Στεγαστική κρίση και γενεές Υ και Ζ στην Ελλάδα
Για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης απαιτείται μια μακροπρόθεσμη στρατηγική και νέα εργαλεία παρέμβασης στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής
Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, ο πληθυσμός ηλικίας 30-45 ετών (γενεές Υ) αντιμετωπίζει όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες αυτόνομης στέγασης, ενώ το μέλλον είναι δυσοίωνο και για τις νεότερες γενεές (γενεές Ζ, άτομα 14-29 ετών σήμερα). Αυτό δεν οφείλεται σε κάποια αύξηση του πλήθους τους, καθώς οι γενεές αυτές είναι σαφώς ολιγοπληθέστερες από τις προηγούμενες (εξαιτίας κυρίως της πτώση των γεννήσεων μετά το 1980). Έτσι, με δεδομένο ότι οι δημογραφικές εξελίξεις δεν έχουν συμβάλει στη τρέχουσα στεγαστική κρίση, θα πρέπει να ανατρέξουμε σε εκτός της δημογραφίας πεδία για να αναζητήσουμε τους λόγους.
Στον δημόσιο διάλογο, ως κύριες αιτίες παρουσιάζονται συχνά οι χρονομισθώσεις, το πρόγραμμα «χρυσή βίζα» και ο σημαντικός αριθμός των κενών -μη αξιοποιήσιμων- κατοικιών στα μεγάλα αστικά κέντρα, που, σε αντίθεση όμως με τις χρονομισθώσεις και το πρόγραμμα χρυσής βίζας, δεν είναι κάτι νέο, καθώς το πλήθος τους ήταν σημαντικό και την προ του 2017 περίοδο. Τα μέτρα δε για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης επικεντρώνονται στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, στη χρυσή βίζα και στις κενές κατοικίες, στη χορήγηση περιορισμένου αριθμού δάνειων στις νεότερες γενεές με ευνοϊκούς όρους για την απόκτηση κύριας κατοικίας καθώς και στην επιδότηση ενοικίων για ευάλωτα νοικοκυριά.
Ωστόσο, τα μέτρα αυτά δεν είναι δυνατόν να αμβλύνουν ουσιαστικά -πόσο μάλλον να επιλύσουν- το πρόβλημα της αυτόνομης στέγασης του μεγαλύτερου τμήματος των γενεών Υ και Ζ. Αυτά οφείλονται κυρίως στις συνθήκες παράγωγης κυρίας κατοικίας (με βάση τα στοιχεία των δυο τελευταίων απογραφών, το 2001-2010 είχαμε κατά μέσο όρο ετησίως την προσθήκη 91,5 χιλ. νέων κατοικιών σε εθνικό επίπεδο και 30,5 χιλ. στην Αττική, ενώ το την επόμενη δεκαετία είχαμε μόνον 26 και 4,5 χιλ. αντίστοιχα) καθώς και στις συνθήκες πρόσβασης σε αυτή των νεότερων γενεών, δευτερευόντως δε στους τρείς προαναφερθέντες παράγοντες (χρυσή Βιζα, βραχυχρόνιες μισθώσεις, κενές κατοικίες).
https://www.ot.gr/2025/01/02/apopseis/e ... tin-ellada
Oι γενια 30-45,που δεν εχει ετοιμα ακινητα η σπιτα απο γονεις,παππουδες να τα κληρονομησει,που δεν εχει να αποταμιευσει εφαπαξ γονιων,η να στηριχτει σε δουλειες ΔΕΚΟ,Δημοσιου Τομεα(ευρητερου και μη) οπου με καλυτερους ορους θα παρει στεγαστικο απο μια τραπεζα αφου ο μισθος και η εργασια ειναι εξασφαλισμενη εφ'ορου ζωης μεχρι την συνταξιοδοτηση,ειναι καταδικασμενη να φυτοζωει μεταξυ πατρικου σπιτιου,να ψαχνει συντροφικοτητα μακρας διαρκειας για εξοδα δια δυο,ειδικοτερα στο ενοικιο.
Η κυβερνηση,οπως και σε καθε αλλο προβλημα,πχ ακριβεια,δεν μπορει να παρεμβει και να αποτρεψει αυτο που γινεται η να το περιορισει,οποτε απλως υποσχεται πενιχρα πραγματα τυπου δανειο σε νεους εως 29 ετων και τετοιες μπουρδες.
