Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Τεηκ άγουεη, πεζούλι και σταυροποδι. Μετά περπάτημα για χώνεψη και το γλυκο από ζαχαροπλαστειο και παγκάκι. Έκατσα κόσμια όμως γιατί έτρωγα γλυκό.
εύγε. μου θύμισες τα νιάτα μου. τότες που αράζαμε ανέμελοι στις πλατείες, στο λιμάνι, στα σκαλάκια τις γεροκωστοπούλου, που ετρώγαμε σπόρια από το ίδιο σακουλάκι και πίναμε μπύρα απ' το κουτάκι, οι κοπέλες, οι κοπέλες, αχ, δυο-δυο, τρεις-τρεις, μας ρίχνανε ένα βλέμμα και μετά κοιτάζανε αλλού, και το ξημέρωμα μας έβρισκε στον σάββα να πνίγουμε τον πόνο μας με ένα κατρούτσο και καζαντζίδη στο κασσετόφωνο, που ξέραμε τότες, που ξέραμε τι θα μας βρεί;
Naida έγραψε: 13 Ιαν 2021, 21:11
Κεμπάπ και πατάτες ξεχωριστά με κετσαπ-μουστάρδα, κοακολα και μετά μια Λέμον πάι.
Συνήθως το κεμπάπ το αποφεύγω γιατί μου μυρίζει αλλά σήμερα ήθελα να φάω κεμπάπ. Και έφαγα και δεν μου μύριζε. Και σκέφτομαι μήπως είναι η ιδέα μου τις άλλες φορές και νομίζω μυρίζει και σήμερα που ήθελα πολύ να φάω κεμπάπ δεν μου μύριζε; μπορεί.
πού τα έφαγες αυτά μωρ' γαϊδούρα; έξω; πού; ντελίβερυ;
εγώ έχω 2-3 μέρες που τρώω χόρτα, λάχανα, μπρόκολα. πήξαμε στο κρέας τις γιορτές.
Τεηκ άγουεη, πεζούλι και σταυροποδι. Μετά περπάτημα για χώνεψη και το γλυκο από ζαχαροπλαστειο και παγκάκι. Έκατσα κόσμια όμως γιατί έτρωγα γλυκό.
εύγε. μου θύμισες τα νιάτα μου. τότες που αράζαμε ανέμελοι στις πλατείες, στο λιμάνι, στα σκαλάκια τις γεροκωστοπούλου, που ετρώγαμε σπόρια από το ίδιο σακουλάκι και πίναμε μπύρα απ' το κουτάκι, οι κοπέλες, οι κοπέλες, αχ, δυο-δυο, τρεις-τρεις, μας ρίχνανε ένα βλέμμα και μετά κοιτάζανε αλλού, και το ξημέρωμα μας έβρισκε στον σάββα να πνίγουμε τον πόνο μας με ένα κατρούτσο και καζαντζίδη στο κασσετόφωνο, που ξέραμε τότες, που ξέραμε τι θα μας βρεί;
πού τα έφαγες αυτά μωρ' γαϊδούρα; έξω; πού; ντελίβερυ;
εγώ έχω 2-3 μέρες που τρώω χόρτα, λάχανα, μπρόκολα. πήξαμε στο κρέας τις γιορτές.
Τεηκ άγουεη, πεζούλι και σταυροποδι. Μετά περπάτημα για χώνεψη και το γλυκο από ζαχαροπλαστειο και παγκάκι. Έκατσα κόσμια όμως γιατί έτρωγα γλυκό.
εύγε. μου θύμισες τα νιάτα μου. τότες που αράζαμε ανέμελοι στις πλατείες, στο λιμάνι, στα σκαλάκια τις γεροκωστοπούλου, που ετρώγαμε σπόρια από το ίδιο σακουλάκι και πίναμε μπύρα απ' το κουτάκι, οι κοπέλες, οι κοπέλες, αχ, δυο-δυο, τρεις-τρεις, μας ρίχνανε ένα βλέμμα και μετά κοιτάζανε αλλού, και το ξημέρωμα μας έβρισκε στον σάββα να πνίγουμε τον πόνο μας με ένα κατρούτσο και καζαντζίδη στο κασσετόφωνο, που ξέραμε τότες, που ξέραμε τι θα μας βρεί;
Τεηκ άγουεη, πεζούλι και σταυροποδι. Μετά περπάτημα για χώνεψη και το γλυκο από ζαχαροπλαστειο και παγκάκι. Έκατσα κόσμια όμως γιατί έτρωγα γλυκό.
εύγε. μου θύμισες τα νιάτα μου. τότες που αράζαμε ανέμελοι στις πλατείες, στο λιμάνι, στα σκαλάκια τις γεροκωστοπούλου, που ετρώγαμε σπόρια από το ίδιο σακουλάκι και πίναμε μπύρα απ' το κουτάκι, οι κοπέλες, οι κοπέλες, αχ, δυο-δυο, τρεις-τρεις, μας ρίχνανε ένα βλέμμα και μετά κοιτάζανε αλλού, και το ξημέρωμα μας έβρισκε στον σάββα να πνίγουμε τον πόνο μας με ένα κατρούτσο και καζαντζίδη στο κασσετόφωνο, που ξέραμε τότες, που ξέραμε τι θα μας βρεί;
Γιατί τώρα τι κάνεις;
τώρα μας κατάπιε η ανάγκη για επιβίωσις... το ένοχο παρελθόν... ο φόβος για το μέλλον... οι φίλοι γίναν ξένοι... το σώμα μας χωλαίνει... μια ανάμνηση μακρινή, το γλυκό της το φιλί...
εύγε. μου θύμισες τα νιάτα μου. τότες που αράζαμε ανέμελοι στις πλατείες, στο λιμάνι, στα σκαλάκια τις γεροκωστοπούλου, που ετρώγαμε σπόρια από το ίδιο σακουλάκι και πίναμε μπύρα απ' το κουτάκι, οι κοπέλες, οι κοπέλες, αχ, δυο-δυο, τρεις-τρεις, μας ρίχνανε ένα βλέμμα και μετά κοιτάζανε αλλού, και το ξημέρωμα μας έβρισκε στον σάββα να πνίγουμε τον πόνο μας με ένα κατρούτσο και καζαντζίδη στο κασσετόφωνο, που ξέραμε τότες, που ξέραμε τι θα μας βρεί;
Γιατί τώρα τι κάνεις;
τώρα μας κατάπιε η ανάγκη για επιβίωσις... το ένοχο παρελθόν... ο φόβος για το μέλλον... οι φίλοι γίναν ξένοι... το σώμα μας χωλαίνει... μια ανάμνηση μακρινή, το γλυκό της το φιλί...
Έλα ρε μη γερνάς και συ. Αυτό δε μ' αρέσει.
Re: Τι έφαγα έξω, το νήμα του μπεκιάρη.
Δημοσιεύτηκε: 15 Ιαν 2021, 09:30
από perseus
Cavaliere έγραψε: 14 Ιαν 2021, 22:21
Σνίτσελ με σάλτσα μανιταριών.
εύγε. μου θύμισες τα νιάτα μου. τότες που αράζαμε ανέμελοι στις πλατείες, στο λιμάνι, στα σκαλάκια τις γεροκωστοπούλου, που ετρώγαμε σπόρια από το ίδιο σακουλάκι και πίναμε μπύρα απ' το κουτάκι, οι κοπέλες, οι κοπέλες, αχ, δυο-δυο, τρεις-τρεις, μας ρίχνανε ένα βλέμμα και μετά κοιτάζανε αλλού, και το ξημέρωμα μας έβρισκε στον σάββα να πνίγουμε τον πόνο μας με ένα κατρούτσο και καζαντζίδη στο κασσετόφωνο, που ξέραμε τότες, που ξέραμε τι θα μας βρεί;
Γιατί τώρα τι κάνεις;
τώρα μας κατάπιε η ανάγκη για επιβίωσις... το ένοχο παρελθόν... ο φόβος για το μέλλον... οι φίλοι γίναν ξένοι... το σώμα μας χωλαίνει... μια ανάμνηση μακρινή, το γλυκό της το φιλί...
με τα ανεκδιήγητα που πετάς στα πολιτικά, λογικό......
εύγε. μου θύμισες τα νιάτα μου. τότες που αράζαμε ανέμελοι στις πλατείες, στο λιμάνι, στα σκαλάκια τις γεροκωστοπούλου, που ετρώγαμε σπόρια από το ίδιο σακουλάκι και πίναμε μπύρα απ' το κουτάκι, οι κοπέλες, οι κοπέλες, αχ, δυο-δυο, τρεις-τρεις, μας ρίχνανε ένα βλέμμα και μετά κοιτάζανε αλλού, και το ξημέρωμα μας έβρισκε στον σάββα να πνίγουμε τον πόνο μας με ένα κατρούτσο και καζαντζίδη στο κασσετόφωνο, που ξέραμε τότες, που ξέραμε τι θα μας βρεί;
τώρα μας κατάπιε η ανάγκη για επιβίωσις... το ένοχο παρελθόν... ο φόβος για το μέλλον... οι φίλοι γίναν ξένοι... το σώμα μας χωλαίνει... μια ανάμνηση μακρινή, το γλυκό της το φιλί...
με τα ανεκδιήγητα που πετάς στα πολιτικά, λογικό......
αυτά έμαθα, αυτά λέω. εσύ ενηλικιώθηκες στο πχορουμ και στο μπουρδέλα.com και νομίζεις ότι όλοι είναι αβγά και ημιαβγά.
