hellegennes έγραψε: 05 Απρ 2024, 15:43
Καταρχήν οτιδήποτε περιέχει άλλα πράγματα από καφέ και ζάχαρη δεν είναι καφές. Υπάρχει ο καφές με γάλα και/ή ζάχαρη που πάλι μπορείς να το πεις καφέ (με γάλα και/ή ζάχαρη) αλλά εκεί είναι το όριο. Αυτό που περιγράφει όμως ο Καραμελίτσος δεν είναι ρόφημα, είναι σαν να μάσησε κάποιος καλά-καλά ένα κομμάτι χαλβά και μετά να το έβαλε σε ποτήρι για να το πιεις.
Ναι, θα πιεις σκέτο φραπέ κατράμι, λογικό, αν είσαι στο προαυλιο του Δρομοκαΐτειου. Ο φραπές είναι ο μόνος καφές που επιβάλλεται να βάλεις έξτρα πραγματα. Ειδικά μπειλις.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας μπαχαλος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας μπαχαλος που τον αλυσοδένουνε.
hellegennes έγραψε: 05 Απρ 2024, 15:43
Καταρχήν οτιδήποτε περιέχει άλλα πράγματα από καφέ και ζάχαρη δεν είναι καφές. Υπάρχει ο καφές με γάλα και/ή ζάχαρη που πάλι μπορείς να το πεις καφέ (με γάλα και/ή ζάχαρη) αλλά εκεί είναι το όριο. Αυτό που περιγράφει όμως ο Καραμελίτσος δεν είναι ρόφημα, είναι σαν να μάσησε κάποιος καλά-καλά ένα κομμάτι χαλβά και μετά να το έβαλε σε ποτήρι για να το πιεις.
Ναι, θα πιεις σκέτο φραπέ κατράμι, λογικό, αν είσαι στο προαυλιο του Δρομοκαΐτειου. Ο φραπές είναι ο μόνος καφές που επιβάλλεται να βάλεις έξτρα πραγματα. Ειδικά μπειλις.
Δεν παθαίνεις τίποτα. Ο φραπές δεν είναι τόσο δυνατός όσο ένας καλός εσπρέσσο.
Ρε σεις, είναι αλήθεια ότι η ιστορία για την εφεύρεση του φραπέ στη Θεσσαλονίκη είναι μούφα;
Και όμως υπάρχουν διαφημιστικές καταχωρήσεις της εταιρίας αυτής και του αντιπροσώπου της που συνιστούν «όταν κάνει πολύ ζέστη… Nescafe φραππέ…». (Η Καθημερινή, 11 Ιουλίου 1957) Δηλαδή περίπου δύο μήνες πριν από την Εκθεση της Θεσσαλονίκης όπου υποτίθεται γεννήθηκε ο φραππές. Και ακολουθεί στις 20 Αυγούστου, ο ελβετικός επίσης, ανταγωνιστής Mocafino, που αντιπροτείνει το στιγμιαίο του παρασκεύασμα παγωμένο.
Και βέβαια ο φραππές μπορεί τότε να μην ήταν διαδεδομένος καθώς ο πολύς κόσμος, για να έχει παγάκια, έπρεπε να θρυματίσει το τέταρτον κολώνας πάγου που του δρόσιζε το ξύλινο ψυγείο… Υπήρχε όμως για τους γνωρίζοντες. Καφέ φραπέ σερβίριζε, τουλάχιστον από το 1948, το "Πέτρογραδ" της οδού Σταδίου, του Ρώσου μουσικοσυνθέτη Νίκυ Γιάκοβλεφ. (Η σχετική διαφήμιση στην Καθημερινή της 24ης Φεβρουαρίου.) Ισως δεν παρασκευαζόταν από σκόνη στιγμιαίου καφέ, δεν έπαυε όμως να είναι φραπέ (frappe de glace, παγωμένος)....
Προσθήκη: Χθες το βράδυ είδα στο Youtube την ταινία των Ντίνου Ηλιόπουλου και Μίμη Φωτόπουλου «Προπαντός ψυχραιμία», του 1951. Εκεί οι δύο ήρωες εργάζονται στο μπαρ του τότε νέου ζαχαροπλαστείου «Παυλίδου» στην πλατεία Αμερικής και ο Ηλιόπουλος λέει: «Την παραμικρή στραβοτιμονιά να κάνουμε, θα μας κάνουνε καφέ φραπέ». Το 1951.
Τον Φλεβάρη ήμουν για τρεις μέρες Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι πως σημασία δεν δίνω στον καφέ τους αλλά στα γλυκά τους. Γυρνάω Αθήνα φουλαρισμένη με γλυκά και σίγουρα με πολλά πολλά πράματα απο Sofos Coffee Shop (έχει οτι τρβάει η ψυχούλα σου) .