Phorum.com.gr

Σε κάθε περίπτωση σχολιαζόμενη αναφορά της Έκθεσης Πλαστήρα και ειδικότερα η φράση του ότι «Την 16ην και 10΄ώρα ο εχθρός ενεργεί επίθεσιν κατά του σημ. Στηρίγματος Καλετζίκ, υποστηριζομένου υπό δύο λόχων του 1ου Τάγματος 35ου Συντάγματος και καταλαμβάνει τούτο δια μικράς προσπαθείας», έχει σαν σκοπό να αποδομήσει το αξιόμαχο του Ι/35 Τάγματος και να αναδείξει τη μαχητική ικανότητα ενός Λόχου του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Στην τελική όμως η παραπάνω αναφορά στρέφεται κατά του Πλαστήρα και των «αγιογράφων» του, αφού αποδεικνύει ότι το αποδεκατισμένο Ι/35 Τάγμα, επί του αξιόμαχου του οποίου ο Πλαστήρας ουδεμία εμπιστοσύνη είχε, τη 1610 ώρα βρισκόταν και πολεμούσε στα χαρακώματα του Καλετζίκ και δεν είχε εγκαταλείψει τους προμαχώνες του, όπως υποστηρίζουν οι διάφοροι βιογράφοι του Πλαστήρα. Όλως αντιθέτως, μέχρι τη 16η ώρα κανένας Λόχος του Πλαστήρα δεν είχε συμμετάσχει στην κύρια μάχη που διεξαγόταν στο Καλετζίκ

Ουδείς ψόγος μπορεί να εκτοξευτεί κατά του Ι/35 Τάγματος επειδή ύστερα από την παραμονή του επί 11 ώρες στα χαρακώματα υπό τον ανηλεή κανονιοβολισμό του Τουρκικού Πυροβολικού κάμφθηκε και υποχώρησε στην πίεση του εχθρού. Οι αμυντικές γραμμές δεν είναι ακλόνητες και τα πλέον ικανά τμήματα όταν δεχθούν ισχυρή πίεση μπορούν να υποχωρήσουν, άλλες φορές με τάξη και άλλες «εν συγχύσει και πανικώ». Αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό, συμβαίνει σε κάθε πόλεμο, ακόμη και στους καλύτερους στρατούς. Είναι βεβαίως άλλης τάξης ζητήματα η μη κατάληψη ορισθείσας θέσης, ή η ηθελημένη εγκατάλειψη θέσεως ενώπιον του εχθρού, ή η ηθελημένη αποκοπή από την προϊσταμένη διοίκηση και η αποχώρηση από την παράταξη και το πεδίο της μάχης, ή τέλος η άτακτη φυγή ενός τμήματος άνευ βολής τυφεκίου.

Προκαλεί εντύπωση και δημιουργεί απορία η αναφορά του Πλαστήρα ότι την αντεπίθεση του Λόχου Γεωργουσόπουλου υποβοήθησε δια επιδεικτικής επιθέσεως το 1ο Τάγμα Ευζώνων και η Πυροβολαρχία Τούντα. Κατ’ αρχάς, είναι απροσδιόριστο τι ήταν αυτή η επιδεικτική επίθεση. Τι έκαναν οι Εύζωνοι του 1ου Τάγματος; Σηκώθηκαν όρθιοι και φώναζαν «αέρα»; Και η Πυροβολαρχία Τούντα; Έταξε τα πυροβόλα σε ξέφωτο για τα δουν οι Τούρκοι και να τρομάξουν; Κατά δεύτερον, για ποιον λόγο η επίθεση ήταν επιδεικτική και όχι μία κανονική επίθεση κατά του πλευρού του 127ου Συντάγματος της 11ης Τουρκικής Μεραρχίας που επιτιθόταν κατά του Καλετζίκ και το αριστερό του ήταν κάθετο στο μέτωπο των Ευζωνικών Ταγμάτων του Πλαστήρα; (Για διαμόρφωση σχετικής αντίληψης βλέπε σχεδιάγραμμα 10 άρθρου ΙΙβi). Αν η πρόθεση του Πλαστήρα να εκτοξεύσει αντεπίθεση δια του διακένου ήταν πραγματική και όχι προσχηματική, τη 1610 ώρα παρουσιάστηκε μία μοναδική ευκαιρία να εκτελέσει αυτή την αντεπίθεση. Απλά ο συγγράψας ή οι συγγράψαντες την Έκθεση έγραψαν και μία ευφάνταστη ανοησία για να θαμπώσουν τους «ιθαγενείς», ανταλλάξαντες «πολύχρωμες χάντρες με χρυσό», όπου χρυσός ήταν η «παρά φύσει» διόγκωση της συμμετοχής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων στη μάχη που διεξαγόταν στο Καλετζίκ. Άλλωστε ποιος στην Ελλάδα εκείνη την εποχή (ακόμη και σήμερα), πλην ελαχίστων, διέθετε γνώση της εδαφικής διαμόρφωσης του Κ.Α. Καμελάρ, αλλά και γενικότερα της περιοχής των επιχειρήσεων, ώστε να είναι σε θέση να αντιληφθεί τη διάταξη των αντιπάλων δυνάμεων προκειμένου να κατανοήσει το τι ακριβώς αναφέρει ο Πλαστήρας στην Έκθεσή του; Εξ ου και η διακτίνιση του Πλαστήρα στο ύψωμα «Έρικνεν 1310 του Χασάν Μπελ» που εξανάγκασε το διοικητή της 57ης Τουρκικής Μεραρχίας σε αυτοκτονία!!! Και είναι κατανοητό να αναφέρουν αυτά τα τρομακτικά μυθεύματα πολίτες που αγνοούν παντελώς τη στρατιωτική ιστορία και αδυνατούν να διαβάσουν ένα σχεδιάγραμμα επιχειρήσεων, αλλά να τα αναπαράγουν και στρατιωτικοί στα μνημόσυνα του Πλαστήρα, είναι εντελώς αδικαιολόγητο, αν όχι θλιβερό.

Η απουσία από την Έκθεση Πλαστήρα οποιασδήποτε αναφοράς στις έγγραφες διαταγές που εξέδωσε ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας πριν τη 1830 ώρα, καθώς και η απουσία από το μπλοκ των διαταγών του όλων των διαταγών που εκδόθηκαν πριν τη 1830 ώρα, και τέλος η ύπαρξη σωρείας αντιφάσεων μεταξύ των αναφερομένων στην Έκθεση Πλαστήρα και των αντίστοιχων στην κατάθεση Τσιρώνη, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι Έκθεση Πλαστήρα υπέστη εκτεταμένη «επεξεργασία» με σκοπό αφ’ ενός μεν να παρουσιαστεί ότι το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων είχε καθοριστική συμμετοχή στη μάχη του Καλετζίκ, αφ’ ετέρου δε να μηδενιστεί ο ηρωικός αγώνας του Ι/35 Τάγματος και η θυσία των ανδρών του, στην οποία οφείλεται η διατήρηση του Καλετζίκ υπό την κατοχή των Ελληνικών όπλων κατά τη 13η Αυγούστου, και τέλος να δικαιολογηθεί η μη εκτέλεση των εντολών που έλαβε ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας από το Α΄ Σώμα Στρατού και την IV Μεραρχία.

Σε όλες τις μέχρι τότε μεγάλες επιχειρήσεις της Εκστρατείας, η Στρατιά Μικράς Ασίας και όλοι οι αξιωματικοί που είχαν συμμετάσχει στις μέχρι τότε μάχες, και ασφαλώς και ο Πλαστήρας, είχαν διαπιστώσει ότι οι Τούρκοι διοικητές Μεραρχιών και Συνταγμάτων διεύθυναν τη μάχη ευρισκόμενοι εγγύς της γραμμής του πυρός και εκτόξευαν άμεσα συνεχείς αντεπιθέσεις για την ανακατάληψη των απωλεσθεισών θέσεων. Τα παραδείγματα αφθονούν: 1) Κατά την Επιθετική Αναγνώριση του Δεκεμβρίου 1920, στη μάχη επί των υψωμάτων της Κοβαλίτσας οι Τούρκοι εκτόξευσαν εντός δύο ωρών επτά αντεπιθέσεις, με δύναμη 400 ανδρών την κάθε φορά. 2) Κατά τις επιχειρήσεις του Μαρτίου του 1921 προς το Εσκή Σεχήρ, μετά την κατάληψη στις 15 Μαρτίου από την ΙΙΙ Μεραρχία του υψώματος Κανλησίρτ στην περιοχή του χωριού Αβγκίν, οι Τούρκοι εκτόξευσαν μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας 22 αλλεπάλληλες αντεπιθέσεις κατά του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων για την ανακατάληψη του Κανλησίρτ. Η ένταση της τετραήμερης μάχης ήταν τόσο άγριας μορφής, που ο διοικητής του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων συνταγματάρχης Ζωϊτόπουλος Δημοσθένης τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε από τον υποδιοικητή του αντισυνταγματάρχη Σταμελάκο Γρηγόριο, ο οποίος μετά από λίγο φονεύθηκε. Διοικητής του συντάγματος ανέλαβε ο υποδιοικητής του 12ου Συντάγματος, αντισυνταγματάρχης Δροσινός Ιωάννης. Στις 17 Μαρτίου θα τραυματιστεί και ο αντισυνταγματάρχης Δροσινός και θα αντικατασταθεί από τον Ταγματάρχη Σαμαντά Φίλιππο. Φονευθέντος την ίδια ημέρα, του ταγματάρχη Σαμαντά, τη διοίκηση του συντάγματος ανέλαβε μέχρι τις 18 Μαρτίου ο λοχαγός Γραικούσης Γρηγόριος. 3) Στη μάχη του Τσαούς Τσιφλίκ ο διοικητής της 4ης Τουρκικής Μεραρχίας και ο επιτελάρχης του, που ήταν προωθημένοι στη γραμμή μάχης, ο μεν πρώτο φονεύεται, ο δε δεύτερος συλλαμβάνεται αιχμάλωτος. Η V Μεραρχία αποκρούει αλλεπάλληλες Τουρκικές αντεπιθέσεις, αλλά κατορθώνει να διατηρήσει τις θέσεις της. 4) Στις επιχειρήσεις προς την Άγκυρα η κατάσταση εκτραχύνεται. Για κάθε σπιθαμή εδάφους που κερδίζει ο Στρατός μας, χύνοντας άφθονο αίμα, οι Τούρκοι απαντούν με συνεχή κύματα αντεπιθέσεων για να την πάρουν πίσω. Οι διοικητές που δεν αντεπιτίθενται αντικαθίστανται άμεσα. Στο Καρακουγιού διεξάγεται η περίφημη ομώνυμη αιματηρή μάχη. Το 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων καταλαμβάνει τέσσερις φορές το λόφο του Καρακουγιού και κάθε φορά απορρίπτεται στις θέσεις εξορμήσεως ύστερα από μία σφοδρή Τουρκική αντεπίθεση. Παρέμεινε στα χέρια των ανδρών του 2/39 Σ.Ε. την τέταρτη φορά. Κατά την τρίτη επίθεση φονεύθηκε επί του λόφου του Καρακουγιού ο διοικητής του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων Συνταγματάρχης Βλάσιος Καραχρήστος.

Στη μάχη του Χαμούρκιοϊ – Ιλμπουλάκ της 16ης Αυγούστου 1922, η Ομάδα Τρικούπη, με εμπροσθοφυλακή την ΙΧ Μεραρχία, επεδίωξε την είσοδό της στην οχυρωμένη τοποθεσία του Τουμλού Μπουνάρ. Η μάχη διεξήχθη υπό τα όμματα του Συνταγματάρχη Πλαστήρα που ήταν εγκατεστημένος στο Χασάν Ντετέ Τεπέ, ελάχιστα χιλιόμετρα από το πεδίο της μάχης, ο οποίος όμως δεν συνέδραμε τη σκληρά αγωνιζόμενη ΙΧ Μεραρχία. Ο διοικητής της ΙΧ Μεραρχίας. Συνταγματάρχης Γαρδίκας, αναφερόμενος σε μία δύσκολη στιγμή της μάχης, όταν πλέον είχε εξαφανιστεί η ελπίδα συνδρομής της Ομάδας Φράγκου στον αγώνα που έδινε η Μεραρχία του για να διαφύγει από τον κλοιό, γράφει τα εξής:

«Περί την 18ην ώραν το αριστερόν της γραμμής μάχης της ΙΧ Μεραρχίας εδέχθη από ανατολών επίθεσιν κατάπλευρον υπό του 4ου Σ. Στρατού. Αμέσως η επίθεσις αντιμετωπίσθη μόνον δια του μείζονος μέρους του Πυροβολικού της ΙΧ Μεραρχίας. Αλλά κατ’ ευτυχή μοιραίαν σύμπτωσιν μετά 15΄ της ώρας αφίκετο εις τον χώρον της μάχης το 26ον Σύνταγμα … Ο ήρως διοικητής του, Αντισυνταγματάρχης Καλιαγκάκης, έφιππος, αεικίνητος, δια παροτρυντικών φωνών, και πλήτων δια του μαστιγίου του, εν μέσω εκρήξεων βλημάτων του εχθρικού πυροβολικού και εν μέσω χαλάζης βλημάτων πεζικού ωδήγησεν αιμοστάζων, τέλος το 26ον Σύνταγμά του εναντίον του Τουρκικού 4ου Σ. Στρατού. Το 26ον Σύνταγμα δια της προσωπικής αυταπαρνήσεως του ήρωος Διοικητού του αποκατέστησε μικράν κάμψιν του αριστερού της γραμμής μάχης της 9ης Μεραρχίας. Μεθ’ ό έπεσεν μετά του ίππου του επί της γης νεκρός επί του νεκρού ίπππου του.».

Πριν κάποιες δεκαετίες, όταν ήμουν υπίλαρχος, διεξαγόταν μία μεγάλη Τακτική Άσκηση Άνευ Στρατευμάτων (ΤΑΑΣ) σε αμμοδόχο σε κάποιο στρατόπεδο του Έβρου. Είχε δοθεί ως σενάριο η δημιουργία Τουρκικού προγεφυρώματος (δυτικά του Έβρου) και το ασκούμενο Σύνταγμα θα έπρεπε να αντεπιτεθεί με δύο Τακτικά Συγκροτήματα Μ/Κ Τάγματος και Επιλαρχίας για να εξαλείψει το προγεφύρωμα. Ο Συνταγματάρχης έδωσε τις κατευθύνσεις του, οι επιτελείς του προέβησαν στη μελέτη του προβλήματος, έκαναν τις προβλεπόμενες εκτιμήσεις και υπέβαλαν τις προτάσεις τους, ο Συνταγματάρχης αποφάσισε για τον τρόπο ενεργείας και συντάχθηκε η διαταγή πεδίου μάχης για την εκτέλεση της αντεπίθεσης, που δόθηκε στους διοικητές των δύο Τακτικών Συγκροτημάτων. Και ενώ όλα ήταν έτοιμα για να εκδώσουν και οι διοικητές των Τακτικών Συγκροτημάτων τις διαταγές τους, ο Μέραρχος ρώτησε το Συνταγματάρχη για το που θα βρισκόταν όταν θα εκτοξευόταν η αντεπίθεση. Μα στο παρατηρητήριό μου Στρατηγέ, απάντησε εντελώς φυσιολογικά ο Συνταγματάρχης. Το μάτι του Στρατηγού γύρισε ανάποδα. «Στο παρατηρητήριό σου;;; Είμαστε καλά;;; Εδώ κινδυνεύει η πατρίδα και εσύ θα είσαι στο θωρακισμένο παρατηρητήριο σου;;; Εδώ μπροστά θα είσαι. Στη γραμμής εξορμήσεως. Εσύ, ο υποδιοικητής σου και οι επιτελείς σου θα είστε εδώ μπροστά. Θα περιμένετε τα άρματα και τα ΤΟΜΠ και θα τα κατευθύνετε προς τις θέσεις εξορμήσεως». Μοναδικός στρατηγός… Ο καλύτερος και ικανότερος που συνάντησα κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου. Μάχιμος από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Και δεν ήταν του Πεζικού ή των Τεθωρακισμένων. Ήταν πυροβολητής, και έξοχος στρατηγός, με το προσωνύμιο «ο Γάτος».

Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας υπήρξαν πολλά αξιότερα, ικανότερα και ηρωικότερα Συντάγματα από το 5/42 Ευζώνων και πολλοί ικανότεροι και ηρωικότεροι διοικητές Συνταγμάτων από τον Πλαστήρα. Αξιωματικοί που εκτέλεσαν τις εντολές τους και τίμησαν τον όρκο τους, αλλά δυστυχώς παρέμειναν άγνωστοι.

Ο εμπαιγμός όμως του Στρατηγού διοικητή της IV Μεραρχίας από το Συνταγματάρχη Πλαστήρα θα συνεχιστεί. Του αναφέρει ότι θα εκτελέσει την αντεπίθεση με το λυκαυγές της επομένης. Δηλαδή μία περίπου ώρα πριν την ανατολή του ηλίου· περί την 5η και 30΄ πρωινή ώρα της 14ης Αυγούστου. Αυτό προϋποθέτει σημαντικές προετοιμασίες, ώστε οι δυνάμεις Πεζικού που θα εκτελέσουν την αντεπίθεση και οι Πυροβολαρχίες που θα την υποστηρίξουν να είναι έτοιμες πολύ πριν την ώρα εκτόξευσης της αντεπίθεσης. Όμως καμία προετοιμασία δεν θα γίνει και καμία διαταγή του Πλαστήρα δεν θα εκδοθεί για την εκτέλεση της εν λόγω αντεπίθεσης. Ουδεμία αναφορά υπάρχει στην Έκθεσή Πλαστήρα, όπως και στην Έκθεση του Υπολοχαγού Ραυτόπουλου που να αποδεικνύει ότι υπήρξε κάποιου βαθμού προετοιμασία για την εκτέλεση της αντεπίθεσης με το λυκαυγές της επομένης. Και βεβαίως η αντεπίθεση αυτή ουδέποτε θα εκτοξευτεί.

Θα πρέπει για μία ακόμη φορά να παρατηρήσουμε ότι ο διοικητής της IV Μεραρχίας παραμένει άβουλος και αδρανής στο στρατηγείο του στο Αφιόν, μολονότι ο εμπαιγμός που υφίσταται από τον Πλαστήρα είναι προφανής.

Κατόπιν των ανωτέρω είναι προφανές ότι ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας δεν εκτέλεσε την εντολή που του ανατέθηκε από το Α΄ Σώμα Στρατού αρχικά και την IV Μεραρχία στη συνέχεια, δια της οποίας εντελλόταν ο ίδιος μετά Τάγματος και Πυροβολαρχίας του Αποσπάσματός του να ανέλθει στο Καλετζίκ και σε περίπτωση απολύτου ανάγκης θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και το υπόλοιπο του Αποσπάσματός του, με σκοπό ασφαλώς να εκτελέσει τα προβλεπόμενα από την εντολή του. Είναι προφανές ότι ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας, μη εκτελώντας τις εντολές που του ανατέθηκαν από τους προϊσταμένους διοικητές, επέδειξε ανυπακοή ενώπιον του εχθρού.

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας κράτησε το Απόσπασμά του μακριά από την άγρια και φονική μάχη που διεξαγόταν στο Καλετζίκ.

Συμπεράσματα σχετικά με την εντολή που ανατέθηκε στον Συνταγματάρχη Πλαστήρα από την IV Μεραρχία, δια της οποίας εντελλόταν να αναλάβει τη διοίκηση όλων του δυτικά του Μαύρου Βράχου δυνάμεων.

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας αναφέρει στην Έκθεσή του ότι ανήλθε στο Καλετζίκ για να αναγνωρίσει την επικρατούσα κατάσταση. Η αναγνώριση αυτή εκτιμάται ότι εκτελέστηκε μετά τη 10η ώρα. Στην Έκθεσή του όμως ουδεμία σημαντική πληροφορία καταγράφει από την αναγνώριση που εκτέλεσε, εφόσον πράγματι την εκτέλεσε. Απουσιάζουν από την Έκθεσή του πληροφορίες για την γενική κατάσταση των αμυνομένων επί του Καλετζίκ δυνάμεων του Ι/35 Τάγματος και ειδικά για την κατάσταση της διοικήσεως του Τάγματος. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο Πλαστήρας ήρθε σε προσωπική ή τηλεφωνική επαφή με τον τραυματία Λοχαγό Ανδρεάδη που είχε αναλάβει τη διοίκηση του Τάγματος, αλλά ούτε και με το Λοχαγό Βογιώτη που ανέλαβε τη διοίκηση, τη 14η ώρα, μετά τη διακομιδή του Λοχαγού Ανδρεάδη. Τα ονόματα των Λοχαγών Ανδρεάδη και Βογιώτη δεν υπάρχουν στην Έκθεσή Πλαστήρα. Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας αναφέρεται απαξιωτικά για το Ι/35 Τάγμα, αλλά αγνοεί τα ονόματα των Λοχαγών που ανέλαβαν διαδοχικά τη διοίκησή του. Ο Πλαστήρας θα πληροφορηθεί ότι το Ι/35 Τάγμα δεν διαθέτει Ταγματάρχη λίγο πριν τη 20η ώρα και θα διατάξει το διοικητή του 3ου Λόχου Ευζώνων, Λοχαγό Γεωργουσόπουλο, να αναλάβει τη διοίκηση του Ι/35 Τάγματος. Ομοίως ο Πλαστήρας ουδεμία απολύτως πληροφορία αναφέρει στην Έκθεσή του για τις εχθρικές δυνάμεις που επιτίθενται από νοτιοανατολικά και νοτιοδυτικά κατά του Καλετζίκ, μολονότι το εν λόγω ύψωμα παρέχει ευρεία και σε βάθος παρατήρηση από το Μαύρο Βράχο μέχρι τους Βράχους του Καγιαντιμπί. Η απουσία του εχθρού είναι κυρίαρχη στην Έκθεση Πλαστήρα.

Η μόνη σημαντική πληροφορία που αναφέρει ο Πλαστήρας από την αναφερόμενη άνοδο του στο Καλετζίκ αφορά το ηθικό του Ι/35 Τάγματος, το οποίο το χαρακτηρίζει καταπεπτωκός. Αργότερα θα αναφέρει ότι ουδεμία εμπιστοσύνη διαθέτει στο Ι/35 Τάγμα. Οι παραπάνω διαπιστώσεις του Πλαστήρα, για το ηθικό και το αξιόμαχο του Ι/35 Τάγματος, του επέβαλαν την άμεση απόσυρση του Τάγματος από τα χαρακώματα του Καλετζίκ και την εγκατάσταση σε αυτά του 1ου Τάγματος Ευζώνων. Όμως ο Πλαστήρας δεν προβαίνει σε αυτή την αντικατάσταση. Κατόπιν τούτου οι δυσμενείς αναφορές του στο ηθικό και το αξιόμαχο Ι/35 Τάγμα έχουν αποκλειστικό σκοπό την ηθική απαξίωση του Ι/35 Τάγματος.

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας ουδεμία επίσης πληροφορία αναφέρει στην Έκθεσή του για το 2ο Τάγμα του 11ου Συντάγματος (ΙΙ/11 Τάγμα) μολονότι αυτό εισήλθε στη μάχη τη 12η ώρα. Επίσης ουδεμία πληροφορία αναφέρει για τυχόν διαταγές που έδωσε στο διοικητή του ΙΙ/11 Τάγματος Ταγματάρχη Κόκκινο, τον οποίο αρχικά τον βλέπει Λοχαγό, ενώ το Τάγμα του θα το αναφέρει συνεχώς ως Διλοχία. Η ανάθεση στον Ταγματάρχη Κόκκινο τη 1830 ώρα να εκτελέσει αντεπίθεση για την ανακατάληψη των απολεσθεισών θέσεων του Κ.Α. Καμελάρ και η μετά 2,5 ώρες αναφορά του Ταγματάρχη Κόκκινου στον Πλαστήρα ότι δεν μπορεί να εκτελέσει την αντεπίθεση επειδή είναι εμπεπλεγμένος σε μάχη, ισχυροποιεί την προβληθείσα από το γράφοντα άποψη ότι ο Πλαστήρας δεν διέθετε πλήρη επίγνωση της κατάστασης των αμυνομένων επί του Καλετζίκ δυνάμεων του 35ου και του 11ου Συνταγμάτων, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχε αποκαταστήσει πλήρη σύνδεσμο και έλεγχο με αυτές τις δυνάμεις.

Τα ανωτέρω συνηγορούν στην άποψη ότι ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας δεν έθεσε υπό τις διαταγές του τις δυνάμεις του 35ου και του 11ου Συντάγματος που αμύνονταν επί του Καλετζίκ, δεν κατένειμε την ευθύνη της άμυνας του Καλετζίκ στα Ι/35 και ΙΙ/11 Τάγματα και γενικά σε συνδυασμό με τη γεωγραφική απομόνωσή του από τα διαδραματιζόμενα στο Καλετζίκ, δεν απέκτησε επίγνωση της εκάστοτε επικρατούσας τακτικής κατάστασης στο πεδίο της μάχης του Καλετζίκ.

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας τη 1830 ώρα δια της υπ’ αριθμό 17 διαταγής του διατάσσει τον Ταγματάρχη Κόκκινο να εκτελέσει νυκτερινή αντεπίθεση με τη «Διλοχία» του (επρόκειτο περί ολόκληρου του ΙΙ/11 Τάγματος) για την ανακατάληψη των απολεσθεισών θέσεων του Μπελ Μπαγκ (αναφερόταν στο Σ.Σ. Μπέλμα). Τις οδηγίες για την εκτέλεση αυτής της σοβαρότατης αντεπίθεσης δεν θα τις έδινε ο ίδιος στον Ταγματάρχη Κόκκινο, αλλά ο Ανθυπολοχαγός Ζαχαριάδης. Ο Πλαστήρας δεν θα έφευγε από την προστασία του Σταθμού Διοικήσεώς του που βρισκόταν σε απυρόβλητο σημείο και δεν θα ανερχόταν στο σφαγείο του Καλετζίκ. Η αντεπίθεση θα εκτελούταν από μία «Διλοχία» χωρίς τη συμμετοχή Ευζώνων του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων.

Το όλο επαναφέρει στο νου τη μάχη του Ακτσάλ Νταγ, τη 2-3 Ιουλίου 1921, που ο Πλαστήρας αρνήθηκε να επιτεθεί για να μην κάψει τους Ευζώνους του. Παραδίπλα όμως λαμπάδιαζε η V Μεραρχία η οποία σε ένα 24ώρο είχε 300 νεκρούς και 1200 τραυματίες. Όπως συνέβαινε και στο Καλετζίκ όπου το Ι/35 Τάγμα είχε χάσει το μείζον των αξιωματικών του και πλέον του 50% της δύναμής του.

(...)

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας που είχε ενημερώσει την IV Μεραρχία ότι θα εκτελούσε νυκτερινή αντεπίθεση, την ενημέρωσε ότι ανέβαλε την εκτέλεσή της για το λυκαυγές της επομένης επειδή έκρινε ότι η εκτέλεση νυκτερινής αντεπίθεσης ήταν «παρακεκινδυνευομένη». Μόνο που ουδεμία προετοιμασία έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της νύκτας ώστε να είναι δυνατή η εκτόξευση της αντεπίθεσης με το λυκαυγές της 14ης Αυγούστου.

Ο Διοικητής της IVβ ΜΟΠ, Ταγματάρχης Παπαδημητρίου, όταν αργότερα πληροφορήθηκε τα αναφερόμενα για το πρόσωπό του στην Έκθεσή Πλαστήρα, τα διέψευσε με επιστολή του στον τύπο. Αλλά ποιος ήταν ο Ταγματάρχης Παπαδημητρίου που θα μπορούσε να διαψεύσει τον «Θεό»;

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας αναφέρει στην Έκθεσή του ότι ζητούσε επιμόνως από το Α΄ Σώμα Στρατού και την IV Μεραρχία να του στείλουν το 3ο Τάγμα του από το Αφιόν Καραχισάρ, όχι όμως για να εκτελέσει δι’ αυτού την αντεπίθεση, όπως θα μπορούσε να υποτεθεί, αλλά για να αντικαταστήσει το Ι/35 Τάγμα επί του αξιόμαχου του οποίου ουδεμία εμπιστοσύνη διέθετε. Εξαιρετικά απαξιωτική και περιφρονητική αναφορά, μπορεί να πει κάποιος, για ένα Τάγμα που είχε ματώσει και συνέχιζε να ματώνει στα χαρακώματα του Καλετζίκ. Μία αναφορά εξόχως προβληματική και για τον ίδιο τον Πλαστήρα. Αφού δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στο Ι/35 Τάγμα για ποιο λόγο συνέχιζε να το διατηρεί στα χαρακώματα του Καλετζίκ και δεν το αντικαθιστούσε αμέσως με το 1ο Ευζωνικό του Τάγμα; Μήπως ο Πλαστήρας είχε ξεγράψει το Καλετζίκ;

Τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας είχε αποφασίσει τελεσίδικα να μην εκτελέσει την αντεπίθεση για την ανακατάληψη των απολεσθεισών θέσεων του Κ.Α. Καμελάρ. Παρά ταύτα ενέπαιζε κατά αισχρό τρόπο το Στρατηγό διοικητή της IV Μεραρχίας, υπό τις διαταγές του οποίου είχε τεθεί, αναφέροντάς του ότι επιφυλασσόταν να την εκτελέσει. Στη συνέχεια ανέφερε στο Μέραρχό του ότι θα εκτελούσε νυκτερινή αντεπίθεση, αργότερα τον ενημέρωσε ότι ματαίωσε την εκτέλεση της νυκτερινής αντεπίθεσης επειδή τη θεώρησε παρακεκινδυνευομένη και τέλος του δήλωσε ότι θα εκτελέσει την αντεπίθεση με το λυκαυγές της επομένης, χωρίς όμως να κάνει έστω και κάποια ελάχιστη προετοιμασία για να μπορέσει να την εκτελέσει.

Συμπερασματικά ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας απέφυγε να εκτελέσει και τις τρεις εντολές που του ανατέθηκαν από το Α΄ Σώμα Στρατού αρχικά και την IV Μεραρχία στη συνέχεια. Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας συνειδητά αρνήθηκε να εκτελέσει τις εντολές του και την απόφασή του αυτή την αναφέρει απερίφραστα στην Έκθεσή του.

Ο γράφων πολλές φορές αναρωτήθηκε το πόσο «παγερά αδιάφοροι» στάθηκαν απέναντι της ιστορίας αυτοί που συμμετείχαν στη συγγραφή της Έκθεσης Πλαστήρα, αλλά και ο ίδιος ο Πλαστήρας που την επικύρωσε με την υπογραφή του. Και τούτο επειδή η Έκθεση Πλαστήρα εκθέτει ανεπανόρθωτα το Συνταγματάρχη Πλαστήρα.

Προβληματισμοί και αντιφάσεις που προκύπτουν από την Έκθεση Πλαστήρα σε αντιδιαστολή με αναφορές σε άλλες πηγές

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας δεν ανήλθε πρώτος και ολομόναχος στο Κ.Α. Καμελάρ

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας αναφέρει στην Έκθεσή του ότι ευθύς μόλις έλαβε τη διαταγή του Α΄ Σώματος Στρατού περί ανόδου του ιδίου μετά Τάγματος και Πυροβολαρχίας του Αποσπάσματός του στο Καλετζίκ, έθεσε σε κίνηση το 2ο Τάγμα Ευζώνων υπό τον Ταγματάρχη Παλάντζα και την Πυροβολαρχία του Αποσπάσματός του υπό το Λοχαγό Βλαχάβα για να ανέλθουν στο δεξιό της IV Μεραρχίας, ο ίδιος δε προηγήθηκε της δύναμής του προς αναγνώριση της επικρατούσας κατάστασης. Η ανωτέρω αναφορά που σαφώς έχει σαν σκοπό την ηρωποίησή του, αφού ολομόναχος, όπως γράφουν οι αγιογράφοι του, προηγήθηκε των ανδρών του και δύο Τουρκικές σφαίρες του τρύπησαν το αμπέχονο, ανατρέπεται από την κατάθεση στην Α.Ε.ΕΔ.Δ.Μ.Α. του διοικητή του 1ου Τάγματος Ευζώνων, Ταγματάρχη Τσιρώνη, ο οποίος σαφώς καταθέτει ότι το πρωί της 13ης Αυγούστου επιστρέφοντας από το Αφιόν Καραχισάρ στο χωριό Έρικμαν διασταυρώθηκε καθ’ οδόν με το διοικητή του Συνταγματάρχη Πλαστήρα που μετέβαινε στο Αφιόν, ο οποίος του είπε να πάει να παραλάβει το Τάγμα του και να μεταβεί εκεί που είχε αποσταλεί και το Τάγμα του Ταγματάρχη Παλάντζα. Από την υπόψη αναφορά του Ταγματάρχη Τσιρώνη προκύπτει ότι ο Πλαστήρας αφού διέταξε τον Ταγματάρχη Παλάντζα να ανέλθει στο δεξιό της IV Μεραρχίας, δεν προπορεύτηκε των ανδρών του για να ανέλθει στο Κ.Α. Καμελάρ προς αναγνώριση της κατάστασης, αλλά κινήθηκε για να μεταβεί στο Αφιόν Καραχισάρ δια της οδού Έρικμαν – Αφιόν Καραχισάρ και καθ’ οδόν διασταυρώθηκε με τον Ταγματάρχη Τσιρώνη που επέστρεφε από το Αφιόν στο χωριό Έρικμαν, όπου βρισκόταν το Τάγμα του. Ο Ταγματάρχης Τσιρώνης επαναβεβαιώνει την κατάθεσή του αναφέροντας ότι όταν περί της 12η ώρα έφθασε στο Σταθμό Διοικήσεως του Πλαστήρα, στην αρχή της χαράδρας Μοναστίρ Ντερέ, συνάντησε το διοικητή του ο οποίος από ώρας είχε επανέλθει από το Αφιόν. Η παραπάνω μαρτυρία είναι συγκλονιστική και θέτει υπό ισχυρή αμφισβήτηση τα περί της προπόρευσης του Πλαστήρα, του Τάγματος Παλάντζα, προς αναγνώριση της κατάστασης.

Συνδυαζόμενη η μαρτυρία του Τσιρώνη με την απουσία σημαντικών πληροφοριών από την Έκθεση Πλαστήρα για την επικρατούσα τακτική κατάσταση κάτω και δεξιά (δυτικά του Καλετζίκ), αλλά και επί του Καλετζίκ, ως επίσης και την απουσία από την Έκθεση Πλαστήρα σημαντικών πληροφοριών για τις δυνάμεις της IV Μεραρχίας που αμύνονταν στο Καλετζίκ και για τις Τουρκικές δυνάμεις που επιτίθονταν κατά του Καλετζίκ, που λογικά θα αποκτούσε εφόσον ανερχόταν στο Καλετζίκ, ισχυροποιούν της άποψη του γράφοντος ότι ο Πλαστήρας ούτε προπορεύτηκε της δύναμής του για αναγνώριση της κατάστασης, αλλά ούτε ανέβηκε στο Καλετζίκ και αν ανέβηκε παρέμεινε για ελάχιστο χρόνο με αποτέλεσμα η άνοδός του να μην είχε αποφασιστική επιρροή στην κύρια μάχη που διεξαγόταν στο Καλετζίκ.
(...)

Επίλογος

Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας καθ’ όλη της διάρκεια της μάχης της 13ης Αυγούστου 1922, που διεξαγόταν στο Κ.Α. Καμελάρ, απέφυγε επιμελώς να εμπλέξει τα Ευζωνικά του Τάγματα και τις Πυροβολαρχίες της ΧΙΙΙα ΜΟΠ στο σφαγείο του Καλετζίκ, που αποτελούσε κατά τον ίδιο το σπουδαιότερο σημείο της οχύρωσης του Αφιόν. Οι λόγοι που ενήργησε κατά τον περιγραφόμενο τρόπο, θα πρέπει να αναζητηθούν, κατά το γράφοντα, στα αισθήματα «πατρικής στοργής» που έτρεφε ο Πλαστήρας προς τους Ευζώνους του, όπως μαρτυρούν όλες οι πηγές, πράγμα που όμως αλλοίωνε την οπτική του ως προς την υποχρέωσή του να εκτελέσει τις εντολές του και να υπηρετήσει το γενικότερο στρατιωτικό συμφέρον. Ο γράφων έχει ήδη αναφέρει ότι ο Πλαστήρας είχε διαβάσει τη μάχη που διεξαγόταν στο Κ.Α. Καμελάρ από την 5η πρωινή ώρα, όταν ο βρυχηθμός των 100 τουρκικών πυροβόλων που βομβάρδιζαν ανηλεώς το Καλετζίκ, τον Πριονοειδή Βράχο και το Μπελέν Τεπέ, ανακατεμένος με την απάντηση του Ελληνικού πυροβολικού, έφθανε καθαρά στον Έρικμαν. Τέτοια συγκέντρωση Πυροβολικού προσαρμοσμένη σε τόσο στενό μέτωπο δεν είχε υπάρξει ούτε και κατά τις μεγάλες επιχειρήσεις του θέρους του 1921.

Μία σταγόνα μυθοπλασίας από την «Ένωση Σμυρναίων» και τα βιβλία του Ιωάννη Αν. Πεπονή «ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ο Μαύρος Καβαλάρης» και του Σέφη Αναστασάκου «Ο Πλαστήρας και η Εποχή του»

«Ένωσις Σμυρναίων»

Κατ’ αρχάς κρίνεται σκόπιμο να αντιληφθούμε το πώς πλάθεται ο μύθος γύρω από ένα πρόσωπο, διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο από το σύνδεσμο:
http://www.enosismyrneon.gr/ekdoseis-te ... teras.html

«Ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας γεννήθηκε στην Καρδίτσα στις 4 Νοεμβρίου 1881. Οι γονείς του, Χρήστος (ελληνοράφτης) και Στεργιάνω (Στυλιανή) (υφάντρα), κατάγονταν από το Μορφοβούνι (Βουνέσι) Καρδίτσας και προέρχονταν από οικογένειες κλεφτών της υπόδουλης Ελλάδας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας και είχε και άλλα τρία αδέλφια, τον Γιώργο, τον Βασίλη και την Αγγελική. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε, όπως σχεδόν και τα υπόλοιπα χρόνια της πολυκύμαντης ζωής του, σε πολεμικό περιβάλλον. Σε ηλικία μόλις 14 ετών αναγκάστηκαν οι γονείς του να τον φυγαδεύσουν κρυφά από την Καρδίτσα στην Αθήνα, γιατί είχε ξυλοκοπήσει τον γιο ενός Τούρκου Πασά, που κακομεταχειριζόταν τα ελληνόπουλα και η τουρκική διοίκηση της περιοχής τον αναζητούσε. Στην Αθήνα, κάτω από αντίξοες οικογενειακές, οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές συνθήκες, φοίτησε στη Βαρβάκειο Σχολή, και όταν τα πνεύματα ηρέμησαν, επέστρεψε στην Καρδίτσα, όπου αποπεράτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του σε ηλικία 19 ετών. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1903 κατατάχτηκε στο 5o Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων με το βαθμό του Δεκανέα. Η απόφασή του να καταταγεί στον Ελληνικό Στρατό ήταν επιλογή που απηχούσε στο χαρακτήρα του, στο δυναμισμό και στο εθνικό του φρόνημα. Το Μάιο του 1904 , μετά από εξετάσεις, προάγεται σε Λοχία και το 1906 (1η Σεπτεμβρίου) σε Επιλοχία.»

Ο ανυποψίαστος (και ενδεχομένως ανιστόρητος) που θα διαβάσει το παραπάνω απόσπασμα της βιογραφίας του Πλαστήρα, θα εκστασιαστεί διαβάζοντας για τον «Μικρό Ήρωα» που έδειρε το γιο του Τούρκου πασά της περιοχής και για να αποφύγει το κρέμασμα έφυγε πρόσφυγας στην Αθήνα. Μόνο που το 1881 κατόπιν της συνθήκης του Βερολίνου η Θεσσαλία περιήλθε στην Ελλάδα με τους Τούρκους να πωλούν τα τσιφλίκια τους και να αποχωρούν από την περιοχή. Κατόπιν τούτου το 1895 που ο Πλαστήρας φαίνεται να καταφεύγει πρόσφυγας στην Αθήνα, στην Θεσσαλία δεν υπάρχουν πασάδες, μπέηδες και Οθωμανικές αρχές. Επίσης το 1903 ο Πλαστήρας ήταν 22 ετών και λογικά δεν αποφάσισε ο ίδιος να καταταγεί, αλλά βρισκόταν σε ηλικία στράτευσης και κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του. Επομένως όταν ένα κείμενο αρχίζει με τόσο χονδροκομμένα ψέματα, σταματάς και δεν συνεχίζεις παρακάτω.

«ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ, ο Μαύρος Καβαλάρης» του Ιωάννη Αν. Πεπονή

Ο Ιωάννης Αν. Πεπονής τον Αύγουστο του 1922 ανήκε στη δύναμη του επιτελείου του Α΄ Σώματος Στρατού, όπως ο ίδιος δηλώνει στη σελίδα 131 του βιβλίου του και πολύ πιθανόν να ανήκε στο δικαστικό τμήμα του Σώματος, επειδή ήταν δικηγόρος. Μετά την καταστροφή διετέλεσε γραμματέας του έκτακτου στρατοδικείου που δίκασε τους «Έξι». Το βιβλίο του για τον Πλαστήρα, μολονότι αποτελεί το επιστέγασμα της μυθοπλασίας, αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκαν οι υπόλοιποι μυθοπλάστες, όπως ο Γιάννης Καψής και ο Σέφης Αναστασάκος, για να εξακοντίσουν τον Πλαστήρα στο πάνθεο των Ολυμπίων θεών, προσθέτοντας βεβαίως ο καθένας τις δικές του πινελιές στα αναφερόμενα από τον Ι. Πεπονή.

Ο οποιοσδήποτε θελήσει να διαβάσει το αναφερόμενο βιβλίο, και διαθέτει ασφαλώς μία στοιχειώδη γνώση των στρατιωτικών ζητημάτων, δεν μπορεί παρά να αντιληφθεί την αναλήθεια και την υπερβολή των αναφερομένων από τον Ι. Πεπονή. Ειδικότερα και σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πηγές, ο Πλαστήρας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους έφερε το βαθμό του Ανθυπολοχαγού –προήχθη σε αυτόν λίγο πριν αρχίσει ο πόλεμος- και υπηρετούσε στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού των Τρικάλων εκτελώντας τα καθήκοντα του υπασπιστή του Συντάγματος και στη συνέχεια του Διμοιρίτη, πιθανόν του Ι/5 Τάγματος υπό τον Ταγματάρχη Αν. Κατσιμίδη. Παρά το περιορισμένο βεληνεκές του βαθμού του, ο Ι. Πεπονής αναγάγει τον Πλαστήρα σίγουρα στη τάξη του Συνταγματάρχη, αν όχι και του Μεράρχου της Ι Μεραρχίας Υποστράτηγου Μανουσογιαννάκη, αφού λαμβάνει αποφάσεις και προβαίνει σε ενέργειες που ανήκουν στη δικαιοδοσία του Ταγματάρχη, του Συνταγματάρχη και του Μεράρχου. Δίνει διαταγές σε Λόχους, στο Πυροβολικό και στα Τάγματα. Γράφει λ.χ. για τη συμμετοχή του Ανθυπολοχαγού Πλαστήρα στη μάχη του Λαχανά:

«Ο Πλαστήρας καβάλα όπως πάντα στο άλογό του γύριζε από Λόχο σε Λόχο του Τάγματός του στην πρώτη γραμμή. Κινούσε τα τμήματα, έδινε οδηγίες, επέβλεπε ο ίδιος την κάθε κίνηση, έδινε διαταγές από δική του πρωτοβουλία κι’ ανέφερε εκ των υστέρων να εγκριθούν. Εγκρίνονταν όλες δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Το ίδιο σαν να του εμπιστεύονταν να διευθύνει αυτός τη μάχη σ’ ολόκληρο τον τομέα του Συντάγματος. Του δόθηκε τόση πρωτοβουλία, που συνεννοούνταν αμέσως με τον Μανουσσογιαννάκη. … Γυρίζει και παίρνει άλλο άλογο … Καβαλάει και ξαναγυρίζει στην πρώτη γραμμή. Απαντάει τον Ταγματάρχη Κατσιμίδη, που με δίκαιη αγωνία ρωτάει: Πες μου τι γίνεται; Πως πάμε; Πρέπει να νικήσουμε απαντάει ο Πλαστήρας. … Το Ελληνικό Πυροβολικό σταμάτησε σ’ αυτόν τον τομέα τη βολή. ΟΙ πεζοί λιποψύχησαν. Ο Πλαστήρας που αντιλήφθηκε αμέσως τον κίνδυνο … έτρεξε στο Πυροβολικό. Βρήκε μπροστά του το Βερέτα. Βολή του φωνάζει. Άρχισε γρήγορα βολή. … Βάλε ψηλά στον αέρα. … Ο Βερέτας υπάκουσε κι’ ετοίμασε τα κανόνια του. … Ο Μανουσσογιαννάκης δεν είχε διατάξει τίποτε, ούτε και ήξερε τίποτε γι’ αυτή την ενέργεια του Πλαστήρα. Τρέχει καλπάζοντας στο Μανουσσογιαννάκη. Του ανέφερε τη διαταγή που έδωκε στο Βερέτα και του ζητάει ενίσχυση Πεζικού. Ο Μανουσσογιαννάκης ενέκρινε τη διαταγή και τον πληροφόρησε πως το Τάγμα που είχε σταλεί προς ενίσχυση στο Κιλκίς διατάχθηκε να γυρίσει πίσω κι’ έφτανε κιόλα κείνη τη στιγμή. Να το του λέει. Έφθασε. … Είναι στη διάθεσή σου. Καλπάζει ο Πλαστήρας στο Τάγμα, που διοικητής του ήταν ο Ταγματάρχης Σταματόπουλος, του δίνει κατεύθυνση και του ορίζει σκοπό, με εντολή να τρέξει το γρηγορότερο κι’ αυτός καλπάζει ξανά στην πρώτη γραμμή, που ύστερα απ’ την πρώτη υποχώρηση, είχε αρχίσει να κλονίζεται πάλι.»

Το τι γράφει ο Ι. Πεπονής για τη συμμετοχή του Ν. Πλαστήρα στις επιχειρήσεις του Αυγούστου του 1922 μπορούμε να το διαβάσουμε στο βιβλίο του Σέφη Αναστασάκου.

«Ο Πλαστήρας και η Εποχή του» του Σέφη Αναστασάκου

«Σελ. 52. Το Απόσπασμα (Πλαστήρα) … θα έπρεπε να καλύψει τα κενά που το τουρκικό πυροβολικό είχε δημιουργήσει ανασκάπτοντας ολόκληρη τη γραμμή άμυνας [7] … Στο μεταξύ μονάδες ολόκληρες διαλύονταν και ο Πλαστήρας προσπαθούσε να συστήσει νέες, από άλλες που εγκατέλειπαν τις θέσεις τους.[8]

»Σελ. 53. Μόλις πήρε τη διαταγή ο Πλαστήρας, διάταξε αμέσως να συγκεντρωθεί το Απόσπασμά του, να κινηθεί δίχως χρονοτριβή και να τον συναντήσει στον υποτομέα, που του είχε οριστεί. Αυτός παίρνοντας τους συνδέσμους μαζί του έτρεξε να φτάσει μπροστά, στη γραμμή της μάχης, να πάρει προσωπική αντίληψη της τακτικής κατάστασης, να ετοιμάσει πρωτύτερα την ενέργειά του, για να επέμβει αμέσως δίχως βραδύτητα.[9] Στη βιασύνη του, οι σύνδεσμοί δεν τον πρόκαναν … προχωρούσε ολομόναχος. Βρήκε τα ορύγματα ολότελα αδειανά. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν. … Τα Κεμαλικά στρατεύματα προήλαυναν με προφύλαξη. Η απόσταση που τους χώριζε απ’ τον Πλαστήρα ήταν ως εφτακόσια μέτρα, ή μπορεί και λιγότερο. Άρχισαν ραγδαία πυρά εναντίον του. Μία σφαίρα τρύπησε το αμπέχονό του στο πλευρό. Μια άλλη τρύπησε τα’ αριστερό μανίκι του.[10] Τα τμήματα του δεξιού είχαν εγκαταλείψει τη θέση τους. Κείνα που μάχονταν ακόμα πιέζονταν δυνατά και κλονίζονταν. Ενθαρρύνει τους αξιωματικούς τους.

»Σελ. 54. Κρατάτε λεβέντες μου, τους λέει. Έφτασαν οι τσολιάδες μου να τους πελεκήσουν. Σε λίγο θα τους πάρουμε στο κυνήγι. Το φτάσιμό του τη στιγμή εκείνη ήταν ακριβώς ό,τι χρειάζονταν. Αναθάρρησαν οι φαντάροι. Ανακόπηκε η ορμητική προέλαση των Κεμαλικών τμημάτων κι’ έδωκε τον καιρό να φτάσει και τα’ Απόσπασμά του. Όταν έφτασε πια κι’ αυτό –που έφτασε χωρίς χασομέρια- ο Πλαστήρας ήταν έτοιμος κιόλα. … Πήρε τους ταγματάρχες του και τους λοχαγούς του και τους εξήγησε την ενέργεια που είχε αποφασίσει, απ’ το κενό που έμενε στην επέκταση του Συντάγματος, που μάχονταν. … Τους καθόρισε αντικειμενικούς σκοπούς, καθόρισε τον τομέα του καθενός και διάταξε άμεση αντεπίθεση.[11] Οι τσολιάδες του … ώρμησαν με ορμή ακράτητη, αλλά πειθαρχημένοι, μεθοδικά, με τάξη.[12] Οι Τούρκοι αναγκάστηκαν αρχικά να κόψουν την ορμή τους. Ύστερα άρχισαν να λυγίζουν κιόλα. Ρίχτηκαν και άλλες εχθρικές δυνάμεις στη μάχη και μαζί με τις αρχικές έκαμαν αντεπίθεση. Επιτίθενται με μανία τα Κεμαλικά τμήματα. Τα υποδέχονταν ασάλευτα με φανατικό πείσμα οι τσολιάδες. Αρχίζει λυσσαλέος αγώνας. … Ο Πλαστήρας όμως μάχεται με το Σύνταγμά του αλύγιστος.[13] Πρωί ακόμα, η ώρα εννιά, ή εννιά και μισή, οι φυγάδες από διάφορα τμήματα της τετάρτης Μεραρχίας πληθύνονταν. Άλλοι προσχηματίζονταν, πως ήταν τάχα τραυματισμένοι. Άλλοι, ολότελα απροσχημάτιστα τράβαγαν κατά κάτου, αποφασισμένοι να μην πολεμήσουν.

»Σελ. 59. Στο μεταξύ μετά από σκληρές μάχες έπεσαν τα υψώματα «Μαύρος Βράχος» και «Πριονοειδής Βράχος», που δέσποζαν του Αφιόν Καραχισάρ και η αμυντική περιοχή του Τηλκί Κηρί Μπελ, ευθύνης της Ι Μεραρχίας κατελήφθη, … Με αντεπιθέσεις όμως του Μικτού Αποσπάσματος Πλαστήρα, ανακαταλαμβάνονται εν μέρει τα υψώματα που προάσπιζαν το Αφιόν Καραχισάρ.[14]

»σελ. 60. Οι επιχειρήσεις όμως αυτές για τον επανέλεγχο των υψωμάτων, είχαν βαριές απώλειες. Η επιχείρηση για το Μαύρο Βράχο από το 3ο τάγμα του 5/42 του Πλαστήρα, με επικεφαλής τον ταγματάρχη Τερτίκα, κόστισε το 80% της δύναμής του.[15] Τελικά το ύψωμα 1310 του Χασάν Μπελ, συνέχιζε να βρίσκεται στα χέρια του 5/42 και οι Τούρκοι παρά τις επιθέσεις τους, δεν κατόρθωσαν να το καταλάβουν.[16] Αιματηρή ήταν και η αντεπίθεση που ενήργησε ο Πλαστήρας με Τάγμα του 5/42 Συντάγματος, προς ανακατάληψη του Καλετζίκ, που το κατέλαβαν οι Τούρκοι το ίδιο πρωί.[17] Η επίθεση ήταν σφοδρή, εξίσου όμως σφοδρή και η αντίσταση των οχυρωμένων. Αλλά η σημαία του Τάγματος αυτού προχωρούσε κατατρυπημένη, ώσπου δεν έμειναν άλλοι για να προχωρήσουν. … Τα ίδια και στο κέντρο αντίστασης Κατσίμπαλη, στο άκρο δεξιό όπως αναπτύσσονταν το Απόσπασμα Πλαστήρα. Ο εκεί 3/42 λόχος του ευζωνικού Συντάγματος, με θυελλώδη προέλαση ανατρέπει τους Τούρκους, αλλά αναγκάζεται να υποχωρήσει μετά την κάμψη του 34ου Συντάγματος που βρισκόταν αριστερά του.[18], [19] Ο Κεμάλ που παρακολουθούσε την εξέλιξη της επιχείρησης με γυμνό μάτι και από απόσταση μόλις 6 χιλιομέτρων δίνει εντολή στην 57η Μεραρχία του και στο διοικητή της Ρεσάτ Μπέη, να καταλάβει το Χασάν Μπελ, μια απόκρημνη κορυφή που την κατείχαν, όπως είπαμε, τσολιάδες του 5/42 και οι οποίοι απέκρουσαν με επιτυχία την επίθεση.[20] Η Τουρκική αυτή δύναμη ανασυντάχθηκε και επανέλαβε την επίθεση, ενισχυόμενη με εφεδρείες.

»Σελ. 61. Αλλά και πάλι απέτυχε οδηγώντας τον Ρεσάτ Μπέη σε αυτοκτονία.

»Σελ. 61. Ο συγγραφέας το βιβλίου τεκμηριώνει την προηγούμενη αναφορά του στο βιβλίο του Γιάννη Καψή «Χαμένες Πατρίδες», επανέκδοση – Λιβάνης, Αθήνα 1989, σελ. 142, περί της οποίας έχουμε αναφερθεί στο άρθρο ΙΙβii. Στο εν λόγω βιβλίο του ο Γιάννης Καψής διακτινίζει τον Πλαστήρα στο φανταστικό ύψωμα «΄Ερικμεν – Κορυφή 1310 του Χασάν Μπελ». Υπενθυμίζουμε ότι το σημαντικότερο ύψωμα του Κ.Α. Καμελάρ ήταν το Καλετζίκ, το οποίο στο υπ’ αριθμό 20 σχεδιάγραμμα της Τουρκικής ΔΙΣ ονοματίζεται Erkmen 1310. Το ύψωμα Χασάν Μπελ βρίσκεται 20 χιλιόμετρα δυτικά του (κατά τους Τούρκους) υψώματος Erkmen 1310, ανήκε στον τομέα ευθύνης της Ι Μεραρχίας και η τιμή της διατήρησης του Χασάν Μπελ υπό την κατοχή των Ελληνικών όπλων ανήκει σε δύο Τάγματα του 5ου Συντάγματος Πεζικού, υπό τη διοίκηση αρχικά του Ταγματάρχη Χαράλαμπου Κατσιμήτρου και μετά τον τραυματισμό του υπό τη διοίκηση του Λοχαγού Γαλή. Η αναφορά στο βιβλίο του Γιάννη Καψή αυτού του ψευδολογήματος, που δυστυχώς έχει αναπαραχθεί απ’ όλους σχεδόν τους αγιογράφους και λιβανιστές του Πλαστήρα, αποτελεί μεγίστη αθλιότητα και προσβάλει βάναυσα τη μνήμη αυτών που έχυσαν το αίμα τους στο Χασάν Μπελ.»[21]

[7] Ο συγγραφέας αναφέρεται αόριστα στο τι θα έπρεπε να κάνει ο Πλαστήρας, αποφεύγοντας όμως να αναφέρει το τι ακριβώς προέβλεπε η εντολή που του ανατέθηκε από τους προϊσταμένους του. Σε κάθε περίπτωση η εντολή που ανατέθηκε στο Συνταγματάρχη Πλαστήρα από το Α΄ Σώμα Στρατού και την IV Μεραρχία δεν προέβλεπε να καλύψει τα κενά, αλλά μετά Τάγματος, Πυροβολαρχίας και της διοικήσεώς του Αποσπάσματός του να ανέλθει στο Καλετζίκ, να αναλάβει τη διοίκηση όλων των δυτικά του Μαύρου Βράχου δυνάμεων και να αντεπιτεθεί για την ανακατάληψη των από πρωίας απολεσθεισών θέσεων του Κέντρου Αντιστάσεως Καμελάρ. Στον Πλαστήρα με την παραπάνω διαταγή ανατέθηκε η πλήρης ευθύνη της άμυνας του Κέντρου Αντιστάσεως Καμελάρ, του οποίου το σπουδαιότερο έδαφος τακτικής σημασίας ήταν το όρος Καλετζίκ. Επομένως ο Πλαστήρας όφειλε να πράξει τα δέοντα προκειμένου να μη χάσει το Καλετζίκ. Δυστυχώς το Καλετζίκ χάθηκε και η ευθύνη της απώλειας ανήκει στον Πλαστήρα επειδή δεν ενήργησε με αίσθημα ευθύνης και όπως του επέβαλαν οι εντολές που του ανατέθηκαν. Βεβαίως εμείς οι Έλληνες επειδή είμαστε μάγκες και νταήδες, αυτά τα απλά πράγματα, που χαρακτηρίζουν ένα κράτος και το στρατό του ως σοβαρούς οργανισμούς, αδυνατούμε να τα αντιληφθούμε και θεοποιούμε ανθρώπους που δεν εκτέλεσαν το καθήκον τους.

[8] Ούτε ο ίδιος ο Πλαστήρας δεν αναφέρει στην Έκθεσή του ότι προσπαθούσε να συστήσει νέες μονάδες. Άλλωστε η συγκρότηση νέων μονάδων ανήκε στη δικαιοδοσία του Αρχιστράτηγου. Όλως αντιθέτως από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο Πλαστήρας ανέλαβε ουσιαστικά τη διοίκηση των Ι/35 και ΙΙ/11 Ταγμάτων που μάχονταν επί του Καλετζίκ.

[9] Ο διοικητής του 1ου Τάγματος Ευζώνων Ταγματάρχης Τσιρώνης με την κατάθεσή του στην Α.Ε.Ε.Δ.Μ.Α. ανατρέπει την επικρατούσα αντίληψη ότι ο Πλαστήρας προηγήθηκε του Αποσπάσματός του.

[10] Ο Πλαστήρας στην Έκθεσή του καμία αναφορά δεν κάνει περί αυτών που αναφέρει ο συγγραφέας. Τα αναφερόμενα βρίσκονται στη σφαίρα της μυθοπλασίας. Όπως αυτά που έχουν αναφερθεί για τις 20 ουλές από σφαίρες και τα 10 κοψίματα από σπάθες που μετρήθηκαν στη σορό του.

[11] Ο συγγραφέας αναφέρεται μάλλον στην αντεπίθεση δια του υπάρχοντος διακένου μεταξύ των Ι και IV Μεραρχιών που ο Πλαστήρας «σχεδίαζε» να εκτελέσει, της οποίας όμως στην Έκθεσή του δεν αναφέρει τον σκοπό στον οποίο απέβλεπε και ποτέ δεν διέταξε την εκτέλεσή της.

[12] Αποκυήματα της φαντασίας του συγγραφέα. Η αντεπίθεση δια του διακένου ουδέποτε εκτοξεύτηκε. Κατά διαταγή του Πλαστήρα καμία αντεπίθεση δεν εκτελέστηκε. Η αντεπίθεση, που κατά την Έκθεση Πλαστήρα εκτόξευσε ο 3ος Λόχος του Λοχαγού Γεωργουσόπουλου, εκτοξεύτηκε εξ ιδίας πρωτοβουλίας του Γεωργουσόπουλου. Αλλά και η αντεπίθεση του Τάγματος Τερτίκα την επομένη, εκτοξεύτηκε εκ πρωτοβουλίας του Τερτίκα.

[13] Κατά την εκτίμηση του γράφοντος και σύμφωνα πάντα με την Έκθεση Πλαστήρα, ο Πλαστήρας έφθασε στο δεξιό της IV Μεραρχίας την 9η πρωινή ώρα. Το 2ο Τάγμα του Πλαστήρα έφθασε στο δεξιό της IV Μεραρχίας τη 1030 ώρα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή το Καλετζίκ, που αποτελούσε κατά τον Πλαστήρα το σπουδαιότερο σημείο της οχύρωσης του Αφιόν Καραχισάρ, παρέμενε στα Ελληνικά χέρια χάρη στην αυτοθυσία των ανδρών του Ι/35 Τάγματος. Ήτοι 5,5 ώρες μετά την έναρξη της Τουρκικής επίθεσης, ο αμυντικός αγώνας στο Καλετζίκ διεξαγόταν μόνο από το Ι/35 Τάγμα. Το 2ο Τάγμα Ευζώνων, όταν τη 1030 ώρα έφθασε (πρώτο) στο δεξιό της IV Μεραρχίας, ο Πλαστήρας δεν το ανέβασε στο Καλετζίκ, αλλά το εγκατέστησε κάτω και δυτικά από το Καλετζίκ, μέχρι και τους Βράχους του Καγιαντιμπί. Το ίδιο συνέβη και με το 1ο Τάγμα Ευζώνων. Στην περιοχή που εγκαταστάθηκε το Απόσπασμα Πλαστήρα ο εχθρός δεν άσκησε σοβαρή πίεση σύμφωνα με τη μαρτυρία του διοικητή της Πυροβολαρχίας που είχε ταχθεί στο ύψωμα 1535.

[14] Το ύψωμα Μαύρος Βράχος είχε καταληφθεί από την 7η πρωινή ώρα. Ο Πλαστήρας ουδεμία αντεπίθεση εκτέλεσε για την ανακατάληψη του Μαύρου Βράχου. Ούτε ο ίδιος στην Έκθεσή του δεν αναφέρει αυτά που γράφει ο συγγραφέας του βιβλίου.

[15] Ο Ταγματάρχης Τερτικάς με το 3ο Τάγμα Ευζώνων δεν αντεπιτέθηκε για να ανακαταλάβει το Μαύρο Βράχο, αλλά το Καλετζίκ. Η αντεπίθεση αυτή εκτελέστηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου και περί αυτής θα αναφερθούμε στο επόμενο κείμενό μας.

[16] Η εν λόγω αναφορά, που κυριαρχεί σε όλες τις βιογραφίες του Πλαστήρα, αποτελεί μία άθλια έως τερατώδη μυθοπλασία. Το Χασάν Μπελ βρισκόταν 20 χιλιόμετρα δυτικά του δεξιού ορίου της IV Μεραρχίας, ανήκε στον τομέα της Ι Μεραρχίας και επ’ αυτού αμύνθηκαν 2 Τάγματα του 5ου Συντάγματος Πεζικού. Και για μία ακόμη φορά επαναλαμβάνεται ότι το «ύψωμα 1310 του Χασάν Μπελ» είναι ένα ύψωμα που δημιουργήθηκε από τους αγιογράφους και τους λιβανιστές του Πλαστήρα. Για πληροφορίες βλέπε σχεδιάγραμμα 12 του παρόντος κειμένου.

[17] Είναι προφανές ότι ο συγγραφέας έχει μπερδέψει τα πάντα και γράφει ότι του κατέβει. Το Καλετζίκ καταλήφθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου και αντεπιτέθηκε για την ανακατάληψή του το 3ο Τάγμα Ευζώνων υπό τον Ταγματάρχη Τερτίκα που μόλις είχε φθάσει στην τοποθεσία.

[18] Δεν υπήρχε Κ.Α. Κατσίμπαλη, αλλά Σ.Σ. Κατσίμπαλη, το οποίο περιελάμβανε μέρος του Καλετζίκ και δυτικότερα την περιοχή μέχρι το ύψωμα 1535. Σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην Έκθεση Πλαστήρα ο 3/42 Λόχος εγκαταστάθηκε τη 1330 ώρα της 13ης Αυγούστου στο βορειοδυτικά του Καλετζίκ αντέρεισμα. Τη 1610 ώρα ο εν λόγω Λόχος αντεπιτέθηκε εξ ιδίας πρωτοβουλίας για να ανακαταλάβει τις θέσεις που εγκατέλειψαν δύο Λόχοι του Ι/35 Τάγματος. Τα γεγονότα αυτά τίθενται υπό αμφισβήτηση από την υπ’ αριθμό 18 διαταγή του Πλαστήρα.

[19] Εδώ ο συγγραφέας ξεφεύγει εντελώς. Το 34ο Σύνταγμα Πεζικού ανήκε στη ΙΙ Μεραρχία και βρισκόταν 70 χιλιόμετρα δυτικά του δεξιού της IV Μεραρχίας. Δυτικότερα και από την Ι Μεραρχία.

[20] Το Χασάν Μπελ είναι ένα χαμηλό οροπέδιο και μόνο τσολιάδες δεν υπήρχαν επί του υψώματος.

[21] Οι αναφορές σε γεγονότα στρατιωτικής ιστορίας χωρίς την τεκμηρίωση τους σε πρωτογενείς πηγές, χωρίς τη χρήση χαρτών και σχεδιαγραμμάτων και τέλος χωρίς τον προσδιορισμό τους στο χρόνο, είναι άστοχη και άνευ αξίας. Όταν μάλιστα οι εν λόγω αναφορές σκοπεύουν να θεοποιήσουν στρατιωτικούς που αποδεδειγμένα δεν εκτέλεσαν τις εντολές τους, τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας είχε λάβει σαφέστατες εντολές από το Α΄ Σώμα και την IV Μεραρχία τις οποίες, όπως ο ίδιος αναφέρει στην Έκθεσή, δεν τις εκτέλεσε. Η μη εκτέλεση εντολών ενώπιον του εχθρού αποτελεί έγκλημα και τιμωρείται στον πόλεμο με ισόβια κάθειρξη, ή θάνατο.

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:28 Οι αντιβενιζελικοί δίστασαν να επιδιώξουν ειρηνική λύση και το μέτωπο κατέρρευσε
Ιστορία Γ Λυκείου

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:35

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:28 Οι αντιβενιζελικοί δίστασαν να επιδιώξουν ειρηνική λύση και το μέτωπο κατέρρευσε
Ιστορία Γ Λυκείου

Το επιδίωξαν . Αλλά οι Τούρκοι είχαν μαξιμαλιστικές θέσεις.

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:36

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:35

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:28 Οι αντιβενιζελικοί δίστασαν να επιδιώξουν ειρηνική λύση και το μέτωπο κατέρρευσε
Ιστορία Γ Λυκείου

Το επιδίωξαν . Αλλά οι Τούρκοι είχαν μαξιμαλιστικές θέσεις.

Όχι λέμε το λέει το βιβλίο ιστορίας ήθελαν να συνεχίσουν τον πολέμο

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:42

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:36

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:35
Το επιδίωξαν . Αλλά οι Τούρκοι είχαν μαξιμαλιστικές θέσεις.

Όχι λέμε το λέει το βιβλίο ιστορίας ήθελαν να συνεχίσουν τον πολέμο

Όταν ο άλλος σου λέει πως θέλει πίσω μέχρι και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που κατέλαβες στον Α΄Βαλκανικό Πόλεμο τότε ο πόλεμος συνεχίζεται. Δεν το έλεγε αυτό το σχολικό βιβλίο ; Οι Βενιζελικοί γιατί δεν επιδίωξαν ειρήνη και προχώρησαν στην Προύσα και στο Ουσάκ και δεν έμειναν στην ζώνη της Σμύρνης ;

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:55

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:42

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:36

Όχι λέμε το λέει το βιβλίο ιστορίας ήθελαν να συνεχίσουν τον πολέμο

Όταν ο άλλος σου λέει πως θέλει πίσω μέχρι και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που κατέλαβες στον Α΄Βαλκανικό Πόλεμο τότε ο πόλεμος συνεχίζεται. Δεν το έλεγε αυτό το σχολικό βιβλίο ; Οι Βενιζελικοί γιατί δεν επιδίωξαν ειρήνη και προχώρησαν στην Προύσα και στο Ουσάκ και δεν έμειναν στην ζώνη της Σμύρνης ;

Είχαμε συνθήκη των σεβρών.
Τα είχαμε πάρει όλα.
Τι άλλο θελαμε;

Υπόψιν συνθηκη σεβρών ήταν η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας και ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

Ζαποτέκος έγραψε: 07 Ιαν 2020, 00:04

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:55

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:42
Όταν ο άλλος σου λέει πως θέλει πίσω μέχρι και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που κατέλαβες στον Α΄Βαλκανικό Πόλεμο τότε ο πόλεμος συνεχίζεται. Δεν το έλεγε αυτό το σχολικό βιβλίο ; Οι Βενιζελικοί γιατί δεν επιδίωξαν ειρήνη και προχώρησαν στην Προύσα και στο Ουσάκ και δεν έμειναν στην ζώνη της Σμύρνης ;

Είχαμε συνθήκη των σεβρών.
Τα είχαμε πάρει όλα.
Τι άλλο θελαμε;

Υπόψιν συνθηκη σεβρών ήταν η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας και ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

Δεν είχαμε την στρατιωτική και οικονομική δύναμη να επιβάλουμε την Συνθήκη των Σεβρών. Αλλά και αυτή μας έδινε μόνο την Ανατολική Θράκη. Για την ζώνη της Σμύρνης θα γινόταν σε 5 χρόνια δημοψήφισμα το οποίο και θα χάναμε αφού οι Τούρκοι ήταν η πλειοψηφία στην περιοχή.

Ζαποτέκος έγραψε: 07 Ιαν 2020, 00:04

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:55

Ζαποτέκος έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:42
Όταν ο άλλος σου λέει πως θέλει πίσω μέχρι και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που κατέλαβες στον Α΄Βαλκανικό Πόλεμο τότε ο πόλεμος συνεχίζεται. Δεν το έλεγε αυτό το σχολικό βιβλίο ; Οι Βενιζελικοί γιατί δεν επιδίωξαν ειρήνη και προχώρησαν στην Προύσα και στο Ουσάκ και δεν έμειναν στην ζώνη της Σμύρνης ;

Είχαμε συνθήκη των σεβρών.
Τα είχαμε πάρει όλα.
Τι άλλο θελαμε;

Υπόψιν συνθηκη σεβρών ήταν η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας και ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

Δεν είχαμε την στρατιωτική και οικονομική δύναμη να επιβάλουμε την Συνθήκη των Σεβρών. Αλλά και αυτή μας έδινε μόνο την Ανατολική Θράκη. Για την ζώνη της Σμύρνης θα γινόταν σε 5 χρόνια δημοψήφισμα το οποίο και θα χάναμε αφού οι Τούρκοι ήταν η πλειοψηφία στην περιοχή.

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 07 Ιαν 2020, 00:18

Ζαποτέκος έγραψε: 07 Ιαν 2020, 00:04

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:55
Είχαμε συνθήκη των σεβρών.
Τα είχαμε πάρει όλα.
Τι άλλο θελαμε;

Υπόψιν συνθηκη σεβρών ήταν η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας και ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

Δεν είχαμε την στρατιωτική και οικονομική δύναμη να επιβάλουμε την Συνθήκη των Σεβρών. Αλλά και αυτή μας έδινε μόνο την Ανατολική Θράκη. Για την ζώνη της Σμύρνης θα γινόταν σε 5 χρόνια δημοψήφισμα το οποίο και θα χάναμε αφού οι Τούρκοι ήταν η πλειοψηφία στην περιοχή.

Συγγνώμη δηλαδή εσύ είσαι αντιβενιζελικός;
Τι θέλατε να κάνει ο Βενιζέλος να κόψει την πούτσα του;
Ο μεγαλύτερος εθνικιστής ηγέτης ήταν και είστε εθνίκια τρομάρα σας.
Με τη συνθήκη των σεβρών η Ελλάδα έγινε η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών (βιβλίο ιστορίας)
Σας τσούζει μετά από 100 χρόνια ο Βενιζέλος;

ΓΕΣΑΡ έγραψε: 07 Ιαν 2020, 00:20

Ζαποτέκος έγραψε: 07 Ιαν 2020, 00:04

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 06 Ιαν 2020, 23:55
Είχαμε συνθήκη των σεβρών.
Τα είχαμε πάρει όλα.
Τι άλλο θελαμε;

Υπόψιν συνθηκη σεβρών ήταν η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας και ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

Δεν είχαμε την στρατιωτική και οικονομική δύναμη να επιβάλουμε την Συνθήκη των Σεβρών. Αλλά και αυτή μας έδινε μόνο την Ανατολική Θράκη. Για την ζώνη της Σμύρνης θα γινόταν σε 5 χρόνια δημοψήφισμα το οποίο και θα χάναμε αφού οι Τούρκοι ήταν η πλειοψηφία στην περιοχή.

Μου αρέσει που προσπαθείς να κάνεις σοβαρή κουβέντα με άτομο που επικαλείται τα σχολικά βιβλία του γυμνασίου ως πηγή