under έγραψε: 03 Δεκ 2019, 18:16
Dwarven Blacksmith έγραψε: 03 Δεκ 2019, 18:14
Η ηθική κρίση δεν είναι αρπαγή. Λέει απλά ότι όποιος πατάει τον άλλο στο λαιμό, είναι καθίκι.
Πάντως και στον καπιταλισμό κάποια πράγματα απαγορεύονται. Δάνειο π.χ. σε κάποιον με 40% επιτόκιο δεν μπορείς να δώσεις κι ας είναι περιουσία σου. Τα φάρμακα έχουν έλεγχο τιμών. Κι άλλες περιπτώσεις υπάρχουν που η αγία περιουσία δεν μπαίνει πάνω απ' όλα. Στη Νέα Υόρκη το rent control έχει μακρά παράδοση. Οπότε μη νιώθεις τόσο σίγουρος.
Η ηθικη κριση προηγειται της αρπαγης.Κομμουνισμος πουρος.
Πως σε παταει στο λαιμο ο Χ οταν δεν σου νοικιαζει το ακινητο του στην τιμη που θεωρεις εσυ σωστη ;
Ο εστιατορας που σου προσφερει ακριβο μενου σε παταει στο λαιμο ;
Σε μια συναλλαγή και τα δύο μέρη πρέπει να νιώθουν ότι κέρδισαν, αυτή είναι η ουσία της ελεύθερης αγοράς.
Ο εστιάτορας που προσφέρει ακριβό μενού εξαρτάται. Αν προσφέρει ακριβό μενού για σάπιο κρέας δεν θα ξαναπάς. Δυστυχώς η αγορά ακινήτων δεν είναι τόσο ευέλικτη, καθότι ο πελάτης δεν βρίσκει καινούριο σπίτι κάθε Παρασκευή απόγευμα, έχει αυτό που λένε ανελαστικότητα οι οικονομολόγοι.
Ένας άλλος εστιάτορας μπορεί να προσφέρει ακριβό μενού για καλά υλικά και ο πελάτης να φεύγει ευχαριστημένος. Μπορεί να προσφέρει ακριβό μενού επειδή κάποτε έφαγε ο Τζακ Νίκολσον στο μαγαζί και επίσης ο πελάτης να φεύγει ευχαριστημένος. Αυτοί δεν με ενοχλούν.
Βέβαια το εστιατόριο είναι μια επιλογή πολυτελείας από μόνο του, δεν πας για να ζήσεις από το φαγητό του αλλά για διασκέδαση, οπότε είναι πιο δύσκολο να πεις ότι "πατάει στο λαιμό". Γι αυτό και το διάλεξες για να με παγιδεύσεις σε μία μη ευνοϊκή αναλογία.