https://twitter.com/ThanosTzimeros/stat ... 35299?s=20
Στην ελληνική γλώσσα υπάρχουν οι όροι: ανθρωποκτονία παιδοκτονία, μητροκτονία, πατροκτονία, αδελφοκτονία, συζυγοκτονία. Τι κοινό έχουν οι πέντε τελευταίοι; Πληροφορούν για τη στενή συγγένεια ανάμεσα στο θύμα και στον θύτη, σε περιπτώσεις εγκλημάτων με ιδιαίτερη ηθική απαξία.
Η ιστορία της εγκληματολογίας έχει να επιδείξει πολλά είδη φόνων με τον θύτη και το θύμα να σχετίζονται. Δεν χρειάστηκε όμως να επινοήσουμε ειδικούς όρους για την εξαδελφοκτονία ή την μπατζανακοκτονία (συγγαμβροκτονία, αν προτιμάτε).
Γιατί; Διότι ο σκοπός των όρων είναι αυτό που εκφράζει η ετυμολογία τους: να θέσουν το όριο, όσο και όπου χρειάζεται, όχι να κάνουν λεπτομερή περιγραφή του συμβάντος. Ο όρος παιδοκτονία δεν πληροφορεί για το ποιος από τους δύο γονιούς σκότωσε και ποιο ήταν το φύλο του παιδιού που σκοτώθηκε.
Ρωτάω: υπήρξε ποτέ φόνος γυναίκας, ΕΠΕΙΔΗ είναι γυναίκα; Δηλαδή, κάποιος να είδε μια γυναίκα και να είπε, σφίγγοντας το μαχαίρι, “είναι γυναίκα, πρέπει να τη σκοτώσω”;
Βεβαίως, υπάρχει τυφλή, ρατσιστική δολοφονία, χωρίς κανένα αίτιο. Το Ολοκαύτωμα ήταν εβραιοκτονία (και τσιγγανοκτονία και ομοφυλοφιλοκτονία), η δράση της Κου-Kλουξ-Kλάν περιελάμβανε μαυροκτονίες (ή εγχρωμοκτονίες για τους πολιτικά ορθούς) και η δραστηριότητα των ισλαμιστών καταγράφει ήδη χιλιάδες αλλοθρησκοκτονίες.
Βλέπω όμως κι άλλα. Ας τα δούμε μαζί.
Ξέρετε πού γίνονται οι περισσότερες γυναικοκτονίες; Σε ποιες περιοχές του κόσμου είναι παγιωμένη η αντίληψη του άντρα-αφέντη, που έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου στις γυναίκες της οικογένειάς του; Μας ενημερώνει η πάντα “έγκυρη” ΔΙΟΤΙΜΑ:
“Το φαινόμενο που έχει τεράστιες διαστάσεις στη Λατινική Αμερική έχει οδηγήσει στην ενσωμάτωση στη νομοθεσία του όρου γυναικοκτονία σε διάφορες χώρες, όπως η Χιλή, η Κόστα Ρίκα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Γουατεμάλα, το Μεξικό και η Δομινικανή Δημοκρατία.”
(
https://diotima.org.gr/einai-sostos-tel ... ikoktonia/)
Για Σαουδική Αραβία, Ιράν, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Νιγηρία, Υεμένη και λοιπά κράτη στα οποία κυριαρχεί το Ισλάμ, πήρε το αυτί σας τίποτε, κορίτσια; Μπα, εκεί τη σέβονται τη γυναίκα.
Βλέπω κι άλλα πράγματα, τα οποία οι μεταφεμινίστριες δεν τολμούν να θίξουν.
Βλέπω, ας πούμε, ότι οι άντρες που σχημάτισαν αυτή την κοσμοαντίληψη, δεν φύτρωσαν στα λάχανα. Από κάποιες μανάδες έχουν ανατραφεί, που ορκίζονται ότι το παιδί τους έχει πάντα δίκιο, ότι είναι το καλύτερο στον κόσμο κι ότι κάθε φορά που έχει προστριβές με το περιβάλλον του είναι γιατί δεν το καταλαβαίνουν το καημένο και το αδικούν.
Βλέπω ότι οι γυναίκες που έπεσαν θύματα των συντρόφων τους, λίγο πιο πριν ήταν ερωτευμένες μαζί τους, και αντέτειναν, σε κάποιους που πιθανόν να διέβλεπαν αυταρχισμό στη συμπεριφορά του γαμπρού, “μ΄ αρέσει γιατί είναι άντρας που με διεκδικεί”
Βλέπω 25χρονα μοντέλα να παντρεύονται τον κουασιμόδο εφοπλιστή (που μπορεί να έχει και την ηλικία του παππού τους), διότι “γοητεύθηκαν από την προσωπικότητά του”, η οποία, αργότερα, στην αγωγή διαζυγίου, περιγράφεται με τα μελανότερα χρώματα, αλλά, ώ του θαύματος, αποκαθίσταται όταν η παθούσα εξασφαλίσει μια ηγεμονική διατροφή, οπότε… “έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τον πατέρα των παιδιών μου”
Δεν είναι τυχαίο που μπροστάρισσες στον αγώνα για την επικράτηση του όρου “γυναικοκτονία” είναι κάτι παρακμιακές κρατικοδίαιτες γυρολόγες που άρμεγαν μια ζωή χρήματα της ΕΕ, της Ύπατης Αρμοστείας, της UNESCO και του έλληνα φορολογούμενου, μαζί με ένα πανεπιστημιακό μεταμοντέρνο λουμπεναριό που έχει καταργήσει τα φύλα και προσφωνούνται μεταξύ τους σε ουδετεροειδές γένος (με χρήση του συμβόλου @ αντί του “α”): “Καλημέρα σε όλ@ τ@ φοιτητ@ και τ@ ακαδημαϊκ@.”
