Αγαπημένες ταινίες με ζώα

[ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ]

Στα γουεστερν αναμενόμενο ειναι να μαθαίνουμε τα πάντα που αφορούν

τα άλογα

The Iron Horse 1924

[user0972003]

(μιας και πιάσαμε τα ερπετοειδή...)

Golden user (Η Χρυσή Σαλαμάνδρα) (1950)

user

Βρήκα κι αυτή και παίζει ο Antony Quinn

[ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ]

Βρήκα κι αυτή και παίζει ο Antony Quinn

Spoiler

[Isildur]

Πω ρε φίλε τι μου θύμισες τώρα. Συναυλία στο ΑΠΘ που διοργάνωνε η ΚΝΑΡ (αν θυμάμαι καλά) κάπου στα τέλη δεκαετίας '80. Πριν ανεβούμε πάνω, έχουμε πιει μερικές μπύρες κερασμένες, στο μεταξύ εγώ με άλλους δυο απ' το γκρουπ νωρίτερα είχαμε πάει σε φαστφουντάδικο όπου μαζί με το χάμπουργκερ είχαμε πιει μερικές ακόμα. Για να πάρεις μια ιδέα πόσο "αλλού πατούσα κι αλλού βρισκόμουνα", σε κάποια στιγμή νιώθω να βράζω, τρέχει ιδρώτας με τα τουλούμια απ' το κεφάλι, προσπερνά το πουκάμισο (εννοείται καρό φανελένιο), κάνει μια σύντομη στάση στο σλιπάκι και φαντάζομαι ότι τον νιώθω να συνεχίζει ως την κάλτσα. Γυρνάω στον τραγουδιστή μας και του λέω "μαλάκα, δεν είμαι καλά, καίω ολόκληρος". Με κοιτάει και μου λέει "κοίτα, αν κάνεις ένα - δυο βήματα πιο αριστερά να απομακρυνθείς λίγο από τον προβολέα που είναι ακριβώς δίπλα στο κεφάλι σου, είμαι σίγουρος ότι θα νιώσεις καλύτερα...".

Τέλος πάντων, αυτό απλά για να καταλάβεις γιατί έγινε το παρακάτω περιστατικό. Έχουμε στο play list μας 2 ή 3 κομμάτια των Motorhead, παίζουμε το Iron Horse κάπου στην αρχή και μετά από μερικά κομμάτια λέει ο τραγουδιστής (που συντόνιζε και τη σειρά), "μάγκες, πάμε για Bomber". Κι εκεί ήταν που έπαθα... Λέμι*. Γυρνάω και του λέω "μα, εγώ το έπαιξα ήδη το Bomber". Οι άλλοι παίζανε Iron Horse κι εγώ Bomber...




* Δεν ξέρω αν το έχεις ακουστά, αλλά υπάρχει φήμη ότι το έχει πάθει ο Λέμι αυτό σε συναυλία. Και για καιρό μετά έτσι λέγαμε μεταξύ μας, "έπαθε Λέμι αυτός" (για μένα)...

[ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ]

Πω ρε φίλε τι μου θύμισες τώρα. Συναυλία στο ΑΠΘ που διοργάνωνε η ΚΝΑΡ (αν θυμάμαι καλά) κάπου στα τέλη δεκαετίας '80. Πριν ανεβούμε πάνω, έχουμε πιει μερικές μπύρες κερασμένες, στο μεταξύ εγώ με άλλους δυο απ' το γκρουπ νωρίτερα είχαμε πάει σε φαστφουντάδικο όπου μαζί με το χάμπουργκερ είχαμε πιει μερικές ακόμα. Για να πάρεις μια ιδέα πόσο "αλλού πατούσα κι αλλού βρισκόμουνα", σε κάποια στιγμή νιώθω να βράζω, τρέχει ιδρώτας με τα τουλούμια απ' το κεφάλι, προσπερνά το πουκάμισο (εννοείται καρό φανελένιο), κάνει μια σύντομη στάση στο σλιπάκι και φαντάζομαι ότι τον νιώθω να συνεχίζει ως την κάλτσα. Γυρνάω στον τραγουδιστή μας και του λέω "μαλάκα, δεν είμαι καλά, καίω ολόκληρος". Με κοιτάει και μου λέει "κοίτα, αν κάνεις ένα - δυο βήματα πιο αριστερά να απομακρυνθείς λίγο από τον προβολέα που είναι ακριβώς δίπλα στο κεφάλι σου, είμαι σίγουρος ότι θα νιώσεις καλύτερα...".

Τέλος πάντων, αυτό απλά για να καταλάβεις γιατί έγινε το παρακάτω περιστατικό. Έχουμε στο play list μας 2 ή 3 κομμάτια των Motorhead, παίζουμε το Iron Horse κάπου στην αρχή και μετά από μερικά κομμάτια λέει ο τραγουδιστής (που συντόνιζε και τη σειρά), "μάγκες, πάμε για Bomber". Κι εκεί ήταν που έπαθα... Λέμι*. Γυρνάω και του λέω "μα, εγώ το έπαιξα ήδη το Bomber". Οι άλλοι παίζανε Iron Horse κι εγώ Bomber...




* Δεν ξέρω αν το έχεις ακουστά, αλλά υπάρχει φήμη ότι το έχει πάθει ο Λέμι αυτό σε συναυλία. Και για καιρό μετά έτσι λέγαμε μεταξύ μας, "έπαθε Λέμι αυτός" (για μένα)...

Ωραίος!