Αυξάνονται σημερα Δευτέρα έως 400% τα φάρμακα.Περαστικα ΓΙΔΙΑ 41%

[Ναύτης]

Ε, σ' αυτές τις περιπτώσεις, λέμε, η μόνη ενδεχομένως λύση είναι το κράτος έχει μια εθνική φαρμακοβιομηχανία που να παράγει και να διαθέτει σε δημόσιες δομές τα βασικά φάρμακα σε γενόσημα. Αν εσύ σκέφτεσαι κάποια άλλη λύση, πες την.

Βεβαίως αυτό το είχα ακούσει πριν πάνω από 45 χρόνια από το ΠΑΣΟΚ πριν το 1981. Ο καθένας στην Ελλάδα ως λύση πάντα έχει να αναλάβει το κράτος. Δεν έγινε γιατί δεν μπορούσε να γίνει.
Ποιό είναι το πρόβλημα;ότι θέλουμε να έχουμε φάρμακα σε μικρότερη τιμή από αυτή στην οποία είναι διατεθειμένες να μας πουλήσουν οι πολυεθνικές του φαρμάκου.Αυτό μάλιστα όταν ήδη με τους νόμους που έχουμε,έχουμε τις φθηνότερες τιμές στην Ευρώπη.Για να γίνει αυτό πρέπει η κρατική φαρμακοβιομηχανία με τους δημόσιους υπαλλήλους της και τον συνδικαλισμό της (με τις ντουντούκες με αγώνες καταχτάμε τα δικαιώματά μας ) και φυσικά με απαγόρευση απολύσεων όσων προσληφθούν να παράγει σε κόστος μικρότερο από αυτό των πολυεθνικών.Κάτι παρόμοιο είναι απίθανο να συμβεί.Η εθνική φαρμακοβιομηχανία πολύ γρήγορα θα μετατραπεί σε μια ζημιογόνο ΔΕΚΟ,της οποίας οι υπάλληλοι θα ζητούν συνέχεια επιδοτήσεις επισείοντας ότι αν κλείσει θα χαθούν τα φθηνά φάρμακα.

Ας κάτσουμε τότε όμηροι των φαρμακοβιομηχάνων, και του εγχώριου κυκλώματος, για να μη διαταράξουμε τις νεοφιλελέ εμμονές σου.

[micmic]

Ε, σ' αυτές τις περιπτώσεις, λέμε, η μόνη ενδεχομένως λύση είναι το κράτος έχει μια εθνική φαρμακοβιομηχανία που να παράγει και να διαθέτει σε δημόσιες δομές τα βασικά φάρμακα σε γενόσημα. Αν εσύ σκέφτεσαι κάποια άλλη λύση, πες την.

Βεβαίως αυτό το είχα ακούσει πριν πάνω από 45 χρόνια από το ΠΑΣΟΚ πριν το 1981. Ο καθένας στην Ελλάδα ως λύση πάντα έχει να αναλάβει το κράτος. Δεν έγινε γιατί δεν μπορούσε να γίνει.
Ποιό είναι το πρόβλημα;ότι θέλουμε να έχουμε φάρμακα σε μικρότερη τιμή από αυτή στην οποία είναι διατεθειμένες να μας πουλήσουν οι πολυεθνικές του φαρμάκου.Αυτό μάλιστα όταν ήδη με τους νόμους που έχουμε,έχουμε τις φθηνότερες τιμές στην Ευρώπη.Για να γίνει αυτό πρέπει η κρατική φαρμακοβιομηχανία με τους δημόσιους υπαλλήλους της και τον συνδικαλισμό της (με τις ντουντούκες με αγώνες καταχτάμε τα δικαιώματά μας ) και φυσικά με απαγόρευση απολύσεων όσων προσληφθούν να παράγει σε κόστος μικρότερο από αυτό των πολυεθνικών.Κάτι παρόμοιο είναι απίθανο να συμβεί.Η εθνική φαρμακοβιομηχανία πολύ γρήγορα θα μετατραπεί σε μια ζημιογόνο ΔΕΚΟ,της οποίας οι υπάλληλοι θα ζητούν συνέχεια επιδοτήσεις επισείοντας ότι αν κλείσει θα χαθούν τα φθηνά φάρμακα.

Ας κάτσουμε τότε όμηροι των φαρμακοβιομηχάνων, και του εγχώριου κυκλώματος, για να μη διαταράξουμε τις νεοφιλελέ εμμονές σου.

Εγώ που δεν έχω καμμία σχέση με νεοφιλελέ και υποστηρίζω ισχυρό κρατικό παρεμβατισμό σε όλους τους κρίσιμους τομείς (ενέργεια, νερό, υγεία, τράπεζες κτλ), σου λέω ότι αυτό ΔΕΝ γίνεται. Θεωρητικά είναι σωστό, αλλά στην πράξη ΔΕΝ γίνεται. Ακόμα και αν ο Πολάκης έπαιρνε 100% και ήταν απόλυτος δικτάτορας, δεν θα μπορούσε να το κάνει.

1) Είναι πάρα πολλά τα φάρμακα και δεν έχεις ιδέα ποιό θα παρουσιάσει έλλειψη. Δεν είναι δυνατόν να τα κατασκευάζεις όλα, ΜΠΑΣ και εμφανιστεί έλλειψη σε κάποιο.
2) Υπάρχει κατευθυνόμενη συνταγογράφηση προς καινούρια και ακριβά φάρμακα που δεν έχει λήξει η πατέντα τους και ΔΕΝ μπορείς να τα παρασκευάσεις.
3) Ακόμα και να έχει λήξει η πατέντα τους, οι εταιρείες βρίσκουν καινούριους τρόπους να τα προωθήσουν, πχ συνδυάζουν δύο ουσίες σε ένα χάπι ή φτιάχνουν καινούριες φαρμακοτεχνικές μορφές. Πχ στο thread που σου έβαλα παραπάνω δες τί λένε για το Binosto.
4) Χωρίς να έχεις δοκιμάσει πρώτα τα θεραπευτικά πρωτόκολλα και την χορήγηση φαρμάκων ανά χάπι και όχι ανά κουτί, είναι σα να θες να φτιάξεις κινητήρα χωρίς να μπορείς να φτιάξεις αμάξωμα.
5) "Εθνική φαρμακοβιομηχανία" με τέτοιο σκοπό (παρασκευή ελλειπτικών φαρμάκων ώστε να αντιμετωπίζονται οι ελλείψεις) δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη
6) Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και οικονομικό να αυξηθούν οι τιμές των φαρμάκων στα μέσα επίπεδα της Ευρώπης και να επιδοτεί το κράτος την διαφορά, παρά να φτιαχτεί "εθνική φαρμακοβιομηχανία".

Ειλικρινά, είναι 100 φορές πιο εύκολο να φτιάξουμε γαμάτα φτηνά αυτοκίνητα με όλα τα κομμάτια Made in Greece, παρά μια τέτοια εθνική φαρμακοβιομηχανία.

Εθνική φαρμακοβιομηχανία σαφώς και χρειάζεται, αλλά ΟΧΙ ως "μηχανισμός αντιμετώπισης ελλείψεων".

[Ναύτης]

Spoiler

Βεβαίως αυτό το είχα ακούσει πριν πάνω από 45 χρόνια από το ΠΑΣΟΚ πριν το 1981. Ο καθένας στην Ελλάδα ως λύση πάντα έχει να αναλάβει το κράτος. Δεν έγινε γιατί δεν μπορούσε να γίνει.
Ποιό είναι το πρόβλημα;ότι θέλουμε να έχουμε φάρμακα σε μικρότερη τιμή από αυτή στην οποία είναι διατεθειμένες να μας πουλήσουν οι πολυεθνικές του φαρμάκου.Αυτό μάλιστα όταν ήδη με τους νόμους που έχουμε,έχουμε τις φθηνότερες τιμές στην Ευρώπη.Για να γίνει αυτό πρέπει η κρατική φαρμακοβιομηχανία με τους δημόσιους υπαλλήλους της και τον συνδικαλισμό της (με τις ντουντούκες με αγώνες καταχτάμε τα δικαιώματά μας ) και φυσικά με απαγόρευση απολύσεων όσων προσληφθούν να παράγει σε κόστος μικρότερο από αυτό των πολυεθνικών.Κάτι παρόμοιο είναι απίθανο να συμβεί.Η εθνική φαρμακοβιομηχανία πολύ γρήγορα θα μετατραπεί σε μια ζημιογόνο ΔΕΚΟ,της οποίας οι υπάλληλοι θα ζητούν συνέχεια επιδοτήσεις επισείοντας ότι αν κλείσει θα χαθούν τα φθηνά φάρμακα.

Ας κάτσουμε τότε όμηροι των φαρμακοβιομηχάνων, και του εγχώριου κυκλώματος, για να μη διαταράξουμε τις νεοφιλελέ εμμονές σου.

Εγώ που δεν έχω καμμία σχέση με νεοφιλελέ και υποστηρίζω ισχυρό κρατικό παρεμβατισμό σε όλους τους κρίσιμους τομείς (ενέργεια, νερό, υγεία, τράπεζες κτλ), σου λέω ότι αυτό ΔΕΝ γίνεται. Θεωρητικά είναι σωστό, αλλά στην πράξη ΔΕΝ γίνεται. Ακόμα και αν ο Πολάκης έπαιρνε 100% και ήταν απόλυτος δικτάτορας, δεν θα μπορούσε να το κάνει.

1) Είναι πάρα πολλά τα φάρμακα και δεν έχεις ιδέα ποιό θα παρουσιάσει έλλειψη. Δεν είναι δυνατόν να τα κατασκευάζεις όλα, ΜΠΑΣ και εμφανιστεί έλλειψη σε κάποιο.
2) Υπάρχει κατευθυνόμενη συνταγογράφηση προς καινούρια και ακριβά φάρμακα που δεν έχει λήξει η πατέντα τους και ΔΕΝ μπορείς να τα παρασκευάσεις.
3) Ακόμα και να έχει λήξει η πατέντα τους, οι εταιρείες βρίσκουν καινούριους τρόπους να τα προωθήσουν, πχ συνδυάζουν δύο ουσίες σε ένα χάπι ή φτιάχνουν καινούριες φαρμακοτεχνικές μορφές. Πχ στο thread που σου έβαλα παραπάνω δες τί λένε για το Binosto.
4) Χωρίς να έχεις δοκιμάσει πρώτα τα θεραπευτικά πρωτόκολλα και την χορήγηση φαρμάκων ανά χάπι και όχι ανά κουτί, είναι σα να θες να φτιάξεις κινητήρα χωρίς να μπορείς να φτιάξεις αμάξωμα.
5) "Εθνική φαρμακοβιομηχανία" με τέτοιο σκοπό (παρασκευή ελλειπτικών φαρμάκων ώστε να αντιμετωπίζονται οι ελλείψεις) δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη
6) Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και οικονομικό να αυξηθούν οι τιμές των φαρμάκων στα μέσα επίπεδα της Ευρώπης και να επιδοτεί το κράτος την διαφορά, παρά να φτιαχτεί "εθνική φαρμακοβιομηχανία".

Ειλικρινά, είναι 100 φορές πιο εύκολο να φτιάξουμε γαμάτα φτηνά αυτοκίνητα με όλα τα κομμάτια Made in Greece, παρά μια τέτοια εθνική φαρμακοβιομηχανία.

Εθνική φαρμακοβιομηχανία σαφώς και χρειάζεται, αλλά ΟΧΙ ως "μηχανισμός αντιμετώπισης ελλείψεων".

Ε ωραία, φτιάξουμε τότε μια εθνική φαρμακοβιομηχανία που να προμηθεύει σταθερά τις δημόσιες δομές με τα βασικά φάρμακα (γενόσημα) και, σε περίπτωση ελλείψεων, ας διαθέτει φάρμακα και στους ασφαλισμένους γενικά.

[micmic]

Ε ωραία, φτιάξουμε τότε μια εθνική φαρμακοβιομηχανία που να προμηθεύει σταθερά τις δημόσιες δομές με τα βασικά φάρμακα (γενόσημα) και, σε περίπτωση ελλείψεων, ας διαθέτει φάρμακα και στους ασφαλισμένους γενικά.

Αυτό ναι, αλλά πριν ακόμα γίνει αυτό πρέπει να εφαρμοστούν 100% τα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Δηλαδή αυτή τη στιγμή πάει ένας ασθενής με πχ πρωτοπαθή υπερχοληστερολαιμία στον γιατρό της γειτονιάς και ως πρώτο φάρμακο του γράφει το Μπουρδελίξ που κοστίζει 30 ευρώ και το οποίο περιέχει την ουσία Μπουρδελίνη η οποία δεν υπάρχει σε κανένα γενόσημο. Και σου λέει "εμένα κύριε Κράτος η επιστημονική μου γνώμη είναι ότι το Μπουρδελίξ είναι το πλέον κατάλληλο για τον συγκεκριμένο ασθενή, τί θες τώρα;" Αν εφαρμοζόντουσαν πρωτόκολλα, θα έπρεπε πρώτα να δοκιμάσει τις ουσίες Πουτανίνη και Αρχιδίνη που είναι φτηνές και ΜΟΝΟ αν αυτές ήταν αναποτελεσματικές, μετά από ένα διάστημα και με την διενέργεια εξετάσεων, θα επιτρεπόταν ο γιατρός να συνταγογραφήσει Μπουρδελίνη.

Αυτά στα (σχετικώς) φτηνά φάρμακα. Ας μην πούμε τί γίνεται με κάτι αντικαρκινικά που τιμώνται κάτι χιλιάδες το φιαλίδιο, δεν έχουν (και ούτε πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ) γενόσημα, χορηγούνται με αποφάσεις διευθυντών ογκολογικών κλινικών σε δημόσια νοσοκομεία ή ογκολόγων σε ιδιωτικά, και πολλές φορές συνταγογραφούνται και τα πληρώνει το Δημόσιο ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ να χορηγούνται στον ασθενή. Αυτό είναι άλλο θέμα, για το οποίο θα χρειαζόταν προσέγγιση σαν αυτή του Bukele με τις συμμορίες του El Salvador για να λυθεί...

[Ναύτης]

Ε ωραία, φτιάξουμε τότε μια εθνική φαρμακοβιομηχανία που να προμηθεύει σταθερά τις δημόσιες δομές με τα βασικά φάρμακα (γενόσημα) και, σε περίπτωση ελλείψεων, ας διαθέτει φάρμακα και στους ασφαλισμένους γενικά.

Αυτό ναι, αλλά πριν ακόμα γίνει αυτό πρέπει να εφαρμοστούν 100% τα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Δηλαδή αυτή τη στιγμή πάει ένας ασθενής με πχ πρωτοπαθή υπερχοληστερολαιμία στον γιατρό της γειτονιάς και ως πρώτο φάρμακο του γράφει το Μπουρδελίξ που κοστίζει 30 ευρώ και το οποίο περιέχει την ουσία Μπουρδελίνη η οποία δεν υπάρχει σε κανένα γενόσημο. Και σου λέει "εμένα κύριε Κράτος η επιστημονική μου γνώμη είναι ότι το Μπουρδελίξ είναι το πλέον κατάλληλο για τον συγκεκριμένο ασθενή, τί θες τώρα;" Αν εφαρμοζόντουσαν πρωτόκολλα, θα έπρεπε πρώτα να δοκιμάσει τις ουσίες Πουτανίνη και Αρχιδίνη που είναι φτηνές και ΜΟΝΟ αν αυτές ήταν αναποτελεσματικές, μετά από ένα διάστημα και με την διενέργεια εξετάσεων, θα επιτρεπόταν ο γιατρός να συνταγογραφήσει Μπουρδελίνη.

Αυτά στα (σχετικώς) φτηνά φάρμακα. Ας μην πούμε τί γίνεται με κάτι αντικαρκινικά που τιμώνται κάτι χιλιάδες το φιαλίδιο, δεν έχουν (και ούτε πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ) γενόσημα, χορηγούνται με αποφάσεις διευθυντών ογκολογικών κλινικών σε δημόσια νοσοκομεία ή ογκολόγων σε ιδιωτικά, και πολλές φορές συνταγογραφούνται και τα πληρώνει το Δημόσιο ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ να χορηγούνται στον ασθενή. Αυτό είναι άλλο θέμα, για το οποίο θα χρειαζόταν προσέγγιση σαν αυτή του Bukele με τις συμμορίες του El Salvador για να λυθεί...

Κοίτα, τό 'γραψα απ' την αρχή ότι εξειδικευμένες γνώσεις δεν διαθέτω στο ζήτημα αυτό, πάντως σωστά φαίνονται αυτά που γράφεις. Το σημαντικό, για μένα, είναι να βρεθεί μια μόνιμη λύση έτσι ώστε το κράτος και οι ασθενείς να μην είναι διαρκώς όμηροι των φαρμακοβιομήχανων. Η δημιουργία μιας εθνικής φαρμακοβιομηχανίας φαίνεται πως είναι η μόνη εφικτή λύση. Απ' εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά τα ακριβά φάρμακα που δεν υπάρχουν σε γενόσημο, όπως τα αντικαρκινικά που γράφεις, ας τα επιχορηγεί, όπως τώρα, το κράτος κι ας αυστηροποιηθεί το σύστημα ελέγχου των συνταγογραφήσεων. Λύσεις υπάρχουν, θέληση νομίζω δεν υπάρχει και δεν υπάρχει γιατί είναι μεγάλα (αν όχι από τα μεγαλύτερα) τα συμφέροντα που παίζονται στη μπίζνα του φαρμάκου, όχι μόνο στο βιλαέτι μας, διεθνώς.

[Otto Weininger]

Ε ωραία, φτιάξουμε τότε μια εθνική φαρμακοβιομηχανία που να προμηθεύει σταθερά τις δημόσιες δομές με τα βασικά φάρμακα (γενόσημα) και, σε περίπτωση ελλείψεων, ας διαθέτει φάρμακα και στους ασφαλισμένους γενικά.

Αυτό ναι, αλλά πριν ακόμα γίνει αυτό πρέπει να εφαρμοστούν 100% τα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Δηλαδή αυτή τη στιγμή πάει ένας ασθενής με πχ πρωτοπαθή υπερχοληστερολαιμία στον γιατρό της γειτονιάς και ως πρώτο φάρμακο του γράφει το Μπουρδελίξ που κοστίζει 30 ευρώ και το οποίο περιέχει την ουσία Μπουρδελίνη η οποία δεν υπάρχει σε κανένα γενόσημο. Και σου λέει "εμένα κύριε Κράτος η επιστημονική μου γνώμη είναι ότι το Μπουρδελίξ είναι το πλέον κατάλληλο για τον συγκεκριμένο ασθενή, τί θες τώρα;" Αν εφαρμοζόντουσαν πρωτόκολλα, θα έπρεπε πρώτα να δοκιμάσει τις ουσίες Πουτανίνη και Αρχιδίνη που είναι φτηνές και ΜΟΝΟ αν αυτές ήταν αναποτελεσματικές, μετά από ένα διάστημα και με την διενέργεια εξετάσεων, θα επιτρεπόταν ο γιατρός να συνταγογραφήσει Μπουρδελίνη.

Αυτά στα (σχετικώς) φτηνά φάρμακα. Ας μην πούμε τί γίνεται με κάτι αντικαρκινικά που τιμώνται κάτι χιλιάδες το φιαλίδιο, δεν έχουν (και ούτε πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ) γενόσημα, χορηγούνται με αποφάσεις διευθυντών ογκολογικών κλινικών σε δημόσια νοσοκομεία ή ογκολόγων σε ιδιωτικά, και πολλές φορές συνταγογραφούνται και τα πληρώνει το Δημόσιο ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ να χορηγούνται στον ασθενή. Αυτό είναι άλλο θέμα, για το οποίο θα χρειαζόταν προσέγγιση σαν αυτή του Bukele με τις συμμορίες του El Salvador για να λυθεί...

Φίλε με τα πρωτόκολλα τα έχεις μπερδέψει λίγο.
Μια χαρά ακολουθούν πρωτόκολλα στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Δεν γίνεται αλλιώς, είναι θέμα επιστήμης.

Κανείς δεν θα σου γράψει για υπέρταση το πιο ακριβό φαρμακο που βγήκε επειδή έτσι κρίνει καλύτερα.

Το πρόβλημα, έγκειται στο γεγονός ότι όταν σου γράψει την Παπαρίνη υπάρχει το πρωτότυπο και καμία 5αρια γεννοσημα* .

Η γιατράρα όμως θα γράψει την εταιρία που προτιμάει. Αν αυτό είναι πρωτότυπο θα κοστίζει τα διπλά. Ή μπορεί να γράψει το γεννοσημο που κρίνει καλύτερο (aka από κει που τα παίρνει) το οποίο μπορεί είτε να μην είναι το φθηνότερο είτε να είναι πράγματι φτηνό αλλά να βγει σε έλλειψη.

Αυτή είναι η ζημιά που κάνουν και άντε να πείσεις μετά τον άλλο ότι είναι το ίδιο φάρμακο με άλλο όνομα.

Δεν υφίσταται θεραπευτικό πρωτόκολλο που να λέει δώστε το φτηνότερο γεννοσημο . Τα θεραπευτικά πρωτόκολλα ακολουθούν την διάγνωση και αφορούν δραστικές ουσίες.



* περισσότερα από 5 μπορεί να υπάρχουν, ενίοτε και 15.
Αλλά τα περισσότερα μόνο στα χαρτιά, δεν έχουν ζήτηση και δε τα στέλνουν γενικά στην Ελλάδα.

[Niki]

Θα μπορούσε το κράτος να ξεκινήσει διαφορετικά.
Να πάρει την λίστα φαρμάκων και να βρει ποια φάρμακα από τις φαρμακοβιομηχανίες παρασκευάζονται στην Ινδία από φαρμακευτικές εταιρείες Ινδικές με συμφωνίες των πολυεθνικών με δήθεν έλεγχο και συσκευασία στην Ευρώπη έτσι δεν φαίνεται η παρασκευή τους ότι είναι στην Ινδία και φαίνεται ότι παρασκευάζονται στην Ευρώπη.
Να κάνει συμφωνίες με τις ινδικές εταιρείες και να μην φτιάξει φαρμακοβιομηχανία απλά μονάδα ελέγχου και συσκευασίας όπως έχουν οι φαρμακοβιομηχανίες.
Είχα δει ένα βιντεάκι το 60 τις εκατό των φαρμάκων φτιάχνονται στις Ινδίες και έρχονται στην Ευρώπη χωρίς συσκευασία απλά σε ποσότητα και εδώ ελέγχονται και συσκευάζονται.
Αυτό για αρχή πιστεύω δεν θα κόστιζε όσο μια φαρμακοβιομηχανία.

Φυσικά δεν ξέρω μπορεί και αυτό να κοστίζει πολύ.

[Ναύτης]

(...) Αυτή είναι η ζημιά που κάνουν και άντε να πείσεις μετά τον άλλο ότι είναι το ίδιο φάρμακο με άλλο όνομα.

Εμένα μ' έπεισε πάντως ο φαρμακοποιός μου, εύκολα κιόλας, 5 λεπτά όλα κι όλα χρειάστηκαν να μού εξηγήσει. Τού έχω κι εμπιστοσύνη βέβαια, νομίζω είναι κι αυτός ένας κρίσιμος παράγοντας, να ενδιαφέρεται προσωπικά δηλαδή ο φαρμακοποιός -και να είναι σοβαρός άνθρωπος εννοείται- και να μην συμπεριφέρεται σαν ψιλικατζής.

[Μαδουραίος]

(...) Αυτή είναι η ζημιά που κάνουν και άντε να πείσεις μετά τον άλλο ότι είναι το ίδιο φάρμακο με άλλο όνομα.

Εμένα μ' έπεισε πάντως ο φαρμακοποιός μου, εύκολα κιόλας, 5 λεπτά όλα κι όλα χρειάστηκαν να μού εξηγήσει. Τού έχω κι εμπιστοσύνη βέβαια, νομίζω είναι κι αυτός ένας κρίσιμος παράγοντας, να ενδιαφέρεται προσωπικά δηλαδή ο φαρμακοποιός -και να είναι σοβαρός άνθρωπος εννοείται- και να μην συμπεριφέρεται σαν ψιλικατζής.

Αναμενομενο να σε πεισουν υποτακτικε του Κουλη

[Ναύτης]

(...) Αυτή είναι η ζημιά που κάνουν και άντε να πείσεις μετά τον άλλο ότι είναι το ίδιο φάρμακο με άλλο όνομα.

Εμένα μ' έπεισε πάντως ο φαρμακοποιός μου, εύκολα κιόλας, 5 λεπτά όλα κι όλα χρειάστηκαν να μού εξηγήσει. Τού έχω κι εμπιστοσύνη βέβαια, νομίζω είναι κι αυτός ένας κρίσιμος παράγοντας, να ενδιαφέρεται προσωπικά δηλαδή ο φαρμακοποιός -και να είναι σοβαρός άνθρωπος εννοείται- και να μην συμπεριφέρεται σαν ψιλικατζής.

Αναμενομενο να σε πεισουν υποτακτικε του Κουλη

Ρε σαχλαμάρα, είδες για ποιο ακριβώς πράγμα μ' έπεισε ο φαρμακοποιός μου πριν αμολήσεις τη μαλακία σου;

[Otto Weininger]

(...) Αυτή είναι η ζημιά που κάνουν και άντε να πείσεις μετά τον άλλο ότι είναι το ίδιο φάρμακο με άλλο όνομα.

Εμένα μ' έπεισε πάντως ο φαρμακοποιός μου, εύκολα κιόλας, 5 λεπτά όλα κι όλα χρειάστηκαν να μού εξηγήσει. Τού έχω κι εμπιστοσύνη βέβαια, νομίζω είναι κι αυτός ένας κρίσιμος παράγοντας, να ενδιαφέρεται προσωπικά δηλαδή ο φαρμακοποιός -και να είναι σοβαρός άνθρωπος εννοείται- και να μην συμπεριφέρεται σαν ψιλικατζής.

Σε έπεισε γιατί δεν είσαι βλαμμένος. Και εγώ πειθω αρκετούς αλλά η πλειοψηφία του κόσμου είναι κασμάδες σε αυτό το θέμα.
Δε νιώθουν.

Εδώ έβρισα έναν πριν κάνα μήνα γιατί του εξηγούσα ότι αυτή η εταιρία είναι σε έλλειψη και υπάρχουν άλλες 5 (γεννοσημα για να μην πληρώσει) με την ίδια ουσία.
Και ξέρεις τι μου είπε;

να πάρουμε όμως την κοπέλα να ρωτήσουμε; και εννοούσε την γραμματέα του γιατρού που γράφει τις συνταγές.
Τον έστειλα ευγενικά στο διάολο και τελείωσε η ιστορία.

[Ναύτης]

(...) Αυτή είναι η ζημιά που κάνουν και άντε να πείσεις μετά τον άλλο ότι είναι το ίδιο φάρμακο με άλλο όνομα.

Εμένα μ' έπεισε πάντως ο φαρμακοποιός μου, εύκολα κιόλας, 5 λεπτά όλα κι όλα χρειάστηκαν να μού εξηγήσει. Τού έχω κι εμπιστοσύνη βέβαια, νομίζω είναι κι αυτός ένας κρίσιμος παράγοντας, να ενδιαφέρεται προσωπικά δηλαδή ο φαρμακοποιός -και να είναι σοβαρός άνθρωπος εννοείται- και να μην συμπεριφέρεται σαν ψιλικατζής.

Σε έπεισε γιατί δεν είσαι βλαμμένος. Και εγώ πειθω αρκετούς αλλά η πλειοψηφία του κόσμου είναι κασμάδες σε αυτό το θέμα.
Δε νιώθουν.

Εδώ έβρισα έναν πριν κάνα μήνα γιατί του εξηγούσα ότι αυτή η εταιρία είναι σε έλλειψη και υπάρχουν άλλες 5 (γεννοσημα για να μην πληρώσει) με την ίδια ουσία.
Και ξέρεις τι μου είπε;

να πάρουμε όμως την κοπέλα να ρωτήσουμε; και εννοούσε την γραμματέα του γιατρού που γράφει τις συνταγές.
Τον έστειλα ευγενικά στο διάολο και τελείωσε η ιστορία.

Φοβάται ρε ο κόσμος, είναι δύσπιστος, αναπτύσσει δηλαδή μια αντίστροφη ψυχολογία: μήπως ο φαρμακοποιός θέλει να μού πουλήσει άλλο φάρμακο απ' εκείνο που μού είπε ο γιατρός, όχι επειδή στην ουσία είναι το ίδιο φάρμακο και φτηνότερο, αλλά επειδή τα κονομάει από την συγκεκριμένη εταιρεία και θέλει να μου πουλήσει τον κατιμά αδιαφορώντας αν το φάρμακο που θέλει να μού δώσει δεν είναι καλό;
Για μένα είναι θέμα εμπιστοσύνης, γι' αυτό πρέπει να διαλέγουμε προσεκτικά τον φαρμακοποιό μας, όπως διαλέγουμε και τον προσωπικό μας γιατρό, κι όχι να έχουμε μια αντίληψη ότι τα φαρμακεία είναι κάτι σαν σούπερ μάρκετ φαρμάκων.

[Otto Weininger]

Εμένα μ' έπεισε πάντως ο φαρμακοποιός μου, εύκολα κιόλας, 5 λεπτά όλα κι όλα χρειάστηκαν να μού εξηγήσει. Τού έχω κι εμπιστοσύνη βέβαια, νομίζω είναι κι αυτός ένας κρίσιμος παράγοντας, να ενδιαφέρεται προσωπικά δηλαδή ο φαρμακοποιός -και να είναι σοβαρός άνθρωπος εννοείται- και να μην συμπεριφέρεται σαν ψιλικατζής.

Σε έπεισε γιατί δεν είσαι βλαμμένος. Και εγώ πειθω αρκετούς αλλά η πλειοψηφία του κόσμου είναι κασμάδες σε αυτό το θέμα.
Δε νιώθουν.

Εδώ έβρισα έναν πριν κάνα μήνα γιατί του εξηγούσα ότι αυτή η εταιρία είναι σε έλλειψη και υπάρχουν άλλες 5 (γεννοσημα για να μην πληρώσει) με την ίδια ουσία.
Και ξέρεις τι μου είπε;

να πάρουμε όμως την κοπέλα να ρωτήσουμε; και εννοούσε την γραμματέα του γιατρού που γράφει τις συνταγές.
Τον έστειλα ευγενικά στο διάολο και τελείωσε η ιστορία.

Φοβάται ρε ο κόσμος, είναι δύσπιστος, αναπτύσσει δηλαδή μια αντίστροφη ψυχολογία: μήπως ο φαρμακοποιός θέλει να μού πουλήσει άλλο φάρμακο απ' εκείνο που μού είπε ο γιατρός, όχι επειδή στην ουσία είναι το ίδιο φάρμακο και φτηνότερο, αλλά επειδή τα κονομάει από την συγκεκριμένη εταιρεία και θέλει να μου πουλήσει τον κατιμά αδιαφορώντας αν το φάρμακο που θέλει να μού δώσει δεν είναι καλό;
Για μένα είναι θέμα εμπιστοσύνης, γι' αυτό πρέπει να διαλέγουμε προσεκτικά τον φαρμακοποιό μας, όπως διαλέγουμε και τον προσωπικό μας γιατρό, κι όχι να έχουμε μια αντίληψη ότι τα φαρμακεία είναι κάτι σαν σούπερ μάρκετ φαρμάκων.

Στην Ελλάδα (και μόνο) είμαστε μπάχαλο και δεν υπάρχει διάκριση στο ποτέ ρωτάς και ποιον.
Η πλειοψηφία είναι είτε στο ένα άκρο είτε στο άλλο.

Από την μια ο μαλάκας που μου έλεγε να πάρω την άδεια της γραμματέως για το φάρμακο και από την άλλη ο άλλος που ήρθε και μου είπε πήγα στοκ καρδιολόγο, με εξέτασε, triplex, καρδιογράφημα κλπ, είδε και τις εξετάσεις μου και μου έγραψε για τητην καρδιά αυτά. Εσύ τι λες, να ξεκινήσω ή όχι; Ο,τι μου πεις εσύ.

Δηλαδή για όνομα του Θεού. Αν τους πω για φάρμακο με κοιτάνε σαν εξωγήινο που ήρθε να τους απαγάγει, αλλα αν τους πω Έλα να σε δω εγώ, άσε τον καρδιολόγο που θέλει να σε τρομάξει με μαρμαρυγές και μαλακίες, θα κάτσουν να τους εξετάσω.

[Ναύτης]

Σε έπεισε γιατί δεν είσαι βλαμμένος. Και εγώ πειθω αρκετούς αλλά η πλειοψηφία του κόσμου είναι κασμάδες σε αυτό το θέμα.
Δε νιώθουν.

Εδώ έβρισα έναν πριν κάνα μήνα γιατί του εξηγούσα ότι αυτή η εταιρία είναι σε έλλειψη και υπάρχουν άλλες 5 (γεννοσημα για να μην πληρώσει) με την ίδια ουσία.
Και ξέρεις τι μου είπε;

να πάρουμε όμως την κοπέλα να ρωτήσουμε; και εννοούσε την γραμματέα του γιατρού που γράφει τις συνταγές.
Τον έστειλα ευγενικά στο διάολο και τελείωσε η ιστορία.

Φοβάται ρε ο κόσμος, είναι δύσπιστος, αναπτύσσει δηλαδή μια αντίστροφη ψυχολογία: μήπως ο φαρμακοποιός θέλει να μού πουλήσει άλλο φάρμακο απ' εκείνο που μού είπε ο γιατρός, όχι επειδή στην ουσία είναι το ίδιο φάρμακο και φτηνότερο, αλλά επειδή τα κονομάει από την συγκεκριμένη εταιρεία και θέλει να μου πουλήσει τον κατιμά αδιαφορώντας αν το φάρμακο που θέλει να μού δώσει δεν είναι καλό;
Για μένα είναι θέμα εμπιστοσύνης, γι' αυτό πρέπει να διαλέγουμε προσεκτικά τον φαρμακοποιό μας, όπως διαλέγουμε και τον προσωπικό μας γιατρό, κι όχι να έχουμε μια αντίληψη ότι τα φαρμακεία είναι κάτι σαν σούπερ μάρκετ φαρμάκων.

Στην Ελλάδα (και μόνο) είμαστε μπάχαλο και δεν υπάρχει διάκριση στο ποτέ ρωτάς και ποιον.
Η πλειοψηφία είναι είτε στο ένα άκρο είτε στο άλλο.

Από την μια ο μαλάκας που μου έλεγε να πάρω την άδεια της γραμματέως για το φάρμακο και από την άλλη ο άλλος που ήρθε και μου είπε πήγα στοκ καρδιολόγο, με εξέτασε, triplex, καρδιογράφημα κλπ, είδε και τις εξετάσεις μου και μου έγραψε για τητην καρδιά αυτά. Εσύ τι λες, να ξεκινήσω ή όχι; Ο,τι μου πεις εσύ.

Δηλαδή για όνομα του Θεού. Αν τους πω για φάρμακο με κοιτάνε σαν εξωγήινο που ήρθε να τους απαγάγει, αλλα αν τους πω Έλα να σε δω εγώ, άσε τον καρδιολόγο που θέλει να σε τρομάξει με μαρμαρυγές και μαλακίες, θα κάτσουν να τους εξετάσω.

Πάλι στα λόγια μου έρχεσαι: θέμα εμπιστοσύνης είναι τελικά. Ο τύπος που λες, με το πρόβλημα στην καρδιά, προφανώς δεν είχε εμπιστοσύνη στον γιατρό που πήγε, αλλά είχε σ' εσένα. Γι' αυτό λέω πρέπει να διαλέγουμε με προσοχή και τον γιατρό μας και τον φαρμακοποιό μας. Πρώτα απ' όλα να είναι σοβαρά άτομα, δεύτερον καλοί επιστήμονες και τρίτον -και όχι λιγότερο σημαντικό- να είναι άνθρωποι, να ενδιαφέρονται δηλαδή και να μην βλέπουν τον ασθενή διεκπεραιωτικά, αποκλειστικά ως πελάτη, και να τον ξεπετάνε με συνοπτικές διαδικασίες.

[Otto Weininger]

Φοβάται ρε ο κόσμος, είναι δύσπιστος, αναπτύσσει δηλαδή μια αντίστροφη ψυχολογία: μήπως ο φαρμακοποιός θέλει να μού πουλήσει άλλο φάρμακο απ' εκείνο που μού είπε ο γιατρός, όχι επειδή στην ουσία είναι το ίδιο φάρμακο και φτηνότερο, αλλά επειδή τα κονομάει από την συγκεκριμένη εταιρεία και θέλει να μου πουλήσει τον κατιμά αδιαφορώντας αν το φάρμακο που θέλει να μού δώσει δεν είναι καλό;
Για μένα είναι θέμα εμπιστοσύνης, γι' αυτό πρέπει να διαλέγουμε προσεκτικά τον φαρμακοποιό μας, όπως διαλέγουμε και τον προσωπικό μας γιατρό, κι όχι να έχουμε μια αντίληψη ότι τα φαρμακεία είναι κάτι σαν σούπερ μάρκετ φαρμάκων.

Στην Ελλάδα (και μόνο) είμαστε μπάχαλο και δεν υπάρχει διάκριση στο ποτέ ρωτάς και ποιον.
Η πλειοψηφία είναι είτε στο ένα άκρο είτε στο άλλο.

Από την μια ο μαλάκας που μου έλεγε να πάρω την άδεια της γραμματέως για το φάρμακο και από την άλλη ο άλλος που ήρθε και μου είπε πήγα στοκ καρδιολόγο, με εξέτασε, triplex, καρδιογράφημα κλπ, είδε και τις εξετάσεις μου και μου έγραψε για τητην καρδιά αυτά. Εσύ τι λες, να ξεκινήσω ή όχι; Ο,τι μου πεις εσύ.

Δηλαδή για όνομα του Θεού. Αν τους πω για φάρμακο με κοιτάνε σαν εξωγήινο που ήρθε να τους απαγάγει, αλλα αν τους πω Έλα να σε δω εγώ, άσε τον καρδιολόγο που θέλει να σε τρομάξει με μαρμαρυγές και μαλακίες, θα κάτσουν να τους εξετάσω.

Πάλι στα λόγια μου έρχεσαι: θέμα εμπιστοσύνης είναι τελικά. Ο τύπος που λες, με το πρόβλημα στην καρδιά, προφανώς δεν είχε εμπιστοσύνη στον γιατρό που πήγε, αλλά είχε σ' εσένα. Γι' αυτό λέω πρέπει να διαλέγουμε με προσοχή και τον γιατρό μας και τον φαρμακοποιό μας. Πρώτα απ' όλα να είναι σοβαρά άτομα, δεύτερον καλοί επιστήμονες και τρίτον -και όχι λιγότερο σημαντικό- να είναι άνθρωποι, να ενδιαφέρονται δηλαδή και να μην βλέπουν τον ασθενή διεκπεραιωτικά, αποκλειστικά ως πελάτη, και να τον ξεπετάνε με συνοπτικές διαδικασίες.

Εγώ θα σου δώσω μια συμβουλή. Αν ποτέ ψάξεις έναν ραντομ γιατρό στο ίντερνετ θα δεις βαθμολογίες.
Διάβασε τα σχόλια. Αγνόησε όλα όσα λένε για το τι "γλυκός και ζεστός άνθρωπος είναι". Ψάξε άλλα, που να λένε για περιπτώσεις που τους έκανε καλά ήταν άλλοι γιατροί έλεγαν το μακρύ και το κοντό τους.

Τα καλός, γλυκός, πάνω από όλα άνθρωπος τα ακούω βερεσέ

Δε σημαίνει ότι ο γιατρός για τον οποίο τα λένε αυτά δεν είναι καλός. Λέω ότι δεν σημαίνουν τίποτα. Από αυτά δε καταλαβαίνεις ούτε αν είναι καλός ούτε αν είναι κακός γιατρός.

Ξέρω πχ έναν γιατρό, κορυφή, που πηγαινοέρχεται από ΗΠΑ ο οποίος πας στο ιατρείο του και σου λέει : έχεις αυτό, θα κάνεις αυτό και θα είσαι οκ. Και μην ακούσω κουβέντα, δε θα κάνουμε διάλογο εδω λες και είμαστε συνάδελφοι. Εγώ λέω, εσύ κάνεις, αλλιώς να πας σε άλλο".

Αλλά ο τύπος έχει σώσει κόσμο και κόσμο.