Cavaliere έγραψε: 09 Νοέμ 2020, 13:18 Ρεστωράν Ο Γλάρος στο Ανατολικό Βερολίνο, κεντούσε στα παλιά χρόνια.
.
.
Cavaliere έγραψε: 09 Νοέμ 2020, 13:18 Ρεστωράν Ο Γλάρος στο Ανατολικό Βερολίνο, κεντούσε στα παλιά χρόνια.
Μιλαμε για προπολεμικο μπουλουκι ουτε καν θιασο.Ίακχος έγραψε: 24 Νοέμ 2019, 11:22 Μια εκδήλωση κόντρα στην ιστορική πραγματικότητα διοργανώνει το ΚΚΕ: Εναντίον της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, που τόσα δεινά επέφερε στους κατοίκους της Γερμανίας, στην μεταπολεμική Ευρώπη.
Με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την πτώση του «Τείχους του Αίσχους», όπως έχει ονομαστεί, η νεολαία του ΚΚΕ, η ΚΝΕ χαρακτηρίζει το τείχος ως... προστατευτικό και αντιφασιστικό. Μιλά για παραχάραξη της ιστορίας και προβάλει ντοκιμαντέρ με τον εύγλωττο τίτλο «1989-2019, 30 χρόνια από την «πτώση» του αντιφασιστικού-προστατευτικού τείχους του Βερολίνου.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politiki/kke- ... -berolinoy
Mέσα στην οικονομική μου εξαθλίωση μερικές φορές σκέφτομαι να ψηφίσω ΚΚΕ, αλλά κάτι τέτοια βλέπω και απομακρύνομαι...
Ίακχος έγραψε: 24 Νοέμ 2019, 11:22 Μια εκδήλωση κόντρα στην ιστορική πραγματικότητα διοργανώνει το ΚΚΕ: Εναντίον της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, που τόσα δεινά επέφερε στους κατοίκους της Γερμανίας, στην μεταπολεμική Ευρώπη.
Με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την πτώση του «Τείχους του Αίσχους», όπως έχει ονομαστεί, η νεολαία του ΚΚΕ, η ΚΝΕ χαρακτηρίζει το τείχος ως... προστατευτικό και αντιφασιστικό. Μιλά για παραχάραξη της ιστορίας και προβάλει ντοκιμαντέρ με τον εύγλωττο τίτλο «1989-2019, 30 χρόνια από την «πτώση» του αντιφασιστικού-προστατευτικού τείχους του Βερολίνου.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politiki/kke- ... -berolinoy
Mέσα στην οικονομική μου εξαθλίωση μερικές φορές σκέφτομαι να ψηφίσω ΚΚΕ, αλλά κάτι τέτοια βλέπω και απομακρύνομαι...
Ελα ντε
Fluffy έγραψε: 25 Αύγ 2021, 12:22 Στον καπιταλισμό κυριαρχεί η αντίληψη της κυρίαρχης τάξης, γιαυτό είναι και κυρίαρχη.
https://en.wikipedia.org/wiki/Sozialist ... dentenbundThe Sozialistische Deutsche Studentenbund — the Socialist German Students' Union or Socialist German Students' League — was founded in 1946 in Hamburg, Germany, as the collegiate branch of the Social Democratic Party of Germany (SPD). In the 1950s, tensions between the SDS and the main party surfaced, particularly over the party's support of West Germany's rearming, until the SPD expelled all members of the SDS from the party in 1961.

Ο Ζήσης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1939 στους Γόννους της Λάρισας. Σπούδασε αρχικά Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Δυτικού Βερολίνου (Technische Universitat Berlin) και στη συνέχεια Κοινωνιολογία στο Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Αναγορεύτηκε διδάκτορας Φιλοσοφίας (Dr. Phil) του Πανεπιστημίου Johann Wolfgang von Goethe της Φρανκφούρτης του Μάιν. Όντας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου υπήρξε στέλεχος της γερμανικής Σοσιαλιστικής Φοιτητικής Ένωσης (SDS) και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960. Παράλληλα με τη συμμετοχή του στους πολιτικούς αγώνες στη Γερμανία, ανέπτυξε, μέσα από τις γραμμές του λαϊκού κινήματος, σημαντική δράση ενάντια στη Χούντα των Αθηνών. Συνιδρυτής του παραρτήματος της διεθνούς πολιτικής οργάνωσης "Trikontinentale" στο Αμβούργο, συνέβαλε θεωρητικά και πρακτικά στην ενίσχυση των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των λαών του Τρίτου Κόσμου.[...]
https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF ... onid=12104
Το 2014 είχε γράψει στο tvxs άρθρο για τη Βία και πολιτική στη μαρξιστική θεωρία.Πορτραίτο για τον εκλιπόντα Ζήση Παπαδημητρίου
1 Οκτ. 2015
Δεν είναι εύκολο να παρουσιάσεις τη ζωή και το έργο ενός οποιουδήποτε ανθρώπου χωρίς να τον αδικήσεις ή και χωρίς να κατηγορηθείς για απόπειρα ‘αγιοποίησής’ του. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τη ζωή και το έργο ενός ανθρώπου, όπως ο Ζήσης Παπαδημητρίου, που έζησε τόσο έντονα συγκρουόμενος με κατασκευασμένες αυθεντίες, με εξουσιαστικά σκιάχτρα και με αγιοποιημένες ‘πνευματικές’ καρικατούρες, αντιπαλεύοντας ακόμα και τον ίδιο του το ‘μύθο’, στην προσπάθειά του να καταθέσει τη συμβολή του στο πανανθρώπινο όραμα για κοινωνική ισότητα και στον αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο.
[...]
Πολιτική διαδρομή
Αλλά και στην πολιτική του διαδρομή και δράση ο Ζήσης Παπαδημητρίου δεν στέκεται σε ένα τόπο γιατί φοβάται πως θα γίνει κατεστημένο, ότι θα μουχλιάσει, ότι θα βγάλει ρίζες και δεν θα μπορεί η σκέψη του να μεταναστεύει, αναζητώντας το κάθε φορά καλύτερο, κάτι που βολεύει συνήθως πολλούς, αλλά όχι τον ανήσυχο και ανυπότακτο Ζήση Παπαδημητρίου.
Εγκαταλείπει τη σοσιαλίζουσα βενιζελική παράδοση της οικογένειας και εντάσσεται, όταν ακόμα ήταν στρατιώτης, στην Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, (ΕΔΑ), την οποία και εγκαταλείπει το 1967 για τη μετριοπάθειά σας
Γυρίζοντας στο Αμβούργο εντάσσεται στη μαχητική αριστερή Σοσιαλιστική Φοιτητική Ένωση Γερμανίας (ΣΦΕΓ) τη γνωστή SDS που αποσπάστηκε από τη Νεολαία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, (SPD) και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960. Μέσα από τις γραμμές της συνέβαλε τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά στην υποστήριξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των λαών του Τρίτου Κόσμου, πράγμα που τον οδήγησε στην Πορτογαλία, στη Χιλή και στην Παλαιστίνη.
Πρακτική υποστήριξη για τον Ζήση Παπαδημητρίου δεν σήμαινε συμμετοχή σε διαμαρτυρίες, εράνους και συμπαράσταση από μακριά. Υποστήριξη λ.χ. στον αγώνα των Παλαιστίνιων, σήμαινε για τον Ζήση φυσική παρουσία και συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα τους με ότι μια τέτοια συμμετοχή συνεπάγεται.
Κοινός μας φίλος με πληροφόρησε πρόσφατα, ότι σε μια μάχη με τους ισραηλινούς ο Ζήσης δεν κατάλαβε, μέσα στο χαλασμό, την εντολή για υποχώρηση που δόθηκε στα αραβικά, κι’ έμεινε μόνος μαχόμενος μέχρι που κατάλαβε τι είχε συμβεί και κατάφερε να καμουφλαριστεί και να μη συλληφθεί από τους ισραηλινούς.
Όταν υποχώρησαν κι’ αυτοί, τότε αυτός σύρθηκε πίσω στις θέσεις των Παλαιστινίων και κατάφερε καταταλαιπωρημένος να φτάσει στο στρατόπεδο την άλλη μέρα το πρωί, την ώρα ακριβώς που απονέμονταν σε φίλο γερμανό συμπολεμιστή του, για να το παραδώσει στην οικογένεια του Ζήση, το «Παράσημο στον ηρωικά πεσόντα Ζήση Παπαδημητρίου». Η σκηνή δεν ήταν μόνο κινηματογραφική, αλλά και επεισοδιακή, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που κάποιοι φίλοι που τον έκλαιγαν, αναφώνησαν με ανακούφιση «που είσαι ρε σύντροφε κι’ εμείς νομίσαμε πως σκοτώθηκες;». Ευτυχώς η μόνη απώλεια ήταν το παράσημο.
Παράλληλα με τη συμμετοχή του στους πολιτικούς αγώνες στη Γερμανία, ανάπτυξε, μέσα από τις γραμμές του Ελληνικού Αντιδικτατορικού Κινήματος Γερμανίας και συγκεκριμένα μέσα από τις Επαναστατικές Σοσιαλιστικές Ομάδες, σημαντική δράση ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή Χούντα των συνταγματαρχών.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το 1984, κινείται στο χώρο της ανένταχτης αριστεράς και αγωνίζεται στα πλαίσια ενός χαλαρού κύκλου διανοούμενων να συμβάλλει στη διαμόρφωση του ‘νέου υποκείμενου της σοσιαλιστικής επανάστασης’.
Όταν βλέπει πως αυτή η διαδικασία της ‘από τα έξω επίθεσης στο σύστημα αργεί’, τότε επιστρατεύει τη φιλοσοφία του συναγωνιστή του στην Σοσιαλιστική Φοιτητική Ένωση Γερμανίας (ΣΦΕΓ), του Ρούντι Ντούτσκε, ‘της μακράς επίθεσης στο σύστημα μέσα από τους θεσμούς του’. Το Δεκέμβρη 1995 προσχωρεί στο ΔΗΚΚΙ και το Σεπτέμβρη 1996 διεκδικεί ως υποψήφιος βουλευτής μια θέση στο Κοινοβούλιο, αλλά αντ’ αυτού πήγε στο κοινοβούλιο ‘κάποιος Γουλιμής’. Αλλά και πάλι δεν το βάζει κάτω.
Την τετραετία 1998-2002 τον βρίσκουμε να δίνει, χωρίς να εγκαταλείπει τα άλλα μετερίζια του, τους αγώνες του, ως Νομαρχιακός Σύμβουλος Νομού Θεσσαλονίκης για τη δευτεροβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Το 2007, έχοντας μπει για τα καλά στη δεύτερη εφηβεία του, ξαναδιεκδικεί ως υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, την ψήφο των συμπατριωτών του Λαρισαίων, αλλά ποιος με πραγματικά άγιες προθέσεις ‘άγιασε στον τόπο του’;
Νέες θεωρητικές αναζητήσεις
Μετά κι’ από αυτή την αποτυχία των Λαρισαίων να κάνουν τη σωστή επιλογή, ο Ζήσης Παπαδημητρίου ξαναγυρίζει στις θεωρητικές αναζητήσεις του ως Πολίτης της Ευρώπης.
Με πρωτοβουλία του και σε συνεργασία, φέρνουμε στην Ελλάδα τον Απρίλη του 2011 τον παλιό του σύντροφο από τη Σοσιαλιστική Φοιτητική Ένωση Γερμανίας (ΣΦΕΓ), τον γνωστό γερμανό θεωρητικό και ακτιβιστή, γιατρό και ιστορικό Karl Heinz Roth για ένα κύκλο συζητήσεων με θέμα: «Αιτίες – Συνέπειες της παγκόσμιας Κρίσης και προοπτικές της Άμεσης Δημοκρατίας» που έγιναν τον Απρίλη του 2011 στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στην Πάτρα.
Στη συνέχεια επιμελούμαστε και προλογίζουμε μαζί το βιβλίο τού Karl Heinz Roth, «Η Ελλάδα σε κρίση. Τι έγινε και τι μπορεί να γίνει» (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΗΣΙΔΕΣ, σε μετάφραση του Δημήτρη Λάμπου), που κυκλοφορούσε ήδη στη Γερμανία και σας ΗΠΑ.
Τον Ιούνη 2013 κυκλοφορεί η Διακήρυξη «Για μια Ευρώπη της Ισότητας» που την υπογράφουν ο Karl Heinz Roth και ο Ζήσης Παπαδημητρίου και πολλοί άλλοι Πολίτες της Ευρώπης.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ το βιβλίο των Karl Heinz Roth και Ζήση Παπαδημητρίου: «Να εμποδίσουμε την καταστροφή. Μανιφέστο για μια Ευρώπη της ισότητας», που παρουσιάστηκε στο TVXS από την Κρυσταλία Πατούλη στα πλαίσια της ακτιβιστικής Έρευνα για την Κρίση (2010-2014), Εκδ. Κέδρος, με πρόλογο του ίδιου.
Ο Ζήσης Παπαδημητρίου γνωρίζοντας ότι «Γνώση σημαίνει Δύναμη» δεν αρκέστηκε μόνο στην από καθ’ έδρας διδασκαλία που δεν αγγίζει άμεσα το, πνευματικά λεηλατημένο από το θρησκευτικό σκοταδισμό από τις προλήψεις και από τις εξουσιαστικές ιδεολογίες, διψασμένο σώμα της κοινωνίας για Γνώση.
Γι’ αυτό και δεν περιορίστηκε στα πανεπιστημιακά συγγράμματα, αλλά έγραψε κάμποσα εκλαϊκευμένα βιβλία για το πλατύ αναγνωστικό κοινό, δημοσίευσε εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά, εφημερίδες και στο διαδίκτυο και έδωσε όσες μπόρεσε συνεντεύξεις σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς, αναλύοντας με παρρησία και χωρίς υστεροβουλίες θεωρητικά ζητήματα και καταθέτοντας πρακτικές πολιτικές προτάσεις για τρέχοντα τοπικά, εθνικά και ευρωπαϊκά προβλήματα.
[...]
https://tvxs.gr/politismos/portraito-gi ... 3dJa2FYsNo