Otto Weininger έγραψε: 28 Φεβ 2025, 19:06
Πες ένα ευχαριστώ στα Μέσα που ταΐζουν τον κόσμο παραμύθια 1.5 χρόνο και έφτιαξαν αυτό το κλίμα, γιατί αν το "γυρίσουν" πάλι, σε κάνα 6μηνο τα 3/4 όσων πήγαν δεν θα θυμούνται γιατί πήγαν.
Σε πρώτη φάση, αμέσως μετά το δυστύχημα, δεν ζήτησαν ούτε ένα ειλικρινές συγνώμη αλλά έβγαλαν τους εαυτούς τους έξω από το κάδρο της ευθύνης και επιστράτευσαν την πρώτη ανθολογία των παραμυθιών, σύμφωνα με την οποία αποκλειστικός υπαίτιος της σύγκρουσης ήταν ο σταθμάρχης ή έστω τα απανωτά ανθρώπινα από υπαλλήλους λάθη, μέχρι που προσπάθησαν να μας πείσουν πως όλα έβαιναν σωστά στο θέμα της τηλεδιοίκησης (έως ότου βγει σε ζωντανή σύνδεση κάποιος υπάλληλος για να πει ότι δεν υπάρχει ουσιαστική τηλεδιοίκηση, μέχρι να κοπεί on air από τον αρμόδιο υπουργό) ενώ το αποκορύφωμα ήταν όταν ο πρωθυπουργός χαρακτήριζε σε συνέντευξή του συνωμοσιολόγους εκείνους που έθεταν ερωτήματα για το ενδεχομένως παράνομο φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, επικαλούμενος στοιχεία και διαβεβαιώσεις των εμπλεκόμενων στο έγκλημα. Τόσα ήξερε τότε, τόσα έλεγε...
Σε αυτό το πρώιμο στάδιο όπου το θέμα έκαιγε και η κοινή γνώμη ζητούσε απαντήσεις, δεν δέχτηκαν καμία ευθύνη και μας βομβάρδιζαν μέρα νύχτα από τα Μέσα τους ότι όλα οφείλονταν σε ανθρώπινα λάθη. Δεν έπεισαν, αλλά με τον καιρό να περνάει και την πολιτική ατζέντα να εναλλάσσεται θεώρησαν ότι το θέμα θα ξεχαστεί και δεν θα βρεθεί ξανά στο επίκεντρο (θυμήσου και τον Άδωνη που έλεγε ότι τον Έλληνα τον νοιάζει η ακρίβεια και το πορτοφόλι του και όχι το θέμα με τη σύγκρουση των τρένων)
Στο μεσοδιάστημα αυτό, από τον καιρό που το θέμα έκαιγε μέχρι τις 26.1, όσοι έθεταν ερωτήματα για τον χειρισμό της σύγκρουσης των τρένων αντιμετωπίζονται από τα ΜΜΕ ως γραφικοί, είτε δεν λαμβάνονταν υπόψη. Το θέμα μπήκε στον πάγο, με σποραδικές αναφορές από τα συστημικά ΜΜΕ και όλα έβαιναν καλώς μέχρι τις 26.1,
Τότε οι παλλαϊκές συγκεντρώσεις θορύβησαν άπαντες στην κυβέρνηση, αναγκάζοντας τον Κούλη να βγει σε μια απολογητική συνέντευξη και να πει αυτά που είπε, Η άμυνα όμως δεν είναι ο τρόπος της Νέας Δημοκρατίας, δεν γίνεται να διαρκέσει για πολύ. Και τότε άρχισε η δεύτερη ανθολογία των παραμυθιών, με τα σκυλιά της κολάσεως, Άδωνη και Βορίδη, να ξαμολιούνται για να διηγηθούν ένα νέο αφήγημα, "Το θέμα των Τεμπών είναι μικρό μπροστά στη διεθνή πραγματικότητα", "οι κυβερνητικοί πολιτικοί δεν έχουν καμία ευθύνη", "πως είναι δυνατόν να έχει ανάμειξη ο υπουργός που κοιμόνταν στο σπίτι του ενώ ο σταθμάρχης τα έκανε όλα πουτάνα", "στα καφενεία οι Νεοδημοκράτες πρέπει να αντεπιτίθενται με οργή σε όσους μας κατηγορούν για συγκάλυψη".
Κάθε προσπάθεια, είτε υπεράσπισης της κυβέρνησης με παραμύθια, είτε αποσιώπησης του ζητήματος, δεν έφερε αποτέλεσμα. Είμαι της άποψης ότι αν η ΝΔ ήταν λίγο πιο ειλικρινής και παραδέχονταν από την αρχή ότι υπήρχαν ελλείψεις στα πάντα, έβαζε στον πάγο τον ηλίθιο γόνο Καραμανλή και παραδέχονταν ότι χρόνιες παθογένειες για τις οποίες ευθύνονταν εκείνη αλλά και άλλοι, οδήγησαν στο συμβάν, χωρίς να προσπαθεί να εξωραΐσει καταστάσεις, θα μπορούσε να χειριστεί το ζήτημα καλύτερα, χωρίς όλη αυτή την κλιμάκωση. Ωστόσο ένιωθε τόσο παντοδύναμη που δεν μπήκε στον κόπο να το χειριστεί με αυτόν τον τρόπο.
