Υπερκουλτουριάρης έγραψε: 16 Σεπ 2019, 01:31
Ορέστης 35 έγραψε: 15 Σεπ 2019, 23:20
Θες να ανταλλαξουμε ζωες;
Ορεστη ξεκολλα με το πισω,γιατι αυτο κανεις. Δεν εχει νοημα να ζησεις στα 40 σαν 17χρονος, ουτε θα καταλαβεις κατι αν ρουφηξεις κοκα απο τα βυζια ρωσιδας στριπτιτζους ή ανεβεις στην κορυφη του Εβερεστ. Αυτα δεν γεμιζουν κανεναν,απλα κανεις το μυαλο σου να ξεχνιεται, αλλα δεν θα μεινει τιποτα, οπως δεν εμεινε σε κανεναν,ολοι μπουχτιζουν.
Ετσι οπως ειναι η φαση, βρες κατι ψιλο για δουλεια ή εστω ανελαβε τα οικειακα να ξεκουρασεις την μανα σου και καμια κοπελα να ταιριαξετε, μην αρχισεις τις σαχλαμαρες πως δεν σε κοιτα καμια, μια χαρα τυπος εισαι,πνευματωδης και αξιολογος, στα 2 μυρια γυναικων της Αθηνας καποια υπαρχει για εσενα.
Τα λεφτα σου κρατα τα, να εχεις μια πισινη, οταν θα πρεπει να ξοδεψεις,να εισαι σιγουρος. Σε μαλακιες παντως μην τα τρως, δεν θα καταλαβεις τιποτα.
Btw, εσενα θα ηθελα να σε γνωρισω απο κοντα
Νιωθω οταν μιλας ετσι οτι εκφραζεις δικα σου θελω. Σεβομαι οτι δε θες να γραψεις τα προσωπικα σου, αλλα με κανεις να αναρωτιεμαι τι ειδους ζωη εχεις ζησει βρε μπαγασα
και αν εισαι (ησουν) το ακριβως αντιθετο απο μενα και ψαχνεις την ισορροπια σου.
Η ευτυχια δεν κρυβεται στο να ρουφας βυζια στην κορυφη του Εβερεστ
, κρυβεται σε μια φυσικη ζωη και στους ανθρωπους (και τα ζωα) που αγαπαμε και μας αγαπανε. Εν μερει αυτο το εζησα με τον σκυλακο μου 12 χρονια που εχει ενα κομματι της ψυχης μου και με περιμενει υπομονετικα στην αλλη πλευρα, αν ξεγελασουμε τον εαυτο μας να πιστεψει οτι υπαρχει κατι μετα το θανατο. Το πρωτο ποστ που εγραψα στο πχορουμ ειχε τιτλο το πως να βρω ζωη στα 35. Οταν πεθανε ο μικρουλης μου εγραψα ενα αλλο ποστ που ελεγε οτι ειχα ζωη.
Λιγα χρονια μετα λεω οτι η περιπετεια και η αγαπη δεν ειναι πραγματα αλληλοαποκλειομενα. Σιγουρα δεν ειναι καποιο απο τα δυο αμαρτωλο και οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν περισσοτερη ισορροπια και ικανοποιηση στη ζωη τους αν βρουν εναν τροπο να τα συνδυασουν. Στις διακοπες ειδα ενα σωρο ανθρωπους με σκυλια. Παλια ηταν πιο δυσκολο να το κανεις αυτο αν δεν ειχες δικο σου σπιτι γι αυτο κι εγω δε μπορεσα να παω πουθενα. Μερικες φορες νευριαζα και μαλωνα το σκυλο μου - που με κοιταζε απορημενος, αλλα δεν εφταιγε αυτος φυσικα. Ιδανικα θα τον επαιρνα μαζι μου και θα περνουσαμε τελεια και θα τον χαιδευαν τα κοριτσια.
Προσπαθω ομως να τον παιρνω μαζι μου οπου παω νοερα.
Ειμαι σιγουρος οτι αν το ψαξεις θα δεις οτι στο Εβερεστ εχουν ανεβει ανθρωποι μεγαλης ηλικιας. Και μπορεις ευκολα να φανταστεις οτι αυτο το περιπετειωδες χομπι τους δινει πνοη και χαρα και δεν τους εμποδιζει να εχουν οικογενεια και οικειους.
Θελω να πω οτι τα παθη δεν ειναι παντα καταστροφικα για τον ανθρωπο, οπως ειναι ο τζογος και το αλκοολ. Υπαρχουν υγιη παθη.
Εγω θελω να με καθοδηγει η χαρα. Τοτε πιστευω κανω τις καλυτερες επιλογες. Ο αθλητισμος για παραδειγμα μού δινει χαρα. Δυστυχως δεν εχω γονατα για να παιζω μπασκετακι που θα ηθελα, αλλα ο, τι εχω κανει που εχει το αθλητικο στοιχειο, κολυμπι, ποδηλατο, hiking στο βουνο, τρεξιμο σε ανηφορες, με αφηνει χαρουμενο. Δεν το μετανιωνω καθολου! Και νομιζω οτι θα με ωφελησει να ανακαλυψω και ολα τα πραγματα που με κανουν χαρουμενο και να τα ζησω, οσο επιτρεπουν οι συνθηκες, το budget... Μακαρι σε 10-20 χρονια να ζω και να μπορεσω να ανεβω το Εβερεστ. Θα ειναι τελεια!
Τι αλλο να πουμε; Μενει καιρος για καριερα και πλουτισμο σε αυτον που κυνηγαει την ευτυχια; Υπαρχουν καμια δεκαρια εκλεκτα μελη που μπορουν να γραψουν καλυτερα για αυτο το θεμα. Παντα πρεπει να βαζεις λεφτα στην ακρη για μια δυσκολη στιγμη αλλα πρεπει να επενδυεις και στον εαυτο σου, να μη μενεις στασιμος, θα το εισπραξεις πολλαπλασιο πιστευω. Επενδυση στον εαυτο μας μπορει να ειναι πολλα πραγματα.
Αυτα σε γενικες γραμμες, τωρα ανθρωποι ειμαστε, καπου θα ξεφυγουμε και θα το πληρωσουμε. Να, τωρα εμενα βουιζουν τα αυτια μου γιατι ημουν χτες σε θορυβωδες περιβαλλον και οι ωτασπιδες δε με προστατευσαν οσο νομιζα. Κανω υπομονη και ελπιζω να περασει.
Δεν ήταν ψεύτικη η περσόνα του