Καμία σύγχυση, κανένα θέμα.
Άλλωστε όπως προείπα στο βιβλίο αυτό διορθώθηκαν πράγματα, ακόμα και μερικά που θα περνούσαν εύκολα στα ψιλά, δεν θα ξέφευγε αυτό.
Διορθώθηκε και ζήτημα διατύπωσης ορισμού, το οποίο πάντως δεν δημιουργούσε επακριβώς κάποιο θέμα στους μαθητές.
Ουδείς μπερδεύεται και είδαμε διάφορες λεκτικές και άλλες ακροβασίες για να παρουσιαστεί το πυρηνικό μανιτάρι ως ένα επιπλέον λουλούδι και αυτό.
Αυτές όντως δημιουργούν κάτι ασαφές, ένα συνονθύλευμα, μια θολούρα που θα ωθούν σε παραλογισμό.
Εν ολίγοις, οι ασκήσεις δεν είχαν κανένα ζήτημα. Ίσα-ίσα, θολούρα και θέμα είχαν τα επιχειρήματα περί ζητήματος, οδηγώντας σε μία φαρσοκωμωδία.
Εδώ διαβάσαμε ότι τάχα τα σχολικά βιβλία, παλαιότερα ή νεότερα, έβαζαν και περισσότερα δεδομένα για να μπερδέψουν τους μαθητές. Ισχυρισμός χωρίς κανένα τεκμήριο.
Το παράδειγμα του βιβλίου που αφορά τα μπισκότα και εκδίδετο για λίγα χρόνια είναι λάθος, διότι απλώς έγινε γκάφα, όχι εσκεμμένο λάθος.
Και θα εξηγήσω γιατί έγινε γκάφα.
Σε άλλο σημείο γράφει την λέξη "μισό" αντί να πει 1/2 ή 0,5(δεν θυμάμαι που ακριβώς).
Το μισό δεν μπερδεύει, δεν είναι κάτι παραπανίσιο. Απλώς είναι σφάλμα διότι δεν είναι αριθμός.
Έκαναν και εκεί γκάφα και το βιβλίο αποσύρθηκε. Άλλωστε γιατί σε τόσα βιβλία τόσων τάξεων, να ήθελαν οι συγγραφείς να μπερδέψουν μόνο σε μία σελίδα τους μαθητές;
Αν είχαν τέτοια τακτική, θα υπήρχε συστηματικό...μπέρδεμα. Δεν μπορεί ένα...εσκεμμένο λάθος να παρουσιάζεται μόνο σε μισή σελίδα από τόσα συγγράμματα.
Τα βιβλία και έχω βιβλία από το 1930, ουδέποτε βάζουν περισσότερα δεδομένα.
Το οποίο εξηγήσαμε γιατί είναι και παράλογο παιδαγωγικά και διδακτικά.
Αν θέλει κάποιος να ξεδιαλύνει έννοιες, βάζει μία άσκηση που εξετάζει αυτό το πράγμα με ακρίβεια, δεν χρειάζεται να καταφύγει σε ακροβασίες.
Επιπλέον, όταν ο συγγραφέας θέλει να δείξει μία πλάνη, συνήθως παρουσιάζει μία άσκηση λυμένη και λέει στον μαθητή να εντοπίσει το λάθος.
Διδακτικό.
Αλλά αυτό το παράδειγμα σκέψης, εξηγεί και τις όλες ακροβασίες που συζητήθηκαν.
Εδώ να τονίσω και κάτι ακόμα που θέλει ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Η φαντασία, η ευρηματικότητα, ο προβληματισμός, ο πειραματισμός, στις θετικές επιστήμες πρέπει να βασίζονται πάνω σε αξιώματα και θεωρήματα σαφώς διατυπωμένα και νοήματα-προτάσεις καλώς τεθειμένες.
Δεν είναι ότι φανταζόμαστε γενικά, αυθαίρετα.
Οι συλλογισμοί και οι νοητικές υπερβάσεις, οι συζητήσεις, η θέση-αντίθεση-σύνθεση βασίζονται πάνω σε στέρεες καταστάσεις.
Ειδάλλως, καταλήγει κάποιος να κυνηγάει ανεμόμυλους σαν άλλος Δον Κιχώτης, οδηγούμενος σε μεγάλες πλάνες.
Εν ολίγοις, δημιουργεί πρόβλημα, θολούρα εκεί που δεν υπήρχε και τα μαθηματικά από μαθημαγικά καθίστανται κάτι άλλο.
Απλώς εκ μέρους για την τελική μου τοποθέτηση, παραθέτω δύο ενδεικτικά παραδείγματα λυμένα από δύο καθηγητές που ακολουθούν τον τρόπο και τη λογική που πρέπει και περιγράψαμε.
Η λογική των πραγμάτων...
Απλώς, κάτι καλώς τεθειμένο, επιχειρήθηκε να αποδομηθεί οδηγώντας σε φαρσοκωμωδία.
Παραφράζοντας γνωστή ρήση, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τότε εκείνη κάνει λάθος!
Over and out.