Ασέβαστος έγραψε: 02 Οκτ 2020, 12:38
ΓΑΛΗ έγραψε: 02 Οκτ 2020, 11:43
Ε, όχι και "απόλυτος" ρε Άγι.
Αν θεωρείς ότι κάτι παραπάνω από το 30% των διαζευγμένων αντρών (και πολύ λέω) έχει τόσο την επιθυμία όσο και την οικονομική/πρακτική δυνατότητα να αναλάβει την επιμέλεια των παιδιών (από μηνών μέχρι την εφηβεία) δεν είσαι απόλυτος αλλά αιθεροβάμων.
επειδη απαντησα περιπου το ιδιο (ολοι) να μιλησω και εδω.
καταρχην επιθυμια εχουν ολοι. δυνατοτητα, αλλο θεμα.
αν νομιζεις οτι ειμαι απολυτος, και μπορει να εχεις και δικιο, μπορω να δωσω διαφορετικο ποσοστο. "οσο και οι γυναικες".
ειδικα αν μιλησουμε γ
ια απολυτα ιδιους ορους (δηλαδη οποιος παιρνει το παιδι παιρνει και το σπιτι+διατροφη) θα εχουμε και απολυτα ιδια ποσοτα που θα την διεκδικουν αναμεσα σε αντρες και γυναικες.
μια μικρη διαφοροποιηση μπορει να υπαρχει οτι περισσοτερες γυναικες/λιγοτεροι ανδρες θα ζητησουν να παρουν το βρεφος,
ακριβως τα αντιθετα για εφηβο, οπου οι ανδρες θα ειναι περισσοτεροι.
Οπότε, η όλη ιστορία παίζει στο μπολντ.
Το να θέλεις την κηδεμονία ενός έφηβου, δεν συνεπάγεται και κάτι το τρομερό, έτσι; Γιατί όλοι οι έφηβοι μπορούν να κυκλοφορούν εκτός σπιτιού χωρίς συνοδεία, μπορούν να μένουν μόνοι στο σπίτι, μπορούν να κάνουν ένα τοστ αν είναι τελείως άχρηστοι για κάτι περισσότερο, να ζεστάνουν φαγητό που είναι στο ψυγείο και όλα αυτά
όταν είναι στο σπίτι.
Οπότε, αν η κηδεμονία συνεπάγεται ακριβώς το ίδιο με τη συγκατοίκηση με κάποιο φιλαράκι, δεν είναι και κάτι δραματικό ως ανάληψη ευθύνης, έτσι;
Δεν λέω κάτι διαφορετικό Ασέβαστε και ευχαριστώ που διευκρίνησες το επίμαχο σημείο.
