Κλήρος και Εκκλησίες, ιστορίες αγάπης, μίσους & απάτης.

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

Ανίκανοι να συνεννοηθούν να πουν τα ίδια ψέματα!

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

Τετ, 29/04/2020
Μηνύσεις και οργή Αρχιμανδρίτη για το νέο τραγούδι του Δάντη για τον Θεό.



Νέο τραγούδι κυκλοφόρησε ο γνωστός τραγουδοποιός Χρήστος Δάντης, το οποίο τιτλοφορείται "Δεν υπάρχει Θεός" και συνοδεύεται από βίντεο-κλιπ, προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις από την εκκλησια.

Το τραγούδι λόγω των στίχων που αναφέρονται στη μη ύπαρξη του Θεού έχει εξοργίσει τον Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο , που ζητά να αποσυρθεί άμεσα.

Όπως δήλωσε ο Αρχιμανδρίτης στην εκπομπή "Ευτυχείτε":

"Αυτός ο άνθρωπος ξεπέρασε κάθε όριο! Γενικά ακούμε εις βάρος του Θεού, αλλά όχι να τον μηδενίσουμε και να τον θίξουμε και να ειρωνευτούμε το θείο. Απορώ αυτός ο άνθρωπος πού το πάει, γιατί ξέσπασε έτσι, τι συνέβη. Δεν βλέπει εκκλησίες; Δεν κάναμε Πάσχα; Πώς τα απορρίπτει όλα αυτά; Αυτός το έγραψε, αλλά φταίνει κι αυτοί που δέχτηκαν να το κυκλοφορήσουν. Ζητάω οπωσδήποτε να αποσυρθεί, θίγει όσια και ιερά. Για όνομα του Θεού".

Στο ρεφραίν του τραγουδιού του Χρήστου Δάντη, οι στίχοι έχουν ως εξής:

"Δεν υπάρχει Θεός, μάλλον πέθανε

κι αν υπήρξε ποτέ μας την έκανε

μας παράτησε να ‘ναι πιο άνετος

ή κάπου θά ‘ναι κλεισμένος τρελός

Δεν υπάρχει Θεός κι ούτε νοιάζεται

που ένας κόσμος στα δύο μοιράζεται

κι άν υπάρχει Θεός,είναι άθεος

και μας δουλεύει απο πάνω εντελώς"



Το ekklisiaonline με ανάρτησή του αναφέρει ότι θα κινηθεί νομικά εναντίον του τραγουδιστής:

«Θα κινηθούμε νομικά εναντίον του Χ. Δάντη για το αισχρό τραγούδι «Δεν Υπάρχει Θεός» για τους στίχους «Δεν υπάρχει Θεός, μάλλον πέθανε κι αν υπήρξε ποτέ μας την έκανε, μας παράτησε να ‘ναι πιο άνετος ή κάπου θα ‘ναι κλεισμένος τρελός… Δεν υπάρχει Θεός κι ούτε νοιάζεται που ένας κόσμος στα δύο μοιράζεται κι αν υπάρχει Θεός, είναι άθεος και μας δουλεύει από πάνω εντελώς…».

Θα μάθουν ορισμένοι κύριοι ότι σε αυτή τη χώρα ακόμη δεν έχουν όλα ισοπεδωθεί και θα μας βρουν μπροστά τους.

Συγκεκριμένα θα γίνει μήνυση για κακόβουλη βλασφημία καθώς το τραγούδι εκδηλώνει δημόσια έλλειψη προς τα θεία, σύμφωνα με τον προγενέστερο νόμο 198 και 199 του ποινικού κώδικα (έχουν καταργηθεί) – Διατάραξη θρησκευτικών συναθροίσεων.

Αντικρούει στα άρθρα 5 του Συντάγματος περί θρησκευτικού αισθήματος και άρθρο 13 περί συνειδήσεως.»
https://www.alphanews.live/entertainmen ... theobinteo





Η ΒΛΑΚEIΑ ΧΤΥΠAΕΙ ΚOΚΚΙΝΟ, ΜΑYΡΗ Η ΨΥΧH, ΜΑYΡA ΚΑΙ ΤΑ ΡΟYΧΑ, ΠΙΟ ΜΑYΡΟ ΑΚOΜΑ ΤΟ ΜΥΑΛO, ΠIΣΣΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚOΛΑΣΗ, ΧΑΡΕIΤΕ ΤΟN ΑΠΟΛΑYΣΤΕ ΤΟΝ, OΛΟ ΚΑTΑΡEΣ ΚΑΙ ΒΡΙΣΙEΣ, ΩΡΑIΟΣ ΕIΝΑΙ ΑΥΤOΣ.

https://www.facebook.com/tlandos/videos ... 312323371/

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

4 Μαΐου 2020
Το Βατικανό καλεί τους Καθολικούς να συμμετάσχουν στο Ραμαζάνι.


Ο Πάπας Φραγκίσκος φιλά τον ανώτατο ιμάμη της Αιγύπτου. Φωτογραφία: complicitclergy

Στο Βατικανό πιστεύουν ότι οι Χριστιανοί μπορούν να μοιραστούν με τους Μουσουλμάνους το τελετουργικό τους γεύμα το Ραμαζάνι.

Σύμφωνα με τη δημοσίευση Churchilitant.com το Ποντιφικό Συμβούλιο Διαθρησκευτικού Διαλόγου κάλεσε τους Χριστιανούς να συμμετάσχουν στο τελετουργικό δείπνο του Ισλαμικού Ιφτάρ με την ευκαιρία της μουσουλμανικής εορτής του Ραμαζανιού.

Μήνυμα που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή (αγία ημέρα για τους Μουσουλμάνους – συντ.) 1 Μαΐου 2020, λέει: «Αγαπητοί Μουσουλμάνοι αδελφοί και αδελφές, ο μήνας του Ραμαζανιού είναι περίοδος πνευματικής ίασης και ανάπτυξης, επικοινωνίας με τους φτωχούς, ενίσχυσης των δεσμών με συγγενείς και φίλους».

Σημειώνεται ότι «Για εμάς, τους Χριστιανούς φίλους σας, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να ενισχύσουμε περαιτέρω τις σχέσεις μας μαζί σας, χαιρετώντας σας, καλωσορίζοντάς με αυτή την ευκαιρία και, όπου είναι δυνατόν, μοιράζοντας μαζί σας το ιφτάρ (ιφτάρ είναι βραδινό γεύμα, μετά την ανατολή του ηλίου, κατά τη διάρκεια του μήνα του Ραμαζανιού – συντ.).

Το έγγραφο αναφέρει επίσης ότι «Μουσουλμάνοι αδελφοί και αδελφές» πρέπει να «υπερασπίζονται μαζί» τα τζαμιά και τους ναούς.

Το Churchilitant.com, με τη σειρά του, αναφέρει ότι ο παγκοσμίου φήμης ισλαμιστής λόγιος Robert Spencer δήλωσε ότι «συμμετέχοντας σε ιφτάρ, οι Χριστιανοί βοηθούν στον εορτασμό της επιταγής στην κατάκτηση και υποταγή».

«Το ιφτάρ δεν είναι απλώς ένα γεύμα. Αποτελεί παραβίαση της νηστείας του Ραμαζανιού κάθε βράδυ. Το Ραμαζάνι είναι μήνας αφιερωμένος στην ενίσχυση του σεβασμού στην τήρηση του Ισλάμ και στην ανάπτυξη της δικαιοσύνης. Στο Ισλάμ, το πιο δίκαιο πράγμα είναι η τζιχάντ, η οποία συνήθως περιλαμβάνει τον αγώνα ενάντια στους μη μουσουλμάνους και την υποδούλωσή τους», δήλωσε ο Robert Spencer.

Επιπλέον, είπε ότι ήταν σοκαρισμένος που το Βατικανό έκανε παραλληλισμό «μεταξύ της καταστροφής εκκλησιών και τζαμιών αυτόν τον αιώνα ή σε οποιαδήποτε άλλη εποχή». Σύμφωνα με τον ίδιο, «αυτή η ισοδυναμία καταδεικνύει τον ιστορικό αναλφαβητισμό, καθώς σε όλη την ιστορία χιλιάδες, αν όχι δεκάδες χιλιάδες εκκλησιών έχουν μετατραπεί σε τζαμιά για να αποδειχτεί η υπεροχή του Ισλάμ έναντι του Χριστιανισμού, καθώς και τη νίκη των Μουσουλμάνων έναντι των Χριστιανών».

Νωρίτερα η ΕΟΔ έγραψε ότι ο Καθολικός ιερέας στην Ιρλανδία κάλεσε τους Μουσουλμάνους να προσευχηθούν στον Αλλάχ στο ναό τους.
https://spzh.news/gr/news/71043-vatikan ... mA_ZXdQI14

[The Rebel]

24/03/2016
Αρβελέρ: «Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει; Θα το πω, η εκκλησία»



Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στη μελέτη του Βυζαντίου μιλάει για την ελληνική ιστορική συνέχεια και τη διαλεκτική ανάμεσα στην πολιτική εμβέλεια του Βυζαντίου και τη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας.

Θα έχετε παρατηρήσει πως υπάρχει ένας διχασμός στον ψυχισμό των Ελλήνων για το που ανήκουν. Αντί να αγκαλιάσουμε την ιστορία μας φαίνεται ότι μας βαραίνει τόσο πολύ που προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτή αφήνοντας όμως αναπάντητο το ερώτημα για το που ανήκουμε στο χώρο και στον χρόνο.
Διαβάστε περισσότερα »
https://www.huffingtonpost.gr/2016/03/2 ... 18210.html


Μαΐου 20, 2017
Eγκλήματα βυζαντινών ορθοδόξων χριστιανών-Μέγας Κωνσταντίνος.


Διαβάστε περισσότερα »
https://irreligious-godless.blogspot.co ... svUhqmWxCk


Κυριακή, 22 Ιουλίου 2018
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ!


Διαβάστε περισσότερα »
https://apolloniosblog.blogspot.com/201 ... ewiao6Fc8k


Σάββατο, 31 Δεκεμβρίου 2016
Ο Μέγας Βασίλειος και το Μίσος του για τους Έλληνες.


Διαβάστε περισσότερα »
https://ieraellas-kinimaethnikon.blogsp ... -ClSkFVhew


Τρίτη, 26 Νοεμβρίου 2019
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ: ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΚΑΛΟΓΡΙΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ 150 ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!



Δολοφόνησαν 150 κορίτσια για να τα στείλουν στον παράδεισο και στον Ναζωραίο!! ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!! Είναι καραμπινάτη ανθρωποθυσία στο όνομα του Ναζωραίου!! Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του ιουδαιοχριστιανισμού που χρεώνετε με τα μεγαλύτερα εγκλήματά στην παγκόσμια ιστορία!!! Ακόμα η εκκλησία δεν έχει καταδικάσει την φρικτή αυτή πράξη!!
Διαβάστε περισσότερα »
https://eleusisdiagoridon.blogspot.com/ ... .html#more

[The Rebel]

3 Δεκεμβρίου 2017
Λιαντίνης - Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο.



«Εγώ, αξιότιμοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι η αιτία που θα καταστραφεί
το ανθρώπινο γένος από τον πλανήτη είναι οι θρησκείες.
Γιατί διδάσκουν χωρίς επιστήμη. Θεμελιώνουν απάνω στη φαντασία.»

«Αν ήθελα να ζωγραφίσω τη χειρότερη μορφή της βλακείας,
δεν μπορώ παρά να τη ζωγραφίσω έτσι.
Θα βάλω ένα θεολόγο να κάνει στα παιδιά σου κατήχηση.
Και αν ήθελα να τρελάνω ένα παιδί θα το ‘βαζα να μου πει
τί του ‘μαθε ο θεολόγος στην κατήχηση.»

Που να τα καταλάβουν αυτά οι μαστουρωμένοι απο την θρησκεία υποταγής ;
έχεις απο την μια αυτούς που προσκυνούν Εβραίους χωρίς να το ξέρουν,
και απο την άλλη τους αριστερούς άθεους που προσκυνούν πάλι Εβραίους !!!
δεν τα λέμε εμείς αλλά τα έργα τους....
Δημήτρης Λιαντίνης..



https://aromasofias.blogspot.com/2017/1 ... ost_3.html

[The Rebel]

31/03/2008
Ο αφορισμός της Επανάστασης του 1821 από την Εκκλησία.



Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄Το παρακάτω κατάπτυστο κείμενο συνέταξε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε’. Με το κείμενο αυτό ο Πατριάρχης Γρηγόριος αφορίζει και καταδικάζει την Επανάσταση του 1821.

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο ελληνικό περιοδικό «Λόγιος Ερμής» που τυπώνονταν στην Βιέννη της Αυστρίας.
Το κείμενο αναφέρεται κι αργότερα στο βιβλίο Ιστορίας του Ιωάννη Φιλήμονος, του 1856. Φυσικά αυτό το κείμενο δεν διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.

Είναι σημείο διαμάχης σήμερα, το αν ο Γρηγόριος αφόρισε την Επανάσταση κάνοντας έναν ελιγμό στην πίεση της Οθωμανικής Πύλης, ή ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια με στόχο να περισώσει τα κεκτημένα της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πάντως, ότι ο ίδιος «εθνομάρτυρας» Πατριάρχης είχε αφορίσει επίσης τον Ρήγα Φεραίο και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ενώ όπως πολύ εύστοχα σχολιάζει ο ιστορικός Ιωάννης Κορδάτος «Οι πραγματικοί πατριώτες που έχουν μεγάλα ηγετικά πόστα, θυσιάζονται σε τέτοιες στιγμές».

Η Εκκλησία φυσικά υποστηρίζει την πρώτη εκδοχή και με βάση και την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών (τομ. ΙΒ’, σ. 130β), ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαμηνύει προς τους Σουλιώτες:

Ο Πατριάρχης βιαζόμενος υπό της Πόρτας σας στέλνει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρείται αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου.

Σημείο τριβής αποτελεί και το αν αποσύρθηκε τελικά εκ των υστέρων ο αφορισμός. Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι ο αφορισμός ουδέποτε αποσύρθηκε από την ελληνική Εκκλησία μέχρι τις μέρες μας. Η Εκκλησία υποστηρίζει ότι αποσύρθηκε μυστικά, γι’ αυτό άλλωστε κρεμάστηκε ο Γρηγόριος από τους Τούρκους. Ο ίδιος ο Σουλτάνος στην προκήρυξή του για το θάνατο του Πατριάρχη, αν και τον κατηγορεί για «πλαστά δείγματα αφοσιώσεως», δεν αναφέρεται άμεσα στον αφορισμό:

Ο δόλιος Ρωμηός Πατριάρχης, καίτοι κατά το παρελθόν είχε δώσει πλαστά δείγματα αφοσιώσεως, όμως κατά την περίπτωσιν ταύτην, μη δυνάμενος να αγνοή την συνωμοσίαν της επαναστάσεως του έθνους του […], όμως ένεκα της εμφύτου διαφθοράς της καρδίας του, ου μόνον δεν ειδοποίησε, ουδέ επετίμησε τους αφελείς […], αλλά, κατά τα φαινόμενα, αυτός ο ίδιος, όπισθεν των παρασκηνίων, έδρα κρυφίως, ως αρχηγός της επαναστάσεως…

Τα γραπτά όμως μένουν… Εκτός από τον αφορισμό, ο Γρηγόριος Ε’ είχε αποστείλει και δύο ακόμη εγκυκλίους: Μία ανοιχτή για να διαβαστεί στους κληρικούς και μία ακόμη εμπιστευτική προς τους μητροπολίτες, αν αγνοία του Σουλτάνου, την οποία φυσικά κανένας δεν τον υποχρέωσε να συντάξει.

Αξίζει να σημειωθεί, πως οι «πατέρες» υπέγραψαν τον αφορισμό πάνω στην Αγία Τράπεζα (αναφέρεται άλλωστε και μέσα στο κείμενο), προσδίδοντας έτσι με αυτή την συμβολική κίνηση όλη την «ιερότητα» που απαιτούνταν και αποδεικνύοντας την σημασία που του έδιναν, διαψεύδοντας ταυτοχρόνως τους ισχυρισμούς περί εξαναγκασμού.

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του αφορισμού, μαζί με τα ονόματα όσων το προσυπέγραψαν…

Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης.

Οι τω καθ’ ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ’ ημάς του Χριστού μεγάλης εκκλησίας και εκάστης επαρχίας ευλαβέστατοι ιερείς και οσιότατοι ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου του Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ’ ημών δε ευχή, ευλογία και συγχώρεσις.

Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ’ αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τη θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε.

Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο,τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μη ώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης. Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αένναος της εφ’ ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ’ από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία από αδόξου και ασήμου τον προήγαγεν εις δόξας και τιμάς· τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ετίμησε και με τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα λαών.

Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας.

Διά να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το όνομα της Ρωσσικής Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους στοχασμούς και τα κινήματά των πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν και προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα διατρέχοντα, υπομνήσας το βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την διάλυσιν των τοιούτων κακών· και τόσον εκ της ειδοποιήσεως ταύτης, όσον και από τα έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και από άλλους πιστούς ομογενείς επαρρησιάσθησαν, έγεινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου.

Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ’ εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία.

Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον εναντίον παντός του γένους. Και αγκαλά είναι γνωστόν, ότι, όσοι είναι κατηρτισμένοι τω όντι εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς φύλακες δεν θέλουν δώσει ευηκοιαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων εκείνων και κακόβουλων· επειδή όμως είν’ ενδεχόμενον να σηνηρπάσθησάν τινές και παρασυρθώσι και άλλοι, διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημας ιερωτάτων συναδελφών, του μακαριωτάτου πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτών, των αφ’ εκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων και όλων των εν τη βασιλευούση ορθοδόξων μελών εκάστης τάξεως και εκάστου βαθμού, συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι των ενοριών, τοις προεστώσι και ευκαταστάτοις των κωμοπόλεων και χωρίων, και πάσιν απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις να διακηρύξετε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων ανθρώπων, και να τους αποδείξετε και να τους στηλιτεύσετε πανταχού ως κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, και να προσέχετε όσον το δυνατόν εις τας απάτας αυτών και ραδιουργίας, γινώσκοντες, ότι η μόνη απόδειξις της αθωότητος των είναι να εμφανίσωσιν όσα γράμματα λάβωσι τυχόν εις χείρας περί της αυτής υποθέσεως, ή ειδήσεις μάθωσι, και να παρρησιάσωσιν οι μεν ενταύθα εν βασιλευούση προς ημάς, οι δ’ εν τοις έξω μέρεσιν εις τους κατά τόπον αρχιερείς και τους διοριζομένους παρ’ ημών εκκλησιαστικούς εξάρχους και τους βασιλικούς εξουσιαστάς και διοικητάς, δηλοποιούντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελαν φωραθή ότι ενεργούν ανοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτήρος, καθότι οι τοιούτοι διαταράττουσι την γενικήν ησυχίαν, και κατακρημνίζουσι τους αδυνάτους και αθώους ομογενείς μας εις της απωλείας το βάραθρον.

Και τόσον υμείς οι αρχιερείς, οι μοναστηριακοί, οι ιερωμένοι, και οι προεστώτες και ευκατάστατοι και πρόκριτοι εκάστου τόπου με την άγρυπνον προσοχήν σας, όσον και οι λοιποί εκάστης τάξεως και βαθμού άνθρωποι με τας εκ μέρους σας αδιαλείπτους συμβουλάς και νουθεσίας, και κατά τας πατρικάς και προνοητικάς εκκλησιαστικάς ημών οδηγίας και παραινέσεις να γενήτε εδραίοι και αμετακίνητοι επί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, και εξ όλης ψυχής και καρδίας σας να διαφυλλάττετε την πίστιν και κάθε υποταγήν και ευπείθειαν εις αυτήν την θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένην κραταιάν και αήττητον βασιλείαν, και να αποδεικνύετε εντελώς με όλα τα πραγματικά της ειλικρινείας σημεία, καθότι η μετ’ ευχαριστίας και ειλικρινείας υποταγή χαρακτηρίζει και την προς Θεόν αγάπην και πίστιν, και την προς τας θείας αυτού εντολάς και τας υπαγορεύσεις των θείων νόμων και ιερών κανόνων υπακοήν, και την ευγνωμοσύνην της καρδίας ημών διά τ’ άπειρα ελέη, οπού απολαμβάνομεν παρά της βασιλικής φιλανθρωπίας.

Επειδή δε προς τοις άλλοις εγένετο γνωστόν, ότι οι το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα επινοήσαντες, και εταιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι προς αλλήλους συνεδέθησαν και με τον δεσμόν του όρκου, γινωσκέτωσαν, ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης, είναι αδιάκριτος, και όμοιος με τον όρκον του Ηρώδου, όστις, διά να μη φανή παραβάτης του όρκου του, απεκεφάλισεν Ιωάννην τον βαπτιστήν. Αν ήθελεν αθετήσει τον παράλογον όρκον του, τον οποίον επενόησεν η άλογος επιθυμία του, έζη βέβαια τότε ο θείος πρόδρομος, ώστε ενός απλού όρκου επιμονή έφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η επιμονή άρα του όρκου εις διατήρησιν των υποσχεθέντων παρά της φατρίας αυτής, πραγματευομένης ουσιωδώς την απώλειαν ενός ολοκλήρου γένους, πόσον είναι ολεθρία και θεομίσητος είναι φανερόν· εξ εναντίας, η αθέτησις του όρκου αυτού, απαλλάττουσα το γένος εκ των επερχομένων απαραμυθήτων δεινών, είναι θεοφιλής και σωτηριώδης. Διά τούτο τη χάριτι του παναγίου Πνέυματος έχει η εκκλησία αυτόν διαλελυμένον, και αποδέχεται και συγχωρεί εκ καρδίας τους μετανοούντας και επιστρέφοντας, και την προτέραν απάτην ομολογούντας, και το πιστόν ρεαγιαλίκι αυτών εναγκαλιζομένους ειλικρινώς.

Ταύτα αμέσως να κοινολογήσετε εις όλους του γνωστούς σας, και να κατασταθήτε όλοι προσεκτικώτεροι, ανατρέποντες και διαλύοντες ως αραχνιώδη υφάσματα, όσα η απάτη και η κακοβουλία των πρωταιτίων εκείνων καθ’ οιονδήτινα τρόπον συνέπλεξε. Επειδή, εάν, ο μη γένοιτο, δεν ήθελε καθαρισθή η θανατηφόρος αύτη λύμη, και φωραθώσί τινες τολμώντες εις επιχειρήματα εναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά οπού οι τοιούτοι έχουσι να παιδευθώσι χωρίς ελέους και οικτιρμών (μη γένοιτο, Χριστέ βασιλεύ!) αμέσως θέλει εξαφθή η δικαία οργή του κράτους του καθ’ ημών, και ο θυμός τής εκδικήσεως γενικός των εχλιϊσλάμιδων, και θέλουν εκχυθή τόσων αθώων αίματα αδίκως και παραλόγως, καθώς αποκριματίστως ταύτα πάντα διεσάλπισεν η κραταιά και αήττητος βασιλεία διά του εκδοθέντος και επ’ ακροάσει κοινή ημών αναγνωσθέντος υψηλού βασιλικού προσκυνητού ορισμού.

Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ’ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς· ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας· ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.

Τα αυτά δε και κατά της αρχιερωσύνης σας και ιερωσύνης σας επανατείνομεν, εαν μη βαδίσετε, εις όσα εν Πνέυματι αγίω αποφαινόμεθα δια του παρόντος εκκλησιαστικώς, εάν δεν δείξετε εν έργω την επιμέλειάν σας και προθυμίαν εις την διάλυσιν των σκευωριών, εις την αναστολήν των καταχρήσεων και αταξιών, εις την επιστροφήν των πλανηθέντων, εις την άμεσον και έμμεσον καταδρομήν και εκδίκησιν των επιμενόντων εις τα αποστατικά φρονήματα, εάν δεν συμφωνήσετε τη εκκλησία του Θεού, και, εν ενί λόγω, εάν καθ’ οιονδήτινα τρόπον δολιευθήτε και κατενεχθήτε κατά της κοινής ημών ευεργέτιδος κραταιάς βασιλείας, έχομεν υμάς αργούς πάσης ιεροπραξίας, και τη δύναμει του παναγίου Πνεύματος εκπτώτους του βαθμού της αρχιεροσύνης και ιερωσύνης και το πυρί της γεέννης ενόχους, ως την κοινήν του γένους απώλειαν προτιμήσαντας. Ούτω τοίνυν γινώσκοντες, ανανήψατε προς Θεού και ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς και γενικώς παρακελευόμεθα, και μη άλλως εξ αποφάσεως, ότι περιμένομεν κατά τάχος την αισίαν των γραφομένων αποπεράτωσιν, ίνα και η του θεού χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών.
αωκα’ εν μηνί Μαρτίω.

Υπεγράφη συνοδικώς επάνωθεν του ιερού θυσιαστηρίου παρά της ημών μετριότητος και της μακαριότητός του και πάντων των συναδέλφων αγίων αρχιερέων.

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αποφαίνεται.
Ο Ιεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
Ο Καισαρίας Ιωαννίκιος.
Ο Νικομηδείας Αθανάσιος.
Ο Δέρκων Γρηγόριος.
Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
Ο Βιζύης Ιερεμίας.
Ο Σίφνου Καλλίνικος.
Ο Ηρακλείας Μελέτιος.
Ο Νικαίας Μακάριος.
Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
Ο Διδυμοτοίχου Καλλίνικος.
Ο Βάρνης Φιλόθεος.
Ο Ρέοντος Διονύσιος.
Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος.
Ο Τουρνόβου Ιωαννίκιος.
Ο Πισειδίας Αθανάσιος.
Ο Δρύστας Ανθιμος.
Ο Σωζοπόλεως Παίσιος.
Ο Φαναρίου και Φερσάλων Δαμασκηνός.
Ο Ναυπάκτου και Άρτης Άνθιμος.
https://www.pare-dose.net/128?fbclid=Iw ... RM2fys6i98

[The Rebel]

19/04/2020
Όταν αναθεματίστηκαν από την Εκκλησία Ροΐδης και «Πάπισσα Ιωάννα»
Ο αφορισμός του συγγραφέα και το πολύκροτο έργο του.



Θεωρείται ως ένα από τα πιο πρωτοποριακά μυθιστορήματα της ελληνικής πεζογραφίας του 19ου αιώνα, το σπουδαιότερο έργο του Εμμανουήλ Ροΐδη κι ένα από τα σπουδαιότερα ελληνικά μυθιστορήματα. Είναι η «Πάπισσα Ιωάννα», το «αναθεματισμένο» έργο του σπουδαίου Έλληνα λογοτέχνη που καταδικάστηκε από την Ελληνική Εκκλησία ως «αντιχριστιανικόν και κακόηθες».

Ο μύθος (γι’ άλλους η ιστορία) της Ιωάννας που ξεγέλασε τους πάντες κι έφτασε μέχρι το παπικό αξίωμα, είχε γοητεύσει τον Ροΐδη όταν τον πρωτάκουσε μικρός στη Γένοβα. Και συνεχίζει να γοητεύει το κοινό μέχρι και σήμερα.

Ωστόσο, όταν εκδόθηκε το μυθιστόρημα το 1866 με τον χαρακτηρισμό από τον ίδιο τον συγγραφέα «μεσαιωνική μελέτη», προσέκρουσε πάνω σε αντιδράσεις… μεσαιωνικού τύπου. Και μπορεί η ιστορία να έχει να κάνει με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, όμως η Εκκλησία της Ελλάδας αντέδρασε έντονα με τη δημοσίευση του έργου, μιας και σε αυτό έβλεπε πως κρίνονταν αρνητικά από τον συγγραφέα κάποιες πρακτικές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το αποτέλεσμα; Ο Ροϊδης και το έργο του αφορίστηκαν από την εκκλησία.

Ποια ήταν η Πάπισσα Ιωάννα;
Η ιστορία της τοποθετείται χρονικά τον 9ο αιώνα, ωστόσο, για πρώτη φορά ακούστηκε τον 13ο αιώνα και σύντομα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, ενώ για αιώνες πίστευαν πως ήταν πραγματική ιστορία.

Την πρώτη γραπτή αναφορά για την Πάπισσα Ιωάννα τη συναντάμε στο έργο του 13ου αιώνα «Chronica universalis, Mettensis». Σύμφωνα με το συγγραφέα, Ζαν ντε Μειγύ, υπήρχε ένας ανώνυμος Πάπας που δεν καταγράφτηκε στη λίστα των αρχιεπισκόπων της Ρώμης επειδή ήταν γυναίκα μεταμφιεσμένη σε άντρα και που με τις ικανότητές της κατάφερε να αναρριχηθεί στο αξίωμα του προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Ωστόσο, ακόμη και ο χρονικογράφος δεν ήταν βέβαιος για το κατά πόσο ήταν βάσιμη η ιστορία, επισημαίνοντας πως χρειάζεται επαλήθευση.



Η πιο γνωστή εκδοχή της ιστορίας για την πάπισσα προέρχεται από το «Χρονικόν για τους Πάπες και τους αυτοκράτορες» που γράφτηκε από έναν μοναχό του τάγματος των Δομινικανών. Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, επρόκειτο για μία Αγγλίδα που έφτασε στη Ρώμη και μεταμφιεσμένη σε άντρα κατάφερε να γίνει μοναχός, παίρνοντας με το όνομα Johannes Anglicus. Χάρη στη μόρφωση και τους τρόπους της έγινε ιδιαίτερα συμπαθητική και σύντομα κατάφερε να ανέβει τις βαθμίδες της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας μέχρι που εκλέχθηκε Πάπας –και μάλιστα παμψηφεί- μετά τον θάνατο του Λέοντα Δ’ (855). Η θητεία της πάπισσας Ιωάννας διήρκεσε δύο χρόνια, εφτά μήνες και τέσσερις ημέρες, οπότε και αποκαλύφθηκε η ταυτότητά της.

Κατά τη διάρκεια μιας πομπής η Πάπισσα έπεσε από το άλογο και μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των παρευρισκόμενων, έφερε στο φως ένα μωρό. Για το τέλος της υπάρχουν διάφορες εκδοχές: μία την θέλει να πέθανε κατά τη διάρκεια της γέννας. Και άλλη, πως λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από το εξαγριωμένο πλήθος.

Ο αφορισμός του Ροΐδη.
Το 1866 ο Εμμανουήλ Ροΐδης εξέδωσε την «Πάπισσα Ιωάννα». Η ιστορία που εκτυλίσσεται τον 9ο αιώνα μ.Χ. αφορά μία νεαρή κοπέλα, κόρη ιεραποστόλου, η οποία, όταν έμεινε ορφανή, μεταμφιέστηκε σε άντρα και μπήκε σε μοναστήρι. Εκεί γνωρίζει και έναν επισκέπτη μοναχό, τον οποίο ακολουθεί και ζει μαζί του για 7 χρόνια στο ίδιο κελί σε ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων.



Οι δυο τους έφυγαν από το μοναστήρι και ταξίδεψαν σε αρκετές χώρες, ώσπου στην Αθήνα, η Ιωάννα εγκατέλειψε τον σύντροφό της και πήγε στη Ρώμη, όπου με τις ικανότητές της κατάφερε να αναρριχηθεί στον Παπικό θρόνο. Ωστόσο, είχε μείνει έγκυος από τον εραστή της και κατά τη διάρκεια μίας λιτανείας το έκπληκτο πλήθος είδε τον… Πάπα Ιωάννη να γεννά ένα ημιθανές βρέφος και να λιθοβολείται μέχρι θανάτου από οργισμένο πλήθος.

Ο Ροΐδης με το έργο του επιχείρησε να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά η κριτική του απευθυνόταν και στην Ορθόδοξη, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Ελληνικής εκκλησίας. Εναντίον του Ροΐδη στράφηκαν πολλοί κληρικοί, με πρωτοστάτη τον Μακάριο Καρυστίας, ο οποίος με «πύρινα» άρθρα στον Τύπο εξαπέλυε επίθεση κατά του λογοτέχνη.

Η Ιερά Σύνοδος με εγκύκλιό της αναθεμάτισε τον συγγραφέα και το έργο του ως «κακόηθες και βλάσφημον», ζητώντας την παρέμβαση του κράτους για την απαγόρευση κυκλοφορίας του βιβλίου, κάτι που τελικά δεν έγινε.

Στον αφορισμό του έργου ο Ροΐδης απάντησε αρχικά με χιούμορ με τις υποτιθέμενες «Επιστολές ενός Αγρινιώτου» και με την υπογραφή Διονύσιος Σουρλής (στην εφημερίδα Αυγή, Μάιος 1866). Στη συνέχεια, όμως, με έναν πιο σοβαρό και δηκτικό τόνο, με το «Ολίγαι λέξες εις απάντησιν της αφοριστικής εγκυκλίου της Συνόδου», τοπθετήκε για το εκκλησιαστικό ανάθεμα.

Ο συγγραφέας πέθανε στην Αθήνα στις 7 Ιανουαρίου 1904, από καρδιακή προσβολή. Και όπως γράφτηκε στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ : «Προχθές την πρωίαν ενώ ο συγγραφεύς έπνεε τα λοίσθια, η Ιερά Σύνοδος προέβη εις την άρσιν του αφορισμού, μεθ ό ο ετοιμοθάνατος εκοινώνησε των αχράντων μυστηρίων».
https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro ... ssa-ioanna

[The Rebel]

18/04/2020
Τι έψαχναν οι Ναΐτες στην Ιερουσαλήμ.



Δεν θα βρεις σε ολάκερη την Ιστορία άλλη αποκρυφιστική οργάνωση που να πυροδοτεί διαχρονικά τέτοιο ενδιαφέρον, τόσο επιστημονικό όσο και συνωμοσιολογικό.

Γιατί καμιά άλλη δεν ήταν όπως οι Ναΐτες, το περιβόητο ή διαβόητο, ανάλογα ποιον θα ρωτήσεις, χριστιανικό μοναστικό τάγμα με το τουλάχιστον διπλό προσωπείο.
Πίσω από τη θεόσταλτη αφοσίωση κρυβόταν βλέπετε η απόλυτη αιρετικότητα. Εδώ τίποτα δεν ήταν όπως έδειχνε. Πιθανότατα.

Η καταγεγραμμένη ιστορία τους είναι εξάλλου αρκούντως δηλωτική: Οι Φτωχοί Συστρατιώτες του Τάγματος του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα κατάφεραν να μεταμορφωθούν από υπερασπιστές των χριστιανικών καραβανιών στους Αγίους Τόπους σε τραπεζίτες πανευρωπαϊκού κύρους, να συγκεντρώσουν αμύθητα πλούτη και να αφοριστούν τελικά από τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία τους κυνήγησε στο τέλος ανηλεώς.

Κι αν η διαχωριστική γραμμή μεταξύ θρύλου και πραγματικότητας παραείναι δυσδιάκριτη στις μέρες μας, το ερώτημα του παρελθόντος παραμένει εξίσου επιτακτικό: πώς απέκτησαν οι μοναχοί-μαχητές τόση δύναμη που να μπορούν να γονατίζουν κραταιές ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες;

Πώς έπεισαν τον παντοδύναμο Πάπα να τους εκχωρήσει τέτοιο κύρος; Βρήκαν τελικά αυτά που πάντα αναζητούσαν, τα ιερά κειμήλια της χριστιανοσύνης;



Ποιοι ήταν οι Ναΐτες Ιππότες.
Η Ιερουσαλήμ έπεσε ξανά σε μουσουλμανικά χέρια το 1065 μ.Χ. και η ασφάλεια των χριστιανών προσκυνητών στους Αγίους Τόπους έγινε και πάλι μέγα ζητούμενο. Τα καραβάνια στη Μέση Ανατολή αντιμετώπιζαν πια ανήκουστες απειλές και κάποιος έπρεπε να τα υπερασπιστεί.

Το έκαναν 9 μοναχοί ιππότες από τη Γαλλία, με επικεφαλής τον Hugues de Payens, που σχημάτισαν προοδευτικά αυτό που θα έμενε στην Ιστορία ως τάγμα «Φτωχοί Συστρατιώτες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα».

Δυο δεκαετίες μετά την Α’ Σταυροφορία, οι Ναΐτες Ιππότες είναι ήδη γνωστοί στη Μέση Ανατολή, χαρίζοντας ασφαλές πέρασμα στους χριστιανούς προσκυνητές. Σύντομα θα αποκτήσουν όμως τρομακτική δύναμη και μια μαύρη Παρασκευή και 13 του Οκτωβρίου του 1307 θα συλληφθούν στη Γαλλία, θα καταδικαστούν με συνοπτικές διαδικασίες και θα ριχτούν στην πυρά.

Πάπας Κλήμης Ε’ και Φίλιππος ο Ωραίος τους εξαφάνισαν μέσα σε μια νύχτα, επισήμως τουλάχιστον, την ίδια ώρα που ένας άλλος Πάπας, ο Ιννοκέντιος Β’, ήταν αυτός που τους είχε κάνει παντοδύναμους.

Στους δύο αυτούς αιώνες που μεσολάβησαν οι Ναΐτες ήταν πια πολυπληθείς, προσελκύοντας Σταυροφόρους και ευρωπαίους ιππότες στους Αγίους Τόπους. Όχι πια για να πολεμήσουν στο όνομα του Θεού κατά των άπιστων μουσουλμάνων, αλλά για να αποκτήσουν κομμάτι από τη ζηλευτή πίτα.

Ως αιρετικοί και εχθροί της χριστιανοσύνης κατέληξαν, ομολογώντας τα κρίματά τους μέσα σε φριχτά βασανιστήρια. Οι Ναΐτες καίγονται στην πυρά και ο πλούτος τους αρπάζεται από βασιλιάδες και ευγενείς με εκκλησιαστικές διασυνδέσεις. Και ο Φίλιππος Δ’ απαλλάσσεται άμεσα από το υπέρογκο χρέος του.



Το ερώτημα επιμένει: Πώς οι πάμφτωχοι Στρατιώτες του Χριστού που ίππευαν ανά δύο τα άλογα κατά τα πρώτα τους χρόνια έφτασαν να γίνουν μια πολυεθνική μπίζνα που γέννησε και έλεγχε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα;

Στα έγκατα του Όρους του Ναού.
Το Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ αποτελεί ιερό τόπο για εβραίους, χριστιανούς και μουσουλμάνους και εκεί ακριβώς έστρεψαν τις έρευνές τους οι Ναΐτες. Τις αρχαιολογικού τύπου έρευνές τους.

Κι αυτό δεν είναι απλές δοξασίες ή λαϊκές διηγήσεις που έφτασαν ως εμάς. Η ιστορική σκέψη μάς λέει πως οι Φτωχοί Συστρατιώτες του Χριστού επιδόθηκαν πράγματι στην πρώτη ευρείας κλίμακας ανασκαφή στο Όρος του Ναού. Κάποιοι λένε πως το έκαναν για να χτίσουν τα καταλύματά τους, άλλοι πάλι γιατί αναζητούσαν επιμόνως κάτι συγκεκριμένο.

Ξέρουμε επίσης πως το 1118 μ.Χ. οι Ναΐτες, που δεν είχαν ως τότε σταθερή βάση, πήραν ως δώρο για τις υπηρεσίες τους από τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ, Βαλδουίνο Β’, τόσο τη γη όσο και τα κτίσματα του Όρους του Ναού. Η Ιερουσαλήμ ήταν τώρα ξανά σε χριστιανικά χέρια.

Είναι επίσης γνωστό πως η τοποθεσία ήταν γεμάτη με χριστιανικά, εβραϊκά και μουσουλμανικά κειμήλια, αλλά και οικοδομήματα. Το όρος λειτουργούσε εδώ και αιώνες ως χώρος απόθεσης και φύλαξης θρησκευτικών κειμηλίων και για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες.

Από το Όρος του Ναού πήραν εξάλλου οι Ναΐτες Ιππότες και το όνομά τους, τόσο κεντρικό ρόλο διαδραμάτιζε στη λειτουργία τους. Και ύστερα βάλθηκαν να το κάνουν απόλυτα δικό τους, χτίζοντας μια σειρά από κτίσματα με το σήμα τους.



Τώρα βέβαια δεν ήταν απλοί φύλακες των περασμάτων ως την Ιερουσαλήμ, αλλά ιεροί θεματοφύλακες των κειμηλίων της χριστιανοσύνης. Πολύ σύντομα εξάλλου το σχετικά νεοϊδρυθέν μοναστικό τάγμα θα απολάμβανε της πλήρης υποστήριξης τόσο του βασιλιά της Ιερουσαλήμ όσο και των περισσότερων ευρωπαίων μοναρχών.

Μέσα σε λίγο καιρό θα γίνονταν πανίσχυροι και οι ίδιοι ευρωπαίοι μονάρχες θα ήταν πλέον καταχρεωμένοι σε αυτούς! Η θεωρία ότι κάτι σημαντικό βρήκαν στις ανασκαφές τους, κάτι που έκανε τη χριστιανική Ευρώπη να πέσει στα πόδια τους, έχει προταθεί πολλές φορές εντός επιστημονικών κόλπων ως εξηγητική γραμμή για την πρωτόγνωρη δύναμη και τα αμύθητα πλούτη που απέκτησαν μέσα σε λίγα χρόνια.

Οι Ναΐτες έχουν συνδεθεί με τα λαμπρότερα κειμήλια της χριστιανοσύνης και του ιουδαϊσμού, όπως το Άγιο Δισκοπότηρο ή την Κιβωτό της Διαθήκης. Και ίσως όχι άδικα. Σύγχρονη ανασκαφική εργασία στο Όρος του Ναού έφερε στο φως ένα στοιχείο που δεν πέρασε καθόλου στα ψιλά της αρχαιολογίας: μια σφραγίδα από τον μέγα μάγιστρο του Πρώτου Ναού σε μια άδεια κρύπτη.
Κάτι είχε η κρύπτη και το βρήκαν οι Ναΐτες. Τι; Δεν ξέρει η επιστήμη, καθώς από εδώ κι έπειτα αναλαμβάνει τα ηνία η συνωμοσιολογία…



Η «ύποπτη» ευλογία του Πάπα.
Η επίσημη ιστορία των Ναΐτών ξεκινά στον απόηχο της Α’ Σταυροφορίας, κάπου 23 χρόνια μετά το 1096 μ.Χ. δηλαδή (περί τα 1119 μ.Χ.). Τότε ιδρύονται ως τάγμα και 9 χρόνια αργότερα έχουν ήδη φτιάξει το στρατηγείο τους στο Όρος του Ναού. Η παπική βούλα που τους έκανε παντοδύναμους έχει σφραγίδα στο 1128 μ.Χ., μόνο που οι Ναΐτες είχαν ήδη επισκεφτεί το Βατικανό ως τότε.

Ιστορία και αρχαιολογία επιμένουν πως κάτι βρήκαν ή έμαθαν οι Ναΐτες στο μεσοδιάστημα. Και με αυτό στις βαλίτσες τους ταξίδεψαν ως τη Ρώμη, με ένα «ιερό σεντούκι», όπως μας παραδίδει η απόκρυφη μαρτυρία.

Αν και τι ήταν αυτό δεν ξέρουμε, ξέρουμε όμως πως έπεισε τον Ποντίφικα να τους χαρίζει πλούτο και εξουσία. Ή για να τους ανταμείψει ή για να εξαγοράσει τη σιωπή τους. Όπως κι αν έχει, αυτή είναι η πραγματική ιδρυτική πράξη των Ναϊτών Ιπποτών.



Τώρα αρχίζει να μεγαλώνει εκθετικά ο αριθμός τους και να προσελκύουν μαζικά ευρωπαίους ευγενείς στους Άγιους Τόπους. Το Βατικανό αποδείχθηκε πράγματι κάτι παραπάνω από πρόθυμο να τους εκχωρήσει προνόμια ζηλευτά και ανήκουστα για την ιστορία του, όπως φοροαπαλλαγές, λαφυραγωγία, λογοδοσία μόνο στον Πάπα και δυνατότητα επιβολής δικών τους φόρων!

Το ανεπανάληπτο δώρο του Ιννοκέντιου Β’ στους Ναΐτες τούς έκανε πόλο έλξης για κάθε αριστοκράτη με περιπετειώδη ή τυχοδιωκτική διάθεση. Η κάρτα μέλους στο τάγμα εξασφάλιζε πλέον ζωή χαρισάμενη.

Εξοπλισμένοι σαν αστακοί και εκπαιδευμένοι στην εντέλεια, οι μοναχοί-μαχητές μετατράπηκαν σε ελίτ σώμα στρατού και διαδραμάτισαν κεφαλαιώδη ρόλο στην πολεμική ιστορία των Αγίων Τόπων.

Λέγεται πως 500 Ναΐτες έφταναν πια για να τα βάλουν με μουσουλμανικές στρατιές ακόμα και 25.000 αντρών, όπως φέρεται να συνέβη σε μάχη του 1177 μ.Χ.



Τι απέγιναν τα ιερά κειμήλια.
Με δεδομένο πως τα βρήκαν, οι Ναΐτες φέρονται να περιέσωσαν τους θησαυρούς της χριστιανοσύνης από τα αρπακτικά χέρια του γάλλου βασιλιά. Ο λεγόμενος «θησαυρός των Ναϊτών» έζησε μια δεύτερη ζωή, με τη συνωμοσιολογική πένα να κρατά πλέον τα σκήπτρα.

Καθ’ όλο τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα πάντως πλήθος πηγών τοποθετούν τα ιερά κειμήλια που κρατούσαν ως επτασφράγιστο μυστικό οι Ναΐτες σε κρύπτες στην Πορτογαλία και την Καταλονία, ισχυρά ευρωπαϊκά προπύργια του τάγματος. Η τοπογραφία των ιερών κειμηλίων των Ναϊτών απλώνεται σε όλη την Ευρώπη, με τη Βόρεια Ισπανία να απαντάται ωστόσο συχνότερα.

Το Άγιο Δισκοπότηρο βρήκαν κατά τους περισσότερους μελετητές οι Ναΐτες.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή σχολή συνωμοσιολογικής σκέψης, το μετέφεραν στις αποσκευές τους από τους Άγιους Τόπους ως τη Σκοτία, μετά τις φονικές διώξεις τους στη Γαλλία. Το Παρεκκλήσι Rosslyn, γεμάτο από σύμβολα των Ναϊτών και των Μασόνων κατόπιν, υποτίθεται ότι κρύβει στα σπλάχνα του το κύπελλο που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο.

Άλλοι πάλι μάς λένε πως βρήκαν ακόμα και εβραϊκά κειμήλια από τον Ναό του Σολομώντα, ισλαμικούς θησαυρούς από το αρχαίο τέμενος, άλλα ιερά σύμβολα της χριστιανοσύνης, αλλά και την Κιβωτό της Διαθήκης.



Κάτι τέτοιο πρέπει να έγραφε τουλάχιστον στο παρεκκλήσι της Γαλλίας που ζήτησε ρητά να καταστραφεί ο μέγας μάγιστρος του τάγματος στο Παρίσι όταν άρχισαν οι περιπέτειες των Ναϊτών με το γαλλικό στέμμα.

Το γαλλικό στέμμα που αποφάσισε να τους εξαφανίσει από τον χάρτη, όταν οι «τραπεζίτες του Θεού» είχαν χρεωμένη όλη τη χριστιανική Ευρώπη. Αν θα μάθουμε ποτέ και τι θα μάθουμε από όλα αυτά, μένει να φανεί.

Πολύ-πολύ καιρό πριν, ένας νεαρός μοναχός στην Ιερουσαλήμ προσέγγισε επιφυλακτικά δύο ιππότες με τον χαρακτηριστικό κόκκινο σταυρό και τους ρώτησε τι είναι αυτό που φυλάνε μέρα-νύχτα και δεν αφήνουν κανέναν να πλησιάσει.

Οι ιππότες δεν απάντησαν, ένας όμως από αυτούς ψιθύρισε: «Είναι μυστικό…». Κάτι που ανάγκασε τον σύντροφό του να τον διακόψει με αγένεια. Από τότε κρατά το μυστήριο των Ναϊτών Ιπποτών, μόνο που κανείς δεν υπολόγιζε σε τι έκταση θα έφτανε…
https://epiloges.tv/ti-epsachnan-oi-na- ... eroysalim/