Ο μέσος άνθρωπος είναι φύσει ηθικός ;

[axilmar]

Οποτε ήρωας ,αυτοθυσία,αυταπάρνηση κλπ όλα ανύπαρκτα...
Υ.Γ Θα σε απογοητεύσω καλό μου αλλά υπάρχουν υπέροχες πολύχρωμες Ψυχές...που φυσικά δεν έχουν τα φύτευματα της κοινωνίας περί κοινού καλού...δλδ τα της πρώτης πρότασης...κι όμως τόσο λαμπερές και διαφανες...

Η αυτοθυσια, η αυταπαρνηση, οι γιαπωνεζοι καμικαζι, κλπ εγιναν γιατι αυτοι που τα εκαναν πιστευαν οτι το σωστο ηταν να τα κανουνε. Για προσωπικη ικανοποιηση τα εκαναν.

Καλή σου νύστα...

Ναι οκ. Οταν δεν υπαρχουν επιχειρηματα, αυτη ειναι η απαντηση.

[ksk]

Η αυτοθυσια, η αυταπαρνηση, οι γιαπωνεζοι καμικαζι, κλπ εγιναν γιατι αυτοι που τα εκαναν πιστευαν οτι το σωστο ηταν να τα κανουνε. Για προσωπικη ικανοποιηση τα εκαναν.

Καλή σου νύστα...

Ναι οκ. Οταν δεν υπαρχουν επιχειρηματα, αυτη ειναι η απαντηση.

Τα επιχειρήματα τα διατυπώνουμε όταν υπάρχει συζήτηση...

[axilmar]

Καλή σου νύστα...

Ναι οκ. Οταν δεν υπαρχουν επιχειρηματα, αυτη ειναι η απαντηση.

Τα επιχειρήματα τα διατυπώνουμε όταν υπάρχει συζήτηση...

φυσικα και υπαρχει συζητηση. αυτο δεν κανουμε;

τωρα εαν για σενα αυτα που λεει ο συνομιλητης σου ειναι ενοχλητικα γιατι ξεφευγουν απο την κοσμοθεωρια σου και δεν θες να συνομιλησεις, αλλουνου παπα ευαγγελιο.

[ksk]

Ναι οκ. Οταν δεν υπαρχουν επιχειρηματα, αυτη ειναι η απαντηση.

Τα επιχειρήματα τα διατυπώνουμε όταν υπάρχει συζήτηση...

φυσικα και υπαρχει συζητηση. αυτο δεν κανουμε;

τωρα εαν για σενα αυτα που λεει ο συνομιλητης σου ειναι ενοχλητικα γιατι ξεφευγουν απο την κοσμοθεωρια σου και δεν θες να συνομιλησεις, αλλουνου παπα ευαγγελιο.

Δεν ξέρω εσυ τι κανεις αλλά εγω ούτε τρολλαρισμα δύναμαι να κάνω με αυτά που διαβαζω...
Αν με διάβαζες θα ήξερες ότι η κοσμοθεωρηση μου, όχι κοσμοθεωρία, διαφέρει από την πλειονότητα και ποσώς με ενδιαφέρει ή με εμποδίζει να γραψω ό,τι δοκω.
Μπαγια

[Γιαννης- μελβουρνη]

Η ηθική είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, όχι ως αυτόματο πρόγραμμα, αλλά ως δυνατότητα.
Δεν είναι δεδομένη — είναι πρόσκληση. Και γι’ αυτό έχει και αξία.

Αν ο άνθρωπος ήταν απόλυτα καλός ή κακός, δεν θα υπήρχε ηθική επιλογή. Θα υπήρχε μόνο λειτουργία.
Η αληθινή ηθική αρχίζει εκεί που αρχίζει η ευθύνη.

[taxalata xalasa]

Η ηθική είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, όχι ως αυτόματο πρόγραμμα, αλλά ως δυνατότητα.
Δεν είναι δεδομένη — είναι πρόσκληση. Και γι’ αυτό έχει και αξία.

Αν ο άνθρωπος ήταν απόλυτα καλός ή κακός, δεν θα υπήρχε ηθική επιλογή. Θα υπήρχε μόνο λειτουργία.
Η αληθινή ηθική αρχίζει εκεί που αρχίζει η ευθύνη.

από που εξαρτάται η ευθύνη;
ευθύνη ως προς τι;

[Γιαννης- μελβουρνη]

Η ηθική είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, όχι ως αυτόματο πρόγραμμα, αλλά ως δυνατότητα.
Δεν είναι δεδομένη — είναι πρόσκληση. Και γι’ αυτό έχει και αξία.

Αν ο άνθρωπος ήταν απόλυτα καλός ή κακός, δεν θα υπήρχε ηθική επιλογή. Θα υπήρχε μόνο λειτουργία.
Η αληθινή ηθική αρχίζει εκεί που αρχίζει η ευθύνη.

από που εξαρτάται η ευθύνη;
ευθύνη ως προς τι;

Η ευθύνη εξαρτάται απ’ το αν ξέρεις τι κάνεις, αν μπορούσες να κάνεις αλλιώς, και αν παραδέχεσαι ότι ήταν δική σου επιλογή.

Ευθύνη ως προς τι;
Ως προς τον εαυτό σου, τους άλλους και τις συνέπειες των πράξεών σου.
Όχι τι ήθελες να κάνεις — τι τελικά έκανες.

[ΓΑΛΗ]

Η ηθική είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, όχι ως αυτόματο πρόγραμμα, αλλά ως δυνατότητα.
Δεν είναι δεδομένη — είναι πρόσκληση. Και γι’ αυτό έχει και αξία.

Αν ο άνθρωπος ήταν απόλυτα καλός ή κακός, δεν θα υπήρχε ηθική επιλογή. Θα υπήρχε μόνο λειτουργία.
Η αληθινή ηθική αρχίζει εκεί που αρχίζει η ευθύνη.

από που εξαρτάται η ευθύνη;
ευθύνη ως προς τι;

Η ευθύνη εξαρτάται απ’ το αν ξέρεις τι κάνεις, αν μπορούσες να κάνεις αλλιώς, και αν παραδέχεσαι ότι ήταν δική σου επιλογή.

Ευθύνη ως προς τι;
Ως προς τον εαυτό σου, τους άλλους και τις συνέπειες των πράξεών σου.
Όχι τι ήθελες να κάνεις — τι τελικά έκανες.

Μα ακόμη και η έννοια της ευθύνης που αναφέρεις, καλλιεργείται σε συγκεκριμένο ηθικό πλαίσιο. Μια άλλη λέξη που την αποδίδει είναι το "χρέος προς....".

Και οι προτεραιότητες του κάθε ηθικού πλαίσιου πάντα συνεπάγονται και "ανήθικες" παράπλευρες απώλειες.

[Chilloutbuddy]

Λογικά η ηθική πρέπει να είναι επιβίωση.

Πρέπει να έχουμε πανάρχαιες μνήμες από κοινωνίες που αυτοκαταστράφηκαν, αυτές οι μνήμες έγιναν διδάγματα για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον (και πώς να φερόμαστε στη φύση) για να μην αυτοκαταστραφούμε, και ψάξαμε να βρούμε τρόπους να μεταδώσουμε αυτή τη γνώση στις επόμενες γενιές, και μάλιστα έπρεπε να το κάνουμε σε εποχές που δεν υπήρχε γραφή ή επικοινωνία πέρα απ'το επόμενο χωριό. Αυτή τη γνώση την κωδικοποιήσαμε σε θρησκείες, την ονομάσαμε ηθική, ποίηση, φιλοσοφία, ιστορία, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά κανόνες επιβίωσης. Οδηγίες πώς να μην αυτοκαταστραφούμε.

Αυτή είναι η θεωρία μου.

[Γιαννης- μελβουρνη]

από που εξαρτάται η ευθύνη;
ευθύνη ως προς τι;

Η ευθύνη εξαρτάται απ’ το αν ξέρεις τι κάνεις, αν μπορούσες να κάνεις αλλιώς, και αν παραδέχεσαι ότι ήταν δική σου επιλογή.

Ευθύνη ως προς τι;
Ως προς τον εαυτό σου, τους άλλους και τις συνέπειες των πράξεών σου.
Όχι τι ήθελες να κάνεις — τι τελικά έκανες.

Μα ακόμη και η έννοια της ευθύνης που αναφέρεις, καλλιεργείται σε συγκεκριμένο ηθικό πλαίσιο. Μια άλλη λέξη που την αποδίδει είναι το "χρέος προς....".

Και οι προτεραιότητες του κάθε ηθικού πλαίσιου πάντα συνεπάγονται και "ανήθικες" παράπλευρες απώλειες.

καλησπέρα ΓΑΛΗ

Καταλαβαίνω τι λες, και έχεις δίκιο: κάθε κοινωνία βλέπει διαφορετικά την ευθύνη και την ηθική.

Αλλά εγώ δεν μίλησα για συστήματα ή ιδεολογίες.
Μίλησα για κάτι πιο απλό και πιο καθημερινό:
όταν ξέρεις τι κάνεις, όταν έχεις επιλογή, και όταν δεν ψάχνεις δικαιολογίες — εκεί αρχίζει η ευθύνη.

Το αρχικό ποστ ρωτούσε για τον μέσο άνθρωπο και έφερνε παραδείγματα πολιτικών, διευθυντών, δικηγόρων.
Εκεί εστίασα κι εγώ: στην προσωπική στάση απέναντι στις πράξεις μας — όχι σε φιλοσοφικά συστήματα.

Για μένα, η ευθύνη δεν εξαρτάται από το πλαίσιο — στέκεται πάνω από τα πλαίσια, γιατί αυτά αλλάζουν.
Αλλά το να βλέπεις τι έκανες και να το αναλαμβάνεις, είναι κάτι που μπορεί να κάνει κάθε άνθρωπος, σε κάθε εποχή.

Δεν λέω ότι η ευθύνη είναι απλή ή ίδια για όλους. Λέω ότι όταν καταλαβαίνεις τι κάνεις και το επιλέγεις, δεν μπορείς να κάνεις πως δεν το έκανες. Εκεί αρχίζει η αληθινή ευθύνη. Και εκεί αρχίζει και η ηθική

[ksk]

Μάλλον έχετε επιλεκτική αμνησία... το θέμα μας είναι όχι η ηθικη του μέσου ανθρωπου και η ανάληψη ευθύνης κλπ κλπ αλλά αυτή η λεξούλα "φυσει "... Αυτή η λεξη αλλάζει εντελώς την θεματολογία...δοκω...
Και η ηθικη τελικά τι είναι; Ένα σύστημα κανόνων ...όχι φιλοσοφικό αλλά κοινωνικό...

[Γιαννης- μελβουρνη]

Νομίζω ότι καταλαβαίνω την παρατήρηση και έχει τη βάση της. Ίσως στην προσπάθειά μου να εξηγήσω τι εννοούσα στο αρχικό μου ποστ, να ξέφυγα λίγο από το βασικό ερώτημα. Οπότε σταματώ εδώ για τώρα. Είναι και περασμένη η ώρα – μία το πρωί εδώ – και η σκέψη θέλει καθαρό μυαλό. Καληνύχτα σε όλους, καλή συνέχεια στη συζήτηση.

[ksk]

Νομίζω ότι καταλαβαίνω την παρατήρηση και έχει τη βάση της. Ίσως στην προσπάθειά μου να εξηγήσω τι εννοούσα στο αρχικό μου ποστ, να ξέφυγα λίγο από το βασικό ερώτημα. Οπότε σταματώ εδώ για τώρα. Είναι και περασμένη η ώρα – μία το πρωί εδώ – και η σκέψη θέλει καθαρό μυαλό. Καληνύχτα σε όλους, καλή συνέχεια στη συζήτηση.

Καλή ξεκούραση

[Γιαννης- μελβουρνη]

Το αρχικό μου Ποστ ήταν αυτό.

Η ηθική είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, όχι ως αυτόματο πρόγραμμα, αλλά ως δυνατότητα.
Δεν είναι δεδομένη — είναι πρόσκληση. Και γι’ αυτό έχει και αξία.

Αν ο άνθρωπος ήταν απόλυτα καλός ή κακός, δεν θα υπήρχε ηθική επιλογή. Θα υπήρχε μόνο λειτουργία.
Η αληθινή ηθική αρχίζει εκεί που αρχίζει η ευθύνη.



Ο άνθρωπος δεν γεννιέται ηθικός με την έννοια του έτοιμου προγράμματος. Έχει όμως μέσα του τη δυνατότητα να γίνει. Έχει ενσυναίσθηση – τη φυσική ικανότητα να “νιώσει” τον άλλον. Αυτό είναι το θεμέλιο.

Αλλά από μόνο του δεν φτάνει.
Μετά έρχεται η επαφή με τους άλλους ανθρώπους, η κοινωνία, το περιβάλλον, η εποχή που ζούμε.
Κάθε κοινωνία φτιάχνει το δικό της πλαίσιο ηθικής – άλλες πιο δίκαιες, άλλες πιο σκληρές.
Ο άνθρωπος επηρεάζεται από όλα αυτά. Μαθαίνει κανόνες, αντιλήψεις, τρόπους.

Όμως, το αν θα σταθεί με ευθύνη απέναντι στον άλλον – αυτό είναι προσωπική επιλογή.
Δεν εξαρτάται από τη μόδα, την ιδεολογία ή την εποχή.
Η ευθύνη γεννιέται από μέσα.

Αν ο άνθρωπος δεν είχε αυτή τη δυνατότητα μέσα του,
αν ήταν απλώς προϊόν του πλαισίου του,
δεν θα υπήρχαν ποτέ ήρωες, επαναστάτες ή άγιοι.
Θα κάναμε ό,τι μας έλεγε η κοινωνία – και τίποτα παραπάνω.

Αυτό λοιπόν που δίνει αξία στην ηθική,
είναι ότι δεν είναι δεδομένη, δεν είναι μηχανική, δεν είναι μόδα.
Είναι επιλογή.
Και η επιλογή προϋποθέτει καρδιά, σκέψη και ευθύνη.

Και θα αναρωτηθεί κάποιος. Ναι αλλά η ενσυναίσθηση και η ηθική δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Όχι, δεν είναι το ίδιο.
Αλλά η ενσυναίσθηση είναι το θεμέλιο της ηθικής.

Φαντάσου:
Χωρίς ενσυναίσθηση, η ηθική γίνεται ξερός νόμος. Κάνεις το καλό γιατί “πρέπει”, όχι γιατί το νιώθεις.
Μόνο με ενσυναίσθηση, χωρίς σκέψη, μπορεί να κάνεις καλό σε έναν και κακό σε άλλον χωρίς να το καταλάβεις.

Η ενσυναίσθηση σου δείχνει τον άλλο ως άνθρωπο.
Η ηθική σου λέει πώς να σταθείς απέναντί του.

Και τελειώνοντας εξηγώ. Δεν γεννιόμαστε ηθική, γεννιόμαστε όμως με ενσυναίσθηση. Που είναι το θεμέλιο της ηθικής.

[Chilloutbuddy]

Είναι και περασμένη η ώρα – μία το πρωί εδώ –

Πού; εγώ είμαι bentleigh east