Παρενοχληθεῖτε, ἆντε νὰ δοῦμε ποιός, ποιά, μὲ ποιούς, ποιές.

[Ζενίθεδρος]

Θὰ ἤθελα κατὰ κάποιον τρόπο νὰ ἐξομολογηθῶ κάτι.
Εἶχα μεγάλη φιλία μὲ μία συμμαθήτριά μου ἀπὸ τὰ γαλλικά. Θἄλεγα, ζούσαμε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἆλλο.
Πιὸ πολὺ ἐκδηλωνόταν ἐκείνη. Μιλοῦσε διαρκῶς γιὰ μένα, μὲ ὀνειρευόταν ἕναν καινούργιο Λόρκα.
Ἔβαζε στὰ γραπτά της, στὸ Πανεπιστήμιο (Γαλλικὴ Φιλολογία), τὶς ἰδέες μου. Μιλοῦσε τόσο πολὺ
γιὰ μένα, ποὺ ὅλες, μὰ ὅλες οἱ συμμαθήτριές της θέλαν νὰ τὴν συγκρατήσουν.
Κάποτε, χώρισα ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο δεσμὸ ποὺ εἶχα καὶ κόντεψα νὰ τρελλαθῶ. Ἡ φἰλη βρισκόταν
στὴν Κεφαλλονιά, σὲ διακοπές. Τῆς ἔγραψα γιὰ τὴν δυστυχία μου. Τὰ παράτησε καὶ ἦρθε στὴν
Ἀθήνα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὲ παρηγορήσει.
Λίγες μέρες ἀργότερα, στὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο, τῆς πρότεινα νὰ τὰ φτιάξουμε.
Θύμωσε. Καὶ μοῦ εἶπε: <Ὄχι>.
Βέβαια, τῆς ἔδωσα ἀμέσως δίκηο, γιατί αὐτὸ ἔμοιαζε σὰν νὰ τὴν πρόσεχα τώρα, ποὺ ἔμεινα ρέστος.
Ὡστόσο, ἀπὸ τὴν φύση μου, ἀκόμη καὶ τώρα, εἶμαι πιστός. Ποτὲ δὲν ἔχω ἀπατήσει.
Πῆγα νὰ τὸ πῶ καὶ δεύτερη φορά - νομίζω τὸ εἶπα - ἀλλὰ ἐκείνη πιὸ αὐστηρὴ μοῦ εἶπε πάλι: <Ὄχι>.
Ὑποχώρησα.
Δὲν ξαναδιασταυρωθήκαμε ποτέ.
Ὅποτε συναντηθῶ - ἐντελῶς τυχαῖα, γιατί ἔχουμε χαθεῖ ἀπὸ δεκαετίες - μὲ συμμαθητές, ὅλοι μὲ ρω-
τοῦν γιὰ κείνην. Προφανῶς τὸ θεωροῦσαν δεδομένο ὅτι ἀγαπιόμασταν
Δὲν ἔχω ἰδέα κι' ἄν ἀκόμη ζεῖ - περάσαμε τὰ 70...
Ὅπου κι' ἄν βρίσκεται, τὴν ἀγαπῶ. Καὶ τὴν σκέφτομαι. Καὶ θἄθελα κάπου νὰ τὴν ἔβλεπα.
Τίποτ' ἆλλο δὲν ἔχω νὰ πῶ.

Ο Ταρζάν δεν αφηνε ποτε την προηγούμενη κληματσίδα προτού πιάσει την επόμενη.

[Who is The 4th man]

Θὰ ἤθελα κατὰ κάποιον τρόπο νὰ ἐξομολογηθῶ κάτι.
Εἶχα μεγάλη φιλία μὲ μία συμμαθήτριά μου ἀπὸ τὰ γαλλικά. Θἄλεγα, ζούσαμε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἆλλο.
Πιὸ πολὺ ἐκδηλωνόταν ἐκείνη. Μιλοῦσε διαρκῶς γιὰ μένα, μὲ ὀνειρευόταν ἕναν καινούργιο Λόρκα.
Ἔβαζε στὰ γραπτά της, στὸ Πανεπιστήμιο (Γαλλικὴ Φιλολογία), τὶς ἰδέες μου. Μιλοῦσε τόσο πολὺ
γιὰ μένα, ποὺ ὅλες, μὰ ὅλες οἱ συμμαθήτριές της θέλαν νὰ τὴν συγκρατήσουν.
Κάποτε, χώρισα ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο δεσμὸ ποὺ εἶχα καὶ κόντεψα νὰ τρελλαθῶ. Ἡ φἰλη βρισκόταν
στὴν Κεφαλλονιά, σὲ διακοπές. Τῆς ἔγραψα γιὰ τὴν δυστυχία μου. Τὰ παράτησε καὶ ἦρθε στὴν
Ἀθήνα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὲ παρηγορήσει.
Λίγες μέρες ἀργότερα, στὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο, τῆς πρότεινα νὰ τὰ φτιάξουμε.
Θύμωσε. Καὶ μοῦ εἶπε: <Ὄχι>.
Βέβαια, τῆς ἔδωσα ἀμέσως δίκηο, γιατί αὐτὸ ἔμοιαζε σὰν νὰ τὴν πρόσεχα τώρα, ποὺ ἔμεινα ρέστος.
Ὡστόσο, ἀπὸ τὴν φύση μου, ἀκόμη καὶ τώρα, εἶμαι πιστός. Ποτὲ δὲν ἔχω ἀπατήσει.
Πῆγα νὰ τὸ πῶ καὶ δεύτερη φορά - νομίζω τὸ εἶπα - ἀλλὰ ἐκείνη πιὸ αὐστηρὴ μοῦ εἶπε πάλι: <Ὄχι>.
Ὑποχώρησα.
Δὲν ξαναδιασταυρωθήκαμε ποτέ.
Ὅποτε συναντηθῶ - ἐντελῶς τυχαῖα, γιατί ἔχουμε χαθεῖ ἀπὸ δεκαετίες - μὲ συμμαθητές, ὅλοι μὲ ρω-
τοῦν γιὰ κείνην. Προφανῶς τὸ θεωροῦσαν δεδομένο ὅτι ἀγαπιόμασταν
Δὲν ἔχω ἰδέα κι' ἄν ἀκόμη ζεῖ - περάσαμε τὰ 70...
Ὅπου κι' ἄν βρίσκεται, τὴν ἀγαπῶ. Καὶ τὴν σκέφτομαι. Καὶ θἄθελα κάπου νὰ τὴν ἔβλεπα.
Τίποτ' ἆλλο δὲν ἔχω νὰ πῶ.

έεεεεεεε.. κοίτα,απ'τή στιγμή πού τίς έστειλες γράμμα μιλώντας γιά την απελπισία σου λογω τού χωρισμού,
αυτή τό εξέλαβε ότι τήν είδες σαν αποκούμπι....δύσκολο μετά γιατί στόν έρωτα υπάρχει ή αποκλειστικότητα,
άν δεν έστελνες γράμμα καί τίς έλεγες,όταν τά ξαναλέγατε,ότι χωρισες απλώς λόγω ασυμφωνίας καί άφηνες
τό καιρό να περάσει καλλιεργώντας παράλληλα τη φιλία σας,ίσως νά υπήρχε άλλη εξέλιξη.......
εσύ όμως κάτω από τη πίεση αυτών τών συναισθημάτων υπήρξες ειλικρινής

έτσι είναι ό "Animus" (δηλ. αυτή) απόλυτη καί είχε πλάσει μιά εικόνα για σένα,
ενώ ή "Anima" (δηλ εσύ) είναι ερωτικά συγκινητική καί παρορμητική......
αυτή είναι ή μοίρα μας

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Ναί, ἔτσι τὸ κατάλαβα...ἀμέσως. Ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ κάνω κι' ἀλλοιῶς.
Μποραῖο ἦταν.