Phorum.com.gr

Όταν ο Νους μένει νωθρός, κενή μένει η σωματική διακονία και εντελώς ανώφελη, αν αληθεύουν τα λόγια του μαρ Μάρκου: «εστίν ο ποιών ... εντολήν ... και διά πονηρών εννοιών αγαθήν πράξιν αφανίζων». Ωποσδήποτε, όποιος αποδεσμεύει τον νου του από τη μυστική «εργασία» και τη συνεχή «αναρρίχιση» πάνω στην οδό της «Γνώσης» και στην ενασχόληση με την παντοτεινή μελέτη διά στοχασμού, αφήνει ατυχώς τον ρου των νοημάτων του ν΄ ακολουθήσουν την κάθε ματαιότητα.
...
μαρ Ισαάκ «ασκητικά»

jey_pap έγραψε: 18 Φεβ 2021, 17:29 Χμμμ...
Βλέπετε όμως τί είδους νοήματα ακολουθεί ο νους σαν άλλος... Πινόκιο
... Διαπιστώνει ότι στο Νησί της Χαράς (ξεγνοιασιά, αμεριμνησία, αφελότητα κ. τ. ό.) τα παιδιά μεταμορφώνονται σε "γαϊδούρια" για να δουλέψουν σε "αλατωρυχεία και σε τσίρκο" .

Όταν ο Νους μένει νωθρός, κενή μένει η σωματική διακονία και εντελώς ανώφελη, αν αληθεύουν τα λόγια του μαρ Μάρκου: «εστίν ο ποιών ... εντολήν ... και διά πονηρών εννοιών αγαθήν πράξιν αφανίζων». Ωποσδήποτε, όποιος αποδεσμεύει τον νου του από τη μυστική «εργασία» και τη συνεχή «αναρρίχιση» πάνω στην οδό της «Γνώσης» και στην ενασχόληση με την παντοτεινή μελέτη διά στοχασμού, αφήνει ατυχώς τον ρου των νοημάτων του ν΄ ακολουθήσουν την κάθε ματαιότητα.
...
μαρ Ισαάκ «ασκητικά»

bluerose έγραψε: 19 Φεβ 2021, 09:08

"Τόπος θείος"
58. Εάν ο νους δεν υπερέβη τις φυσικές "θεωρίες", δεν επεσήμανε ακόμη θείο τόπο με την προσευχή, γιατί ο νους είναι δυνατόν να κινείται στα νοητά και να στιγματίζεται απ' αυτά, οπότε αυτά εμποδίζουν την καθαρή προσευχή.

"θεολόγος"
61. Εάν είσαι όντως θεολόγος θα προσεύχεσαι αληθινά*, και αν αληθώς προσεύχεσαι, είσαι όντως θεολόγος.

(*) "σημείο αληθινής προσευχής"
62. Όταν ολίγον κατ' ολίγον υπαναχωρούν νοήματα, που αναβλύζουν από τη φύση της σάρκας ή τα αισθητήρια, ή την μνήμη ή την φαντασία και αρχίσει ο νους να τα αποστρέφεται από τον γεννώμενο πόθο προς το θείον, πληρούμενος από αίσθηση χαράς και ευλαβών αισθημάτων, τότε γνώριζε, ότι ο νους ήδη έχει προσεγγίσει στην κατάσταση αληθούς προσευχής.

θέσεις του νου σε σχέση με το θείον.
57. Επειδή ο νους κατορθώνει να μη χρονίζει στα "ψιλά" νοήματα υλικών πραγμάτων, δε σημαίνει ότι εισήλθε στον ιερό τόπο της προσευχής, διότι μπορεί πάντοτε ο νους να βρίσκεται σε θεωρία περί των όντων και να ασχολείται με τους λόγους (; ) αυτών, και, αν και οι λόγοι είναι ανυπόστατοι, εν τούτοις σαν εικόνες "πραγμάτων" που είναι, τυπώνονται και σχηματίζονται στη φαντασία, απομακρύνουντας έτσι τον νου από το θείον.
Τα ρνγ' κεφάλαια "περί προσευχής" Ευαγρίου του Ποντικού.

bluerose έγραψε: 19 Φεβ 2021, 09:08

Σπύρος έγραψε: 07 Μαρ 2021, 23:42

bluerose έγραψε: 19 Φεβ 2021, 09:08

Να σημειώσω απλώς ότι δεν υπάρχει τέτοιο χωριό στην Αττική.

bluerose έγραψε: 08 Μαρ 2021, 08:57 Δε ξερω, αυτά που λέει όμως περιεργα γίνονται ;

ΠΕΡΊ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗΣ
Αρχή της πλάνης του νου η κενοδοξία, από την οποία κινούμενος ο νους προσπαθεί με σχήματα και με διάφορες μορφές να προβάλλει και να περιγράψει το θείο.
Έτσι εγώ θέλω να πω, μακάριος είναι ο νους, που σε προσευχή τική κατάσταση απόκτησε τέλεια καθαρότητα από μορφές-είδωλα-φαντασίες-σχήματα.

475 αποφθέγματα" μαρ Ισαάκ σύρου

Mακάριος όποιος έχει τα ένδον αφυπνισμένη και είναι σε θέση να διαισθανθεί το έργο που πρόκειται να επιτελέσει ο Προσκυνητός για χάρη όλης της οικογένειας των λογικών όντων. Είναι στ' αλήθεια θαυμαστό θέαμα, πώς οι ασώματες φύσεις προσδοκούν γεμάτες ελπίδα και ακριβή γνώση τούτη την χαρά, όπου όπως εμείς, είναι κι αυτές προσκαλεσμένες.

Αγνότητα - νους
Ο νους (σε εξαγνισμένες φύσεις) , μιας και δεν είναι χωριστά από τη σωματική φύση, δε μπορεί ν' αποφύγει επιδράσεις σωματικών επιθυμιών. Επηρεάζεται λοιπόν απ' αυτές, δεν είν' όμως καταδικαεμένος στη σκλαβιά τους. Δεν πολεμά εναντίον της έντασης της έλξης που αυτές ασκούν, αλλά τις περιφρονεί· δεν είναι μαχόμενος, είναι νικητής. Εν τούτοις κάποτε οι δυνάμεις που ασκούνται απ' αυτές γίνονται κάποτε εντονότερες, μα και τότε...

μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"

ΗΣΥΧΊΑ - ΠΟΘΟΣ ΘΕΊΩΝ - ΕΚΠΛΗΞΗ

Είναι εύκολο να προτείνεις τον άλλον να ποθεί τα θεία. Πρέπει να ξέρει τον δρόμο πώς να οδηγηθεί σ' αυτό. Από την καθαρή "ησυχία" ξεκινά ο δρόμος αυτός, κι από την εργασία των σωματικών αρετών συνδυασμένη με την ψυχική "αναρρήχηση", εκείνην την μυστική άσκηση της διάνοιας που χαρίζει μετριοφροσύνη στα ένδω. Πολλά θα μπορούσα να πω για τα μυστικά τούτα βιώματα, που γεννά η "ησυχία" στην ψυχική φύση. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω για τις ποικίλες πτυχές της "ησυχίας" στην πραγματεία όπου παρουσίασα τις διάφορες τάξεις του "αναρρηχητικού" βίου. Το ξεκίνημα της πορείας της ατραπού που οδηγεί σε πόθο θείων, είναι η "έμπονος καρδία", που γεννά... χαρά(!). Με την ψυχική τούτη άσκηση προσεγγίζουμε στην "πνευματική διακονία", ήτοι, την κατάσταση εκπλήξεων μπρος στη "θεωρία". Αυτή συνίσταται στην εμπειρία επίγνωσης μυστηρίων περί των θείων, η οποία χαρίζει στην ψυχική φύση πόθο καυτό, βαπτίζοντας τα ενεργήματά της, τρόπον τινά, σε σκοτίζουσα νεφέλη, αυτήν από την οποία περιστοιχήθηκε ο Μωϋσής που πρέπει ν' αναφέρουμε, αν πρέπει να μιλήσουμε με εικόνες. Ο προφήτης βαπτίσθηκε στην καρδιά του γνόφου, και χάθηκε από τα μάτια του λαού. Αυτά που συνέβαιναν τότε στο αισθητό πεδίο, συμβαίνουν τώρα σε "πνευματικό πεδίο", κι έτσι στερεώνεται η "ελπίδα" (ενισχυμένη βεβαίωση πίστης). Αυτή με τη σειρά της ανάβει στον οδηπόρο αυτής της οδού, πυρωστιά που κατακαίει το σώμα, ήτοι αυτήν του πόθου. Και ο πόθος αυτός θυμίζει ακατάπαυστα στην ψυχική φύση να αφίνει πίσω της τα αισθητά και να στρέφει την προσοχή και όλες τις διανοητικές δυνάμεις προς τα θεία.
μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"

jey_pap έγραψε: 19 Μαρ 2021, 14:02

Mακάριος όποιος έχει τα ένδον αφυπνισμένη και είναι σε θέση να διαισθανθεί το έργο που πρόκειται να επιτελέσει ο Προσκυνητός για χάρη όλης της οικογένειας των λογικών όντων. Είναι στ' αλήθεια θαυμαστό θέαμα, πώς οι ασώματες φύσεις προσδοκούν γεμάτες ελπίδα και ακριβή γνώση τούτη την χαρά, όπου όπως εμείς, είναι κι αυτές προσκαλεσμένες.

Αγνότητα - νους
Ο νους (σε εξαγνισμένες φύσεις) , μιας και δεν είναι χωριστά από τη σωματική φύση, δε μπορεί ν' αποφύγει επιδράσεις σωματικών επιθυμιών. Επηρεάζεται λοιπόν απ' αυτές, δεν είν' όμως καταδικαεμένος στη σκλαβιά τους. Δεν πολεμά εναντίον της έντασης της έλξης που αυτές ασκούν, αλλά τις περιφρονεί· δεν είναι μαχόμενος, είναι νικητής. Εν τούτοις κάποτε οι δυνάμεις που ασκούνται απ' αυτές γίνονται κάποτε εντονότερες, μα και τότε...

μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"

... τότε δεν προξενούνται (οι ερεθισμοί επιθυμιών) πλέον από αναμνήσεις, ούτε από ενυπόστατες εσωτερικές κινήσεις, αλλά "εφορμούν" μόνον από τα πέριξ στον εξαγνισμένο "αναρρηχητή" μας, που συσκοτίζεται εκείνην την ώρα. Ωστόσο ο τελευταίος αυτός δεν εμπλέκεται σε τέτοιου είδους προκλήσεις από μέρους των ερεθισμών των επιθυμιών, αφού η προσκόλληση στην πρακτική των "αναρρηχητικών" του ασκήσεων δεν του επιτρέπει κάτι τέτοιο (!).
μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"