Phorum.com.gr

Ασέβαστος έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 10:48

Αγις έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 10:13 Η γκρινια τους δεν ειναι αθωα - φυσικη - στην πλειον'οτητα των περιπτωσεων προκειται για εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούν με στοχευση και μεθοδικότητα.

θα διαφωνησω.

εχω δει απειρες φορες να σπανε τα μουτρα τους με τη γκρινια,να καταφερνουν το ακριβως αντιθετο απο αυτο που επιδιωκουν, αλλα να μην αλλαζουν βιολι.

Δεν τις ενδιαφέρει - ουτε εχουν καμια διαθεση να μεινουν με κάποιον που δεν θα ''στρωσει''

Οποιαδήποτε διαμαρτυρία, για τους άντρες είναι γκρίνια, αν δεν εκφράζεται "με τρόπο" και λακωνικά.
Όμως πολλές φορές ακόμα κι έτσι, ως "γκρίνια" το εκλαμβάνουν.
Ο λόγος που εκείνοι ΠΟΤΕ δεν γκρινιάζουν, είναι που η γυναίκες το περνάνε στο ντούκου και δεν το κάνουν θέμα.
Εκείνοι απλώς καταφεύγουν στις φωνές και στις γκαρίκλες για να επιβληθούν, όταν τα επιχειρήματά τους δεν στέκουν.

aLiCat έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 11:07 Οποιαδήποτε διαμαρτυρία, για τους άντρες είναι γκρίνια, αν δεν εκφράζεται "με τρόπο" και λακωνικά.
Όμως πολλές φορές ακόμα κι έτσι, ως "γκρίνια" το εκλαμβάνουν.
Ο λόγος που εκείνοι ΠΟΤΕ δεν γκρινιάζουν, είναι που η γυναίκες το περνάνε στο ντούκου και δεν το κάνουν θέμα.
Εκείνοι απλώς καταφεύγουν στις φωνές και στις γκαρίκλες για να επιβληθούν, όταν τα επιχειρήματά τους δεν στέκουν.

aLiCat έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 11:07 Οποιαδήποτε διαμαρτυρία, για τους άντρες είναι γκρίνια, αν δεν εκφράζεται "με τρόπο" και λακωνικά.
Όμως πολλές φορές ακόμα κι έτσι, ως "γκρίνια" το εκλαμβάνουν.
Ο λόγος που εκείνοι ΠΟΤΕ δεν γκρινιάζουν, είναι που η γυναίκες το περνάνε στο ντούκου και δεν το κάνουν θέμα.
Εκείνοι απλώς καταφεύγουν στις φωνές και στις γκαρίκλες για να επιβληθούν, όταν τα επιχειρήματά τους δεν στέκουν.

Κι αυτοί οι τρόποι δεν πρέπει να είναι ανεκτοί.

Naida έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 11:16

aLiCat έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 11:07 Οποιαδήποτε διαμαρτυρία, για τους άντρες είναι γκρίνια, αν δεν εκφράζεται "με τρόπο" και λακωνικά.
Όμως πολλές φορές ακόμα κι έτσι, ως "γκρίνια" το εκλαμβάνουν.
Ο λόγος που εκείνοι ΠΟΤΕ δεν γκρινιάζουν, είναι που η γυναίκες το περνάνε στο ντούκου και δεν το κάνουν θέμα.
Εκείνοι απλώς καταφεύγουν στις φωνές και στις γκαρίκλες για να επιβληθούν, όταν τα επιχειρήματά τους δεν στέκουν.

Κι αυτοί οι τρόποι δεν πρέπει να είναι ανεκτοί.

Εννοείται...

Αγις έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 11:11

aLiCat έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 11:07 Οποιαδήποτε διαμαρτυρία, για τους άντρες είναι γκρίνια, αν δεν εκφράζεται "με τρόπο" και λακωνικά.
Όμως πολλές φορές ακόμα κι έτσι, ως "γκρίνια" το εκλαμβάνουν.
Ο λόγος που εκείνοι ΠΟΤΕ δεν γκρινιάζουν, είναι που η γυναίκες το περνάνε στο ντούκου και δεν το κάνουν θέμα.
Εκείνοι απλώς καταφεύγουν στις φωνές και στις γκαρίκλες για να επιβληθούν, όταν τα επιχειρήματά τους δεν στέκουν.

Τ'είν'τούτο;

Ερμής έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 10:10

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 15:35

Στα πλαίσια του γάμου είχα επιτρέψει να χειραγωγούμαι, να άγομαι και να φέρομαι. Πλέον δεν το ανέχομαι. Έχασα τεράστιες ψυχικές δυνάμεις εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Κάτι πήγε να μου πει περί ενδιαφέροντος, ότι ξέρεις δεν ενδιαφέρεσαι για μένα και γι' αυτό εξαφανίστηκες μετά την Κυριακή εκείνη, αλλά της το έκοψα. Ενδιαφέρομαι τόσο όσο να μην καταστρέφω τον εαυτό μου. Αν είναι να παίζω κάθε φορά με κάθε μια το παιχνιδάκι αυτό, τότε θα καταλήξω στον νευρολόγο! Αν εσύ ενδιαφέρεσαι, δεν θέλω μούτρα, νευράκια, υπονοούμενα και τα παρόμοια.

Αυτό.
Στην προηγούμενη μου σχέση που έληξε το 2016 είχα πάθει αυτό ακριβώς, είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να δέχεται τα μούτρα, τις παραξενιές, τις γκρίνιες και να προσπαθώ να βγάλω και άκρη στο που φταίω. Όπως τα σκέφτομαι τώρα η κατάσταση ήταν εντελώς παρανοϊκή και ψυχοφθόρα, ευτυχώς που δε προχώρησε τελικά διότι αν πας σε γάμο-παιδιά περιπλέκεται η ιστορία. Εκεί που καταλήγω είναι πως είναι θέμα προσωπικότητας και στο πόσο καλλιεργημένος είναι ο άλλος/η. Όπως είπα παραπάνω όταν με έναν άνθρωπο τα βρίσκουμε και όταν παίξει θέμα έρχεται να συζητήσει μαζί μας σοβαρά χωρίς μουτράκια,ναζάκια, γκρίνιες τότε είναι καλό δείγμα για την προσωπικότητα και τον ψυχισμό του.
Διαφωνώ σε αυτό που είπε παραπάνω η Μετανάστρια, δε πληρώνει η επόμενη τα σκατά της προηγούμενης, απλά δε δεχόμαστε να ξαναβάλουμε τον εαυτό μας σε μια διαδικασία να κάνουμε τον ψυχολόγο στον καθένα με αποτέλεσμα να επιβαρύνουμε τον εαυτό μας χωρίς λόγο.

Δεν είναι θέμα καλλιέργειας. Η πρώην γυναίκα μου ήταν μορφωμένη και καλλιεργημένη. Μάλλον είναι θέμα διαπαιδαγώγησης. Οι παραστάσεις από το σπίτι διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο. Αν η κοπέλα έχει μεγαλώσει σε μητριαρχική οικογένεια τότε της είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην ακολουθήσει το παράδειγμα της μητέρας της.

Εγώ πάντως στο νήμα, χωρίς να το έχω διαβάσει όλο, πιο πολύ γκρίνια των αντρών βλέπω

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:21

Δεν είναι θέμα καλλιέργειας. Η πρώην γυναίκα μου ήταν μορφωμένη και καλλιεργημένη. Μάλλον είναι θέμα διαπαιδαγώγησης. Οι παραστάσεις από το σπίτι διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο. Αν η κοπέλα έχει μεγαλώσει σε μητριαρχική οικογένεια τότε της είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην ακολουθήσει το παράδειγμα της μητέρας της.

Το πόσο σπουδαγμένη ή μορφωμένη ειναι δεν έχει να κάνει με την καλλιέργεια.
Ωστόσο θα συμφωνήσω στο τελευταίο.
Δεν εννοώ βέβαια παθητικότητα, αυτό είναι το ίδιο(ίσως και περισσότερο) σπαστικό με τις υστερίες και τις γκρίνιες.

Μετανάστρια έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 16:02

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 15:35
Στα πλαίσια του γάμου είχα επιτρέψει να χειραγωγούμαι, να άγομαι και να φέρομαι. Πλέον δεν το ανέχομαι. Έχασα τεράστιες ψυχικές δυνάμεις εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Κάτι πήγε να μου πει περί ενδιαφέροντος, ότι ξέρεις δεν ενδιαφέρεσαι για μένα και γι' αυτό εξαφανίστηκες μετά την Κυριακή εκείνη, αλλά της το έκοψα. Ενδιαφέρομαι τόσο όσο να μην καταστρέφω τον εαυτό μου. Αν είναι να παίζω κάθε φορά με κάθε μια το παιχνιδάκι αυτό, τότε θα καταλήξω στον νευρολόγο! Αν εσύ ενδιαφέρεσαι, δεν θέλω μούτρα, νευράκια, υπονοούμενα και τα παρόμοια.

Λοιπόν αυτό που περιγράφεις εξηγεί γιατί πρέπει να μένουμε μακριά από διαζευγμένους. Τους τα έσπασε η άλλη χρόνια και χρόνια και καθόταν και τα τρώγανε και όταν επιτέλους αποφάσισαν να σηκωθούν να φύγουν βγάζουν τα απωθημένα τους στην επόμενη η οποία πρέπει να μην είναι άνθρωπος βασικά γιατί "αυτό το έκανε η πρώην μου".

Εδώ ένα δίκιο το έχει η Μέτυ, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και η αντιμετώπιση πρέπει να είναι διαφορετική, είναι λίγο άδικο να κρίνουμε κάποιαν για αυτά που μας ενοχλούσαν σε κάποια άλλη.
Ένα δίκιο το έχει και ο Ουτις βέβαια, καθώς υπάρχει ένα γενικότερο pattern συμπεριφορών στους ανθρώπους, όχι απόλυτο και καθολικό αλλά υπάρχει, οπότε και είναι δυνατόν να αντιληφθείς πράγματα νωρίς.
Γενικά το παρελθόν δεν πρέπει να εισβάλει στο μέλλον, μπορει να λειτουργει εμπειρικα ως εργαλείο γνώσης αλλά όχι να καθορίζει το μέλλον.

Sid Vicious έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:24 Εγώ πάντως στο νήμα, χωρίς να το έχω διαβάσει όλο, πιο πολύ γκρίνια των αντρών βλέπω

Sid Vicious έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:24 Εγώ πάντως στο νήμα, χωρίς να το έχω διαβάσει όλο, πιο πολύ γκρίνια των αντρών βλέπω

Δηλαδή εσύ περίμενες να παραδεχτούν ότι γκρινιάζουν;

Χαζές είναι;

Sid Vicious έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:24 Εγώ πάντως στο νήμα, χωρίς να το έχω διαβάσει όλο, πιο πολύ γκρίνια των αντρών βλέπω

Οι γυναίκες έχουν τους δικούς τους να ξεσπάνε. Εμείς άμα το κάνουμε τόσο συχνά όσο το κάνουν αυτές θα μας πουν κακοποιητικούς. Ένα πχόρουμ έχουμε όλο κι όλο.
Πώς ξεχωρίζω την γκρίνια από τους αναγκαίους καυγάδες σε μία σχέση: Ο αναγκαίος καυγάς γίνεται για να τεθούν κανόνες κι όρια. Άμα βάλεις δύο αθρώπους που έχουν μάθει διαφορετικά να συγκατοικήσουν πρέπει να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις που σχεδόν ποτέ δεν γίνονται εθελοντικά. Κάνεις έναν καυγά για να επικοινωνήσεις στον άλλο ότι κάτι που έκανε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σε ενοχλεί ή ότι μια δουλειά οφείλει να την κάνει. Όταν έχουμε πολλούς τέτοιους μιλάμε για αταίριαστο ζευγάρι οπότε είναι καλό να αραιώνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Γκρίνια είναι όλοι οι άλλοι καυγάδες.
Συνήθως ξεχωρίζεται ο αναγκαίος καυγάς από την γκρίνια στο τέλος τους. Τότε είναι που στον αναγκαίο καυγά είτε έχει τεθεί ένας κανόνας που το ένα από τα δύο μέρη τον έχει ανάγκη και το άλλο τον έχει αποδεχθεί, οπότε όλα είναι μέλι γάλα, είτε υπάρχει διαφωνία που οδηγεί σε μία ένταση κι αυτή εξακολουθεί να υπάρχει για χρόνο. Στο τέλος της γκρίνιας το άτομο που γκρινιάζει είναι εμφανές ότι "άδειασε" ότι τώρα θέλει να αράξει. Ο καυγάς που άρχισε δεν ήταν μέσο για να επιτευχθεί κάτι, αλλά αυτοσκοπός.

ΟΥΤΙΣ έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:34

Sid Vicious έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:24 Εγώ πάντως στο νήμα, χωρίς να το έχω διαβάσει όλο, πιο πολύ γκρίνια των αντρών βλέπω

Δηλαδή εσύ περίμενες να παραδεχτούν ότι γκρινιάζουν;

Χαζές είναι;

όχι βρε απλά εδώ στο νήμα βλέπω πιο πολύ δικιά μας γκρίνια για την γκρίνια.

Προσωπικά, κάποιες φορές την γυναικεια γκρίνια την βρίσκω και χαριτωμένη, δεν με ενοχλεί. Ή όταν κάνουν μούτρα, άγνωστο γιατί (τι έχεις; - τίποτα) έχει καμιά φορά και αυτό την χάρη του. Και μπορεί αν φαίνεται περίεργο αλλά όλα αυτά είναι επίσης κομμάτια μιας γυναίκας και τις γυναικες τις αγαπαμε τρελλα, ακομα και τα κατά εμάς στραβα τους, γοητεια ειναι και αυτα.

Γραφικός έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:48

Sid Vicious έγραψε: 12 Νοέμ 2018, 15:24 Εγώ πάντως στο νήμα, χωρίς να το έχω διαβάσει όλο, πιο πολύ γκρίνια των αντρών βλέπω

Οι γυναίκες έχουν τους δικούς τους να ξεσπάνε. Εμείς άμα το κάνουμε τόσο συχνά όσο το κάνουν αυτές θα μας πουν κακοποιητικούς. Ένα πχόρουμ έχουμε όλο κι όλο.

Οπότε είναι νήμα αποσυμπίεσης, δεκτόν.