Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 24 Οκτ 2021, 00:20
ιουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ
αυτό είναι κάτι που δεν γνωρίζω, μα εύχομαιπεραστική έγραψε: 24 Οκτ 2021, 00:18Ακριβως
Τουλαχιστον οσο ζουνε, ζουνε ΚΑΛΑ. Και ειναι ευτυχισμενα.
Phorum.com.gr
Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
Γάτες.... μιάου!
Σελίδα 107 από 173
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 24 Οκτ 2021, 00:31
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 24 Οκτ 2021, 11:37
Βρε,ο καθένας κάνει ότι του αρέσει.νύχτα έγραψε: 23 Οκτ 2021, 23:58κάποιοι μπορεί να βιώσουν τον θάνατο της συντροφιάς* τους σαν θάνατο ανθρώπουstergiosbik έγραψε: 23 Οκτ 2021, 20:38 Νταξ,καμμια σχεση με απωλεια ανθρωπου.
Να μην γινομαστε υπερβολικοι και τολμω να πω γελοιοι.
Σιγουρα σου λειπει το κατοικιδιο σου αν ψοφησει και σε λυπεί πολυ αλλά...μεχρι εκει.
Απλα σε τετοιες περιπτωσεις "τρελαινεσαι" γιατι καποιο αρχιδι αφαιρει την ζωη ενος ακακου πλασματος με βασανιστικο τροπο.
και να μην είναι καθόλου γελοίοι, σε τέτοια θέματα δε χρειάζεται να είμαστε ούτε αυστηροί,
ούτε αφοριστικοί, ας αφήσουμε ένα περιθώριο να βιώνει ο καθένας την απώλειά του
όπως αισθάνεται ο ίδιος, δε μας αφορά στο κάτω κάτω
*γάτα, σκύλος, καναρίνι, ιγκουάνα, δεξέρωτιάλλο
Απλά δεν είναι υγιές να θρηνείς ενα ζώο σαν άνθρωπο.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 24 Οκτ 2021, 11:44
Αυτό!νύχτα έγραψε: 23 Οκτ 2021, 23:58 κάποιοι μπορεί να βιώσουν τον θάνατο της συντροφιάς* τους σαν θάνατο ανθρώπου
και να μην είναι καθόλου γελοίοι, σε τέτοια θέματα δε χρειάζεται να είμαστε ούτε αυστηροί,
ούτε αφοριστικοί, ας αφήσουμε ένα περιθώριο να βιώνει ο καθένας την απώλειά του
όπως αισθάνεται ο ίδιος, δε μας αφορά στο κάτω κάτω
*γάτα, σκύλος, καναρίνι, ιγκουάνα, δεξέρωτιάλλο
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 24 Οκτ 2021, 12:00
νύχτα έγραψε: 23 Οκτ 2021, 23:58κάποιοι μπορεί να βιώσουν τον θάνατο της συντροφιάς* τους σαν θάνατο ανθρώπουstergiosbik έγραψε: 23 Οκτ 2021, 20:38 Νταξ,καμμια σχεση με απωλεια ανθρωπου.
Να μην γινομαστε υπερβολικοι και τολμω να πω γελοιοι.
Σιγουρα σου λειπει το κατοικιδιο σου αν ψοφησει και σε λυπεί πολυ αλλά...μεχρι εκει.
Απλα σε τετοιες περιπτωσεις "τρελαινεσαι" γιατι καποιο αρχιδι αφαιρει την ζωη ενος ακακου πλασματος με βασανιστικο τροπο.
και να μην είναι καθόλου γελοίοι, σε τέτοια θέματα δε χρειάζεται να είμαστε ούτε αυστηροί,
ούτε αφοριστικοί, ας αφήσουμε ένα περιθώριο να βιώνει ο καθένας την απώλειά του
όπως αισθάνεται ο ίδιος, δε μας αφορά στο κάτω κάτω
*γάτα, σκύλος, καναρίνι, ιγκουάνα, δεξέρωτιάλλο
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 24 Οκτ 2021, 18:38
Το Πένθος Για Τις Γάτες
Γινόμαστε υπερβολικά συναισθηματικοί
όταν πεθαίνουν ζώα.
Σπαραξικάρδιοι.
Όμως μόνο για τα ζώα που έχουνε γούνα,
μόνο για κείνα που μας μοιάζουνε,
έστω και κατά προσέγγιση.
Αυτά που έχουνε μεγάλα μάτια,
μάτια που κοιτάνε κατά μέτωπο.
Αυτά που έχουνε μικρές μύτες
και μικρά ράμφη.
Κανείς δε θρηνεί μια αράχνη.
Ούτ’ ένα καβούρι.
Οι νηματέλμινθες δεν προκαλούν ολοφυρμούς.
Ούτε τα ψάρια.
Για τα βρέφη της φώκιας η θλίψη αναβαθμίζεται.
Και για τους σκύλους, και για τις κουκουβάγιες,
μερικές φορές.
Για τις γάτες σχεδόν πάντοτε.
Μήπως επειδή παρομοιάζουμε αυτά τα ζώα με νεκρά μωρά;
Μήπως επειδή μας φαίνεται πως είναι κομμάτι δικό μας,
η ψυχή του ζώου που έχουμε μέσα μας
παραχωμένη κάπου στο μέρος της καρδιάς,
γουνάτη και γεμάτη εμπιστοσύνη,
ζωική παρόρμηση, πάντα σ’ επιφυλακή,
βίαιη προς άλλες μορφές ζωής,
ευδαίμων τον περισσότερο καιρό,
αλλά και ανόητη κάποτε;
Γιατί σχεδόν πάντα οι γάτες; Γιατί οι νεκρές γάτες
προκαλούν τόσα γελοία κλάματα;
Γιατί τέτοιο βαρύ πένθος;
Γιατί δεν μπορούμε πια να βλέπουμε
στο σκοτάδι, χωρίς αυτές;
Γιατί κρυώνουμε χωρίς τη γούνα τους;
Μήπως επειδή έχουμε χάσει τον κρυφό δεύτερο εαυτό μας
αυτόν στο οποίο θ’ αλλάζαμε
αν θέλαμε να διασκεδάσουμε,
αν θέλαμε να σκοτώσουμε
χωρίς κανέναν ενδοιασμό,
τότε που θα θέλαμε να πετάξουμε από πάνω μας
το σκοτεινό γκρίζο βαρίδι
που κουβαλάμε ως άνθρωποι;
(Margaret Atwood)
Γινόμαστε υπερβολικά συναισθηματικοί
όταν πεθαίνουν ζώα.
Σπαραξικάρδιοι.
Όμως μόνο για τα ζώα που έχουνε γούνα,
μόνο για κείνα που μας μοιάζουνε,
έστω και κατά προσέγγιση.
Αυτά που έχουνε μεγάλα μάτια,
μάτια που κοιτάνε κατά μέτωπο.
Αυτά που έχουνε μικρές μύτες
και μικρά ράμφη.
Κανείς δε θρηνεί μια αράχνη.
Ούτ’ ένα καβούρι.
Οι νηματέλμινθες δεν προκαλούν ολοφυρμούς.
Ούτε τα ψάρια.
Για τα βρέφη της φώκιας η θλίψη αναβαθμίζεται.
Και για τους σκύλους, και για τις κουκουβάγιες,
μερικές φορές.
Για τις γάτες σχεδόν πάντοτε.
Μήπως επειδή παρομοιάζουμε αυτά τα ζώα με νεκρά μωρά;
Μήπως επειδή μας φαίνεται πως είναι κομμάτι δικό μας,
η ψυχή του ζώου που έχουμε μέσα μας
παραχωμένη κάπου στο μέρος της καρδιάς,
γουνάτη και γεμάτη εμπιστοσύνη,
ζωική παρόρμηση, πάντα σ’ επιφυλακή,
βίαιη προς άλλες μορφές ζωής,
ευδαίμων τον περισσότερο καιρό,
αλλά και ανόητη κάποτε;
Γιατί σχεδόν πάντα οι γάτες; Γιατί οι νεκρές γάτες
προκαλούν τόσα γελοία κλάματα;
Γιατί τέτοιο βαρύ πένθος;
Γιατί δεν μπορούμε πια να βλέπουμε
στο σκοτάδι, χωρίς αυτές;
Γιατί κρυώνουμε χωρίς τη γούνα τους;
Μήπως επειδή έχουμε χάσει τον κρυφό δεύτερο εαυτό μας
αυτόν στο οποίο θ’ αλλάζαμε
αν θέλαμε να διασκεδάσουμε,
αν θέλαμε να σκοτώσουμε
χωρίς κανέναν ενδοιασμό,
τότε που θα θέλαμε να πετάξουμε από πάνω μας
το σκοτεινό γκρίζο βαρίδι
που κουβαλάμε ως άνθρωποι;
(Margaret Atwood)
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 08:41
Έχω μαζέψει ένα γατάκι αδέσποτο, το έχω εκτός σπιτιού αλλά κάθεται έξω από το παράθυρο και με έχει πρήξει στα νιαουρίσματα να μπει μέσα.
Πρωί βράδυ, θα σταματήσει; Τι να κάνω; Χειρότερα από σκύλος σε φασαρία.
Πρωί βράδυ, θα σταματήσει; Τι να κάνω; Χειρότερα από σκύλος σε φασαρία.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 09:41
Τώρα είναι αργά, σου πήρε τον αέρα, σε καβάλησε. Αποδέξου τη μοίρα σου και βάλτο μέσα.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 09:48
nyxtovios
Είναι μικρό; ας πούμε δύο μηνών;
Τα πρόωρα απογαλακτισμένα χρειάζονται να νιώθουν ασφάλεια.
Αν έχουν χάσει την μάνα τους, νιώθουν απελπισμένα και στρέφονται προς τον άνθρωπο.
Για να νιαουρίζει τόσο πολύ, είναι σε κατάσταση ανάγκης.
Βάλε το λίγο μέσα.
Είναι μικρό; ας πούμε δύο μηνών;
Τα πρόωρα απογαλακτισμένα χρειάζονται να νιώθουν ασφάλεια.
Αν έχουν χάσει την μάνα τους, νιώθουν απελπισμένα και στρέφονται προς τον άνθρωπο.
Για να νιαουρίζει τόσο πολύ, είναι σε κατάσταση ανάγκης.
Βάλε το λίγο μέσα.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 09:57
Θα σταματησει.Υπομονη.nyxtovios έγραψε: 02 Νοέμ 2021, 08:41 Έχω μαζέψει ένα γατάκι αδέσποτο, το έχω εκτός σπιτιού αλλά κάθεται έξω από το παράθυρο και με έχει πρήξει στα νιαουρίσματα να μπει μέσα.
Πρωί βράδυ, θα σταματήσει; Τι να κάνω; Χειρότερα από σκύλος σε φασαρία.
Αν κανεις το λαθος να το βαλεις μεσα τοτε με γεια που την εφαγες.
Θα αποκτησει κυριαρχικα δικαιωματα επι της οικιας σου.
Αν το βγαλεις εξω μετα,τοτε να δεις γκρινια.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 10:07
Όχι είχε γεννηθεί τελος άνοιξης από ότι ξέρω. Δεν είναι και τέρμα μικρό δηλαδή. Είναι δηλαδή τουλάχιστον 4 μηνώνΛοξίας έγραψε: 02 Νοέμ 2021, 09:48 nyxtovios
Είναι μικρό; ας πούμε δύο μηνών;
Τα πρόωρα απογαλακτισμένα χρειάζονται να νιώθουν ασφάλεια.
Αν έχουν χάσει την μάνα τους, νιώθουν απελπισμένα και στρέφονται προς τον άνθρωπο.
Για να νιαουρίζει τόσο πολύ, είναι σε κατάσταση ανάγκης.
Βάλε το λίγο μέσα.
Τελικά σταμάτησε και κοιμάται επιτέλους.stergiosbik έγραψε: 02 Νοέμ 2021, 09:57Θα σταματησει.Υπομονη.nyxtovios έγραψε: 02 Νοέμ 2021, 08:41 Έχω μαζέψει ένα γατάκι αδέσποτο, το έχω εκτός σπιτιού αλλά κάθεται έξω από το παράθυρο και με έχει πρήξει στα νιαουρίσματα να μπει μέσα.
Πρωί βράδυ, θα σταματήσει; Τι να κάνω; Χειρότερα από σκύλος σε φασαρία.
Αν κανεις το λαθος να το βαλεις μεσα τοτε με γεια που την εφαγες.
Θα αποκτησει κυριαρχικα δικαιωματα επι της οικιας σου.
Αν το βγαλεις εξω μετα,τοτε να δεις γκρινια.
Θέλω πρώτα να το πάω κτηνίατρο. Μετά δεν έχω θέμα να μπει και μέσα μερικές ώρες τη μέρα. Παίζει βέβαια να κακομαθει και να κάνει το ίδιο από ότι βλέπωGordian Knot έγραψε: 02 Νοέμ 2021, 09:41 Τώρα είναι αργά, σου πήρε τον αέρα, σε καβάλησε. Αποδέξου τη μοίρα σου και βάλτο μέσα.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 19:21
Λοιπόν τελικά είναι αγόρι, έκανε το πρώτο εμβόλιο και χαπακώθηκε μόλις.
Μου είπε για στείρωση με΄τα τους 6-7 μήνες
Αμα δεν τον κάνω τι γίνεται;
Μου είπε για στείρωση με΄τα τους 6-7 μήνες
Αμα δεν τον κάνω τι γίνεται;
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 19:25
θα φευγει ψαχνοντας για καρχιες ,εγω του εκανα στους 13 μηνες.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 19:27
Θα φύγει μόνιμα δηλαδή; ή θα επιστρέφει όταν τρώει πίτα από καμιά κάρχια;
Αν είναι να κόβει βόλτες και να έρχεται δεν πειράζει. Αν είναι να μην έρχεται, δεν ξέρω. Μου φαίνεται περίεργο να του τα κόψω.
Ίσως καλύτερα να βρει το δρόμο του με τις κάρχιες.
Re: Γάτες.... μιάου!
Δημοσιεύτηκε: 02 Νοέμ 2021, 19:29
θα σου σπαει τα αρχιδια στο νιαουρισμα και θα μαρκαρει τον χωρο μεσα και μυριζει πολυ ,τωρα ενα τον εχει μονο εξω το ρισκαρεις ,μαχες με αλλους γατους αυτοκινητα,εξαρταταται σε τι περιοχη ζεις.nyxtovios έγραψε: 02 Νοέμ 2021, 19:27Θα φύγει μόνιμα δηλαδή; ή θα επιστρέφει όταν τρώει πίτα από καμιά κάρχια;
Αν είναι να κόβει βόλτες και να έρχεται δεν πειράζει. Αν είναι να μην έρχεται, δεν ξέρω. Μου φαίνεται περίεργο να του τα κόψω.
Ίσως καλύτερα να βρει το δρόμο του με τις κάρχιες.