20ος αιώνας - σύγχρονη μουσική

[sharp]

Συμφωνώ. Απλά εξηγώ ότι αν κάποιος δεν είναι τόσο καλός όσο ο Μπαχ, δεν σημαίνει ότι είναι μέτριος ή κακός. Μιλάμε για φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής. Απλά ο Μπαχ ήταν πολύ πολύ ξεχωριστός και αρκετά καλύτερος σε σχέση με τους άλλους.

Επειδή τα υπόλοιπα τα έχουμε πει και ξαναπεί, θα πω κάτι μόνο επάνω σε αυτό.

Υπερβάλλεις. Ο Κάντορας τότε, αλλά και σήμερα, δεν ήταν φυσιογνωμία. Ήταν ένας μουσικός που αναλάμβανε την υποχρέωση να συνοδεύει με μουσική τη λειτουργία και άλλες εκδηλώσεις. Ήταν υποχρεωμένος να συνθέτει ώστε να υπάρχει υλικό, ανάλογα με τις προθέσεις της πόλης που υπαγόταν η εκκλησία.

Δεν διαφωνούμε κι εδώ τόσο πολύ. Αν το διατυπώσω λίγο διαφορετικά θα δεις το γιατί. Αν δεν είχε υπάρξει ποτέ ο Μπαχ, ο Χαίντελ, οι Βιβάλντι, Τέλεμαν, και δυο τρεις ακόμα δεν θα είχες αυτό που σήμερα σου φαίνεται ενδιαφέρον στο Μπαρόκ. Δεν θα είχες τις προσδοκίες που έχεις σήμερα κι ο Graupner θα είχε υψηλότερη θέση στην όποια κατάταξη.

Αυτό την υπόθεση δεν μπορώ να την υιοθετήσω και δεν βλέπω το νόημα να το κάνω. Σε τελική ανάλυση ίσως τότε να μην μου άρεσε το στυλ του Μπαρόκ γενικώς.

[ST48410]

Αν κάνω λάθος, τότε ούτε εδώ διαφωνούμε. Μμάλιστα εξήγησα με τεχνικούς όρους πιο πίσω γιατί ο Μπαχ είναι μοναδικό παράδειγμα σε όλη την ιστορία της Μουσικής. Γι' αυτό έχει τη φήμη του μεγαλύτερου μουσικού όλων των εποχών κι έχει φανατικούς λάτρες.

Μα και σε μένα αρέσει πολύ ο Μπαχ. Και αναμφισβήτητα ανήκει μέσα στους κορυφαίους. Από κει και πέρα μπαίνουμε στο πεδίο των υποθέσεων. Το χειροπιαστό είναι αυτό που έχουμε. Τα έργα του και τα έργα των άλλων συνθετών της εποχής του. Και η διαφορά φαίνεται.

[ST48410]

Αυτό την υπόθεση δεν μπορώ να την υιοθετήσω και δεν βλέπω το νόημα να το κάνω. Σε τελική ανάλυση ίσως τότε να μην μου άρεσε το στυλ του Μπαρόκ γενικώς.

Κι εδώ συμφωνούμε. Αν ακούσεις τριτοτέταρτο συνθέτη εκείνης της εποχής, είναι αρκετά κουραστικό. Απλώς επισημαίνω ότι το μέτρο του τι είναι κορυφαίο σε μια εποχή το θέτει πάντα ο καλύτερος. Αν έλειπε αυτός, τότε ο επόμενος καλύτερος κοκ.

Και έχουμε περιπτώσεις όπου χάθηκαν συνθέτες σε εξαιρετικά νεαρή ηλικία. Σκέψου να πέθαινε ο Μπαχ στα 26 χρόνια του όπως ο Pergolesi ή να ζούσε 50 χρόνια παραπάνω ο δεύτερος. Η εξέλιξη της μουσικής μπορεί να είχε πάρει άλλους δρόμους.

[sharp]

Αυτό την υπόθεση δεν μπορώ να την υιοθετήσω και δεν βλέπω το νόημα να το κάνω. Σε τελική ανάλυση ίσως τότε να μην μου άρεσε το στυλ του Μπαρόκ γενικώς.

Κι εδώ συμφωνούμε. Αν ακούσεις τριτοτέταρτο συνθέτη εκείνης της εποχής, είναι αρκετά κουραστικό. Απλώς επισημαίνω ότι το μέτρο του τι είναι κορυφαίο σε μια εποχή το θέτει πάντα ο καλύτερος. Αν έλειπε αυτός, τότε ο επόμενος καλύτερος κοκ.

Και έχουμε περιπτώσεις όπου χάθηκαν συνθέτες σε εξαιρετικά νεαρή ηλικία. Σκέψου να πέθαινε ο Μπαχ στα 26 χρόνια του όπως ο Pergolesi ή να ζούσε 50 χρόνια παραπάνω ο δεύτερος. Η εξέλιξη της μουσικής μπορεί να είχε πάρει άλλους δρόμους.

Με τον Μότσαρτ χάσαμε. Θα είχε πιάσει "Σούμπερτ" αν ζούσε αλλά 30 χρόνια.

[vag_el]

κύριοι είστε σκέτη απόλαυση

ευχαριστούμε για την υπομονή σου να μας διαβάζεις

κι εγώ σας διαβάζω επίσης

[ST48410]

κι εγώ σας διαβάζω επίσης

Καλώς ήρθες!

[ST48410]

Μικρό διάλειμμα στη χρονολογική παράθεση έργων. Battalia à 10 του Heinrich Biber, έργο του 1673

[vag_el]

κι εγώ σας διαβάζω επίσης

Καλώς ήρθες!

[vag_el]

Μικρό διάλειμμα στη χρονολογική παράθεση έργων. Battalia à 10 του Heinrich Biber, έργο του 1673

Σπουδαία σύνθεση,προάγγελος αυτών που θα συμβούν.

Μια απορία.Αυτό το όργανο που μοιάζει με κιθάρα με τις δύο ταστιέρες ,ξέρει κανείς πως λέγεται?

[ST48410]

Μια απορία.Αυτό το όργανο που μοιάζει με κιθάρα με τις δύο ταστιέρες ,ξέρει κανείς πως λέγεται?

μάλλον θεόρβη είναι https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE ... E%B2%CE%B7

[vag_el]

Μια απορία.Αυτό το όργανο που μοιάζει με κιθάρα με τις δύο ταστιέρες ,ξέρει κανείς πως λέγεται?

μάλλον θεόρβη είναι https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE ... E%B2%CE%B7

σ ευχαριστώ

[ST48410]

1897 και ο Charles Ives συνθέτει το Adeste fidelis για όργανο. Μετά το πρώτο λεπτό αρχίζουν οι ομορφιές

[ST48410]

1998-99 και ο ίδιος συνθέτης συνθέτει τον εξηκοστό έβδομο ψαλμό

[ST48410]

Ενώ η τονικότητα είναι παρούσα ως έννοια σε αυτά τα έργα, η αίσθηση του τονικού κέντρου έχει διασαλευτεί πολύ προετοιμάζοντας το έδαφος μαζί με τα υπόλοιπα πρωτοποριακά έργα του τέλους 19ου αιώνα για αυτά που θα γίνουν τον 20ο

[ST48410]

Επαναφέρω εδώ μια ανάρτηση που είχε γίνει σε άλλο νήμα, σε συζήτησή μου με τον hellegennes

Αφαιρετικά έργα μπορείς να έχεις σε διάφορες εποχές αν και δεν είναι βέβαιο ότι τα αντιμετώπιζαν τότε ως τέτοια. Γιατί στην αφαίρεση μπορείς να φτάσεις ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες. Θα είναι άλλης μορφής και άλλης λογικής αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι απίθανο.

Στην μουσική όμως δεν μπορείς να έχεις αυτό 300 ή 500 ή χίλια χρόνια πριν



Αν σου έλεγε κάποιος ότι μπορεί να έχεις πυρηνικούς αντιδραστήρες πριν 3000 χιλιάδες χρόνια θα έλεγες αδύνατον γιατί:
Δεν είχαν τον τρόπο να αποκτήσουν πρόσβαση στα απαιτούμενα ραδιενεργά υλικά
Δεν είχαν τον τρόπο να φτιάξουν μια τέτοια κατασκευή
Δεν είχαν τα μαθηματικά να υπολογίσουν την εκλυόμενη ενέργεια
Δεν είχαν καν ιδέα ότι μπορεί η σχάση της ύλης να εκλύσει ενέργεια
Δεν είχαν τον τρόπο να ψύξουν μια τέτοια κατασκευή
Ακόμα κι αν κάποιος του χάριζε έναν λειτουργικό αντιδραστήρα δεν είχαν ηλεκτρικά δίκτυα και συσκευές για να τον αξιοποιήσουν

Ομοίως μπορώ να σου πω χίλιους τεχνικούς λόγους για τους οποίους το συντακτικό ή γραμματική, τα όργανα, ο τρόπος συναρμογής των φωνών διαφόρων μελωδιών, η αρμονία, οι μικροδομές και οι μακροδομές προηγούμενων εποχών δεν θα είχαν επιτρέψει ένα μουσικό έργο σαν το παραπάνω. Ποτέ και με τίποτα.

Στην ζωγραφική θα μπορούσαν κάπου κάποτε να έχουν γίνει βήματα που δεν αξιοποιήθηκαν από τις επόμενες γενιές. Κάποιοι δηλαδή πολύ παρατηρητικοί καλλιτέχνες να κατάφερναν να αναπαράγουν κάποια πράγματα σωστά παρατηρώντας τον κόσμο γύρω και αυτή η γνώση μετά να χάθηκε. Και να χρειαστούν πολλά χρόνια για να φτάσουν οι καλλιτέχνες να ξαναζωγραφίσουν έτσι

Πχ.



Αυτό όμως δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι θα μπορούσες να έχεις σε προηγούμενη εποχή κάτι σαν και αυτό




Εδώ ισχύει ότι είπαμε για το μουσικό έργο παραπάνω. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεις τέτοιο έργο πριν 200 ή 500 χρόνια. Και όχι, δεν θα χανόταν τόσο εύκολα αν κάτι τέτοιο είχε συμβεί καμιά εκατοστή φορές εδώ κι εκεί διάσπαρτο στην Ιστορία. Δεν θα πέρναγε απαρατήρητο.

Αξίζει να πούμε δυο πραγματάκια παραπάνω πριν προχωρήσουμε στο κυρίως πιάτο (στον 20ο αιώνα).

Αν συμβαίνει το παραπάνω, τι είναι τα έργα που παραθέσαμε από προηγούμενους του 19ου, αιώνες; Είναι εξαιρέσεις, είναι παιχνίδια και είναι στιγμές που ο συνθέτης αντιλαμβάνεται πως μπορεί να κάνει επίμονη και συνεχή χρήση σε ένα στοιχείο που στην εποχή του χρησιμοποιείται σποραδικά και το αποτέλεσμα να θυμίζει μουσική επόμενων εποχών. Να φαίνεται ως κάτι πολύ μπροστά από την εποχή του. Ενώ ουσιαστικά δεν είναι τόσο όσο ακούγεται αρχικά, αν το εξετάσεις προσεκτικά. Είναι και κάποιες φορές η προσπάθεια να μιμηθεί κάποιο ηχητικό εφέ ή να υποβάλλει μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα.

Αναφέρομαι τόσο Battalia à 10 του Heinrich Biber που παρατέθηκε μερικές αναρτήσεις παραπάνω όσο και στις διαφωνίες που ακούγονται στην έναρξη του κουαρτέτου του Mozart Op 16




ή στην έντονη χρωματική κίνηση της φούγκας σε Σι ελάσσονα του Bach




ή στο αριστουργηματικό Crucifixus από την λειτουργία σε Σι ελάσσονα, πάλι του Bach (ακούστε το μια φορά όλοι, θα σας αρέσει)