Πήγε άπατη η Χιονατη της μαλακοDisney με την σκουροχρωμη πρωταγωνιστρια

[Εμπεδοκλής]

Ένα ωραίο πρόσφατο άρθρο για το ελληνικό box office.

Ελληνικό box-office: (Μας) κουράσατε!
του Ηλία Φραγκούλη

Τι πραγματικά συμβαίνει στο ελληνικό box-office; Το FREE CINEMA σχολιάζει τις τάσεις των θεατών, τη συνολική εικόνα από τα ταμεία και τα… κακώς κείμενα από κάθε πλευρά της ντόπιας κινηματογραφικής αγοράς. Αυτή την εβδομάδα, σε ίδιο μήκος κύματος (σκατά, δηλαδή) κινήθηκε η προσέλευση στα σινεμά, με τον Τζέισον Στέιθαμ… να πλακώνει στο ξύλο τη «Χιονάτη»!

Με μια ντουζίνα νέους τίτλους στους κινηματογράφους, το κοινό έδειξε αυτές τις μέρες την ίδια διάθεση προθυμίας… να τις εξαφανίσει! Στο προηγούμενο box-office report μετρούσαμε 63.661 θεατές, σε τούτο εδώ φτάσανε τους 66.480. Πάνω-κάτω, τα ίδια σκατά, δηλαδή. Σαν τις περισσότερες από τις ταινίες που βγαίνουν. Ειλικρινά, η κατάσταση δεν έχει κουράσει μόνο το κοινό (που δεν πατάει καν…), αλλά κι εμάς (τους κριτικούς) που αναζητάμε απεγνωσμένα την όποια καλή διάθεση για να δούμε τόσο κακά έργα, πόσω μάλλον και την έμπνευση να γράψουμε μερικές αράδες παραπάνω από ένα σκέτο… «Θεέ μου, τι μαλακία ήταν αυτή!». Βέβαια, η αναφορά σε «κριτικούς» δεν θα έλεγα πως συμπεριλαμβάνει (και) τα γλειφτρόνια που βάζουν στα πάντα δύο ή τρία «αστεράκια», ισοπεδώνοντας κάθε κριτήριο σύγκρισης των φιλμ μεταξύ τους (μαζί και την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού, το οποίο πλέον έχει «μυριστεί» τη φάση και σπάει πλάκα μαζί τους…).

Εννοείται πως στο #1 έκανε ποδαρικό η περιπέτεια «Ένας Απλός Άνθρωπος», η οποία κινητοποίησε τους fans του Τζέισον Στέιθαμ (κι ας κωλοχτυπήθηκε στην άρνηση η πλειοψηφία της κριτικής…). Το φιλμ έκοψε 20.109 εισιτήρια (από 85 οθόνες), δηλαδή πλησίασε τα 24.428 (από 67 οθόνες) του ανοίγματος του «Μελισσοκόμου» από τις αρχές του περσινού Γενάρη (καλύτερη εποχή για εισιτήρια). Το σαββατόβραδο εκείνου ήταν 8.818 εισιτήρια, το σημερινό έφτασε τα 8.266. Λογικά, η ταινία έχει «ψωμί». Στο #2 έπεσε (-45%) η live action μεταφορά της «Χιονάτης» (φωτό), κόβοντας 12.423 εισιτήρια (από 162 οθόνες). Τραγωδία. Στις ΗΠΑ η πτώση έφτασε το -66,4%! Το δικό μας σύνολο βρίσκεται στα 44.561 εισιτήρια και το word of mouth είναι τύπου… «μείνετε μακριά».

σως η μοναδική έκπληξη της εβδομάδας να συναντάται στο #3, με το anime «Yu-Gi-Oh!: The Dark Side of Dimensions», το οποίο προσέλκυσε 4.515 θεατές (από 24 οθόνες). Παραδοσιακά, ο τίτλος κινήθηκε under the radar του κανονικού κυκλώματος διανομής και σπάνια ανακοινώνονται τα εισιτήρια που κόβουν αυτές οι ταινίες. Το weekend του (1.626 και 1.489, στις αντίστοιχες μέρες) ήταν αρκετά δυναμικό ώστε να προκύψει αυτό το αποτέλεσμα. Στο #4 βρέθηκε το κατασκοπικό θρίλερ «Σκιές στο Σκοτάδι» (-50%), κόβοντας 4.336 εισιτήρια (από 41 οθόνες). Έχει φτάσει τα 37.684 σε σύνολο, μάλλον πολύ λίγα σε συνδυασμό με τα ονόματα του καστ και την ποιότητα του έργου. Την πρώτη πεντάδα συμπληρώνει το πρωτοεμφανιζόμενο… weird horror από την Ιρλανδία «Οντότητα» (φωτό), με 3.691 εισιτήρια (από 33 οθόνες). Άγιο είχαν…

Νέα είσοδος και στο #6 για το γαλλικό «Η Ορχήστρα του Αδερφού μου» (φωτό), που έκοψε 2.861 εισιτήρια (από 20 οθόνες). Εκτοξεύτηκε το Σάββατο (1.504) ουσιαστικά. Όπως γράψαμε και στην κριτική του, «ταινία κομμένη και ραμμένη για ν’ αρέσει στο κοινό». Και έπιασε τόπο. Στις επόμενες θέσεις συναντάμε κυρίως τίτλους που συνεχίζονταν, καθώς τα περισσότερα καινούργια φιλμ έκοψαν… τριψήφιο αριθμό εισιτηρίων. Στο #7, το ωραίο animated «Dog Man» (-18%), με 2.746 εισιτήρια (από 36 οθόνες) και σύνολο στα 51.821. Στο #8, το θρίλερ αγωνίας… παγιδευμένου αμαξιού «Locked» (-56%), με 1.975 εισιτήρια (από 27 οθόνες) και σύνολο στα 9.419. Το animated «Super Wings» (-26%) βρέθηκε στο #9, κόβοντας 1.339 εισιτήρια (από 28 οθόνες), με σύνολο στα 7.779 και η δεκάδα κλείνει με την οσκαρική «Anora» (-54%), που αντέχει εδώ και… είκοσι τρεις εβδομάδες! 1.216 εισιτήρια (από 21 οθόνες) στο τετραήμερο και σύνολο στα 73.144!
https://freecinema.gr/greek-box-office- ... got-tired/

[micmic]

Εγώ απορώ που υπάρχουν ακόμα επαγγελματίες Έλληνες κριτικοί κινηματογράφου. Ποιός τους χρειάζεται και ποιός τους διαβάζει και ποιός δίνει σημασία στη γνώμη τους;

Ύστερα, οι καινούριες ταινίες ενδιαφέρουν όλο και πιο νέους θεατές. Αν δεν είσαι 12-15 χρονών δεν θα πολυδώσεις σημασία. Και εκεί εστιάζουν δηλαδή και οι μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ πλέον. Είναι προφανές από την πλήρη απουσία σεξ, την politically correct γλώσσα και τα συνήθη χαζοχαρούμενα αστειάκια. Έναν σινεφίλ που δεν έχει δει ακόμα ένα σωρό αξιόλογες ταινίες, ακόμα και αν υπολογίσουμε αποκλειστικά αυτές που βγήκαν μετά το 2010, γιατί να τον ενδιαφέρουν οι "νέες" ταινίες που βγαίνουν στις αίθουσες;

[Εμπεδοκλής]

Εγώ απορώ που υπάρχουν ακόμα επαγγελματίες Έλληνες κριτικοί κινηματογράφου. Ποιός τους χρειάζεται και ποιός τους διαβάζει και ποιός δίνει σημασία στη γνώμη τους;

Ύστερα, οι καινούριες ταινίες ενδιαφέρουν όλο και πιο νέους θεατές. Αν δεν είσαι 12-15 χρονών δεν θα πολυδώσεις σημασία. Και εκεί εστιάζουν δηλαδή και οι μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ πλέον. Είναι προφανές από την πλήρη απουσία σεξ, την politically correct γλώσσα και τα συνήθη χαζοχαρούμενα αστειάκια. Έναν σινεφίλ που δεν έχει δει ακόμα ένα σωρό αξιόλογες ταινίες, ακόμα και αν υπολογίσουμε αποκλειστικά αυτές που βγήκαν μετά το 2010, γιατί να τον ενδιαφέρουν οι "νέες" ταινίες που βγαίνουν στις αίθουσες;

Θα διαφωνήσω ως προς και τα δύο σκέλη. Οι αρθρογράφοι κριτικοί κινηματογράφου, θεάτρου, ως και τύποι που γράφουν για τα ζώδια είναι must. Απλά θα πρέπει να είναι λιγάκι γλαφυροί ώστε να έχουν ενδιαφέρον τα άρθρα τους. Σε μία εποχή που παρά την ποικιλία των μίντια στην πραγματικότητα βλέπεις την ίδια copy paste είδηση, ή κριτική, χρειάζεται το νέο το διαφορετικό. Χρειάζονται αυτοί που παράγουν κείμενο με προσωπικότητα. Βαρεθήκαμε να μπαίνουν να δούμε κριτικές για ταινίες ή θεατρικές παραστάσεις και να βλέπεις αυτολεξεί το ίδιο κείμενο του σκηνοθέτη. Θέλουμε όσα διαβάζουμε να έχουν προσωπικότα ώστε να διασκεδάζουμε την αναγνωση.

Ως προς το κοινό των ταινιών, πάνε οι εποχές που πηγαίναμε ως νεαροί τις φίλες μας κινηματογράφο και βρίσκαμε την ευκαιρία για μπαλαμούτι. Οι νέοι βρήκαν άλλους τρόπους. Μια επίσκεψη στην αναμονή ενός κινηματογράφου θα σε πείσει.

[AlienWay]

Για να καταλάβει κάποιος πόσο αποκομμένη είναι η Disney από τον έξω κόσμο, αρκεί να δει πώς χειρίστηκε τον αγαπημένο μου ήρωα από τα παιδικά μου χρόνια, τον σπάιντερμαν.

Στα κόμιξ σπάιντερμαν, ο Πήτερ Πάρκερ μπορεί μεν να γίνεται σπάιντερμαν και να νικά τους κακούς, όμως στην προσωπική του ζωή έρχεται αντιμέτωπος με τη φτώχεια. Τον μεγάλωσε με θυσίες η θεία του, ακόμη και βάζοντας τα κοσμήματά της σε ενέχυρο. Από πολύ μικρός εργάζεται σαν φωτορεπόρτερ για να πληρώσει τους λογαριασμούς. Στήνει τη φωτογραφική μηχανή σε διάφορα σημεία και την έχει στο αυτόματο, ώστε να τραβήξει τις φωτογραφίες την ώρα που πλακώνεται (ως σπάιντερμαν) με τους κακούς, για να τις πουλήσει αργότερα στην εφημερίδα.

Αντίθετα ο "σπάιντερμαν" που μας έχει συστήσει η ντίσνευ, γίνεται με το καλημέρα, το πουλέν του δισεκατομμυριούχου Τόνι Σταρκ. Αυτό σημαίνει ότι άπαξ και τα βρει σκούρα από οικονομικής πλευράς, έχει τη δυνατότητα να πάει στον Σταρκ και να του ζητήσει δανεικά και αγύριστα. Λίγο αργότερα, ο Σταρκ πεθαίνει και βάζει έναν διάδοχο που έχει αναλάβει να κάνει τον Πήτερ Πάρκερ να μην πεινάσει ποτέ στη ζωή του.

Βλέπουμε δηλαδή, ότι η disney, δεν γνωρίζει τι πάει να πει φτώχεια ώστε να αποδώσει τον Σπάιντερμαν όπως στα κόμιξ. Ε, αυτή η εταιρία την έχει δει προστάτης των ευάλωτων. Ουρτ!

[AlienWay]

https://www.youtube.com/watch?v=daXC7Ms4xPk

[The Rebel]