγγελεα και απο εκει ειτε να του αφαιρεσεις καθε δικαιωμα συναλλαγης, ειτε να τον κλεισεις σε ιδρυμα (αν δεν θελει αγωγη). Λιγοι το κανουν, οι περισσοτεροι τον κρατανε σπιτι με απροβλεπτες συνεπειες. Υπηρχε και ενα περιστατικο στα τελη 90ς θυμαμαι, που ο πατερας σκοτωσε τον σχιζοφρενη γιο του στον υπνο και η υπολοιπη οικογενεια πηγε μαρτυρας υπερασπισης στο δικαστηριο.
Μα αυτό ακριβώς λέω. Ότι αν γίνει υποχρεωτικό από την πολιτεία, φεύγει το βάρος από την οικογένεια και αποφασίζει ο ίδιος. Και αν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός, θα το δεχτεί. Γι 'αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε.
Τώρα, αν μιλαμε για περιπτώσεις που δεν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός και χρειάζεται να μπει όλη η οικογένεια σε περιφρούρηση με βάρδιες, τί να πω;
Κάποιοι κρατάνε το χάπι κάτω από τη γλώσσα και δεν το καταπίνουν. Μέχρι να καταλάβουν οι γύρω του πως δεν παίρνουν την αγωγή μπορεί να έχει περάσει και 1,5 μήνας. Άλλοι παίρνουν την αγωγή λίγες μέρες πριν πάνε στην καθιερωμένη επίσκεψη στον ψυχίατρο, έρχονται στα ίσα τους, τους βλέπει εκείνος καλά και απλά ανανεώνει την συνταγή. Και επιστρέφουν σπίτια τους και τα κάνουν όλα μπουρδέλο σε βάρος της οικογένειάς τους πάντα.
Καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για ασθενείς έτσι;
Φιλαράκι, αν κάποιος μπει φορουμάκι από μαγκιά ή από αδυναμία κάποιας στιγμής, πάει, τελείωσε.
Gherschaagk έγραψε: 04 Ιαν 2023, 22:57
Δικαίωμά του κατά τη γνώμη σου;
Μαλακια μεν, δικαίωμα δε
Πλάκα κάνεις;
Μπορώ δλδ να παίρνω τη δόση μου στο σαλόνι παρουσία του παιδιού μου και να λέω μαλακία μου μεν, δικαίωμά μου δε και αν τινάξω μια μέρα τα πέταλα δεν θα τρέχει μία;
Αν τα τιναξει τι συνέπειες θες να έχει ο τύπος;
Στο παράδειγμα που έδωσες με το φαι, δεν κατάλαβα τι εννοείς; Πως δεν ήταν δικαίωμα του να σκάσει απ το φαι;
Φιλαράκι, αν κάποιος μπει φορουμάκι από μαγκιά ή από αδυναμία κάποιας στιγμής, πάει, τελείωσε.
Dude, οι παθολόγοι κλπ έχουν όριο στο τί συνταγογραφούν. Χωρίς να ξέρω, υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να χειριστούν τέτοιες δόσεις άλλοι εκτός ψυχιάτρων.
Ρε Σέσι, ρίξε μια ματιά στο μεγεθυμένο.
Στις συνταγογραφήσεις από ψυχιάτρους αναφέρομαι και στις περιπτώσεις ιστορικού (νοσηλεία, βίαια επεισόδια, αυτοκαταστροφικά ή μη). Και οκ, είναι καρατσεκαρισμένο ότι οι συγγενείς για καθαρά συναισθηματικούς ή άλλους λόγους, δεν θέλουν να πιέσουν τον παθόντα και το αφήνουν στην τύχη. Πολλές μάνες έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τέτοιες φάσεις. Και οκ, σ' αυτήν την περίπτωση, είναι και μια άτυπη επιλογή. Οι άλλοι τί φταίνε για να πληρώνουν αυτήν την επιλογή;
Ακριβώς γι' αυτό έβαλα σε αντιπαράθεση τη φάση της αναστολής με αντίστοιχη υποχρέωση την μηνιαία καλημέρα στο τμήμα. Σ' αυτό, μια χαρά ανταπεξέρχονται και οι πιο ατίθασοι.
Δεν θες να παίρνεις τη φαρμακευτική αγωγή που σου έχει δοθεί; Μέσα.
Γιατί ενσωμάτωση χωρίς υποχρεώσεις δε λέει.
Γαλή δεν ξέρεις αν είναι περίπτωση ανθρώπου που είχε διάγνωση ότι είναι επικίνδυνος για τους γύρω του. Μην το παίρνεις σαν δεδομένο. Όχι δεν είναι εύκολο να επιβάλλεις θεραπεία. Ούτε σε καρκινοπαθή μπορείς να επιβάλλεις θεραπεία πχ. Υπάρχει ακόμα η έννοια της δημοκρατίας. Ο δε ψυχίατρος οφείλει να ενημερώσει μόνο, αν ο ασθενής είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του ή για τους γύρω του και εκεί σταματάει η δικαιοδοσία του.
Μα σε αυτές τις περιπτώσεις αναφέρομαι βρε κούκλα μου. Πρέπει να το ζωγραφίσω;
Σε αυτές τις περιπτώσεις λέω ότι πρέπει να επιλέγονται τρόποι που να απλοποιούν τα πράγματα, τόσο για το περιβάλλον όσο και τον κοινωνικό περίγυρο του ασθενή.
Και ακριβώς γι' αυτό εστίασα σε ό,τι γράψατε για μηνιαίες ή τριμηνιαίες χορηγήσεις.
Μα αυτό ακριβώς λέω. Ότι αν γίνει υποχρεωτικό από την πολιτεία, φεύγει το βάρος από την οικογένεια και αποφασίζει ο ίδιος. Και αν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός, θα το δεχτεί. Γι 'αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε.
Τώρα, αν μιλαμε για περιπτώσεις που δεν είναι στοιχειωδώς λειτουργικός και χρειάζεται να μπει όλη η οικογένεια σε περιφρούρηση με βάρδιες, τί να πω;
Κάποιοι κρατάνε το χάπι κάτω από τη γλώσσα και δεν το καταπίνουν. Μέχρι να καταλάβουν οι γύρω του πως δεν παίρνουν την αγωγή μπορεί να έχει περάσει και 1,5 μήνας. Άλλοι παίρνουν την αγωγή λίγες μέρες πριν πάνε στην καθιερωμένη επίσκεψη στον ψυχίατρο, έρχονται στα ίσα τους, τους βλέπει εκείνος καλά και απλά ανανεώνει την συνταγή. Και επιστρέφουν σπίτια τους και τα κάνουν όλα μπουρδέλο σε βάρος της οικογένειάς τους πάντα.
Κι αυτά δεν είναι τίποτα. Πού να δεις αυτούς που θέλουν να κάνουν αγωγή και αλλάζουν τις δόσεις από μόνοι τους, γιατί θεωρούν ότι αν πάρουν περισσότερα θα γίνουν πιο γρήγορα καλά. Αυτούς που μπερδεύουν τις δόσεις. Αυτούς που μπερδεύουν τα χρώματα των χαπιών. Άμα κάτσω να σου περιγράφω τα λάθη όσων πραγματικά κάνουν θεραπεία, θα πέσεις να χτυπιέσαι από τα γέλια. Πόσο μάλλον αυτοί που δε θέλουν να κάνουν.
Πού να δεις αυτούς που κάνουν θεραπεία και πίνουν. Μου'τυχε εμένα ένα καλοκαίρι που έχουμε βγει και έχουμε πιει τον κώλο μας και μου σκάει συζήτηση μια συμμαθήτρια για το σχήμα ψυχοφαρμάκων που παίρνει και την πάχυνε (παρενέργεια). ΕΝΩ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΟΥΡΟΥΜΠΕΛΑ και οι 2.
Θα είμαι επιεικής με αυτόν που προσπαθεί αλλά όχι με αυτόν που είναι ένα μλκισμενο που αρνείται να πάρει τα γαμωχάπια του και εξαναγκάζει ολόκληρη την οικογένειά του να ζει στην κόλαση που τους έχει ετοιμάσει χωρίς διέξοδο διαφυγής ούτε πιθανότητα βελτίωσης.
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
Μπορώ δλδ να παίρνω τη δόση μου στο σαλόνι παρουσία του παιδιού μου και να λέω μαλακία μου μεν, δικαίωμά μου δε και αν τινάξω μια μέρα τα πέταλα δεν θα τρέχει μία;
Αν τα τιναξει τι συνέπειες θες να έχει ο τύπος;
Στο παράδειγμα που έδωσες με το φαι, δεν κατάλαβα τι εννοείς; Πως δεν ήταν δικαίωμα του να σκάσει απ το φαι;
Οι πράξεις του έχουν συνέπειες. Γάμησε τις ζωές των παιδιών του και της γυναίκας του γιατί δεν ανεχόταν να του λέει η σύζυγος, τα παιδιά ήταν μικρά, πως πρέπει να κάνει κράτει.
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
Κάποιοι κρατάνε το χάπι κάτω από τη γλώσσα και δεν το καταπίνουν. Μέχρι να καταλάβουν οι γύρω του πως δεν παίρνουν την αγωγή μπορεί να έχει περάσει και 1,5 μήνας. Άλλοι παίρνουν την αγωγή λίγες μέρες πριν πάνε στην καθιερωμένη επίσκεψη στον ψυχίατρο, έρχονται στα ίσα τους, τους βλέπει εκείνος καλά και απλά ανανεώνει την συνταγή. Και επιστρέφουν σπίτια τους και τα κάνουν όλα μπουρδέλο σε βάρος της οικογένειάς τους πάντα.
Κι αυτά δεν είναι τίποτα. Πού να δεις αυτούς που θέλουν να κάνουν αγωγή και αλλάζουν τις δόσεις από μόνοι τους, γιατί θεωρούν ότι αν πάρουν περισσότερα θα γίνουν πιο γρήγορα καλά. Αυτούς που μπερδεύουν τις δόσεις. Αυτούς που μπερδεύουν τα χρώματα των χαπιών. Άμα κάτσω να σου περιγράφω τα λάθη όσων πραγματικά κάνουν θεραπεία, θα πέσεις να χτυπιέσαι από τα γέλια. Πόσο μάλλον αυτοί που δε θέλουν να κάνουν.
Πού να δεις αυτούς που κάνουν θεραπεία και πίνουν. Μου'τυχε εμένα ένα καλοκαίρι που έχουμε βγει και έχουμε πιει τον κώλο μας και μου σκάει συζήτηση μια συμμαθήτρια για το σχήμα ψυχοφαρμάκων που παίρνει και την πάχυνε (παρενέργεια). ΕΝΩ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΟΥΡΟΥΜΠΕΛΑ και οι 2.
Θα είμαι επιεικής με αυτόν που προσπαθεί αλλά όχι με αυτόν που είναι ένα μλκισμενο που αρνείται να πάρει τα γαμωχάπια του και εξαναγκάζει ολόκληρη την οικογένειά του να ζει στην κόλαση που τους έχει ετοιμάσει χωρίς διέξοδο διαφυγής ούτε πιθανότητα βελτίωσης.
Μαρή είναι ψυχασθενής. Είναι μέρος της ασθένειας του. Δεν κάνει λογική επεξεργασία.
“I ought to of shot that dog myself, George. I shouldn't ought to of let no stranger shoot my dog.”
Gherschaagk έγραψε: 04 Ιαν 2023, 23:33
Οι πράξεις του έχουν συνέπειες. Γάμησε τις ζωές των παιδιών του και της γυναίκας του γιατί δεν ανεχόταν να του λέει η σύζυγος, τα παιδιά ήταν μικρά, πως πρέπει να κάνει και λίγο κράτει.
Όλων μας οι πράξεις έχουν συνέπειες. Έχω φίλο που τράκαρε με μηχανάκι κ ακόμα παλεύει να συνέλθει 1 χρόνο μετά. Με δύο παιδιά. Τι θα του έλεγες να είχε πουλήσει το παπι επειδή έκανε παιδι;
Aυτό που σου εξηγώ δεν είναι ότι δεν έχει ευθύνες είναι ότι ό,τι και να της κάνεις, δε θα καταλάβει Χριστό.
Εναλλακτικά μπορεί να μπει σε ψυχιατρείο και να μην βγει ποτέ.
Edit
Τώρα το θυμήθηκα. Οι ψυχωτικοί γονείς επιτίθενται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα παιδιά τους του ίδιου φύλου. Από φυσική κακοποίηση (μέχρι φόνο), έως ψυχολογική κακοποίηση τόσο ύπουλη που δεν φαίνεται, αλλά καταστρέφει τη ζωή των παιδιών.
Ψυχωτικοί άνθρωποι που γίνονται γονείς, υποτροπιάζουν αν το παιδί έχει ίδιο φύλο με αυτούς.
Αυτό δεν το ήξεραν οι εγκέφαλοι που παρακολουθούσαν την φόνισσα;
Αυτό πρώτη φορά το ακούω, δε γνωρίζω. Μου φαίνεται φοβερή γενίκευση. Επίσης, δε γνωρίζουμε καν από τί έπασχε.
Ο πιο ρυθμισμένος που μπορεί να υπάρχει, μάλλον είναι στη δουλειά μου. Παίρνει τα φάρμακα του με ακρίβεια λεπτού και έχει πάει στον γιατρό του να μιλήσει κάποιες φορές που δεν αισθανόταν καλά, έτσι στα καλά καθούμενα χωρίς να έχει συμβεί κάτι που τον τάραξε. Απλώς αισθανόταν κάπως. Κάποια στιγμή που ο γιατρός του είπε πως θα του δώσει καινούριο φάρμακο, ο ίδιος ζητούσε να κάνει εισαγωγή τις πρώτες μέρες με το νέο φάρμακο "για πιο σίγουρα". Θέλω να πω ότι προσέχει.
Εντωμεταξύ ο ίδιος μας τα λέει, δεν παίζει κανένα απόρρητο.
Φαντάσου την έκπληξή μου που τον είχα για single, όταν έμαθα πως ήταν παντρεμένος και έχει παιδί.
Όταν του είπαν πως είναι αγόρι, πήγε σπίτι, μάζεψε τα πράγματά του και πήγε στους γονείς του. Η σύζυγός του τον έψαχνε. Βάσει ηλικίας, ο γιος πρέπει να έχει πάει φαντάρος, αλλά δεν έχουν ειδωθεί ποτέ.
Αυτή είναι μια ψύχραιμη αντίδραση.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Juno την 04 Ιαν 2023, 23:41, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Cecily Anne έγραψε: 04 Ιαν 2023, 23:06
Κι αυτά δεν είναι τίποτα. Πού να δεις αυτούς που θέλουν να κάνουν αγωγή και αλλάζουν τις δόσεις από μόνοι τους, γιατί θεωρούν ότι αν πάρουν περισσότερα θα γίνουν πιο γρήγορα καλά. Αυτούς που μπερδεύουν τις δόσεις. Αυτούς που μπερδεύουν τα χρώματα των χαπιών. Άμα κάτσω να σου περιγράφω τα λάθη όσων πραγματικά κάνουν θεραπεία, θα πέσεις να χτυπιέσαι από τα γέλια. Πόσο μάλλον αυτοί που δε θέλουν να κάνουν.
Πού να δεις αυτούς που κάνουν θεραπεία και πίνουν. Μου'τυχε εμένα ένα καλοκαίρι που έχουμε βγει και έχουμε πιει τον κώλο μας και μου σκάει συζήτηση μια συμμαθήτρια για το σχήμα ψυχοφαρμάκων που παίρνει και την πάχυνε (παρενέργεια). ΕΝΩ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΟΥΡΟΥΜΠΕΛΑ και οι 2.
Θα είμαι επιεικής με αυτόν που προσπαθεί αλλά όχι με αυτόν που είναι ένα μλκισμενο που αρνείται να πάρει τα γαμωχάπια του και εξαναγκάζει ολόκληρη την οικογένειά του να ζει στην κόλαση που τους έχει ετοιμάσει χωρίς διέξοδο διαφυγής ούτε πιθανότητα βελτίωσης.
Μαρή είναι ψυχασθενής. Είναι μέρος της ασθένειας του. Δεν κάνει λογική επεξεργασία.
Μα δεν λέω πως αυτό που κάνουν έχει κάποια λογική. Λέω πως οι άλλοι που δεν προσπαθούν καν είναι εκτός από ψυχασθενείς και καθίκια. Και μη μου πεις πως δεν γίνεται να είναι και τα δύο και πως είναι της αρρώστιας γιατί δεν είναι.
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
Εναλλακτικά μπορεί να μπει σε ψυχιατρείο και να μην βγει ποτέ.
Edit
Τώρα το θυμήθηκα. Οι ψυχωτικοί γονείς επιτίθενται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα παιδιά τους του ίδιου φύλου. Από φυσική κακοποίηση (μέχρι φόνο), έως ψυχολογική κακοποίηση τόσο ύπουλη που δεν φαίνεται, αλλά καταστρέφει τη ζωή των παιδιών.
Ψυχωτικοί άνθρωποι που γίνονται γονείς, υποτροπιάζουν αν το παιδί έχει ίδιο φύλο με αυτούς.
Αυτό δεν το ήξεραν οι εγκέφαλοι που παρακολουθούσαν την φόνισσα;
Αυτό πρώτη φορά το ακούω, δε γνωρίζω. Μου φαίνεται φοβερή γενίκευση. Επίσης, δε γνωρίζουμε καν από τί έπασχε.
Ο πιο ρυθμισμένος που μπορεί να υπάρχει, μάλλον είναι στη δουλειά μου. Παίρνει τα φάρμακα του με ακρίβεια λεπτού και έχει πάει στον γιατρό του να μιλήσει κάποιες φορές που δεν αισθανόταν καλά, έτσι στα καλά καθούμενα χωρίς να έχει συμβεί κάτι που τον τάραξε. Απλώς αισθανόταν κάπως. Κάποια στιγμή που ο γιατρός του είπε πως θα του δώσει καινούριο φάρμακο, ο ίδιος ζητούσε να κάνει εισαγωγή τις πρώτες μέρες με το νέο φάρμακο "για πιο σίγουρα". Θέλω να πω ότι προσέχει.
Εντωμεταξύ ο ίδιος μας τα λέει, δεν παίζει κανένα απόρρητο.
Φαντάσου την έκπληξή μου που τον είχα για single, όταν έμαθα πως ήταν παντρεμένος και έχει παιδί.
Όταν του είπαν πως είναι αγόρι, πήγε σπίτι, μάζεψε τα πράγματά του και πήγε στους γονείς του. Η σύζυγός του τον έψαχνε. Βάσει ηλικίας, ο γιος πρέπει να έχει πάει φαντάρος, αλλά δεν έχουν ειδωθεί ποτέ.
Αυτή είναι μια ψύχραιμη αντίδραση.
Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα. Και η απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί αυτό για όλους τους ασθενείς με ιστορικό και δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική αγωγή. Γιατί αυτό διαβάζω συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις. "Έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή και την έκοψε", έτσι στο χαλαρό.
Οπότε, γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική μια μηνιαία αγωγή στα ιατρεία των κοινωνικών δομών ή σε προγραμματισμένες επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών;Γιατί αυτό να επαφίεται στην επιλογή του ασθενούς και την αντίστοιχη αδράνεια των οικείων του;
Οι ενεσεις αυτες δεν ειναι για ολες τις ασθενειες, συγκεκριμενα χρησιμοποιουνται για να αντιμετωπιζουν ψυχωσεις και παραισθησεις σε ατομα με σχοζοφρενεια. Δευτερευοντως χρησιμοποιουνται καποιες φορες και για σταθεροποιηση διπολικων. Δεν ειναι κατι δηλαδη που μπορει να εφαρμοστει σε ολες τις περιπτωσεις.
Πάλι, χωρίς να ξέρουμε, με υποθετικά σενάρια, θα ταίριαζε το προφίλ σε επεισόδια διπολικής διαταραχής, όπου η μανία εκφράζεται με υπερσεξουαλικότητα. (Αυτό που προσπαθούσε να πει ο Φόσι ευγενικά στις αρχικές σελίδες).
Εγώ βλέπω ναρκισσισμό αντί για μανία. Το μακιγιάζ είναι υπερβολικό αλλά προσεγμένο, ενώ στην μανία είναι υπερβολικο και σοβάτισμα οικοδομής.
Μαρή είναι ψυχασθενής. Είναι μέρος της ασθένειας του. Δεν κάνει λογική επεξεργασία.
