Scouser έγραψε: 13 Φεβ 2025, 11:39
Zelda έγραψε: 13 Φεβ 2025, 10:17
Scouser έγραψε: 13 Φεβ 2025, 10:01
Δεν πήγαν πουθενά ούτε την εποχή που στην Ευρώπη υπήρχαν αξιόλογες πολιτικές προσωπικότητες και μια απολύτως πραγματική απειλή για όλους, όχι σήμερα που οι ηγέτες είναι πουθενάδες και η απειλή σαφώς πιο περιορισμένη και αφορώσα μόνο ορισμένους. Από ένα σημείο και μετά, πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι παλινωδίες δεν οφείλονται μόνο στην ανεπάρκεια των ηγετών, οφείλονται και στο ότι απλώς δεν υπάρχουν αρκετά κοινά συμφέροντα ώστε οδηγήσουν ας πούμε τη Γερμανία, την Πορτογαλία και την Πολωνία σε μια ενιαία εξωτερική πολιτική.
Αυτο ειναι σε ενα βαθμο μυθος.
Βεβαιως φαινονταν ισχυροτεροι οι ευρωπαιοι ηγετες οταν η Ευρωπη ηταν ακομα τα 2/5 της παγκοσμιας οικονομιας και ακομα και μεσαιες ευρωπαικες χωρες πλησιαζαν ή ξεπερνουσαν το ΑΕΠ της Κινας και της Ινδιας. Ειχαν πολυ περισσοτερη δυναμη/πορους, διεθνη επιρροη και μια συμμαχια με τις ΗΠΑ που ηταν στα περισσοτερα θεματα στερεη και τους εδινε μεγαλη ευελιξια.
Βαζω στην ακρη το βαθμο συστρατευσης των ιδιων των κοινωνιων πισω απο τις ηγεσιες τους σε δυσκολες αποφασεις, οταν εκεινες οι γενιες ειχαν ζησει 2 παγκοσμιους πολεμους.
Αυτο δε σημαινει οτι πολλοι σημερινοι ηγετες δεν ειναι λιγοι, αλλα ο καθε Χελμουτ Κολ ή Ντε Γκωλ σημερα θα ειχε πολυ μικροτερα περιθωρια ελιγμων.
Τύπισσα, τι είναι αυτά που γράφεις; Συνειδητοποιείς ας πούμε ποια ήταν η κατάσταση στον πλανήτη, όταν ήταν Πρόεδρος στη Γαλλία ο Ντε Γκωλ; Η Γαλλία είχε μόλις δει να καταρρέει η αποικιακή της αυτοκρατορία μετά από δύο αιματηρότατες συγκρούσεις που έληξαν αμφότερες με ταπεινωτικές ήττες, η οικονομία της ήταν στα Τάρταρα,
το 1958 κατέρρευσε το ίδιο το κράτος (τότε αντικαταστάθηκε η 4η Γαλλική Δημοκρατία με την 5η). Όλα αυτά εν μέσω ενός διεθνούς περιβάλλοντος εντελώς τοξικού, όπου οι δύο υπερδυνάμεις έφτασαν πιο κοντά από ποτέ στα πρόθυρα θερμοπυρηνικού πολέμου και στην Ευρώπη ευδοκιμούσαν κομμουνιστικά κόμματα που ήταν πιόνια μιας υπερδύναμης της οποίας τα σύνορα έφταναν μέχρι μέσα στο Βερολίνο και στη σημερινή Τσεχία. Και θα μου πεις τώρα για δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν τα σημερινά ρετάλια και μικρότερα περιθώρια ελιγμών; Τα θέλετε και τα γράφετε;

Τι σχέση έχουν οι σημερινοί πουθενάδες με τον Αντενάουερ, τον Ντε Γκωλ, τον Σουμάν, τον Κολ, την Θάτσερ ή ακόμα και με τον Παπανδρέου;
Βεβαιως ειναι πολυ πιο δυσκολο οι σημερινοι ηγετες να θεωρηθουν επιτυχημενοι και αρεστοι σε σχεση στις κοινωνιες τους σε συγκριση με εκεινη την εποχη.
Καμια κοινωνια δε θεωρει πιο σημαντικα τα γεωπολιτικα θεματα απο την καθημερινοτητα της και την οικονομια.
Παραδειγμα οι σημερινες ΗΠΑ.
Και το ΗΒ μετα το ΒΠΠ.
Σε ολη τη δυτικη Ευρωπη το βιοτικο επιπεδο εκανε αλματα εκεινη την εποχη.
Και καθε γενια ζουσε καλυτερα απο την προηγουμενη.
Για ποιο λογο τοσοι πολλοι Ελληνες θυμουνται με νοσταλγια την εποχη Παπανδρεου;
Γιατι εκανε την Ελλαδα μεγαλυτερη ή γιατι ελεγε οτι θα διωξει τις βασεις;
Η προσβαση των Ευρωπαϊκων χωρων σε μεγαλο μερος του πλανητη ηταν τοτε προνομιακη και χωρις ανταγωνισμο σε πολλα πεδια.
Σημερα οι ηγεσιες διαχειριζονται πολυ πιο συνθετα ζητηματα στο εσωτερικο τους και με ελαχιστα περιθωρια συναινεσεων.
Η ποιοτητα των ηγεσιων ειναι αλλο ζητημα, αλλα δε θα αρκουσε ποτε ενας καλος Γερμανος ηγετης για να σταματησει σημερα την κυριαρχια τεχνολογικων Κινεζικων προϊοντων που αντικαθιστουν Γερμανικα.