Giorgos έγραψε: 26 Σεπ 2020, 17:44
Scouser έγραψε: 26 Σεπ 2020, 17:32
Giorgos έγραψε: 26 Σεπ 2020, 17:01Ο Μπους δείχνει τον δρόμο ποια θα πρέπει να είναι η μελοντική εξέλιξη των ρεπουμπλικάνων.Συντηρητικό κόμμα κονωνικά(όπως είναι τώρα) και να μην είναι αντιμεταναστευτικό ταυτισμένο με τον λευκό εθνικισμό.Δημογραφικά στις ΗΠΑ οι μαύροι,λατίνοι και ασιάτες αυξάνονται ενώ οι λευκοί ως ποσοστό μειώνονται.
Καλά, τα περί λευκού εθνικισμού εννοείται πως είναι ανέκδοτο, τόσα χρόνια σας προκαλούμε να μας παραθέσετε μια δήλωση του Τραμπ που να παραπέμπει σε λευκό εθνικισμό και δεν έχετε βρει τίποτα (και εν πάση περιπτώσει, εμπιστεύομαι τον Μπεν Κάρσον ή τον Τιμ Σκοτ περισσότερο από το CNN σε αυτό το ζήτημα). Αλλά κατά τα άλλα, έχει ενδιαφέρον αυτό το ''συντηρητικό κόμμα που να μην είναι αντιμεταναστευτικό'' κτλ. Εγώ αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι για τα θεωρείται ''ορθοπολιτικό'' ένα ''συντηρητικό'' κόμμα, πρέπει να είναι ακριβώς σαν τους Δημοκρατικούς στις απόψεις, με μοναδική παραχώρηση να δηλώνει ''συντηρητικό''. Κάτι σαν τη Νέα Δημοκρατία δηλαδή περίπου μέχρι την έλευση του Σαμαρά, που ήταν ένα μπλε ΠΑΣΟΚ γιατί ''ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά''.
Το πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση είναι πως καταλήγει πάντα σε βάρος του μιμητή, αφού ο ψηφοφόρος σκέφεται τελικά γιατί να προτιμήσω την απομίμηση και να μην πάω κατευθείαν στο ορίτζιναλ; Για αυτό ο Ρόμνεϊ και ο Μακεϊν κατέληξαν όπως κατέληξαν.
Δεν ξέρεις τι λες.Εννοώ συντηρητικό σε κοινωνικά θέματα(εκτρώσεις,ομοφυλόφιλοι,θρησκεία κτλ).Αυτά είναι που πουλάνε στους μαύρους και λατίνους ψηφοφόρους(και σε ένα βαθμό και στους ασιάτες-αμερικανούς χριστιανούς).Δεν πουλάει το να κλείσουν τα σύνορα με το Μεξικό(που αηδιάζει τους Λατίνους ψηφοφόρους) ή το να μην δέχονται μετανάστες απο την υποσαχάρια Αφρική(που αηδιάζει τους μαύρους ψηφοφόρους).Ουτε καν καταλβαίνεις τι θέλω να πω.Οι ΗΠΑ έτσι κι αλλιώς είναι μεταναστευτικό έθνος(δηλαδή έχει μέσα άπειρες φυλές) και είναι σε θέση να αφομοιώνει τους μετανάστες.Η Ελλάδα είναι άλλη περίπτωση.
Τι άλλη περίπτωση είναι δηλαδή; Η μισή Ελλάδα έχει γιαγιά πρόσφυγα από την Ασία ή είναι εσωτερικός μετανάστης που αισθάνεται ακόμα ταύτιση με το χωριό του πατέρα του σε όλα τα επίπεδα (εκεί ψηφίζει λ.χ., εκεί τσακίζεται κάθε πάσχα για τη μεγάλη μάζωξη των συγχωριανών, τους χωρούς του θα χορέψει στο γάμο των παιδιών να λυσσάξουν τα συμπεθέρια που είναι από το τάδε μέρος) ή έχει σόι γκασταρμπάιτερς. Δε βλέπω να κάνει κάποια διαφορά. Το πολύ πολύ λένε "εμείς δεν ήμασταν όπως αυτοί αλλά αλλιώς" και ξεμπερδεύουν. Ούτε καν για τα άτομα από διπλανό χωριό δε νιώθουν κάτι ιδιαίτερο, ίσα ίσα.
Γενικά βρίσκω προβληματική την ανάλυσή σου με βάση το χρώμα του δέρματος. Οι λευκοί πιστεύουν αυτό, οι ασιάτες εκείνο, οι μαύροι το άλλο, τι πράγματα είναι αυτά; Κι εκείνος που έχει δυο παππούδες λευκούς έναν μαύρο κι έναν μισό ασιάτη μισό εβραίο πώς αποφασίζει τι πρέπει να πιστεύει; Λύνει σύστημα εξισώσεων;
Φίλε μου αυτά για εκτρώσεις-ομοφυλόφιλους-θρησκεία δεν πουλάνε σε όλους τους μαύρους ή τους κόκκινους αλλά σε όλους τους
θρησκευάμενους οι οποίοι δεν ξέρω πόσοι ακριβώς είναι αλλά σίγουρα είναι πολύ ογκώδης πλειοψηφία στις ΗΠΑ. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι άσπροι μαύροι κόκκινοι μετανάστες μουσουλμάνοι ή οτιδήποτε άλλο.
Αλλά επίσης έχουν και πολύ μικρή σημασία πολιτικά. Ο πολύς κόσμος παντού και πάντα ψηφίζει με βασικό γνώμονα τις βασικές του ανάγκες στην καθημερινότητα: εισόδημα, ασφάλεια, προοπτική. Ακόμα κι αν είναι όντως βασική ανάγκη η υγεία ή η δυνατότητα για έκτρωση, επειδή για τους πολλούς αφορούν επείγοντα που ΙΣΩΣ συμβούν και όχι κάτι που αντιμετωπίζουν καθημερινά, δεν ασχολούνται. Τα υψηλής συμβολικής αξίας ζητήματα λοιπόν που αφορούν το δημόσιο διάλογο (και εδώ στο φόρουμ) ουσιαστικά είναι μια ακαδημαϊκή κουβέντα που γίνεται ανάμεσα στο 10% που έχει λυμένα πιο βασικά προβλήματα ΚΑΙ αρκετό ελεύθερο χρόνο να φιλοσοφεί πάνω σε αυτά.
Η μετανάστευση όμως δεν είναι συμβολικό ζήτημα αλλά πρακτικό. Η μετανάστευση, ιδιαίτερα η μαζική και παράνομη έχει το πάρα πολύ πρακτικό αποτέλεσμα ότι αυξάνει τον αριθμό των φτωχών. Κατά συνέπεια 1) αυξάνει την προσφορά για τις κακοπληρωμένες δουλειές που εκείνοι κάνουν, συμπιέζοντας τις αποδοχές τους 2) αυξάνει τη ζήτηση για τις ούτως ή άλλως υποβαθμισμένες υπηρεσίες που προσφέρονται στους φτωχούς: περισσότερα άτομα στη στάση του λεωφορείου, περισσότερες συμμορίες στο σχολείο, μεγαλύτερη ουρά στο νοσοκομείο, μεγαλύτερη πιθανότητα να σε μαχαιρώσουν στο δρόμο. Τέλος επειδή οι μετανάστες έχουν διαφορετική ταυτότητα, αν δεν υπάρχει πίεση να απορροφηθούν προσλαμβάνονται σαν διαλυτικός παράγοντας για την κοινότητα. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τους μουσουλμάνους μετανάστες που κάποιον πραγματικά αδιευκρίνιστο λόγο η παγκόσμια αριστερά έχει αποφασίσει ότι εξαιρούνται από κάθε υποχρέωση να μετακινηθούν έστω και μισό πόντο προς τις αξίες της κοινότητας υποδοχής (μάλιστα οι μουσουλμάνοι που εγκαταλείπουν την κοινότητά τους και τη βλέπουν πιο κοσμικά αντιμετωπίζονται με ξεκάθαρη εχθρότητα τόσο από την ίδια όσο και από την προοδευτική αριστερά) και αντιθέτως πρέπει οι κοινωνίες υποδοχής να κάνουν τέτοια βήματα. Αλλά ισχύει και γενικά. Η αμερικανική κοινωνία είναι πιο καθένας-τη-ζωή-του από την Ευρώπη αλλά δεν είναι και άπειρα ευέλικτη.
Η αντίδραση σε αυτό αδιάφορα πώς ντύνεται συμβολικά δεν πρόκειται να μην υπάρξει όσο συντρέχουν τα αντικειμενικά αίτια.
Και το αν αντιδράς ή όχι τελικά δεν έχει να κάνει ούτε με το τι χρώμα δέρματος έχεις ούτε τι πιστεύεις ούτε με την καταγωγή σου ούτε με του μετανάστη. Αν ψάξεις έρευνες για τη γνώμη των μαύρων στη μετανάστευση θα δεις ότι δε λένε "είμαστε ΟΚ με τους αφρικανούς μετανάστες αλλά όχι με τους άσπρους". Λένε "είμαστε ΟΚ με τους νόμιμους αλλά όχι με τους παράνομους". Λένε "οι μετανάστες πρέπει να μαθαίνουν αγγλικα". Λένε "οι μετανάστες πρέπει να σέβονται τις αξίες του έθνους μας".
Με δυο λόγια η στάση απέναντι στην παράνομη μαζική μετανάστευση (και όχι αναγκαστικά απέναντι στους μετανάστες σαν άτομα) έχει να κάνει καθαρά και ξάστερα με το αν σε συμφέρουν ή όχι, αν σε αγγίζουν ή όχι οι θετικές και αρνητικές επιπτώσεις του φαινομένου. Κοινώς με το αν είσαι φτωχός ή πλούσιος.
Και μπορεί ο αριθμός των λευκών να μειώνεται και των καφέ ή των κόκκινων ή δεν ξερωγω τι άλλο να αυξάνεται, όμως για τον αριθμό των φτωχών δε μπορείς να πεις το ίδιο. Αυτό είναι που έχει δει ο Τραμπ (και ο Μπέρνι) και αυτό είναι που είδε το ρεπουμπλικανικό κόμμα όταν του έδωσε το χρίσμα (αλλά τελικά δεν το είδε το δημοκρατικό, που ΔΕΝ έδωσε χρίσμα στον Μπέρνι). Ο Τραμπ φίλε κάνει ταξική πολιτική, έστω εν μέρει. Που σημαίνει κάνει ΣΚΕΤΗ πολιτική. Όχι lifestyle. ΙΣΩΣ τώρα που ευθυγραμμίστηκαν οι εφτά πλανήτες (κρίση λόγω covid και ό ίδιος ο covid) και σύσσωμο το κατεστημένο την πέφτει εναντίον του με όλες του τις δυνάμεις να ηττηθεί. Αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με το να λέμε ότι το μέλλον βρίσκεται στο να σε εγκρίνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι.
