Re: Ολοκαύτωμα, συνέβη λόγω λάνθασμένων υπολογισμών ??
Δημοσιεύτηκε: 17 Οκτ 2024, 04:41
ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΠΕΛΖΕΚ - ΣΟΜΠΙΜΠΟΡ - ΤΡΕΜΠΛΙΝΚΑ

1. Μυστηριώδεις επισκέπτες στο σταθμό του Μπέλζεκ και σωροί αντικειμένων «χωρίς ιδιοκτήτη»
Ως ελεγκτής ήμουν υπεύθυνος να φροντίζω για την καλή κατάσταση των γραμμών και συγκεκριμένα την απρόσκοπτη λειτουργία των τρένων. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο σταθμό του Μπέλζεκ ο επιτηρητής, ένας Υπουργός ή Ανώτερος Υπουργός από τη Θουριγγία με ενημέρωσε ότι αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με τους SS που ήταν τοποθετημένοι κοντά στο δάσος. Κάποια στιγμή αργότερα παρατήρησα μερικούς SS και μίλησα μαζί τους στην αίθουσα αναμονής στο Μπέλζεκ. Όταν τους ζήτησα πληροφορίες μου ανέφεραν ότι δεν ήταν μέλη των SS αλλά τους είχαν απλά δοθεί αυτές οι στολές. Όπως μου περιέγραψαν, οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν από άσυλα φρενοβλαβών ή γηροκομεία του Ράιχ, όπου είχαν αναμειχθεί στη δολοφονία των διανοητικά άρρωστων.
Θα ήθελα να αναφέρω ότι μια μέρα η συνολική σημασία του στρατοπέδου Μπέλζεκ μου έγινε ξεκάθαρη όταν είδα βουνά από ενδύματα όλων των ειδών πίσω από το υπόστεγο των τρένων μας. Υπήρχε επίσης ένας μεγάλος αριθμός παπουτσιών εκεί, καθώς επίσης κοσμήματα και άλλα αντικείμενα αξίας. Οι SS είχαν στοιβάξει αυτά τα αντικείμενα εκεί. Ρίχτηκε βενζίνη στα ρούχα που δεν μπορούσαν πλέον να φορεθούν και μετά τα έκαψαν. Υπήρχαν πολλές φήμες ότι πολύτιμα αντικείμενα διακινούνταν από τα μέλη του στρατοπέδου στη γύρω περιοχή. Συνεπώς δεν ήταν παράξενο που γυναίκες χαλαρών ηθών «έπιασαν δουλειά» εκεί. Προφανώς πραγματοποιούνταν πολλά όργια εκείνη την περίοδο.
Ανώτερος Επιθεωρητής της Σιδηροδρομικής Γραμμής του Ράιχ Oskar Diegelmann,
Lublin, Σιδηροδρομική Διεύθυνση.
(THE GOOD OLD DAYS-The Holocaust as seen by its Perpetrators & Bystanders, σελ. 234, Konecky & Konecky)
2. Καμία διαφυγή μετά από τον «σωλήνα»
Η είσοδος των κρατούμενων στους θαλάμους αερίων δεν γινόταν πάντοτε με ομαλό τρόπο. Οι κρατούμενοι φώναζαν και οδύρονταν και συχνά αρνούνταν να μπούν μέσα. Οι φρουροί τους ωθούσαν με τη βία. Αυτοί οι φρουροί ήταν Ουκρανοί εθελοντές που βρίσκονταν υπό την καθοδήγηση των SS. Μέλη των SS διατηρούσαν σημαντικές θέσεις στο στρατόπεδο, π.χ. ένας άντρας των SS επιτηρούσε το ξεφόρτωμα των τρένων, ένας άλλος οδηγούσε τους κρατούμενους στο στρατόπεδο υποδοχής, άλλος SS ήταν υπεύθυνος να οδηγεί τους κρατούμενους στην περιοχή γδυσίματος, άλλος επέβλεπε την κατάσχεση των πολύτιμων αντικειμένων και ένας επιπλέον SS οδηγούσε τους κρατούμενους στον επονομαζόμενο «σωλήνα» που οδηγούσε στο στρατόπεδο εξόντωσης. Από τη στιγμή που βρίσκονταν μέσα στο «σωλήνα» ο οποίος οδηγούσε από την καλύβα προς το στρατόπεδο εξόντωσης, δεν υπήρχε πλέον καμία διαφυγή.
Επικεφαλής της διοίκησης Hans-Heinz Scutt (Sobibor)
(THE GOOD OLD DAYS-The Holocaust as seen by its Perpetrators & Bystanders, σελ. 240, Konecky & Konecky)
3. Willi Mentz, ο «πιστολέρο» της Τρεμπλίνκα.
Έκτοτε μεταφέρθηκα (σ.σ. μετά την κατασκευή των νέων θαλάμων αερίων) στο επονομαζόμενο νοσοκομείο. Αυτό το νοσοκομείο βρισκόταν στην κατώτερη πλευρά του στρατοπέδου σε μια ειδική ζώνη περιφραγμένη και προστατευμένη από παρατηρητές με χρήση κλαδιών πεύκων. Σε αυτή την περιοχή υπήρχε ένας μεγάλος μαζικός τάφος. Ο τάφος αυτός ανοίχτηκε από εκσκαφέα και πρέπει να ήταν 7 μέτρα βαθύς. Δίπλα στο μαζικό τάφο υπήρχε μια μικρή ξύλινη καλύβα που χρησιμοποιούσαν δύο Εβραίοι μέλη της ομάδας εργασίας, υπεύθυνοι για το «νοσοκομείο». Εκείνοι οι Εβραίοι φορούσαν περιβραχιόνια με σήμα του Ερυθρού Σταυρού. Επρόκειτο για ιδέα του Kuttner ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το κάτω τμήμα του στρατοπέδου...[...]...Υπήρχαν πάντα μερικοί άρρωστοι και αδύναμοι άνθρωποι στις μεταφορές. Κάποιες φορές υπήρχαν επίσης πληγωμένοι άνθρωποι στις αφίξεις επειδή οι συνοδοί τους στις μεταφορές, τα μέλη των SS, η αστυνομία, οι Λεττονοί, τουφέκιζαν άτομα ενίοτε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Αυτοί οι άρρωστοι, αδύναμοι και πληγωμένοι άνθρωποι οδηγούνταν στο νοσοκομείο από μια ειδική ομάδα εργασίας. Αυτοί οι άνθρωποι θα πήγαιναν στην περιοχή του νοσοκομείου και θα στέκονταν ή θα ξάπλωναν στην άκρη του τάφου.Όταν δεν αναμένονταν άλλοι άρρωστοι ή πληγωμένοι άνθρωποι, ήταν δουλειά μου να τουφεκίζω αυτούς του ανθρώπους. Το έκανα πυροβολώντας τους στο λαιμό με ένα πιστόλι 9 χιλιοστών. Στη συνέχεια κατέρρεαν ή έπεφταν στη μια πλευρά και μεταφέρονταν κάτω στον τάφο από τους δύο εργαζόμενους Εβραίους του νοσοκομείου. Τα πτώματα πασπαλίζονταν με χλωριούχο ασβέστιο. Αργότερα υπό τις οδηγίες του Wirth, καίγονταν στον ίδιο τον τάφο. Ο αριθμός των ανθρώπων που εκτέλεσα μετά την άφιξη κάθε μεταφοράς ποίκιλε. Μερικές φορές αφορούσε 2 ή 3 ανθρώπους αλλά κάποιες άλλες ο αριθμός αφορούσε ακόμα και 20 άτομα ή ίσως και περισσότερους. Τα θύματα ήταν άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών καθώς και παιδιά. Όταν με ρωτάνε σήμερα πόσους ανθρώπους σκότωσα με αυτό τον τρόπο, δεν μπορώ πλέον να πω ακριβώς.
(THE GOOD OLD DAYS-The Holocaust as seen by its Perpetrators & Bystanders, σελ. 245-247, Konecky & Konecky)

1. Μυστηριώδεις επισκέπτες στο σταθμό του Μπέλζεκ και σωροί αντικειμένων «χωρίς ιδιοκτήτη»
Ως ελεγκτής ήμουν υπεύθυνος να φροντίζω για την καλή κατάσταση των γραμμών και συγκεκριμένα την απρόσκοπτη λειτουργία των τρένων. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο σταθμό του Μπέλζεκ ο επιτηρητής, ένας Υπουργός ή Ανώτερος Υπουργός από τη Θουριγγία με ενημέρωσε ότι αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με τους SS που ήταν τοποθετημένοι κοντά στο δάσος. Κάποια στιγμή αργότερα παρατήρησα μερικούς SS και μίλησα μαζί τους στην αίθουσα αναμονής στο Μπέλζεκ. Όταν τους ζήτησα πληροφορίες μου ανέφεραν ότι δεν ήταν μέλη των SS αλλά τους είχαν απλά δοθεί αυτές οι στολές. Όπως μου περιέγραψαν, οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν από άσυλα φρενοβλαβών ή γηροκομεία του Ράιχ, όπου είχαν αναμειχθεί στη δολοφονία των διανοητικά άρρωστων.
Θα ήθελα να αναφέρω ότι μια μέρα η συνολική σημασία του στρατοπέδου Μπέλζεκ μου έγινε ξεκάθαρη όταν είδα βουνά από ενδύματα όλων των ειδών πίσω από το υπόστεγο των τρένων μας. Υπήρχε επίσης ένας μεγάλος αριθμός παπουτσιών εκεί, καθώς επίσης κοσμήματα και άλλα αντικείμενα αξίας. Οι SS είχαν στοιβάξει αυτά τα αντικείμενα εκεί. Ρίχτηκε βενζίνη στα ρούχα που δεν μπορούσαν πλέον να φορεθούν και μετά τα έκαψαν. Υπήρχαν πολλές φήμες ότι πολύτιμα αντικείμενα διακινούνταν από τα μέλη του στρατοπέδου στη γύρω περιοχή. Συνεπώς δεν ήταν παράξενο που γυναίκες χαλαρών ηθών «έπιασαν δουλειά» εκεί. Προφανώς πραγματοποιούνταν πολλά όργια εκείνη την περίοδο.
Ανώτερος Επιθεωρητής της Σιδηροδρομικής Γραμμής του Ράιχ Oskar Diegelmann,
Lublin, Σιδηροδρομική Διεύθυνση.
(THE GOOD OLD DAYS-The Holocaust as seen by its Perpetrators & Bystanders, σελ. 234, Konecky & Konecky)
2. Καμία διαφυγή μετά από τον «σωλήνα»
Η είσοδος των κρατούμενων στους θαλάμους αερίων δεν γινόταν πάντοτε με ομαλό τρόπο. Οι κρατούμενοι φώναζαν και οδύρονταν και συχνά αρνούνταν να μπούν μέσα. Οι φρουροί τους ωθούσαν με τη βία. Αυτοί οι φρουροί ήταν Ουκρανοί εθελοντές που βρίσκονταν υπό την καθοδήγηση των SS. Μέλη των SS διατηρούσαν σημαντικές θέσεις στο στρατόπεδο, π.χ. ένας άντρας των SS επιτηρούσε το ξεφόρτωμα των τρένων, ένας άλλος οδηγούσε τους κρατούμενους στο στρατόπεδο υποδοχής, άλλος SS ήταν υπεύθυνος να οδηγεί τους κρατούμενους στην περιοχή γδυσίματος, άλλος επέβλεπε την κατάσχεση των πολύτιμων αντικειμένων και ένας επιπλέον SS οδηγούσε τους κρατούμενους στον επονομαζόμενο «σωλήνα» που οδηγούσε στο στρατόπεδο εξόντωσης. Από τη στιγμή που βρίσκονταν μέσα στο «σωλήνα» ο οποίος οδηγούσε από την καλύβα προς το στρατόπεδο εξόντωσης, δεν υπήρχε πλέον καμία διαφυγή.
Επικεφαλής της διοίκησης Hans-Heinz Scutt (Sobibor)
(THE GOOD OLD DAYS-The Holocaust as seen by its Perpetrators & Bystanders, σελ. 240, Konecky & Konecky)
3. Willi Mentz, ο «πιστολέρο» της Τρεμπλίνκα.
Έκτοτε μεταφέρθηκα (σ.σ. μετά την κατασκευή των νέων θαλάμων αερίων) στο επονομαζόμενο νοσοκομείο. Αυτό το νοσοκομείο βρισκόταν στην κατώτερη πλευρά του στρατοπέδου σε μια ειδική ζώνη περιφραγμένη και προστατευμένη από παρατηρητές με χρήση κλαδιών πεύκων. Σε αυτή την περιοχή υπήρχε ένας μεγάλος μαζικός τάφος. Ο τάφος αυτός ανοίχτηκε από εκσκαφέα και πρέπει να ήταν 7 μέτρα βαθύς. Δίπλα στο μαζικό τάφο υπήρχε μια μικρή ξύλινη καλύβα που χρησιμοποιούσαν δύο Εβραίοι μέλη της ομάδας εργασίας, υπεύθυνοι για το «νοσοκομείο». Εκείνοι οι Εβραίοι φορούσαν περιβραχιόνια με σήμα του Ερυθρού Σταυρού. Επρόκειτο για ιδέα του Kuttner ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το κάτω τμήμα του στρατοπέδου...[...]...Υπήρχαν πάντα μερικοί άρρωστοι και αδύναμοι άνθρωποι στις μεταφορές. Κάποιες φορές υπήρχαν επίσης πληγωμένοι άνθρωποι στις αφίξεις επειδή οι συνοδοί τους στις μεταφορές, τα μέλη των SS, η αστυνομία, οι Λεττονοί, τουφέκιζαν άτομα ενίοτε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Αυτοί οι άρρωστοι, αδύναμοι και πληγωμένοι άνθρωποι οδηγούνταν στο νοσοκομείο από μια ειδική ομάδα εργασίας. Αυτοί οι άνθρωποι θα πήγαιναν στην περιοχή του νοσοκομείου και θα στέκονταν ή θα ξάπλωναν στην άκρη του τάφου.Όταν δεν αναμένονταν άλλοι άρρωστοι ή πληγωμένοι άνθρωποι, ήταν δουλειά μου να τουφεκίζω αυτούς του ανθρώπους. Το έκανα πυροβολώντας τους στο λαιμό με ένα πιστόλι 9 χιλιοστών. Στη συνέχεια κατέρρεαν ή έπεφταν στη μια πλευρά και μεταφέρονταν κάτω στον τάφο από τους δύο εργαζόμενους Εβραίους του νοσοκομείου. Τα πτώματα πασπαλίζονταν με χλωριούχο ασβέστιο. Αργότερα υπό τις οδηγίες του Wirth, καίγονταν στον ίδιο τον τάφο. Ο αριθμός των ανθρώπων που εκτέλεσα μετά την άφιξη κάθε μεταφοράς ποίκιλε. Μερικές φορές αφορούσε 2 ή 3 ανθρώπους αλλά κάποιες άλλες ο αριθμός αφορούσε ακόμα και 20 άτομα ή ίσως και περισσότερους. Τα θύματα ήταν άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών καθώς και παιδιά. Όταν με ρωτάνε σήμερα πόσους ανθρώπους σκότωσα με αυτό τον τρόπο, δεν μπορώ πλέον να πω ακριβώς.
(THE GOOD OLD DAYS-The Holocaust as seen by its Perpetrators & Bystanders, σελ. 245-247, Konecky & Konecky)














