Δημοκράτης έγραψε: 10 Σεπ 2021, 01:09
Αυτό ισχύει σίγουρα 100% , προφανώς η τέχνη παίζει και αυτό τον ρόλο όπως και γενικώς προβάλει την αντίληψη της κοινωνίας. Ένας τρόπος να καταλάβεις το ότι μια κοινωνία είναι σε παρακμή είναι να δεις την τέχνη που παραγει
Δημοκράτης έγραψε: 10 Σεπ 2021, 13:13
όλα αυτά τα έκαναν και ζωγράφοι χωρίς να παράγουν βλακείες όμως. Αν η τέχνη θέλει να την αναλύσεις είναι για πέταμα, Τα συναισθήματα δεν έχουν σχέση με επιστήμες, λογική, γνώση.
μα η τεχνη ειναι αυτο ακριβως αποτυπωση του συναισθηματος η εκφραση μιας αλλης πραγματικοτητας οπως η εμβληματικη κραυγη του Μονκ:
ο Μουνκ ζωγραφίζει μία συμβολική πραγματικότητα, απεικονίζοντας μια κατάσταση του μυαλού και του υποσυνειδήτου. Ωστόσο, δεν θεωρεί πως του ταιριάζει ο όρος ιμπρεσιονιστής. Δεν αποσκοπούσε στην απεικόνιση μιας τυχαίας στιγμής της πραγματικότητας, αλλά σε καταστάσεις που υπάρχει έντονο συναισθηματικό περιεχόμενο και εκφραστική ενέργεια. Ήταν μαέστρος στο να δημιουργεί μια ανήσυχη, τεταμένη και έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα.
Ο Μουνκ είχε μια ζωή γεμάτη θλίψη, ενώ συχνά φοβόταν να φύγει από το σπίτι του. Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Κληρονόμησα δύο από τους πιο φοβερούς εχθρούς της ανθρωπότητας – την κληρονομιά της φυματίωσης και της παραφροσύνης – η ασθένεια, η τρέλα και ο θάνατος ήταν οι μαύροι άγγελοι που στάθηκαν στο λίκνο μου».
Ο ίδιος ο ζωγράφος είχε γράψει στο ημερολόγιο του περιγράφοντας την στιγμή της έμπνευσης του: «Ένα δειλινό περπατούσα σ’ ένα δρομάκι με δυο φίλους, την ώρα που ο ήλιος άρχισε να δύει. Ο ουρανός, ξαφνικά, έγινε κόκκινος σαν αίμα. Σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα σ’ έναν φράχτη. Έβλεπα αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιορδ και την πόλη. Οι φίλοι μου προχώρησαν κι εγώ έμεινα εκεί, τρέμοντας από την αγωνία. Κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση». Μάλιστα, ο πρώτος τίτλος του έργου ήταν «Η Κραυγή της Φύσης».
ολοι οι μεγαλοι δημιουργοι δεν ειχαν επιγνωση οτι εφτιαχναν αριστουργηματα, ο χρονος και η ιστορια τους ανεδειξε ως τετοιους, βασει του βιωματικου background, των ρευματων της επιστημης της τεχνης της φιλοσοφιας καθε εποχης
μεχρι πριν 100-150 χρονια δεν υπηρχε ηλεκτρισμος, ο ηλιος και το φως των κεριων ηταν οι μοναδικες φυσικες πηγες φωτος, ειτε κατα τη δημιουργια τους ειτε κατα την εκθεση τους
τα αρχαια αγαλματα ηταν πολυχρωμα ζωγραφισμενα, ηταν οι μαρκιζες της εποχης, δεν υπηρχε τηλεοραση ουτε φωτογραφια, ηταν τα μοναδικα συμβολα που αποτυπωνονταν σε καθημερινη βαση απο χιλιαδες περαστικους,
ακομα και στις αρχες του 1900 τα φωτα της νυχτας στο βιομηχανικο Λονδινο ειχαν εντελως αλλη ατμοσφαιρα απο το σημερινο χαος της φωτορυπανσης μιας μεγαλουπολης
οι μεγαλοι εικαστικοι ειναι μαστορες, αρχιτεκτονες των αρχετυπικων συμβολων, τα εργα τους αποτελουν γεφυρες εκφρασης που επικοινωνουν με το υποσυνειδητο της ψυχης καθε ανθρωπου περα απο καταγωγη γλωσσα και τις εμφανεις αισθησεις οπως η οραση
οσοι δεν μπορουν να αντιληφθουν το ασυνειδητο και βλεπουν μονο το προφανες ειναι καλα κλειδαμπαρωμενοι στο καβουκι τους μαζι με τις αθεραπευτες φοβιες και τον εγωισμο τους