Τα έχεις μπερδέψει πολύ. Σε μια δημόσια διαβούλευση ας πούμε που προωθείτε ως στάνταρ διαφάνειας, η κυβέρνηση μιλάει με τους διάφορους κοινωνικούς φορείς (stakeholders). Με κοινωνικές οργανώσεις, εταιρίες του κλάδου που επηρεάζει ο νόμος, σωματεία, ακαδημαϊκούς, πάνελ ειδικών.hellegennes έγραψε: 03 Ιούλ 2018, 22:17Ακόμη κι αν αυτό ήταν αλήθεια, που δεν είναι, διότι αφορά πολύ συγκεκριμένα πράγματα, είναι και αλαζονεία και θράσος και χυδαιότητα να ανακοινώνεται έτσι, λες και δεν τρέχει τίποτα, ρε αδερφέ. Λες και είναι νορμάλ να παραμένουν κρυφές οι συζητήσεις για δημόσια θέματα.Dwarven Blacksmith έγραψε: 03 Ιούλ 2018, 22:10 Για σένα. Δεν υπάρχει σε καμία χώρα νόμος που να επιβάλλει απόλυτη διαφάνεια στις συζητήσεις της εκτελεστικής εξουσίας με άλλες κυβερνήσεις αλλά μεταξύ της ίδιας της κυβέρνησης. Η μυστικότητα είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση. Μόνο αν συμφωνηθεί κάτι, ανακοινώνεται.
Αυτό γίνεται γιατί το αντίθετο θα μετέφερε μια διαφορά αρχικών θέσεων προς τα έξω, ο κόσμος θα χωριζόταν σε στρατόπεδα, και μετά θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο οι πολιτικοί θα συμβιβαστούν.
Δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος τρόπος, αλλά δεν είναι τόσο απλό να αμφισβητήσεις τη φιλοσοφία.
Δεν ξέρω αν υπάρχει σε καμμιά χώρα νόμος που να προβλέπει βαθμούς διαφάνειας στις συζητήσεις κι ούτε κι εσύ το ξέρεις. Αυτό που είναι γνωστό και αποτελεί την βάση του βαθμού δημοκρατικότητας ενός πολιτεύματος και τον τρόπο που μετριέται επίσημα, είναι ο βαθμός διαφάνειας και ο διαμοιρασμός των εξουσιών.
Έτσι, ένα κράτος μπορεί να ορίζεται από απόλυτη δημοκρατία ως κατ' επίφαση δημοκρατία. Ξέρεις, την λέξη «δημοκρατία» την έχουν όλες οι χώρες στο όνομά τους.
Αυτό ανήκει στη διαφάνεια. Το τι ειπώθηκε με καθένας από αυτούς, δεν ανήκει στη διαφάνεια (αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι οργανώσεις πάντα λένε τι είπαν, ενώ οι εταιρείες δε λένε σχεδόν ποτέ τι είπαν).


