Phorum.com.gr

Ερμής έγραψε: 01 Ιούλ 2018, 16:02

Σουβλίτσα έγραψε: 01 Ιούλ 2018, 16:00 Τα νεοκλασσικά είναι υπέροχα κτίρια. Αυτά που πόσταρε η Κάστομ πιο πριν, είναι απίθανα (νομίζω το ένα ειναι αυτό το παρατημένο σε εκείνη την περιοχη που κόλλησε το μυαλό μου τώρα)


Ερμή, παίζουν κατοικιες στο Ελληνικό με 2 εκ...

Και με πολλά παραπάνω παίζουν σε Φάληρο, Γλυφάδα, Βουλα, Βουλιαγμένη απο τα παραλιακά, αλλά ποιος τα έχει.
Εκτός και αν εννοείς τα 2εκ ως νορμαλ τιμή

Ερμής έγραψε: 01 Ιούλ 2018, 16:40 Τόσα λεφτά για Σαρωνίδα, μόνο αν θες απεγνωσμένα να ξεπλύνεις.

bizeli έγραψε: 01 Ιούλ 2018, 16:43 Παιδιά να σας πω τη γνώμη μου;
Ωραία όλα αυτά τα σπίτια που τα βλέπεις και σου τρέχουν τα σάλια αλλά είναι σπίτια που δεν πρόκειται να αποκτήσεις ποτέ κι επιπλέον αμφιβάλλω κιόλας αν όλα αυτά τα σπίτια είναι υπαρκτά και όχι μόνο για σκοπούς φωτογράφισης σε κάποιο περιοδικό.
Καταρχήν, εδώ ένα τροχόσπιτο θες να χτίσεις και χρειάζονται ένα κάρο άδειες και να τηρείς ένα κάρο πολεοδομικούς κανονισμούς. Τα περισσότερα από αυτά τα ονειρικά σπίτια είναι χτισμένα σε παραλίες, κάτω από καταρράκτες, πάνω σε δέντρα, κάτω από τη γη, μέσα σε σπηλιές και ό,τι άλλο φανταστεί ο καθένας πάει και χτίζει όπου να 'ναι και ό,τι να 'ναι.
Ωραία να τα βλέπεις σε φωτογραφίες αλλά όλα αυτά είναι εφικτά να χτιστούν ή το έχουμε χάσει τελείως;

Είναι λίγο θλιβερό να κοιτάζεις το ανέφικτο και το άπιαστο όνειρο και όπως λένε: "Ευτυχία είναι να είσαι ικανοποιημένος με αυτά που έχεις και όχι να κυνηγάς μια ζωή αυτά που δεν έχεις".

Γενικά πιστεύω ότι είναι ωραίο να έχεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου αρκεί η σχέση που θα αποκτήσεις με το σπίτι σου να μην είναι σχέση μιζέριας και αιχμαλωσίας.

Είναι εδώ στη γειτονιά μου μία που μένει απέναντι σε μια μονοκατοικία και ασχολείται συνέχεια με το σπίτι της. Δεν την έχω δει να χαμογελάει ποτέ. Σας το ορκίζομαι. Είναι συνέχεια μέσα στην γκρίνια και κακομούτσουνη. Ασχολείται όλη μέρα με μαλακίες. Είναι όλη μέρα με μια σκούπα και ένα φαράσι. Όλοι και όλα την ενοχλούν. Κάνει στους πάντες παρατηρήσεις που αφορούν το σπίτι της. Σχεδόν μας απαγορεύει να περάσουμε από μπροστά.
Όλη της η ζωή είναι το σπίτι της. Δεν την έχω δει να φεύγει ποτέ. Θέλει να κάθεται και να το φυλάει. Όσες φορές πάει για ψώνια πχ στο γυρισμό κοιτάει μην και τυχόν βρει κάτι μεμπτό όσο έλειπε. Δεν πάει καλά. Είναι μέσα στο άγχος. Τι ζωή είναι αυτή ρε μλκς πραγματικά;
Κάθε πρωί με ξυπνάει η μουρμούρα της με κάτι που στράβωσε πάλι. Θέλω να κλείνω τα τζάμια να μην την ακούω.
Δεν την αντέχω άλλο. Αλήθεια σας λέω.
Θέλω να πάω να την πιάσω και να της πω κάτι να την ταρακουνήσει να σταματήσει να ασχολείται με μαλακίες.
Σκέφτηκα να της πω για μια άλλη γειτόνισσα που ήταν στην ίδια φάση με αυτήν (αλλά λίγο πιο light) και έμαθα πρόσφατα ότι έπαθε καρκίνο και από τότε έχει σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί.
Δλδ πρέπει να πάθεις καρκίνο για να ασχολείσαι με σοβαρότερα πράγματα στη ζωή αντί να τρώγεσαι με τα συκώτια σου όλη μέρα για ένα κωλόσπιτο;

Και όπως μου είπε και κάποια φίλη "Δεν αξίζει να σπαταλάς όλη σου τη ζωή για χίλια τούβλα. Ζήσε τη ζωή σου."

Κι έτσι είναι. Φεσωνόμαστε δάνεια για μια ζωή για ένα κωλόσπιτο που σήμερα μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες σου, αύριο όμως οι ανάγκες σου μπορεί να αλλάξουν.
Γιατί να δεσμεύουμε τις ζωές μας γύρω από ένα σπίτι;