nik_killthemall έγραψε: 28 Ιουν 2018, 10:40
mrx0 έγραψε: 28 Ιουν 2018, 00:31
Αλλά τι λέμε, τώρα άρχισα να συνειδητοποιώ πως όλα αυτά, ο άθεος ή ένθεος της διπλανής πόρτας δεν τα σκέφτονται καν. Οι λόγοι που υποστηρίζουν την ύπαρξη θεότητας ή μη είναι λιγότερο αναλυτικοί, στους οποίους υπεισέρχονται και ψυχολογικοί/συναισθηματικοί λόγοι. Οπότε για ποιους συζητάμε;
Αν ήταν ψυχολογικοί/συναισθηματικοί καλά θα ήταν, πλειοψηφικώς όμως είναι μίμηση και οπαδοποίηση. Μεγάλη ώθηση της αμιγούς αθεϊας οφείλεται στη μόδα και την ασυνείδητη πρόκληση, ενώ η μεγάλη πλειιοψηφεία των πιστών, είναι κατ'όνομα πιστοί, αφού περιήλθαν στην θρησκεία ασυνείδητα όταν ήταν βρέφη και τους προπαγάνδισαν 2-3 αράδες σε νηπιακή ηλικία και εν συνεχεία ουδέποτε το ερεύνησαν/άγγιξαν.
Ναι κάπως έτσι, οπότε σαν να υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι εξέτασης για την επονομαζόμενη ποιότητα και πίστη των άθεων, ανάλογα με το πώς έγινε κανείς άθεος: α) αν έγινε λόγω αντίδρασης, μόδας, κοινωνίας, μίμησης κλπ, ή β) αν προηγήθηκε μια λογική διαδικασία, ποια ήταν αυτή, ποια τα χαρακτηριστικά της, ήταν χρονοβόρα, επίπονη κλπ. Γιατί άλλο είναι ο πρώτος άθεος και άλλο ο δεύτερος.
Την πρώτη περίπτωση, νομίζω πως τη βλέπετε με τη Γαλή, όπου μου φαίνεται πως υποστηρίζεται κι απ' τους δυο σας η μεγάλη ομοιότητα που δείχνει αυτή η μορφή αθεϊας με άλλα συστήματα, πολιτικά κυρίως. Έτσι εκεί ο άθεος παρουσιάζει την ίδια αγελαία συμπεριφορά με έναν κομματικοποιημένο ή πολιτικά παγιωμένο, οπαδό ομάδας κλπ. Ίσως όμως να διαφέρει σημαντικά από άλλους αντίστοιχους "πιστούς". Από τη στιγμή που ο άθεος έγινε τέτοιος όχι (μόνο) με τη χρήση μιας λογικής επιχειρηματολογίας αλλά και με στοιχεία μη-ορθολογικά, για να βρεθεί η "ποιότητα κ η πίστη του", τα ίδια ορθολογικά και μη στοιχεία θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν, αναμεμιγμένα δηλαδή, κάτι το οποίο έχει μια δυσκολία.
Τη δεύτερη περίπτωση ξεκινήσαμε να τη βλέπουμε μαζί, εδώ ο ορθολογισμός είναι ισχυρότερος, γιατί το ζήτημα εξετάζεται απομονωμένο από άλλα συστήματα που ενδεχομένως δίνουν μια πολιτική, κοινωνική, ίσως και θρησκευτική κι ανθρωπιστική χροιά και ματιά. Το μοναδικό κριτήριο είναι, ή τουλάχιστον θέλει να είναι - άσχετα αν δεν τα καταφέρνει -, η λογική, μακριά από στοιχεία που είναι ξένα προς αυτήν. Οπότε έχουμε να κάνουμε με μια οντολογία, επιστήμη της λογικής, ή φιλοσοφία όπως λέγεται. Μπορεί η μεθοδολογία να είναι αποτυχημένη ή κακή, αλλά νομίζω πως φαίνεται η μεγάλη διαφορά από την πρώτη περίπτωση.
Είναι δεδομένο πως κάθε έλλογη συζήτηση επί του θέματος, ΔΕΝ γίνεται για να περιγράψει την πλειοψηφεία που προφανώς ΔΕΝ ενδιαφέρεται για όλα αυτά και κατά τη γνώμη μου ούτε και οι ηγέτες των θρησκευτικών ιερατείων θα ήθελαν η πλειοψηφεία να ενδιαφέρεται για όλα αυτά.
Ναι κι εγώ έτσι πιστεύω, με τη φιλοσοφία και τον ορθολογισμό δε θα περιγράψουμε την πλειοψηφία των άθεων/ένθεων/θρήσκων, οπότε και δε θα απαντήσουμε στο ερώτημα του νηματοθέτη. Εκτός και αν βρούμε έναν τρόπο μέρος της περιγραφής να αφορά και τους δυο τύπους άθεων.
ή μπορεί να είναι κάποιος που έχει αποδεχθεί ότι είναι ένα ακόμα δίποδο σε έναν πλανήτη, που πρέπει να επιβιώσει χωρίς ιδεολογικά δεκανίκια.
