Το λιγότερο χρήσιμο επάγγελμα

[Rakomelofronas]

Άλλο. Είμαι μεταξύ του κοινωνιολόγου και του εμφυλολόγου ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που κάνουν όσοι ολοκληρώνουν gender studies. Φρικτή σπατάλη πόρων για την οποια οι μελλοντικές γενιές θα μας κρίνουν αυστηρά.

Αν κάθονται και γράφουν ένα σωρό ψέμματα και αερολογίες με την παντόφλα, συνεργαζόμενοι με άλλους ψεύτες για λόγους προπαγάνδας όχι μόνο χρήσιμοι δεν είναι αλλά εγκληματικοί. Όπως και δημοσιογράφοι, ψυχίατροι, πολιτικοί, ιερείς και άλλοι.
Μπορεί αυτοί βέβαια να θεωρούν αυτό που κάνουν θεάρεστο έργο.
Αν όμως κάνουν έρευνα, επισκέπτονται χώρες, μελετούν τους ανθρώπους, τους ακούνε, γράφουν γι' αυτό, κινητοποιούν άλλους, όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα προς το καλύτερο.

Η τεραστια πλειοψηφια τους κρύβεται σε πανεπιστήμια και κομματικες γυαλες ή σερβίρει καφέ γιατί δεν βρίσκει δουλειά στον πραγματικό κόσμο.

[Antares]

Η τεραστια πλειοψηφια τους κρύβεται σε πανεπιστήμια και κομματικες γυαλες ή σερβίρει καφέ γιατί δεν βρίσκει δουλειά στον πραγματικό κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών είναι άχρηστο και αν κρύβεται σε κομματικές γυάλες εγκληματικό. Έτσι δεν μπορούν και οι άξιοι να προσφέρουν. Στα χρόνια μου, των δεσμών, στην τέταρτη τότε δέσμη μαζεύονταν οι κακοί έως μέτριοι. Οι άχρηστοι μαζεύονταν στην πέμπτη. Όλοι αυτοί αποτέλεσαν όμως καλό κομματικό υλικό και διορίσθηκαν στο δημόσιο.

[talaipwros]

Άλλο. Είμαι μεταξύ του κοινωνιολόγου και του εμφυλολόγου ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που κάνουν όσοι ολοκληρώνουν gender studies. Φρικτή σπατάλη πόρων για την οποια οι μελλοντικές γενιές θα μας κρίνουν αυστηρά.

Αν κάθονται και γράφουν ένα σωρό ψέμματα και αερολογίες με την παντόφλα, συνεργαζόμενοι με άλλους ψεύτες για λόγους προπαγάνδας όχι μόνο χρήσιμοι δεν είναι αλλά εγκληματικοί. Όπως και δημοσιογράφοι, ψυχίατροι, πολιτικοί, ιερείς και άλλοι.
Μπορεί αυτοί βέβαια να θεωρούν αυτό που κάνουν θεάρεστο έργο.
Αν όμως κάνουν έρευνα, επισκέπτονται χώρες, μελετούν τους ανθρώπους, τους ακούνε, γράφουν γι' αυτό, κινητοποιούν άλλους, όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα προς το καλύτερο.

Συγγνώμη, οι ψυχίατροι πως συνδέονται;

[Antares]

Συγγνώμη, οι ψυχίατροι πως συνδέονται;

Είχα περισσότερο στο μυαλό μου τα κομμουνιστικά καθεστώτα που όποιον δεν τους άρεσε τον έκλειναν στο ψυχιατρείο με την βοήθεια ψυχιάτρων. Ίσως γίνεται και σήμερα στα δυτικά καθεστώτα.

[ΓΑΛΗ]

Χμμμ... νομίζω ότι στη γωνία του σκεπτικού περιμένει μία πλάνη.
Οι ανάγκες της "κοινωνίας" δεν είναι μετρήσιμες ή προσδιορίσιμες. Υπάρχουν ατομικές ανάγκες που διαχέονται στο σύνολο και συλλογικές (κοινωνικές) ανάγκες που επηρεάζουν το άτομο.
Ένα θεωρητικό παράδειγμα:
- αν μόνον εγώ, ο ψιλομπατίρης, θέλω να ακούω Χέβι Μέταλ στο χωριό μου, δεν πρόκειται κανείς να γίνει επαγγελματίας χεβιμεταλάς και να περιμένει από τον μπατίρη εισόδημα.
- αν ο Νιάρχος ήθελε να ακούσει Χέβι Μέταλ, θα προέκυπταν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα χιλιάδες επαγγελματικά συγκροτήματα Χέβι Μέταλ.

Επιπλέον, η κοινωνική "αίγλη" (επιρροή) του Νιάρχου, ως πρότυπο επιτυχίας, θα μετέτρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα τη συγκεκριμένη δραστηριότητα από περιθωριακή σε βιτρίνα, και θα είχαμε ολόκληρα κοινωνικά ρεύματα προς την κατεύθυνση αυτή (τρόπος ζωής, μίμιση, παραγωγή αξιών κλπ). Και πάει λέγοντας. Με αυτό τον τρόπο θα παράγονταν ζήτηση υπηρεσιών, και θα προέκυπτε επαγγελματικό κενό (νέα ζήτηση) το οποίο φυσικά θα καλύπτονταν σε μικρό χρονικό διάστημα.

Καθένας στο νήμα αυτό φαίνεται να θεωρεί ότι οι περιφερειακές (όχι βασικές για επιβίωση) ανάγκες του ανθρώπου είναι ...δεδομένες. Οι οποίες δεν είναι καθόλου.

Αναρωτιέται κανείς: πχ. ο αστρολόγος είναι αναγκαίος; Η απάντηση έρχεται από την ίδια την πραγματικότητα: η αναγκαιότητα εκφράστηκε. Τώρα προσπαθούμε να κατανοήσουμε γιατί και πώς προκύπτει αυτή η αναγκαιότητα, και ποιες γωνιές της κοινωνικής και ατομικής ζωής καλύπτει;

Όχι, έτσι όπως το θέτεις, ο αστρολόγος σαφώς και δεν είναι αναγκαίος.

Έτσι όπως τίθεται από εμένα, η αναγκαιότητα ή μη κρίνεται από την πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα λέει ότι αυτό που θεωρείς εσύ άχρηστο ως παροχή υπηρεσίας, κάποιος άλλος το θεωρεί χρήσιμο. Και τούμπαλιν.

Αν δεν ήταν αναγκαία η ύπαρξή του, δεν θα υπήρχε. Το πρόβλημά μας δεν είναι να εξορίσουμε διά της βίας τους αστρολόγους στη σφαίρα της φαντασίας, να τους μετατρέψουμε με μαγικό ραβδάκι σε Χόμπιτς ή Ελβς, αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τί εξυπηρετούν, ποια ανάγκη καλύπτουν και γιατί αυτή η ανάγκη δεν καλύπτεται από άλλες υπηρεσίες, συγγενικές, παρεμφερείς ή παρόμοιες.

Και με ποιο μέτρο θα "κρίνουμε" την πηγή αυτής της ανάγκης; Με τη λογική του κρεατοφάγου ή του βέγκαν;

Αλλά τόσο ο αστρολόγος, όσο και κάθε ινφλουέσερ που συνειδητά ή μη λειτουργεί ως δημιουργός τάσης, δημιουργούν καταναλωτικές ανάγκες και υπηρεσίες δηλαδή πηγές εισοδήματος που λειτουργούν περιφερειακά ακόμη και σε άσχετες με το αντικείμενο υπηρεσίες ή προϊόντα. Καλώς ή κακώς, το χρήμα δεν έχει οσμή και είναι μάλλον απαραίτητο ακόμη και σε αμιγώς επιδοματικές πρακτικές.

Αυτό όμως δεν εξηγεί ποια είναι η βαθύτερη η ανάγκη αυτού που τον μισθώνει και γιατί δεν καλύπτεται από το τεράστιο πλήθος των υπόλοιπων υπηρεσιών...

Υποθέτω ότι η ανάλυση αυτής της ανάγκης εξαρτάται από τις ανάγκες και προτεραιότητες του αναλυτή. Οπότε καταλήγουμε πάλι στο ίδιο σημείο.

Ούτως ή άλλως, όλοι έχουμε πρόχειρες κάποιες εξηγήσεις για την αξιολόγηση των αναγκών, τόσο των προσωπικών όσο και των περιφερειακών. Και θα πήγαινα στοίχημα ότι θεωρούμε άχρηστες/ανόητες κλπ τις περιφερειακές, ενώ αντίστοιχα βρίσκουμε κάποιο βαθύτερο και πιο σοβαρό νόημα στις δικές μας.
... Ή όχι;

Ακριβώς γι' αυτό, έγραψα πριν ότι

Κατά τα άλλα, δεν νομίζω ότι υπάρχουν όντως φορουμίτες που θεωρούν ότι οι περιφερειακές ανάγκες (πλην επιβίωσης) είναι δεδομένες. Νομίζω ότι υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν εαυτούς ικανούς να καθορίσουν το σωστό μέτρο.

[stavmanr]

Η πραγματικότητα λέει ότι αυτό που θεωρείς εσύ άχρηστο ως παροχή υπηρεσίας, κάποιος άλλος το θεωρεί χρήσιμο. Και τούμπαλιν.

Δεν θεωρώ τίποτα άχρηστο. Μπορεί απλά να μην είναι χρήσιμο, γενικά ή την παρούσα φάση, σε εμένα. Οι υπηρεσίες προκύπτουν από τις εσωτερικές ανάγκες του ανθρώπου, τόσο του παρέχοντα όσο και του απολαμβάνοντα την υπηρεσία.

Αν δεν ήταν αναγκαία η ύπαρξή του, δεν θα υπήρχε. Το πρόβλημά μας δεν είναι να εξορίσουμε διά της βίας τους αστρολόγους στη σφαίρα της φαντασίας, να τους μετατρέψουμε με μαγικό ραβδάκι σε Χόμπιτς ή Ελβς, αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τί εξυπηρετούν, ποια ανάγκη καλύπτουν και γιατί αυτή η ανάγκη δεν καλύπτεται από άλλες υπηρεσίες, συγγενικές, παρεμφερείς ή παρόμοιες.

Και με ποιο μέτρο θα "κρίνουμε" την πηγή αυτής της ανάγκης; Με τη λογική του κρεατοφάγου ή του βέγκαν;

Αυτό καταρχήν διερευνά η οικονομική επιστήμη.
Ψάχνει δηλαδή αν υπάρχει κάποιος νόμος πίσω από τα πράγματα, κάποια φυσική τάση, κάποιος μαθηματικός τρόπος παραμετροποίησης της αγοράς υπηρεσιών κι αγαθών.

Υποθέτω ότι η ανάλυση αυτής της ανάγκης εξαρτάται από τις ανάγκες και προτεραιότητες του αναλυτή. Οπότε καταλήγουμε πάλι στο ίδιο σημείο.

Είναι κι αυτή μία ανάγκη που πολλές φορές μετατρέπεται σε υπηρεσία-επάγγελμα, καλύπτοντας ταυτόχρονα την ανάγκη του αναλυτή και του υπό ανάλυση ατόμου.

Ούτως ή άλλως, όλοι έχουμε πρόχειρες κάποιες εξηγήσεις για την αξιολόγηση των αναγκών, τόσο των προσωπικών όσο και των περιφερειακών. Και θα πήγαινα στοίχημα ότι θεωρούμε άχρηστες/ανόητες κλπ τις περιφερειακές, ενώ αντίστοιχα βρίσκουμε κάποιο βαθύτερο και πιο σοβαρό νόημα στις δικές μας.
... Ή όχι;

Και οι περιφερειακές ανάγκες δικές μας είναι.
Πχ. η ανάγκη να νιώθεις ζέστη στο κορμί σου δεν είναι βασική. Δεν είναι θέμα επιβίωσης πέρα από ένα επίπεδο (μπορείς να ζήσεις και στους 10-15 βαθμούς το χειμώνα). Είναι θέμα ευχαρίστησης και "ποιότητας ζωής" όπως λέμε. Το ίδιο η ανάγκη σου να σμίξεις με κόσμο (οπότε και πηγαίνεις σε καφετέρειες και μπαρς). Ή η ανάγκη σου να έχεις πρόσβαση σε πληροφορίες και παρέα εξ αποστάσεως (οπότε κάνεις σύνδεση στο ίντερνετ). Κ.ο.κ.

Με μία πρόχειρη ματιά, η καφετέρεια θα ήταν η πιο παράδοξη υπηρεσία: αυτό που κάνεις στο μπαλκόνι σου (καφέ και καθισιό με την παρέα σου) το κάνεις καί στην καφετέρεια μόνο που εκεί το πληρώνεις...χρυσό. Κι όμως, οι καφετέρειες, ειδικά κάποια εποχή, "θέριζαν".

Σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι αναφέρονται υποτιμητικά στα φαινόμενα αυτά με όρους όπως "τεμπελιά", "καταναλωτική μανία" κ.ο.κ. Για εμένα το πρόβλημα δεν βρίσκεται στους τίτλους, αλλά στην κατανόηση του φαινομένου.

[stavmanr]

Συγγνώμη, οι ψυχίατροι πως συνδέονται;

Είχα περισσότερο στο μυαλό μου τα κομμουνιστικά καθεστώτα που όποιον δεν τους άρεσε τον έκλειναν στο ψυχιατρείο με την βοήθεια ψυχιάτρων. Ίσως γίνεται και σήμερα στα δυτικά καθεστώτα.

Αυτά συμβαίνουν και σήμερα, σε μη κομμουνιστικά καθεστώτα. Ειδικά αν ο εγκλεισμένος έχει καλή περιουσία την οποία επιβουλεύονται συγγενείς κι όχι μόνο.

[sys3x]

Βέβαια και ο καλλιτέχνης εξ ορισμού παράγει ένα προιόν που δεν έχει κάποια πρακτική χρήση.....αρα....

Ναι ρε έχεις δίκιο, τι προσφέρει ένας μουσικός πχ; αέρα κοπανιστό. Η μόνη πρακτική χρήση είναι να σας πηδάνε τις γκόμενες, άχρηστοι δλδ και σεις θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό.

[Antares]

Συγγνώμη, οι ψυχίατροι πως συνδέονται;

Είχα περισσότερο στο μυαλό μου τα κομμουνιστικά καθεστώτα που όποιον δεν τους άρεσε τον έκλειναν στο ψυχιατρείο με την βοήθεια ψυχιάτρων. Ίσως γίνεται και σήμερα στα δυτικά καθεστώτα.

Αυτά συμβαίνουν και σήμερα, σε μη κομμουνιστικά καθεστώτα. Ειδικά αν ο εγκλεισμένος έχει καλή περιουσία την οποία επιβουλεύονται συγγενείς κι όχι μόνο.

Kαι όχι μόνο. Ψεύδη, λίβελος, αποκλεισμός από την οικονομική και κοινωνική ζωή, συστάσεις για ψυχίατρο ή με το ζόρι εισαγωγή, είναι πράγματα που μπορούν να συμβούν σε πολλούς από όλες τις κοινωνικές τάξεις και επίπεδα μόρφωσης.
Από αυτούς που έχουν αρχηγό τον πατέρα του ψεύδους κατά τα λόγια του Ιησού.

[Athos]

Η τεραστια πλειοψηφια τους κρύβεται σε πανεπιστήμια και κομματικες γυαλες ή σερβίρει καφέ γιατί δεν βρίσκει δουλειά στον πραγματικό κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών είναι άχρηστο και αν κρύβεται σε κομματικές γυάλες εγκληματικό. Έτσι δεν μπορούν και οι άξιοι να προσφέρουν. Στα χρόνια μου, των δεσμών, στην τέταρτη τότε δέσμη μαζεύονταν οι κακοί έως μέτριοι. Οι άχρηστοι μαζεύονταν στην πέμπτη. Όλοι αυτοί αποτέλεσαν όμως καλό κομματικό υλικό και διορίσθηκαν στο δημόσιο.

τώρα θα μπαίνουν χωρίς εξετάσεις στις αριστερές σχολές Γαβρόγλου, μετά ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα και μετά κατευθείαν στο Δημόσιο.
Τους άλλους άστους να τραβολογιούνται στις δεξιές σχολές και να μεταναστεύουν εξωτερικό

[Antares]

τώρα θα μπαίνουν χωρίς εξετάσεις στις αριστερές σχολές Γαβρόγλου, μετά ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα και μετά κατευθείαν στο Δημόσιο.
Τους άλλους άστους να τραβολογιούνται στις δεξιές σχολές και να μεταναστεύουν εξωτερικό

Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν δεξιές και αριστερές σχολές αλλά οι θετικές επιστήμες, επιστήμες μηχανικών, ιατρική ακόμη και οι φιλολογικές δεν προσφέρονται για πολλά ψέματα, απαιτούν μελέτη και αφοσίωση και προάγουν την κοινωνία. Εδώ οι εχθροί της δημοκρατίας και της αλήθειας είναι η εξαίρεση. Είναι κανόνας όμως, εκεί που βρίσκουν κατάλληλο πεδίο μαζί με όλους τους αδαείς και άχρηστους που μπορούν να μαζέψουν και μπορούν να βιοποριστούν παρασιτικά. Πολλές φορές και με παντεσπάνι.

[ΓΑΛΗ]

Σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι αναφέρονται υποτιμητικά στα φαινόμενα αυτά με όρους όπως "τεμπελιά", "καταναλωτική μανία" κ.ο.κ. Για εμένα το πρόβλημα δεν βρίσκεται στους τίτλους, αλλά στην κατανόηση του φαινομένου.

E ναι, εξαρτάται από τον όρο που χρησιμοποιείς. Η "τεμπελιά" ή το "άραγμα" είναι χαρακτηριστικό των χύμα τύπων. Οι ποιοτικοί δεν είναι "τεμπέληδες" αλλά άνθρωποι που απλώς αντιστέκονται στην "εντατικοποίηση των ρυθμών που απαιτεί ο καπιταλισμός" και δεν "αράζουν" ποτέ, απλώς απολαμβάνουν "στιγμές χαλάρωσης και περισυλλογής".

Αυτό που εννοώ είναι ότι ο τίτλος που δίνεται συνεπάγεται αυτομάτως και την κατανόηση/ερμηνεία του φαινομένου από τον παρατηρητή. Το κατά πόσον αντιλαμβάνεται ο κάθε παρατηρητής τον εαυτό του ως φαινόμενο, είναι άλλο θέμα.

[shrike]

Βέβαια και ο καλλιτέχνης εξ ορισμού παράγει ένα προιόν που δεν έχει κάποια πρακτική χρήση.....αρα....

Ναι ρε έχεις δίκιο, τι προσφέρει ένας μουσικός πχ; αέρα κοπανιστό. Η μόνη πρακτική χρήση είναι να σας πηδάνε τις γκόμενες, άχρηστοι δλδ και σεις θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό.

Εγώ που έκανα ένα ξώφαλτσο πέρασμα από τη μουσική γλύτωσα, ή κι εμένα μου τις πηδούσαν οι ντραμίστες κι οι κιθαρίστες;

[Αγις]

Στας τουριστριας μετρανε τα μπουζουκοειδη.
Στας εντόπιας το ιδιο σε αρκετο βαθμο - εκει καταληγουν στο τελος της βραδιας να κουνηθουν με τσιφτετελια .

[Athos]

Εγώ που έκανα ένα ξώφαλτσο πέρασμα από τη μουσική γλύτωσα, ή κι εμένα μου τις πηδούσαν οι ντραμίστες κι οι κιθαρίστες;

μπασίστας ήσουν ;