Hector Buas έγραψε: 06 Ιούλ 2020, 22:15
paul25 έγραψε: 06 Ιούλ 2020, 16:38
...
Μα αυτό σου λέω και εγώ. Η πρόταση προς ψήφιση ΔΕΝ ήταν ψηφισμένο νομοσχέδιο, ήταν απλή πρόταση. Αυτό που λες ισχύει μόνο για νομοσχέδια αφού περάσουν πρώτα την έγκριση της Βουλής. Η κατά γράμμα ερμηνεία μας καλύπτει για το συγκεκριμένο θέμα, εκπίπτει στο πνεύμα και την λογική της μη διεξαγωγής δημοσιονομικού περιεχομένου.Το ότι ήταν ανήθικο όμως ναι! Ήταν!
Δεν νομίζω πως διαφωνούμε. Η δική μου διαφοροποίηση αφορά το γεγονός και μόνο πως ένα καθαρά δημοσιονομικό θέμα, όπως ήταν η συμφωνία με τους Ευρωπαίους, βαφτίσθηκε "εθνικό θέμα", αποβλέποντας ίσως στην νομιμοποίηση, ίσως μέσα από την πιθανή επικράτηση του ΝΑΙ, της υποχώρησης από τις υπερβολές που είχαν προηγηθεί και έφεραν τελικά την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Αυτό ήταν σίγουρα ανήθικο.
Όπως και να έχει το καλοκαίρι του 2015, έγινε μια ατιμία...
paul25 έγραψε: 06 Ιούλ 2020, 19:24
...
Φίλε μου! Την απάντηση μου την τελευταία την κατάλαβες; Διότι όπως την έχω διατυπώσει ίσως δεν φαίνεται καθαρά τι λέω.
Νόμιζα πως το είχα ήδη απαντήσει αυτό. Μάλλον κατι έκανα λάθος και η απάντηση χάθηκε.
Νομίζω το κατάλαβες, δεν διαφωνούμε επί τοις ουσίας. Αλλά λέω να το γράψω λίγο αναλυτικότερα και για τους υπόλοιπους που το διαβάζουν.
Το άρθρο του Συντάγματος που ορίζει τα του δημοψηφίσματος, χωρίζει τα δημοψηφίσματα σε δυο κατηγορίες, σε αυτά που αφορούν εθνικό θέμα και έχουν ευρεία θεματική χωρίς περιορισμό (δημοσιονομικά, κοινωνικά, πολιτικά κλπ) απο το Σύνταγμα και την δεύτερη κατηγορία που αφορούν μόνο ψηφισμένα νομοσχέδια (όχι νόμους) και το Σύνταγμα ορίζει οτι θα πρέπει να είναι μονο κοινωνικά, όχι δημοσιονομικά. Η πρόταση των ξένων δεν ήταν ψηφισμένο νομοσχέδιο και χαρακτηρίστηκε ως εθνικό θέμα (αυτό όμως είναι άλλο θέμα συζήτησης) επομένως βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία και τυπικά δεν υπάρχει τίποτα αντισυνταγματικό (ως προς αυτό το κριτήριο, διότι είχε πολλά άλλα αντισυνταγματικά). Όμως η τοποθέτηση αρκετών Συνταγματολόγων που το χαρακτήριζαν αντισυνταγματικό ως προς αυτό το κριτήριο, δεν ήταν για την τυπική ερμηνεία του άρθρου όπως την περιέγραψα παραπάνω, αλλά για το πνεύμα (λογική) του άρθρου.
Όντως, αντίκειται στην λογική της απαγόρευσης δημοσιονομικών δημοψηφισμάτων, η λογική αυτή απαγορεύει τα δημοψηφίσματα τα δημοσιονομικά όχι γιατί δεν έχει ο λαός την αντίστοιχη γνώση και μπορεί να κάνει χαζομάρες όπως πιστεύουν οι πιο πολλοί, αλλά επειδή η απάντηση είναι σχεδόν πάντα γνωστή εκ των προτέρων, οπότε χάνεται το κύρος του δημοψηφίσματος το οποίο είναι να επιλύσει μια διχαστική και διληματική θέση όπου δεν γνωρίζουμε τι θα βγει ως αποτέλεσμα, το ΟΧΙ και το ΝΑΙ είναι το ίδιο σχεδόν πιθανά. Έτσι, δεν μπορείς να ρωτήσεις τον λαό αν θέλει πχ περισσότερους φόρους ή αύξηση τους, αφού ξέρεις ήδη ότι θα απαντήσει ΟΧΙ , το ίδιο και αν θέλει πχ αυξήσεις επιδομάτων, θα απαντήσει σίγουρα ΝΑΙ, χάνεται το κύρος του θεσμού του δημοψηφίσματος και μετατρέπεται σε παρωδία. Αυτή ήταν λοιπόν και η ένσταση των Συνταγματολόγων, σου λέει "αφού η πρόταση εμπεριέχει κατά 80% δημοσιονομικά θέματα και μάλιστα απεχθή, ξέρουμε ήδη τι θα απαντήσει ο λαός, γιατί να γίνει δημοψήφισμα;" Εκπίπτει της βασικής αρχής μιας εκλογικής διαδικασίας, που είναι ότι δεν μπορεί να ξέρεις εκ των προτέρων τι θα βγει, ειδάλλως γιατί και να τη κάνεις στο κάτω-κάτω. Ύψωναν ακόμα πιο πολύ τη φωνή τους απέναντι σε αυτή την λογική παραβίαση διότι τους έζωνε και ο φόβος μήπως οι τρελοί στο τέλος πάρουν κυριολεκτικά το ΟΧΙ και καταλήξουμε να είμαστε εκτός ευρώ (καλά κάνανε). Έπρεπε να τονίζουν αυτό το μελανό σημείο αλλά αυτό δεν καθιστά αντισυνταγματικό απαραίτητα το δημοψήφισμα (το "απαραίτητα" λόγω του συμβουλευτικού και μη δεσμευτικού χαρακτήρα του αποτελέσματος του) , αλλά σίγουρα άκυρο, παρωδία, κωμωδία, θεατρικό σώου και όχι εκλογική διαδικασία.
Αυτό είναι ένα κλασσικό "παραθυράκι" (όπως στους νόμους) το οποίο μπορεί να υπάρχει είτε εσκεμμένα (που δεν το νομίζω) είτε επειδή ο θεσμός διαχρονικά είναι υποβιβασμένος και δεν έχει μεγάλη ιστορία (ελάχιστα δημοψηφίσματα έχει κάνει το Ελληνικό κράτος στην ιστορία του) οπότε δεν μπορούσε να το προβλέψει κανείς (και το οποίο νομίζω), όπως συμβαίνει και με τους νόμους που όταν εφαρμόζονται, τότε βλέπουν τα κενά και τρέχουν να τα μπαλώσουν με τροποποιήσεις. Από την άλλη όμως όλο αυτό φανερώνει ότι ο Τσίπρας είχε ένα νομικό επιτελείο να ψάχνει πως θα κάνει νομικές τρίπλες και όπως φάνηκε και με άλλες υποθέσεις πχ με τον διορισμό των ανώτατων δικαστικών. Ήταν πολύ πονηρός θα έλεγα και όλο αυτό ήταν ανήθικο, γιατί έκανε θεατρικό σώου (αφού ήξερε την απάντηση), για να ατιμάσει τον θεσμό και να υποβιβάσει την Δημοκρατία, γι'αυτό συμφώνησα στο ανήθικο, πολύ ανήθικο ήταν, όντως! Η μαύρη σελίδα της ιστορίας ΣΥΡΙΖΑ, η χειρότερη.
Υ. Γ.1: Σχετικά με το ΣτΕ σε προηγούμενο ποστ σου, στο ΣτΕ προσέφυγαν κάποιοι πολίτες αλλά απάντησε πως δεν ήταν αρμόδιο να αποφανθεί, αλλά θα έπρεπε να συσταθεί Ανώτερο Ειδικό Δικαστήριο για να γίνει ο έλεγχος. Δεν χρειάστηκε όμως εφόσον εντέλει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάκουσε στο δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα δεν είχε συνέπειες (συμβουλευτικός χαρακτήρας) το ακύρωσαν μόνοι τους δηλαδή. Το πιο ωραίο σώου ήταν εκείνη η εποχή, το ποπ-κορν έλειπε.
Υ.Γ.2: Το "παραθυράκι" επίσης μπορεί να υπάρχει διότι ο Συνταγματικός νομοθέτης λόγω του διάχυτου και θολού όρου ομπρέλα εθνικό συμφέρον δεν μπορεί να βάλει περιορισμό, στην δεύτερη κατηγορία όμως, επειδή υπάρχει πρώτα νομοσχέδιο, είναι πιο σαφές τι είναι αυτό που πάει για δημοψήφισμα και ποιες οι συνέπειες του, οπότε και η τοποθέτηση αυτού του περιορισμού είναι πιο ασφαλής.