Ψυχολογική ανάγκη για πόλεμο

[Πασιφάη]

Κάντε τα λεζάντα ρε πστηδοι αυτά, είναι για Μουσείο και βάλε

Ας βοηθήσουν οι κολαούζοι.

[Saturn]

Ειλικρινά, τώρα ,δεν έχω λόγια μαλάκα μου
Δηλαδή, ειλικρινά τώρα

[ΓΑΛΗ]

Και; Όπως και να'χει δεν εχεις να επιδείξεις κάτι ουσιώδες. Σιγά τα αίματα βάβω.

Και μου είπαν αυτά που σου γράφω εγώ. Έχεις γίνει ινσάιντ τζόκ, χωρίς να πάρεις μυρωδιά.

Οπότε, δεν παίζουν καν αίματα στη σύγκριση.

Ωρε δε πα να λες. Ποιός σε υπολογίζει; Εσύ εξακολουθείς να είσαι ζητιάνα σε ευρύτερο πλαίσιο. Ποιός σε γαμεί. Ουπς..Κανείς. Ούτε οι κουτσομπόληδες που σε γλειφουν.

Ρε συ, μου είπαν και καλά, μην αρπάζεσαι. Μια χαρά παιδί είσαι για μπυρόνια, κρασιά και τσίπουρα. Για τα υπόλοιπα, το καλύτερο που άκουσα ήταν "ο Ζαννίνο με ξανθιά περούκα".

Οπότε, συνέχισε να κελαϊδάς, κανένα πρόβλημα.

[Πασιφάη]

Και μου είπαν αυτά που σου γράφω εγώ. Έχεις γίνει ινσάιντ τζόκ, χωρίς να πάρεις μυρωδιά.

Οπότε, δεν παίζουν καν αίματα στη σύγκριση.

Ωρε δε πα να λες. Ποιός σε υπολογίζει; Εσύ εξακολουθείς να είσαι ζητιάνα σε ευρύτερο πλαίσιο. Ποιός σε γαμεί. Ουπς..Κανείς. Ούτε οι κουτσομπόληδες που σε γλειφουν.

Ρε συ, μου είπαν και καλά, μην αρπάζεσαι. Μια χαρά παιδί είσαι για μπυρόνια, κρασιά και τσίπουρα. Για τα υπόλοιπα, το καλύτερο που άκουσα ήταν "ο Ζαννίνο με ξανθιά περούκα".

Οπότε, συνέχισε να κελαϊδάς, κανένα πρόβλημα.

Εσύ κελαϊδάς ασυναρτητες μαλακίες, όχι εγώ. Ειλικρινά, ποιός σε γαμεί, αυτό να κοιτάς.

[ΓΑΛΗ]

Ειλικρινά, τώρα ,δεν έχω λόγια μαλάκα μου
Δηλαδή, ειλικρινά τώρα

Εσύ κολασμένο χαζογκομενάκι, καλό θα είναι να προσέχεις όταν χρησιμοποιείς χαρακτηρισμούς όπως "ξεβράκωτες" επειδή νομίζεις ότι σε παίρνει, γιατί θα δεις τον άι γιώργη τρομπονίστα στη μπάντα του πεζικού.
Εικρινά τώρα.

Άντε μπράβο με όλα τα αφθεντικά και καθαρόπσυχα παραπχορουμικά παρταλάκια, που την είδαν καθοδηγητές.

[Πασιφάη]

Ειλικρινά, τώρα ,δεν έχω λόγια μαλάκα μου
Δηλαδή, ειλικρινά τώρα

Εσύ κολασμένο χαζογκομενάκι, καλό θα είναι να προσέχεις όταν χρησιμοποιείς χαρακτηρισμούς όπως "ξεβράκωτες" επειδή νομίζεις ότι σε παίρνει, γιατί θα δεις τον άι γιώργη τρομπονίστα στη μπάντα του πεζικού.

Άντε μπράβο με όλα τα αφθεντικά και καθαρόπσυχα παραπχορουμικά παρταλάκια, που την είδαν καθοδηγητές.

Μπράβο. Συνέχισε να εκθέτεις την πάρτη σου με την απίστευτη βρωμιά που σε διακατέχει. Να σε πάρουν χαμπάρι, ακόμη κι όσοι δεν έχουν δει τα χάλια σου. Αν και δύσκολο να μην έχουν ξεράσει με τις ακατάληπτες σκατιές σου.

[Saturn]

[ΓΑΛΗ]

Από τη στιγμή που δεν έχουν ξεράσει τόσα χρόνια με τις σειριακές εθιμικές σας εξάρσεις ή γουστάρουν ή έχουν γερό στομάχι, οπότε και πάλι κανένα πρόβλημα.

[Saturn]

Tώρα συγγνώμη, μιλάμε δημόσια για προσωπικά δεδομένα-εκτός όλων των άλλων- που κυκλοφορούν σε παρεάκια που κάνουν νια νια νια?

Και είναι Δευτέρα μεσημέρι χαλαρουίτα????

[ΓΑΛΗ]

Για ποια "προσωπικά δεδομένα" γράφει το χαζό;

Κατάλαβε κανείς;

[Saturn]

[ksk]

Μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνομαι όλο και περισσότερο ( εννοώ πιο ξεκάθαρα απο πριν) μια ψυχολογική ανάγκη για πόλεμο που έχουν κάποιοι άνθρωποι.
Και την αντιλαμβάνομαι ως μια βαθιά ανάγκη να δημιουργούν και να διατηρούν συγκρούσεις ή ένταση στην ζωή τους, σε διάφορα επίπεδα: προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά.

Αυτή η ανάγκη εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους, από την επιμονή σε συγκρούσεις και ένταση μέχρι την ανάγκη να ελέγχουν και να επιβάλλουν τον εαυτό τους, τα θέλω τους ή τις απόψεις τους ή να φροντίζουν να δημιουργούν έριδες ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει αιτία ή επαρκής αιτία.

Φαντάζομαι οτι τα αίτια πρέπει να βρίσκονται σε κάποια ιδιόρρυθμη ψυχοσύνθεση με πλείστες αφετηρίες : μαθημένη συμπεριφορά όπου και υπάρχει η ανάγκη ενός αντίστοιχου επαναλαμβανόμενου μοτίβου, αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας, ναρκισσιστικά στοιχεία, τραυματικές εμπειρίες κτλ κτλ κτλ. Νομίζω αυτά έχουν αναλυθεί επαρκώς από τους επιστήμονες.

Αυτό όμως που έχω αντιληφθεί πιο ιδιαίτερα, από την πείρα της ζωής πλεον, είναι πως η ανάγκη να βρίσκεσαι μονίμως σε πόλεμο και σε συγκρουσιακή κατάσταση σε κάνει ή σε βοηθά να νοιώθεις οτι έχεις τον έλεγχο μίας κατάστασης, αισθανόμενος πως κατέχεις εξουσία δια της βίας (είτε σωματικής είτε ψυχολογικής κτλ). Καλύπτει δηλαδή μια βαθύτερη ανάγκη για έλεγχο.

Και το περίεργο είναι πως μερικές φορές μάλλον μετράει ίσως όχι το αποτέλεσμα τόσο όσο η διαδικασία της σύγκρουσης αυτή καθεαυτή.
Δεν ξέρω τί ουσίες μπορεί να εκκρίνει ο εγκέφαλος σε μια τέτοια φάση, οι οποίες ενδεχομένως υποβοηθούν και συντηρούν αυτή την ψυχολογική κατάσταση "μαρς", με το να δημιουργούν ευφορία κατά την διάρκεια της μάχης, οπότε η φάση γίνεται ανατροφοδοτούμενη.

Δεν ξέρω εαν συμφωνείτε με την παραπάνω τελευταία παράγραφο ή αν θέλετε να σχολιάσετε γενικότερα για το θέμα.

Επίσης ένα ερώτημα, εσείς πώς διαχειρίζεστε τέτοιους ανθρώπους στην ζωή σας, ειδικότερα στον στενό σας κύκλο ή γενικότερα?

Αυτοί που έχουν ψυχολογική ανάγκη για συγκρούσεις απλά ζητάνε την επιβεβαίωση μέσα από αυτές ...
Όταν αυτό γίνει εμμονή τότε πάνε σε διαταραχή...
Απλά εφαρμόζω το μακριά και αγαπημένοι...
Σχετικά με την τελευταία σου παράγραφο δεν διαφέρει σε τπτ η ανάγκη σύγκρουσης με την ανάγκη ρίσκου ζωής...
Το ίδιο υπόβαθρο έχουν...

[Πασιφάη]

Από τη στιγμή που δεν έχουν ξεράσει τόσα χρόνια με τις σειριακές εθιμικές σας εξάρσεις ή γουστάρουν ή έχουν γερό στομάχι, οπότε και πάλι κανένα πρόβλημα.

Ειλικρινά, εγώ σου προτεινω να το συνεχίσεις. Το που θα βγει, θα το δούμε.

[ΓΑΛΗ]

Ναι, θα το δούμε.

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Ό,τι δεν λύνεται, κόβεται.

[Saturn]

σορυ ρε ksk, θα δω μετα τί γράφεις γιατι δεν μιλας και καθαρά οποτε μαλλον θα μπερδευτώ αλλά δεν ειναι και ωρα να αναλυσουμε τωρα το νημα, μιλάμε εντάξει, αυτό που γίνεται χάνω και τα λόγια μου να το χαρακτηρίσω, να πάρω κανα δυο βαθειες ανασες πρωτα