Leporello έγραψε: 27 Νοέμ 2019, 12:00
stavmanr έγραψε: 27 Νοέμ 2019, 11:39Τώρα, το γεγονός ότι ο άλλος κάθεται και μου γράφει ότι μπορώ να αναφέρομαι σε διεθνή συνέδρια και συμφωνίες σε "μακεδονική γλώσσα" αλλά ταυτόχρονα να μην αναγνωρίζω την ύπαρξή της είναι πλέον ζήτημα ψυχανάλυσης.
Γι'αυτό ακριβώς το γράφεις στην πρώτη σελίδα ότι η χρήση ονομασιών δεν σημαίνει κανενός είδους αναγνώριση.
Έτσι σου είπαν;
Δηλαδή φαντάζεσαι ότι μαζεύτηκαν όλα τα μέλη του ΟΗΕ για αν συζητήσουν πώς θα κωδικοποιήσουν ονομασίες σε γλώσσες που δεν αναγνωρίζουν καν;
Αν ξεπεράσεις την τραγικότητα της ίδιας σου της σκέψης, θα αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι καταλαβαίνεις λάθος.
Το πρώτο που καταλαβαίνεις λάθος είναι το θέμα της αναγνώρισης.
Στο εισαγωγικό σημείωμα αναφέρεται ότι δεν είναι σκοπός του συνεδρίου η αναγνώριση νομικών προσώπων, νομικών καθεστώτων χωρών, συνόρων κλπ.
Προσπαθώντας να φτιάξεις ένα ανόητο επιχείρημα που στερείται οποιασδήποτε λογικής σημασίας, πιστεύεις ότι στο συνέδριο δεν αναγνωρίζεται τίποτα (!). Ταυτόχρονα, ένας άλλος έγραψε παραπάνω ότι Ο ΟΗΕ αναγνωρίζει επίσημα 6 γλώσσες, ως επιχείρημα για την δήθεν μη αναγνώριση της Μακεδονικής. Βέβαια, με αυτό τον τρόπο, κι εμείς ως μέλη του ΟΗΕ δεν αναγνωρίζουμε επίσημα ούτε την ελληνική που δεν περιλαμβάνεται στις 6 αυτές γλώσσες, οπότε και καταλαβαίνει κανείς πόσο φαιδρά είναι τα επιχειρήματα που συναντούμε.
Έτσι, ξεκινάμε από τα απλά: το συνέδριο του ΟΗΕ δεν αναγνώριζε μεταβολές σε κράτη, κυβερνήσεις, σύνορα. Και δεν τα αναγνώριζε ακριβώς για να παραμείνει το ζήτημα αμιγώς γλωσσολογικό. Γλώσσες συζητούσαν, και πώς κωδικοποιούνται οι ονομασίες διαφόρων γλωσσών στην λατινική αλφάβητο.
Επομένως, και μόνο το γεγονός ότι παίρνεις το εισαγωγικό σημείωμα για να αποδείξεις ότι το συνέδριο στερούνταν ...στοιχειώδους θέματος συζήτησης, είναι απλά τραγικό.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι προσπαθείτε να ταυτίσετε την αναγνώριση της σημερινής Β. Μακεδονίας, με την τότε αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας. Τότε, δεν υπήρχαν Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος. Η περιοχή αυτή ήταν προσαρτημένη στη Γιουγκοσλαβία στην οποία ομιλούνταν σύμφωνα με το ίδιο συνέδριο του ΟΗΕ δύο γλώσσες: η σερβοκροατική και η μακεδονική. Στο παραπάνω λινκ (του προηγούμενου ποστ) αναφέρονται όλα λεπτομερώς. Η αναγνώριση, τότε, της μακεδονικής γλώσσας αφορούσε μία ομιλούμενη γλώσσα της Γιουγκοσλαβίας, όχι κάποιου άλλου κρατιδίου ή κράτους.
Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, απέμεινε αυτό το κομμάτι της πρώην Γιουγκοσλαβίας που ομιλεί τη συγκεκριμένη γλώσσα που τότε καταχωρήθηκε επίσημα στο συνέδριο του ΟΗΕ. Αναφέρεται επίσης ονομαστικά στα ίδια κείμενα.
Ούτε απαντάς στον πατησιώτη που έχει γράψει 100 φορές ότι η Βουλγαρία δεν θεωρεί πως το συνέδριο του 1977 προσέφερε οποιαδήποτε αναγνώριση στην Μακεδονική γλώσσα.
Η Βουλγαρία θα μπορούσε να καταθέσει αμφιβολία στα κείμενα που συνυπέγραφε τότε, όπως έκανε πχ η Τουρκία στα θέματα που την αφορούσαν.
Το γεγονός ότι έρχεται μετά από 50 χρόνια να αμφισβητήσει τη συμμετοχή της στο συνέδριο είναι τόσο προβληματικό όσο και η δική σου ανάλυση των πραγμάτων, και φυσικά δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη σε κανένα διεθνές φόρουμ ή συνέδριο.
