Lord Brum έγραψε: 08 Μάιος 2019, 09:30
Ali Al-Yunani έγραψε: 08 Μάιος 2019, 04:54
Ασέβαστος έγραψε: 07 Μάιος 2019, 09:18
απο τη στιγμη που πατανε σε δυτικο εδαφος, θα ντυνονται οπως θελουν ΑΥΤΕΣ.
Θα ντύνονται όπως θέλει ο πατέρας και ο σύζυγος τους. Και φυσικά όπως θέλουν αυτές αν οι οικογένειες τους δεν νιάζονται. Σαφώς φυσικά δεν υπάρχει ευρωπαίκός νόμος που να τις υποχρεώνει, υπάρχει όμως η ηθική
«
Δεν είναι σωστό σ’ ένα Πιστό κι ούτε σε μια Πιστή, όταν για μια υπόθεση που έχει ληφθεί η απόφαση από τον ΑΛΛΑΧ κι από τον Απεσταλμένο Του, να έχουν την ελεύθερη επιλογή για την απόφαση τους. Κι αν κανείς δεν υπακούει στον ΑΛΛΑΧ και στον Απεσταλμένο Του, τότε βρίσκεται σε φανερή πλάνη.» (Κοράνι, 33:36)
Γιατί να μην ντύνεται ο σύζυγος όπως θέλει η γυναίκα του, έτσι θα συμβαδίζετε και με τα ήθη της δύσης. Η άποψή σας περί ηθικής δεν έχει καμία θεση στην ευρώπη, είναι για τους μεσανατολίτικους βόθρους όπου πετάνε αδερφές από ταράτσες και λιθοβολούν γυναίκες που βιάστηκαν επειδή έκαν σεξ εκτός γάμου. Πραγματικά το ισλαμ πρέπει να εκλείψει από προσώπου γης, εφόσον δεν ζούμε πια στον μεσαίωνα
Η γυναίκα που βιάζεται, δεν αξίζει τιμωρίας. Δεν ευθύνεται η ίδια για τον βιασμό της, ακόμα και αν προκάλεσε.
Ο Ουμπάντα ιμπν ας-Σάμιτ είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει: «
Μην προκαλέσετε κακό ή μην επιστρέψετε το κακό.» (Sunan ibn Majah 2340, hasan)
Ο βιασμός προκαλεί αρκετά προβλήματα στην ψυχολογία αλλά και στο σώμα. Δημιουργεί αισθήματα ενοχής, φόβου, αίσθηση καταδίωξης κ.α. Αυτό από μόνο του αρκεί για να αντιληφτούμε ότι ο βιασμός απαγορεύεται στο Ισλάμ. Γι' αυτό ο Προφήτης κατέστησε σαφές ότι ο βιασμός ήταν (και είναι) κάτι που δεν επρόκειτο να γίνει ανεκτό στο Ισλάμ. Για παράδειγμα όταν κάποιος άντρας στη Μεδίνα πιάστηκε μετά που είχε βιάσει μία γυναίκα, ο Προφήτης τον καταδίκασε σε θάνατο.
Ο Άμπου Αλκάμα είπε ότι μία γυναίκα τον καιρό του Προφήτη είχε πάει στο τζαμί για να προσευχηθεί. Στον δρόμο συνάντησε έναν άντρα ο οποίος της επιτέθηκε και τη βίασε. Αυτή είπε τότε ότι "
Αυτός ο άντρας με βίασε!" Ο Απεσταλμένος του Θεού είπε τότε: "
Να θανατωθεί." (Sunan At-Tirmidhi 1454, Sahih)
Οι ορθά καθοδηγημένοι χαλίφες συνέχισαν την εφαρμογή της καταδίκης των βιαστών. Το θύμα όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να καταδικαστεί.
Ο Ιμπν Όμαρ (ραχίμαχουλλάχ) είπε:
Έδωσαν στον Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ μία νεαρή υπηρέτρια από τα κορίτσια που προορίζονταν να υπηρετούν την ηγεσία. Τότε την εξανάγκασε (σε σεξουαλική επαφή) κάποιος νέος άντρας, έτσι ο Όμαρ μαστίγωσε τον άντρα και δεν μαστίγωσε τη γυναίκα. (Musannaf Ibn Abi Shayba, 29012)
Ο Νάφι είπε:
Ένας άντρας προσεκλήθη από μία οικογένεια στο σπίτι της, και εκεί βίασε μία κοπέλα από την οικογένεια εκείνη. Το ανέφεραν στον Άμπου Μπακρ, έτσι εκείνος τον μαστίγωσε και τον αξώρισε, και δεν μαστίγωσε τη γυναίκα. (Musannaf Ibn Abi Shayba, 29013)
Ο Χατζάτζ ανέφερε:
Ένας Αιθίοπας εξανάγκασε σε συνουσία, χρησιμοποιόντας βία, μία γυναίκα ανάμεσα τους. Το ανέφεραν στον Όμαρ ιμπν Αμπντου'λ-Αζίζ και εφάρμοσε τη νόμιμη τιμωρία σε αυτόν. (Musannaf Ibn Abi Shayba, 29014)
Σύμφωνα με την Εγκυκλοπέδια του Κουβέιτ για τον Ισλαμικό Νόμο, βιασμός είναι η σεξουαλική πράξη που γίνεται χωρίς τη συγκατάθεση της γυναίκας, και όπου
ο άντρας που έκανε την πράξη αυτή θα πρέπει να τιμωρηθεί και όχι η γυναίκα. (Mawsu’at Al-Fiqhiyya, 3212)
Η τιμωρία για τον βιασμό στο Ισλάμ είναι όμοια με την τιμωρία της μοιχείας, δηλαδή θανατική ποινή για τον έγγαμο εγκληματία και 100 μαστιγώματα συν ένα χρόνο εξορία για τον άγαμο. Μερικοί λόγιοι επίσης λένε ότι ο εγκληματίας πρέπει και να πληρώσει το θύμα.
Ο Ιμάμ Μάλικ (ραχίμαχουλλάχ) είπε:
«
Ο άνδρας βιαστής, είτε βιάσει παρθένα είτε όχι, πρέπει να πληρώσει προίκα στο θύμα. Η τιμωρία πρέπει να εκτελεσθεί πάνω του, και δεν υπάρχει τιμωρία για το θύμα που βιάστηκε.» (Malik, Al-Muwatta, 2:734)
Ο λόγιος Σαλμάν αλ-Μπάτζι είπε:
«
Η περίπτωση της γυναίκας που εξαναγκαστεί (βιαστεί): Αυτός που την εξανάγκασε οφείλει να πληρώσει προίκα και η τιμωρία της θανατικής ποινής ή του μαστιγώματος πρέπει να εκτελεσθεί πάνω του.». Αυτό αναφέρει και ο Ιμάμης Σάφι, και υπάρχει αυθεντικό χαντίθ με αφήγηση από τον Αλί ιμπν Άμπου Τάλιμπ.
Η τιμωρία είναι εντολή και δικαίωμα του Ύψιστου, και η 'προίκα' δικαίωμα για το θύμα. Συνδυάζονται με παρόμοιο τρόπο όπως συνδυάζονται στην περίπτωση του κλέφτη, ο οποίος πέρα ότι οφείλει να επιστρέψει το ποσό και τα κλοπιμαία, πρέπει να εκτελεσθεί και η ποινή (κόψιμο χεριού) –(Al-Muntaha Sharh al-Muwatta, ch. 5, p. 268-269)
Ο Ιμπν Αμπντα'λ-Μπαρρ περιγράφει και την συναίνεση των Ουλεμά λέγοντας:
«
Οι Ουλεμά ομόφωνα συμφωνούν ότι ο βιαστής υπόκεινται στην τιμωρία εάν διαπιστωθούν ξεκάθαρες αποδείξεις εναντίον του η ομολογήσει το έγκλημα του. Ειδάλλως θα τιμωρηθεί (εφόσον δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις η δεν το ομολογήσει) σύμφωνα με τιμωρία που θα κρίνει το Ισλαμικό δικαστήριο για να αποτραπεί μελλοντικά παρόμοιο έγκλημα από αυτόν και άλλων. Η γυναίκα (το θύμα) δεν θα τιμωρηθεί εφόσον αποδειχτεί ότι εξαναγκάστηκε η ακινητοποιήθηκε.» (Kitab Al-Istidhkar, ch. 7, p. 146-147)
Σε περίπτωση που ο βιαστής φέρει όπλο (μαχαίρι, περίστροφο κτλ) κατά τον βιασμό, τότε η κατηγορία είναι πιο βαριά και τιτλοφορείται ως «Μουχάρριμπ» δηλαδή «αυτός που πολεμά» και τιμωρείται σύμφωνα με το Κορανικό εδάφιο:
«
Η τιμωρία εκείνων οι οποίοι πολεμούν τον ΑΛΛΑΧ και τον Απόστολο Του, και διαβιούν στη γη άσχημα, είναι να εκτελούνται ή να σταυρώνονται ή να κόβονται τα χέρια και τα πόδια αντίπλευρα, ή να εξορίζονται απ’ αυτή τη γη.» (Κοράνι, 5:33)
Έτσι λοιπόν ο δικαστής έχει την επιλογή, ανάλογα με το βαθμό του εγκλήματος, να επιλέξει μια από τις 4 τιμωρίες που αναφέρονται στο χωρίο κατά την κρίση του έτσι ώστε να διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια στην κοινωνία και να την προστατέψει από κακοποιούς και εγκληματίες.
