Phorum.com.gr

οι Χριστιανοί χρησιμοποιούν το γονάτισμα της ικεσίας για την συγχώρεση αμαρτιών και εκπλήρωση κάποιας χάρης....
Για μένα όταν βλέπω Χριστιανό να γονατίζει νιώθω ότι κάνει ικεσία ή ότι δηλώνει την δουλοπρεπή συμπεριφορά του διότι μερικοί άνθρωποι έτσι βλέπουν την σχέση θεού-ανθρώπου.

ΓΑΛΗ έγραψε: 20 Μαρ 2019, 09:52

Το "δούλος" στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχει το νόημα του σκλάβου αλλά του ακόλουθου, που νοιώθει ανολοκλήρωτος, ημιτελής, δευτερεύουσα ύπαρξη χωρίς τον θεό του.

Οι σκλάβοι δεν διαλέγονται με τον αφέντη τους.

Αυτή η προσέγγιση και μόνον υποδηλώνει πως ο χριστιανισμός πάτησε πάνω στο φόβο για να επικρατήσει. Δεν αλλάζει κάτι. Όπως κι αν το ονομάσεις. Η ουσία παραμένει η ίδια. Κατά την γνώμη μου, πολύ σωστά τοποθετήθηκε ο Νάνδρος.

tanipteros έγραψε: 20 Μαρ 2019, 14:27 οι Χριστιανοί χρησιμοποιούν το γονάτισμα της ικεσίας για την συγχώρεση αμαρτιών και εκπλήρωση κάποιας χάρης....
Για μένα όταν βλέπω Χριστιανό να γονατίζει νιώθω ότι κάνει ικεσία ή ότι δηλώνει την δουλοπρεπή συμπεριφορά του διότι μερικοί άνθρωποι έτσι βλέπουν την σχέση θεού-ανθρώπου.

Πολύ σωστά.

Natasha έγραψε: 18 Μαρ 2019, 15:08

Πασιφάη έγραψε: 16 Μαρ 2019, 14:35

Natasha έγραψε: 15 Μαρ 2019, 23:59

Παπαριές τα δικά σου είναι! Θα γελάσει καλυτερα όποιος γελάσει τελευταίος.

Θέλω να μου πεις ποιά είναι η δική μου παπάρα σε σχέση με τη δικιά σου. Το ζητούμενο δεν είναι να γελάσει καλλίτερα ο τελευταίος, αλλά εμείς που ήδη έχουμε κατουρηθεί με τις συνωμοσιολογίες που γράφονται..

Natasha έγραψε: 16 Μαρ 2019, 00:03

Θα ανοιξω σχετικό θέμα και εκεί θα φανεί του καθενός το επιχείρημα ποσο θα αντέξει...

tanipteros έγραψε: 20 Μαρ 2019, 14:22

ΓΑΛΗ έγραψε: 20 Μαρ 2019, 09:52

tanipteros έγραψε: 18 Μαρ 2019, 23:25

το Δεσπότης σημαίνει αυτός που ποιεί το δέος και αρχικά ήταν επίθετο της θεάς Άρτεμης ως Δέσποινα.

Kαι τι ακριβώς σημαίνει "ποιώ το δέος";

Για το "ποιώ το δέος" εγώ το καταλαβαίνω ως δημιουργώ θαυμασμό προς ένα πρόσωπο.

Δεν ρώτησα την προσωπική σου ερμηνεία.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που γράφεις δεν βγάζει σαφές νόημα. Θυμίζει περισσότερο μάρκετινγκ.

Είναι άλλο το "ποιώ (δημιουργώ κάτι) που προκαλεί δέος και άλλο το "ποιώ το δέος".
Κατά τα άλλα, το δέος εκ των πραγμάτων είναι κάτι που εκτός από θαυμασμό εμπεριέχει φόβο, αίσθηση μειονεξίας κλπ
Δέος προκαλούν και τα άγρια στοιχεία της φύσης, χωρίς την αρωγή του όποιου θεϊκού στοιχείου.

Και φυσικά, η Άρτεμις ως Δέσποινα (με καρδούλες ή μη) ήταν ιδιαιτέρως εκδικητική και τόσο τα παιδιά της Νιόβης όσο και ο Ακταίων βίωσαν το τι σημαίνει "δέος" στον απόλυτο βαθμό. Ή όχι;

Σε κάθε περίπτωση έχεις πολύ ρομαντική άποψη για τη μυθολογία και μία μάλλον επική/εφηβική προσέγγιση των πραγμάτων, πράγμα που δεν είναι καθόλου κακό. Ούτε και ασυνήθιστο.

Το θέμα είναι ότι τόσο οι δεισιδαιμονίες όσο και η απλοϊκή προσέγγιση των πραγμάτων, υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες.

ΓΑΛΗ έγραψε: 20 Μαρ 2019, 09:52

tanipteros έγραψε: 18 Μαρ 2019, 23:25

Nandros έγραψε: 18 Μαρ 2019, 23:17
Αποτυχημένη προσπάθεια. Άστο γιατί δεν το έχεις. Ελληνικά ξέρουμε.

Βρες μου άλλη μια για τους αρχιπαππάδες που τους λέτε Δεσπότες!
.

το Δεσπότης σημαίνει αυτός που ποιεί το δέος και αρχικά ήταν επίθετο της θεάς Άρτεμης ως Δέσποινα.

Kαι τι ακριβώς σημαίνει "ποιώ το δέος";

Και ποια είναι η διαφορά της παράκλησης από την ικεσία;

Νάνδρε, η blue έχει δίκιο.
Όσοι ξέρουμε ελληνικά, ξέρουμε επίσης ότι το νόημα και η ερμηνεία πολλών λέξεων μεταβάλλεται με το πέρασμα των αιώνων και ακριβώς γι' αυτό υπάρχουν οι προσδιορισμοί Α, ΑΝ, ΜΝ, Ν.

Το "δούλος" στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχει το νόημα του σκλάβου αλλά του ακόλουθου, που νοιώθει ανολοκλήρωτος, ημιτελής, δευτερεύουσα ύπαρξη χωρίς τον θεό του.

Οι σκλάβοι δεν διαλέγονται με τον αφέντη τους.

Το ποια ερμηνεία δίνει η εκκλησία μου είναι αδιάφορο, αφού την φέρνει στα μέτρα της. Τα λεξικά διαφωνούν.

http://www.enacademic.com/searchall.php ... eek&stype=

http://www.enacademic.com/searchall.php ... eek&stype=
.

Nandros έγραψε: 20 Μαρ 2019, 16:37

ΓΑΛΗ έγραψε: 20 Μαρ 2019, 09:52

tanipteros έγραψε: 18 Μαρ 2019, 23:25

το Δεσπότης σημαίνει αυτός που ποιεί το δέος και αρχικά ήταν επίθετο της θεάς Άρτεμης ως Δέσποινα.

Kαι τι ακριβώς σημαίνει "ποιώ το δέος";

Και ποια είναι η διαφορά της παράκλησης από την ικεσία;

Νάνδρε, η blue έχει δίκιο.
Όσοι ξέρουμε ελληνικά, ξέρουμε επίσης ότι το νόημα και η ερμηνεία πολλών λέξεων μεταβάλλεται με το πέρασμα των αιώνων και ακριβώς γι' αυτό υπάρχουν οι προσδιορισμοί Α, ΑΝ, ΜΝ, Ν.

Το "δούλος" στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχει το νόημα του σκλάβου αλλά του ακόλουθου, που νοιώθει ανολοκλήρωτος, ημιτελής, δευτερεύουσα ύπαρξη χωρίς τον θεό του.

Οι σκλάβοι δεν διαλέγονται με τον αφέντη τους.

Το ποια ερμηνεία δίνει η εκκλησία μου είναι αδιάφορο, αφού την φέρνει στα μέτρα της. Τα λεξικά διαφωνούν.

http://www.enacademic.com/searchall.php ... eek&stype=

http://www.enacademic.com/searchall.php ... eek&stype=
.

Νάνδρε, όλοι έχουμε έναν συγκεκριμένο βαθμό ενδιαφέροντος ή αδιαφορίας για τις διάφορες ερμηνείες.
Το ίδιο ισχύει και για τα λεξικά.

Οπότε, πίστευε ό,τι θέλεις Κανένα πρόβλημα.

tanipteros έγραψε: 20 Μαρ 2019, 14:22

ΓΑΛΗ έγραψε: 20 Μαρ 2019, 09:52

tanipteros έγραψε: 18 Μαρ 2019, 23:25

το Δεσπότης σημαίνει αυτός που ποιεί το δέος και αρχικά ήταν επίθετο της θεάς Άρτεμης ως Δέσποινα.

Kαι τι ακριβώς σημαίνει "ποιώ το δέος";

Και ποια είναι η διαφορά της παράκλησης από την ικεσία;

Για το "ποιώ το δέος" εγώ το καταλαβαίνω ως δημιουργώ θαυμασμό προς ένα πρόσωπο.

Για την ικεσία:

Στην αρχαία Ελλάδα το να γονατίσεις μπροστά σε κάποιον και να δηλώσεις οποιασδήποτε μορφή υποταγής ήταν χειρότερο από το να χάσεις τη ζωή σου. Προτιμούσαν να πεθάνουν υπερήφανοι και ελεύθεροι παρά να ζήσουν έχοντας γονατίσει έστω και μια φορά. Η ζωή εκείνα τα χρόνια διέπονταν από κώδικες τιμής που αν τους παρέβαινες έχανες την υπόληψή σου ως άνθρωπος (κάτι πολύ σημαντικό για τους αρχαίους Έλληνες) και ακόμα χειρότερα, θα έπρεπε να αντιμετωπίσεις τη θεϊκή νέμεση. Όπως ακριβώς και στην περίπτωση που αψηφούσε κάποιος έναν ικέτη. Ο ικέτης ήταν ένα απελπισμένο πρόσωπο το οποίο είχε παραβιάσει κάποιο ηθικό ή πολιτικό νόμο ή είχε διαπράξει κάποιο έγκλημα και ζητούσε συγχώρεση και προστατευόταν, όπως λέγεται, από τον Ικέσιο Δία. Για να γίνει κάποιος ικέτης και να ζητήσει ασυλία, συγχώρεση ή έλεος έπρεπε να ακολουθήσει μία διαδικασία. Για να δείξει τη δύσκολή του θέση έπρεπε να πάρει στα χέρια του ένα κλαδί ελιάς και να το τυλίξει με άσπρο μαλλί προβάτου, αυτό το σύμβολο ονομαζόταν ικετηρία. Έπειτα έπρεπε να καταφύγει σε έναν ναό και να αφήσει την ικετηρία στον βωμό του ναού, όμως μπορούσε να πάει και στην οικία κάποιου ισχυρού άνδρα και να αφήσει την ικετηρία στην εστία του σπιτιού. Αν ο τοπικός άρχοντας ή ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δυσκολευόταν να δεχτεί την ικεσία, τότε ο ικέτης γονάτιζε μπροστά του και του ακουμπούσε με τα γένια του τα γόνατα. Στη συνέχεια, όταν γίνονταν δεκτή η ικεσία του, έπαιρνε την ικετηρία έφευγε και περίμενε από κάποιο δικαστήριο να εκδικάσει την υπόθεσή του δείχνοντας κάποιο έλεος....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/to-eleos- ... ou-ektora/

Πηγή: https://www.mixanitouxronou.gr/to-eleos ... ou-ektora/

Η παράκληση δεν έχει τα στοιχεία της ασυλίας, συγχώρεσης και ελέους και δεν είναι ικεσία.

εχμμμ, εντάξει, μάλλον τρολάρεις, δεν μπορεί να τα γράφεις αυτά
δηλαδή μόνο το αρχικό παρακάτω θα έφτανε αλλά θα σου επισυνάψω και λίγα ακόμη από ό,τι ψάλλεται ως παράκληση και ύμνοι στην Εκκλησία:

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,

αναγράφω Σοι η Πόλις Σου, Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον,
ίνα κράζω Σοι:
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε

Ενδεικτικά λοιπόν κάποια ακόμη χωρία όπου δεν βλέπουμε να εκζητείται ασυλία, συγχώρηση και έλεος!:

πώς προσδιορίζει ο ίδιος ο εκζητών τον εαυτό του, ως ικέτη:
Μὴ καταπιστεύσῃς με, ἀνθρωπίνη προστασία, Παναγία δέσποινα, ἀλλὰ δέξαι δέησιν, τοῦ ἱκέτου σου
....

Πρεσβεία θερμή, καί τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, τού κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμέν σοι, Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, καί εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα
...
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε,
ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν,
ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν
................

Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με,

καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς
..................
Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν
.....
Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου

ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις

θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει

ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ
......
Ὑγρὰν διοδεύσας ὡσεὶ ξηράν, καὶ τὴν αἰγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ὁ Ἰσραηλίτης ἀνεβόα· τῷ Λυτρωτῇ καὶ Θεῷ ἡμῶν ᾄσωμεν
....
Σωτῆρα τεκοῦσάν σε καὶ Θεόν, δυσωπῶ, Παρθένε, λυτρωθῆναί με τῶν δεινῶν· σοὶ γὰρ νῦν προσφεύγων ἀνατείνω, καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν
....
Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων σε
...
Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ γινώσκοντές σε Θεομήτορα
...
Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα
...
Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν
...
Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με
...
Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε παντελῆ σωτηρίαν
...
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν
...
Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον
...
Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν
...
Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ Θεὸς με ἀνάγαγε
...

Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα· Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ κινδύνων διάσωσον
...
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν
...
Ταὶς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων
οι ικέτες δηλαδή οι...αρχαιοελληνικοί, τί ζητούσαν? EΛΕΟC!
...
Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου: ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰτιρμοίς
...
Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοίς, καὶ φιλανθρωπία του μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ οὐ εὐλογητὸς εἰ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῶ καὶ ζωοποίω σου Πνεύματι
...
Τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, ὡς ἠθέλησας Σῶτερ, οἰκονομήσασθαι, ἐν μήτρᾳ τῆς Παρθένου, κατῴ κησας τῷ κόσμῳ, ἣν προστάτιν ἀνέδειξας
...
Θησαυρὸν σωτηρίας, καὶ πηγὴν ἀφθαρσίας, τὴν σὲ κυήσασαν, καὶ πύργον ἀσφαλείας, καὶ θύραν μετανοίας, τοῖς κραυγάζουσιν ἔδειξας
...
Τῶν πειρασμῶν σὺ τὰς προσβολὰς ἐκδιώκεις, καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους Παρθένε
...
Λιμὴν καὶ προστασία, τῶν σοὶ προσφευγόντων, γενοῦ Παρθένε, καὶ τεῖχος ἀκράδαντον, καταφυγή τε καὶ σκέπη, καὶ ἀγαλλίαμα
...
Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσης πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα. Ὧ Δέσποινα, τοῦ κόσμου γενοῦ μεσίτρια
...
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς
...
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.

Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.

Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,

ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου
...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ
...
Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθὴς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθὴς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νύν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν
...
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων
...
Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός
..
Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τὴ κραταιά σου χειρί, ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν, ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν, ἀεὶ μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὅθεν σοὶ προσπίπτομεν, Ῥύσαι πάσης περιστάσεως τοὺς δούλους σου
...

'
Μπήκε η σουβλάρα, η μετααπολογίτρια στο παγανιστικό νήμα και ξεκίνησε τον προσηλυτισμό!
.

Σουβλίτσα έγραψε: 20 Μαρ 2019, 17:39 Ενδεικτικά λοιπόν κάποια ακόμη χωρία όπου δεν βλέπουμε να εκζητείται ασυλία, συγχώρηση και έλεος!:
...

Για να υπάρχει ικεσία πρέπει να υπάρχει και κάποιο έγκλημα. Εδώ ποιο είναι το έγκλημα η αμαρτία?

Ότι γεννηθήκαμε υποθέτω.

μη μου πεις το πρωπατορικό αμάρτημα γιατί αυτό το καταργεί ο Ιησούς με την ανάσταση αν βασιστούμε σε Χριστιανική θεολογία... και ξαναρωτώ, τι έγκλημα κάναν οι κυριούλες ώστε να ικετεύουν και να κάνουν τάμα το γονυπερπάτημα?

Gherschaagk έγραψε: 20 Μαρ 2019, 21:21 Ότι γεννηθήκαμε υποθέτω.

μάλλον τους αρέσει να κλαίγονται και να υπερβάλλουν ...

tanipteros έγραψε: 20 Μαρ 2019, 21:18

Σουβλίτσα έγραψε: 20 Μαρ 2019, 17:39 Ενδεικτικά λοιπόν κάποια ακόμη χωρία όπου δεν βλέπουμε να εκζητείται ασυλία, συγχώρηση και έλεος!:
...

Για να υπάρχει ικεσία πρέπει να υπάρχει και κάποιο έγκλημα. Εδώ ποιο είναι το έγκλημα η αμαρτία?

Η αναφορά σου ήταν η εξής:

Η παράκληση δεν έχει τα στοιχεία της ασυλίας, συγχώρεσης και ελέους και δεν είναι ικεσία


Όσον αφορά το θεολογικό κομμάτι, καταρχήν η χριστιανική παράκληση δεν αφορά μόνο σε συγχώρεση αλλά και σε προστασία (και όχι μόνο ασυλία). Από εκεί και πέρα, στο απόσπασμα που παρέθεσες αναφορικά με τους ικέτες στην αρχαία αθήνα, ποιούς ηθικούς και θεόσταλτους νόμους παρενέβαιναν και κατέληγαν ικέτες?
Θέλεις να συγκρίνουμε θεολογίες και ρωτάς ποιό το έγκλημα και ποιά η αμαρτία? Αυτό βέβαια είναι θέμα ξεχωριστού νήματος.

Πάντως, δεν ξέρω εαν τελικά κατανόησες το άτοπο του ισχυρισμού σου περι διαφορετικότητος μεταξύ παρακλήσεως και ικεσίας. Η μόνη διαφορά που υπάρχει-κάνοντας τον κόπο να κοιτάξεις έστω σε ένα οποιοδήποτε online λεξικό-είναι οτι η ικεσία είναι μορφή ιδιαιτέρως θερμής παρακλήσεως..